All Chapters of รุ่นพี่คนนี้พ่อของลูก (เซต รุ่นพี่): Chapter 31 - Chapter 40

53 Chapters

บทที่ 12 แสดงความรับผิดชอบ (2)

ก็จริงที่เพื่อนบอกว่าเขาจะไม่สนใจก็ได้ ในเมื่อเฌอเองไม่ได้ต้องการอะไรจากเขา แต่ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากรับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองทำ รู้สึกผิดไหม…ก็รู้สึก แต่มันเหมือนมีอะไรมากกว่านั้น“ก็เขาอยากให้มึงช่วยอะไรไหมล่ะ”เขาเงียบเมื่อเจอคำถามที่รู้คำตอบอยู่แล้ว บูมสับสนกับตัวเองว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ ยอมเจ็บตัวขนาดนี้เพื่ออะไร เข้าไปยุ่งกับเรื่องของเธอทำไมกัน เขาไม่เข้าใจตัวเอง“แล้วกูต้องทำยังไง ทำเป็นไม่รู้เหรอ เลวไปไหม”“มึงก็เลวกับเขาแต่แรกแล้วนะ เขาคงไม่เกลียดมึงมากกว่านี้แล้ว มีคนรู้ไหมว่าเขามีลูกกับมึง”“กูว่าเพื่อนน้องมันรู้”“แค่นั้นเหรอ”เขาพยักหน้าเป็นคำตอบ พลางคิดในใจว่าเก็บความลับโคตรเก่ง ทำได้ยังไงถึงไม่พูดเกี่ยวกับเขาเลยตลอดสองปีที่ผ่านมา มันต้องมีคนถามบ้างเธอตอบคนพวกนั้นว่าอย่างไรกันพ่อตายไปแล้ว เลิกกันแล้วอะไรเถือกนั้นไหม หรือแค่ยิ้มไม่พูดอะไรเลย“แล้วมึงจะกลัวอะไร คนก็รู้แค่นั้น”“ถ้าเป็นมึงล่ะ ถ้ามึงได้เห็นหน้าเด็กคนหนึ่งที่เขามีเลือดเนื้อของมึงครึ่งหนึ่ง เขาหน้าตาเหมือนมึงด้วยมึงจะทำยังไง มึงทำเมินได้ไหม”“เออ กูก็รู้สึกไม่ดีกับตัวเอง”เขาก็คงรู้สึกไม่ดีละมั้ง…“มึงก็ช่วย
last updateLast Updated : 2025-06-07
Read more

บทที่ 13 ทำหน้าที่พ่อ (1)

บทที่ 13เงินแสนแรกที่เขาให้เธอใช้เลขบัญชีที่เปิดเพื่อลูกเป็นผู้รับ เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจว่าเธอจะไม่นำเงินของเขาไปใช้กับเรื่องส่วนตัวแน่เฌอริตาไม่รู้ว่าบูมเป็นคนอย่างไร เป็นลูกเต้าเหล่าใครแต่การที่เขาให้เงินลูกเป็นแสนได้คงไม่ใช่คนฐานะอย่างเธอ ถึงแม้ตอนนี้เธอจะมีธุรกิจขายสินค้าและมีเงินฝากในบัญชีหลักล้าน ไปไวกว่าใครหลายคนที่อายุเท่ากันแต่คงเทียบกับเขาไม่ได้แน่เธอคงต้องหาเวลาไปสืบเรื่องเขาบ้าง อย่างน้อยก็เพื่อตัวเองและลูกเพราะเธอไม่รู้ว่าเขามาทำดีกับเธอและลูกเพราะเหตุผลใดกันแน่ บอกตามตรงว่าเธอไม่ค่อยไว้ใจเขา“แล้วพี่บูมไปทำอะไรหน้าบ้านแกล่ะ ตามไปดูแกใช่ไหม”หลังจากเฌอเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้เพื่อนสนิทอย่างป็อปฟังจึงเกิดคำถาม ซึ่งเป็นคำถามที่เธอเองก็ตอบไม่ได้เช่นกัน“ไม่รู้ มันน่าสงสัยไหม หรือเขามีเจตนาไม่ดีวะ”“อาจจะอยากรู้เรื่องแกเฉย ๆ หรือเปล่า วันก่อนพี่ปืนก็มาถามฉันเรื่องแก เป็นไอ้พี่บูมนี่แน่”ป็อปมั่นใจว่าเป็นเช่นนั้น ตั้งแต่ที่บูมเจอลูกของเขาวันนั้นเขาคงเริ่มสงสัยและให้ความสนใจจนต้องตามสืบจนรู้ว่าเฌอท้องกับเขาจริง“มันจะมีแค่นั้นจริงเหรอ ถึงกับลงทุนเจ็บตัว แกว่ามันน่า
last updateLast Updated : 2025-06-07
Read more

