Semua Bab รอยกัดอันตรายคุณแวมไพร์ที่รัก: Bab 11 - Bab 20

เช้าวันสำคัญอีกวันหนึ่ง เป็นวันที่เจ้าชายทั้งสองของตระกูลเคลล็อกก์ต่างต้องออกไปพบเหล่าแวมไพร์อาวุโสเพื่อปรึกษาหารือเตรียมพร้อมสำหรับการคัดเลือกผู้ที่จะขึ้นเป็นราชาปกครองดินแดงไอรีนเดินลงมายังชั้นล่าง เธอมองไปโดยรอบคฤหาสน์แต่กลับไม่เจอผู้ใดเลย สายตาพลันเหลือบไปเห็นประตูห้องของเจ้าชายไคน์เปิดแย้มไว้เล็กน้อย คนตัวเล็กค่อยๆย่องไปเปิดประตูเข้าไป ภายในห้องกลับไม่มีผู้ใดอยู่เลย ซึ่งทำให้เธอเดาได้ไม่ยากว่าคงจะเป็นสาวใช้ที่เข้ามาทำความสะอาดแล้วปิดประตูไม่สนิทร่างบางล็อกประตูจากด้านใน เธอเริ่มค้นหาของบางอย่างภายในห้องนั้นทุกซอกทุกมุม จนกระทั่งไปเจอว่ามีกล่องแก้วสีใสใบหนึ่งตั้งอยู่บนหัวเตียง ภายในกล่องใบนั้นมีบัตรสีทอง 1 ใบ ระบุตรายศเจ้าชายประจำตระกูลคนตัวเล็กมือสั่น เธอลังเลอยู่นานก่อนจะเอื้อมมือลงไปหยิบบัตรใบนั้นออกมาจากกล่องแก้วสีใส“ขอโทษนะไคน์ ฉันจำเป็นต้องช่วยไอเดน ไว้ใช้เสร็จแล้วจะส่งคืนให้นายนะ”คนตัวเล็กสั่นเทิ้มไปทั้งตัว เธอรีบออกจากห้องนั้นไปและรีบติดต่อหาใครบางคนทันที“เจโรม นี่เราเองไอรีน”“ว่าไงไอรีน มีเรื่องอะไรรึเปล่า”“เราได้บัตรประจำตัวเจ้าชายของไคน์มาแล้ว”“จริงเหรอ!! ดีจริ

“นายรู้ได้ยังไงบาร์รอน ว่าไอเดนไม่ได้ถูกทำร้ายทรมานเหมือนที่เจโรมบอกฉัน”“เรื่องนี้ถามกับเจ้าชายไคน์ผู้เป็นเจ้าของโลหิตของเธอดีกว่านะสาวน้อย”บาร์รอนหันหน้าไปทางเจ้าชายทั้งสอง ไอรีนมองหันตามเขา เธอจ้องไปที่เจ้าชายไคน์ที่นั่งไขว่ห้างอยู่ข้างเจ้าชายคิงส์ผู้เป็นพี่ชาย“ที่บาร์รอนพูดหมายความว่ายังไง”คนตัวเล็กเอ่ยถามด้วยความใคร่รู้ นี่มันเรื่องอะไรกัน พวกเขากำลังพูดถึงอะไร แล้วน้องชายของเธอแท้จริงแล้วอยู่ที่ไหน เป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง“น้องชายของเธอ ไอเดน เมอร์ตัน ถูกรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลที่ดีที่สุดของเมืองหลวง ตอนนี้เขาอาการดีขึ้นมากไม่น่าเป็นห่วงดั่งเช่นเมื่อก่อนแล้ว เอาไว้อีก 3 วันฉันจะพาเธอไปเยี่ยมเขา”ไอรีนดวงตาเบิกโพรงเมื่อได้ยินคำตอบ เธอทั้งอึ้งและตกใจ แทบไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเองเลยว่าน้องชายของเธอนั้นถูกรักษาจนเกือบจะหายแล้ว“นะ...นาย..เป็นนาย? ที่ช่วยไอเดน”“ถูกแล้วสาวน้อย ไคน์สั่งให้ฉันไปรับไอเดนส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลที่ดีที่สุดและใช้หมอที่เก่งที่สุดในการรักษา ตั้งแต่วันแรกที่ไคน์ได้พาเธอมาอยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้แล้ว”ไอรีนตกใจมากกว่าเดิมกับคำพูดของบาร์รอน เธอไม่อยากจะเชื่อเลย