บที่ 13 ทำหน้าที่พ่อ (2)

“ไม่ร้อง มา มานั่งกับพ่อ ขับรถบรื้น ๆ”บูมไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปแต่ข้อเสนอของเขาทำให้ลูกชายหยุดร้องไห้ก็ดีใจแล้ว น้องฌอนถอดรองเท้าลุกขึ้นจากเบาะมานั่งบนตักเขา นั่งอยู่ในอ้อมแขนของเขาแล้วจับพวงมาลัยเล่นก็หยุดร้องจนกระทั่งมาถึงสวนสาธารณะ เวลานี้มีคนมาพักผ่อนและออกกำลังกาย ไม่บ่อยนักที่ฌอนจะได้ออกมาข้างนอกเพราะแม่ยุ่งมากกับงาน ยิ่งตอนที่ตัดสินใจกลับมาเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยเขายิ่งต้องอยู่แต่บ้านอยู่กับสายนั้นน่าเบื่อแต่ละวันไม่ได้ออกไปไหน พี่เลี้ยงของเขาเอาแต่คุยโทรศัพท์แล้วปล่อยให้เขาเล่นคนเดียว อยู่หน้ากล้องก็ดีหน่อย แต่เด็กน้อยจะพูดอะไรได้ พูดให้เป็นคำยังยากเลย“มีนกด้วยน้า น้องฌอนอยากเห็นนกไหม”“นก จิ๊บจิ๊บ”เขาพาลูกเดินเล่นแล้วจึงหยุดนั่งตรงสนามหญ้า รู้อย่างนี้แวะไปร้านของเล่นหน่อยก็ดี ลูกไม่มีอะไรให้เล่นกลัวว่าเขาจะเบื่อ ส่วนสนามเด็กเล่นตอนนี้คนเยอะ เขาคงไม่พาลูกไปรอให้คนทยอยกลับก่อน กว่าเฌอจะเสร็จก็สองทุ่มครืด~เพิ่งนึกถึงก็โทร.มา เพิ่งพรากกันไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำคงกลัวว่าเขาจะพาลูกเธอไปไกลสิท่า หรือกลัวเอาลูกไปขาย“ว่ายังไง พี่ไม่ได้พาลูกไปเหลวไหล”(แล้วพาไปที่ไหนคะ)“เดินเล่น
last updateLast Updated : 2025-06-07
Read more

บทที่ 14 คุณนายเพ็ญศรี (1)

บทที่ 14ตั้งแต่รู้ว่ามีลูกให้ดูแลชีวิตเขาก็มีเรื่องให้คิดเพิ่ม สิ่งที่เขาไม่เคยคิดจะทำมันก็ผุดขึ้นมาอยู่ในแผนการใช้ชีวิตในแต่ละวัน ไม่เว้นแม้กระทั่งอนาคตที่เขาไม่เคยคิดถึง ตอนนี้เขาคิดไปได้ไกลกว่าเดิมเหลือก็แค่ลงมือทำ“ห้าเดือนพอดีที่แม่รอแกมาเหยียบบ้าน”เสียงของบุพการีดังอยู่ตรงหน้า คุณนายเพ็ญศรียืนกอดอกมองลูกชายตัวดีที่อ้างแต่งานมหาวิทยาลัยไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องทั้งที่บ้านก็ใกล้แค่นี้ ไม่รู้ไปติดอกติดใจอะไรถึงไม่เห็นแม่สำคัญหนูพลอยก็คงไม่ใช่อีกแล้วนางรู้เรื่องนี้เพราะดูออก“ดีใจไหมล่ะคุณเพ็ญศรี”“ดีใจมาก~ ถ้าแกไม่ทำเรื่องให้แม่ปวดหัว”เขาขมวดคิ้วมองผู้เป็นแม่ เรื่องปวดหัวอะไรวะ ช่วงนี้เขาไม่ได้นอนกับผู้หญิงคนไหนเลย คงไม่มีใครโผล่มาแล้วบอกว่าท้องหรอกนะ“เรื่องอะไร”“ก็แกไปหักอกหนูพลอยเขาไง เขาโทร.มาร้องห่มร้องไห้กับแม่วันก่อน ขอแม่ช่วยคุยกับแก”บูมทอดถอนใจกับสิ่งที่คนเป็นแม่พูด อีกแล้ว อีกแล้ว อีกแล้วเหรอวะก่อนหน้านี้มันก็เคยเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นแล้ว ถ้าเขาเริ่มตีตัวออกห่างจากสาวรุ่นน้องเมื่อไหร่ เธอจะต้องให้แม่เขาเป็นคนมาคุยให้เขาใจอ่อนยอมคุยด้วยทุกทีแล้วแม่ก็ยกสารพัดเหตุผลมาพูดจน
last updateLast Updated : 2025-06-07
Read more

บทที่ 14 คุณนายเพ็ญศรี (2)

เขาตกใจจริงเพราะแม่เขาทำสีหน้าจริงจังไม่ได้มาเล่น ๆ เพ็ญศรีพนักหน้าขึ้นลงจังหวะเนิบนาบ อยากรู้นักว่าคนไหนที่ทำให้ลูกชายนางเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้หรือมันเป็นเพียงคำลวงหลอกให้ความหวัง ที่ว่าจะมีหลานให้นางสักวัน ถ้าเป็นเด็กปีหนึ่งกว่าจะมีลูกให้ก็คงเรียนจบ ตอนนั้นนางคงอายุใกล้เลขหกยังไงวะชักสับสนกับมัน“ช่วงนี้แม่เบื่อ ลูกใกล้จบแล้วขอไปดูผลงานหน่อย งานอะไรที่ทำให้ไม่ยอมกลับบ้านตั้งห้าเดือน”บูมก้มหน้ายิ้มที่ตาก็ยิ้มเขาหัวเราะดังอยู่ในลำคอ เรื่องงานก็มีบ้าง เรื่องเที่ยวก่อนหน้านั้นมีนิดหน่อย เดี๋ยวนี้มีเรื่องสำคัญเรื่องอื่นให้ทำมากกว่า“อยากไปก็ไป อย่าพาเพื่อนไปเยอะนะ อายเขา”“อายใคร”นางจะอายใครเล่า เพื่อนที่เป็นอาจารย์ก็มีตั้งเยอะ ไม่มีใครรู้หรอกว่านางคือยายป้าที่เบื่ออยู่บ้านไม่มีอะไรทำถึงออกไปนั่งดูการประกวดของเด็กบูมไหวไหล่ไม่มีคำตอบ เขาก็พูดไปอย่างนั้น กลัวว่าแม่จะชวนเพื่อนสายบุญไปแย่งที่นักศึกษาบางคน คนนอกเข้าได้แต่รุ่นนี้คนคงลำบากหาเก้าอี้มาให้ เชียร์นานเข้าอาจมีปัญหาเรื่องความดันการปรากฏตัวของผู้หญิงที่ชื่อเฌอทำให้ใครคนหนึ่งร้อนรน หลายครั้งที่บูมสนใจใครสักคนเธอไม่คิดว่าเขาจะจริงจั
last updateLast Updated : 2025-06-07
Read more