“ทุกท่านที่อยู่ ณ ห้องจัดเลี้ยงแห่งนี้ พวกเรามาฟังนิทานสักเรื่องกันดีกว่า บาร์รอนผู้นี้จะเล่านิทานเรื่องที่น่าตื่นเต้นเหลือเชื่อให้ฟัง...”น้ำเสียงที่จริงจังปนความดุดันนั้นทำเอาผู้ร่วมงานต่างหันมามองที่เขา ไม่ต่างจากไอรีนที่ยืนมองบาร์รอนตาไม่พริบ บาร์รอนที่ดูเป็นมิตร พูดน้อย บทจะต่อยก็ต่อยหนัก น่ากลัวมากเลยทีเดียว สีหน้าของเขาในเวลานี้ดูคาดเดายาก คำพูดที่เอื้อนเอ่ยออกมาอย่างเชื่องช้า เป็นจังหวะ แต่ฟังได้ชัดทุกถ้อยคำ“กลาครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้....”บาร์รอนหยุดคำพูดไว้เพียงเท่านั้น เขาหันสายตาไปทางที่เจโรมยืนอยู่และมองไปที่เจโรมด้วยแววตาที่ดุดันปนเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะเอ่ยต่อ....“มีแวมไพร์นักล่าตระกูลหนึ่งหวังจะเป็นใหญ่ในดินแดน จึงได้ส่งทายาทเพียงผู้เดียวที่มีอยู่มาเข้าร่วมการคัดเลือกเพื่อเป็นราชาผู้ปกครองดินแดน อุตส่าห์ปิดบังเผ่าพันธุ์ที่แท้จริง โป้ปดเหล่าผู้อาวุโสว่าตนเองนั้นเป็นเจ้าชายมาจากตระกูลเก่าแก่ สร้างบัตรประจำตัวปลอมขึ้นมา แถมยังเข้าหาตีสนิทกับผู้รับใช้โลหิตของเจ้าชายไคน์ เสแสร้งแกล้งว่าตนนั้นเป็นมนุษย์ผู้อ่อนแอที่ถูกเหล่าแวมไพร์ทั้งหลายรังแกทำร้าย หลอกลวงให้เธอผู้นั้นตายใจโ

หลังจากที่ผ่านพ้นเหตุการณ์ที่เลวร้าย เผ่าพันธุ์แวมไพร์นักล่าถูกกำจัดจนสิ้นแล้ว ทั่วทั้งดินแดนต่างก็ใช้ชีวิตอย่างปกติเรื่อยมา ในวันประชุมหารือที่สภาแวมไพร์อาวุโสเพื่อกำหนดวันสถาปนาเพื่อรับตำแหน่งของราชาองค์ใหม่ ในการประชุมครั้งนี้ต่างก็มีข้อโต้เถียงกันเป็นอย่างมาก“ในงานคัดเลือกของไคน์ เขาได้เลือกเด็กสาวคนนั้นแล้ว ตามกฎที่ทางตระกูลเคลล็อกก์ได้ตั้งเอาไว้ หากไคน์เลือกผู้ใด ผู้นั้นย่อมจะถูกแต่งตั้งให้เป็นว่าที่ชายา”“แต่เด็กผู้นั้นเป็นมนุษย์จะเหมาะสมหรือ”“เหตุใดจะไม่เหมาะ ท่านผู้อาวุโสมีเหตุผลหรือไม่”ไคน์เอ่ยถามขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ เพราะหากสภาแวมไพร์อาวุโสคัดค้านเรื่องนี้เขาคงไม่ยินยอมเป็นแน่“ตั้งแต่อดีตมา พวกเราสามารถอยู่ร่วมกับมนุษย์ได้ มองมนุษย์เป็นเพียงของเล่นของแวมไพร์ ถึงแม้เผ่าพันธุ์พวกเราจะไม่ได้เข่นฆ่ามนุษย์ แต่พวกมนุษย์ก็เปรียบเป็นเพียงสาวใช้เท่านั้น ไม่มีความเหมาะสมกับตำแหน่งเจ้าชายหรือตำแหน่งราชาเลยแม้แต่น้อย”คำตอบของหนึ่งนี่เหล่าผู้อาวุโสนั้นทำให้ไคน์รู้สึกขุ่นเคืองไม่น้อย เขาจึงเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งด้วยความสงสัย“แล้วผู้ใดเป็นผู้ที่ตั้งกฎนี้”“ไม่รู้ได้ว่าผู้ใดเป็นผู้ตั้ง

ตั้งแต่งานสถาปนาแต่งตั้งพระราชาและพระชายา ไคน์และไอรีนต่างก็ทำหน้าที่ได้ดีเสมอมา ราษฎรเป็นสุขถ้วนหน้า ทั่วทั้งดินแดนสุขสงบ ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่ไคน์จะต้องจัดการกับงานหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการแต่งตั้งผู้ดูแลในแต่ละหัวเมือง การร่วมประชุมหารือกับสภาแวมไพร์อาวุโส ทำให้เขาไม่ค่อยได้มีกิจกรรมเชื่อมสัมพันธ์รักกับไอรีนผู้เป็นพระชายาสักเท่าไหร่“พระชายากำลังครุ่นคิดสิ่งใดอยู่หรือ”เสียงสดใสจากเฮเลน่าทักขึ้นเมื่อเธอเดินทางมาถึงสวนดอกไม้ประจำปราสาทและเห็นว่าไอรีนนั่งเหม่ออยู่บนชิงช้าตัวโปรดของพระชายา“ปะ...เปล่า”“พระชายาท่านโกหกไม่เนียนเลย มีสิ่งใดขุ่นเคืองใจหรือ”“เฮเลน่า การเป็นพระชายาขององค์ราชานี่ทำไมถึงยากจัง ต้องห่างไกลกันเกือบทุกวัน แทบจะไม่มีเวลาให้กันเลย”“ฮ่า ฮ่า หม่อมฉันรู้แล้ว พระชายาท่านกำลังน้อยใจองค์ราชาอยู่นี่เอง เหตุใดถึงไม่บอกพระองค์ไปตามตรงกันเล่า”“จะบอกเช่นไร มันดูงี่เง้าเกินไป ไคน์กำลังทำหน้าที่ของพระราชาที่เขาควรทำ”“แต่ท่านก็เป็นพระชายานี่ หน้าที่อีกหนึ่งข้อของพระราชาก็คือไม่เมินเฉยต่อพระชายาไม่ใช่หรือ”“ช่างมันเถอะ ฉันก็เพียงแค่คิดไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้น”เฮเลน่าอมยิ้มอ