บทที่ 15 ประกวดดาวเดือน (1)

บทที่ 15การประกวดดาวเดือนมหาวิทยาลัยถูกจัดขึ้นในหอประชุมใหญ่ ที่เป็นจุดศูนย์กลางของทุกคณะในมหาวิทยาลัย สามารถจุคนได้หลายพันคนปีนี้การจัดงานไม่แพ้ปีก่อนที่ผ่านมาเลยสักนิด ทั้งแสง สี เสียง ฉากอลังการที่ถูกจัดเตรียมกันมานานร่วมเดือนต่างสร้างความประทับใจให้ผู้คนที่มาชมการประกวด ซึ่งมีทั้งคนในและนอกมหาวิทยาลัย หนึ่งในนั้นคือคุณนายเพ็ญศรีที่ได้เก้าอี้นั่งกับเพื่อนนางอีกสองคน ซึ่งรู้สึกตื่นเต้นกับการย้อนวันวานไม่ต่างกันเนื่องจากมีกระแสเสียงที่เริ่มต่อต้านการจัดกิจกรรมในแนวบังคับจากนักศึกษาบางกลุ่ม ทำให้หลายคนคิดว่างานประกวดดาวเดือนมหาวิทยาลัยอาจจัดเป็นปีสุดท้าย ฝ่ายที่รับผิดชอบจึงทำกันอย่างเต็มที่ เผื่อว่าปีนี้จะเป็นความทรงจำที่หลายคนจดจำมันได้นาน ๆ“ลูกเธอเป็นคนคิดทั้งหมดเลยใช่ไหมนี่ เก่งจริง ๆ”เพ็ญศรีพยักหน้าเป็นนกกระจิบจิกกินเม็ดข้าว ยิ้มเอียงอายประหนึ่งว่าตนเป็นคนถูกชื่นชม ลูกก็เก่งเหมือนเธอแหละน่าถึงแม้จะทำตัวไม่ได้เรื่องมาสามปีแล้วก็เถอะ“ก็คงคิดกับเพื่อนเขานั่นแหละ เด็กเขาช่วยกัน” ถ่อมตัวหน่อยเป็นไรไป เดี๋ยวคนเขาหมั่นไส้เพ็ญศรีชื่นชมกับความสวยงามนั้นได้ไม่นานก็ถูกการแจ้งเตือนจาก
last updateLast Updated : 2025-06-07
Read more

บทที่ 15 ประกวดดาวเดือน (2)

บูมยังคงยืนนิ่งจนกระทั่งมีเพื่อนที่ช่วยจัดงานเรียกไปอีกฝั่ง ดอกไม้นั้นถูกฝากไว้ในมือเพื่อนสนิท เพลิงส่ายหน้าระอา สุดท้ายมันก็ไม่กล้า เสียเวลากูฉิบหายเมื่องานเสร็จแต่เฌอยังคงต้องอยู่ต่อเพื่อคุยเรื่องงานกับรุ่นพี่ หลังจากนี้เธอต้องเป็นตัวแทนของมหาวิทยาลัยเพื่อทำกิจกรรมต่าง ๆ เอาเข้าจริงกลับไม่ได้รู้สึกดีใจเลยสักนิดที่ลงประกวดก็เพราะรุ่นพี่และเพื่อนสนิทคะยั้นคะยอให้ลง ไม่คิดว่าจะชนะด้วยซ้ำ ต่อจากนี้งานเธอคงล้นจนแทบไม่มีเวลาให้ลูก นั่นคือสิ่งที่เฌอกังวล“น้องเฌอไปกันเถอะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”“พี่มี่กลับก่อนได้เลยนะคะ เดี๋ยวเฌอให้เพื่อนไปส่งค่ะ”“โอเค ๆ เดี๋ยวพี่ทักไปคุยเรื่องงานอีกที จะฝากอะไรกลับไหม”“เอาดอกไม้พวกนี้กลับให้เฌอหน่อยได้ไหมคะ” เธอยิ้มแห้งเพราะตอนนี้ดอกไม้หลายช่อกองอยู่ตรงนี้ จะทิ้งไว้ก็กลัวคนให้จะรู้สึกไม่ดีเธอจำไม่ได้สักคนว่าใครยื่นมันมาให้บ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็พวกรุ่นพี่กับผู้ชายที่ไม่รู้จักหน้ารุ่นพี่ตกปากรับคำก็ช่วยกันขนดอกไม้ออกไป ส่วนเฌอเดินวนหาใครบางคนเพราะเธอจะถามเรื่องลูก ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มแล้วเธอชักเป็นห่วงถึงแม้ว่าบูมจะอยู่กับน้องฌอนจนสนิทกันแล้วแต่เขาก็ต้องทำหน้า
last updateLast Updated : 2025-06-07
Read more

บทที่ 16 ดอกไม้ช่อนั้น (1)

บทที่ 16เธอบอกเขาว่าให้มาส่งที่รถ แต่เขากลับตบไฟเลี้ยวมุ่งหน้าออกทางประตูใหญ่ของมหาวิทยาลัย จนเธอต้องหันไปมองพยายามจะไม่พูดต่อปากต่อคำแต่เขาแสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าเธอมองอยู่“จะพาเฌอไปไหน มันดึกแล้วนะพี่บูม”“ไปส่งบ้าน”“แล้วรถล่ะ พรุ่งนี้เฌอต้องไปโกดังไปทำงาน”พรุ่งนี้เป็นวันหยุดแน่นอนว่าเธอไม่ได้มีวันหยุดเหมือนอย่างใครเขามาร่วมสองปีแล้ว การเป็นเจ้าของธุรกิจมันเติบโตเร็วแต่ก็แลกมาด้วยการทำงานที่ไม่เคยมีวันหยุดตรงกับคนอื่นเพราะวันหยุดของคนอื่นคือวันที่เธอต้องกอบโกยออร์เดอร์สินค้าให้ได้มากที่สุด ถึงแม้ว่าตอนนี้จะมีพนักงานดูแลทุกอย่างให้ มีคนมาไลฟ์สดเรียกออร์เดอร์แต่เธอต้องไปดูเพื่อความเรียบร้อยอยู่ดียิ่งตอนที่เธอผิดหวังกับสายเธอยิ่งกลัวการถูกหักหลังมากขึ้นเท่าตัว ไม่อยากไว้ใจใครอีกต่อไปแล้ว“พรุ่งนี้พี่ไปรับเอา ฌอนหลับแล้วสงสารเขาเราจะเอากลับยังไง”“คาร์ซีตก็มี ไม่ใช่ปัญหาค่ะ เฌออยู่กับลูกทำแบบนี้มาตลอด”เขาเงียบคิดวิเคราะห์กับคำพูดของเธอว่ากำลังจะสื่ออะไร แล้วก็ตกตะกอนความคิดได้ว่าเธอไม่ได้เห็นเขามีประโยชน์ขนาดนั้น เธออยู่กับลูกได้โดยไม่มีเขาแล้วกูมาเสือกอะไรอยู่ตรงนี้ไม่รู้ละ ช่างแ
last updateLast Updated : 2025-06-07
Read more

บทที่ 16 ดอกไม้ช่อนั้น (2)

“พี่ก็ไม่ได้เลวขนาดนั้น ตอนนั้นก็แค่ไม่เชื่อเพราะมั่นใจว่ามันเป็นไปไม่ได้”“แล้วตอนนี้เอาอะไรมาเชื่อว่าใช่”ฌอนมีอะไรหลายอย่างที่เหมือนเขา แต่นั่นคงทำให้เฌอหัวเราะใส่ แล้วเขาจะเอาเหตุผลไหนมาบอกเพื่อไม่ทำให้ตัวเองคะแนนลดได้วะตั้งแต่ตอนที่เขาเห็นหน้าลูก ตอนที่เขาเห็นหน้าเธอ เขาก็รู้สึกถึงอาการบางอย่างที่มันก่อเกิดขึ้นในหัวใจ เกิดเป็นความอยากรู้ ความสนใจที่ไม่ต้องพยายามหว่างคิ้วของคนร่างสูงขมวดเข้าหากันนานเป็นนาทีก่อนจะเอ่ยว่า“นั่นสิ อะไรกันนะ”“เฌอเป็นคนจริงจังนะ อย่ามาเล่นลิ้น”เจ้าของนัยน์ตาสีเข้มอมยิ้มไว้ในปากเผยให้เห็นลักยิ้มของเขาแบบเดียวกับลูกชาย คนที่มองอยู่นั้นไม่รู้ตัวเลยว่าเธอ ‘จ้อง’ เขาอยู่นานแล้วพอเลื่อนสายตาจากริมฝีปากขึ้นไปก็สบตากับเขาพอดีตอนนี้กำลังติดไฟแดงนานทีเดียวที่เธอไม่หลบตา เขาเองก็เช่นกัน“ไม่ได้เล่นลิ้น”“แค่ไม่เข้าใจ ถ้าบอกว่ารักลูกยิ่งไม่เชื่อเลยนะ คนที่เขาจะรักได้ต้องได้เลี้ยง ได้รับรู้ว่ามีอยู่บนโลกนี้”“มันอาจมีเหตุผลมากกว่านั้นก็ได้ เจอช้าก็ดีกว่าไม่ได้เจอกัน”เขาว่าอย่างนั้น เธอเลยไม่อยากเถียงรถคันหรูเคลื่อนเข้าสู่ซอยเล็ก ๆ ก่อนจะชะลอจอดหน้าบ้านหลังส
last updateLast Updated : 2025-06-07
Read more

บทที่ 17 ป้าข้างบ้าน (1)

บทที่ 17“ถ้าเธอไม่มีใคร พี่จีบเราได้ไหม”เฌอริตาขาอ่อนจนเกือบทรุดดีหน่อยที่เอาสะโพกวางบนชั้นวางของไว้นิดหน่อยแล้ว เรื่องที่เธอคิดกับเรื่องที่เขาพูดมามันคนละเรื่องกันเลยเธอนึกว่าเขาจะคุยเรื่องลูก“เมาเหรอ”เธอถามทั้งที่ก็ไม่ได้กลิ่นเครื่องดื่มชนิดไหนจากตัวเขา มีเพียงกลิ่นน้ำหอมจาง ๆ ลอยตลบเข้าจมูกมากับลมเย็นที่ผ่ายเข้ามาทางประตูหน้าบ้าน“เอาอะไรมาเมา ไม่ดื่มเลยสักหยด”“คิดยังไงมาถามแบบนี้”เขาสังเกตดูปฏิกิริยาของเธอที่มีต่อคนพูดเขาแล้วพลอยให้ใจโล่งไปนิดหนึ่ง เธอไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจเขาอย่างที่นึกกลัวแต่เป็นการทำสีหน้าเฉยพลางตกใจออกมาแทน“คิดว่าชอบเรา”เขาทำลมตีเข้าหน้าเธออีกครั้ง ประโยคแรกว่าไม่เชื่อหูแล้ว ประโยคหลังซ้ำไม่อยากเชื่อเลย ‘ชอบ ‘เนี่ยนะตั้งแต่ตอนไหน“เขามีแต่เดินไปข้างหน้า พี่บูมเดินถอยหลังเหรอ” เฌอว่าพลางหัวเราะขบขัน“พี่อาจจะวิ่งตามหลังเราอยู่ก็ได้”“เฌอคิดว่าไม่มีเหตุผลเลยอะที่พี่บูมจะมาชอบเฌอ”คนฟังลอบถอนหายใจตอนที่อีกฝ่ายตัดสินความรู้สึกเขาด้วยการคิดไปเอง หรือมันเป็นการปฏิเสธทางอ้อมเขาเองก็อ่านใจเธอไม่ออก“ชอบ ต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ”“เฌอมีลูกแล้วนะ”“พี่ก็มีลูกแล้ว
last updateLast Updated : 2025-06-07
Read more
PREV
123456
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status