Semua Bab รุ่นพี่คนนี้พ่อของลูก (เซต รุ่นพี่): Bab 11 - Bab 20

เธอไม่ได้อายที่ต้องพูดแบบนั้นออกไป ในเมื่อมันคือเรื่องจริงและไม่อยากให้ใครต้องมานึกสงสัยในตัวเธอ ส่วนเรื่องที่ว่าท้องกับใครนั้นคงให้มันเป็นความลับต่อไปเพราะเธอเองก็ไม่อยากพูดถึงผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว ชาตินี้คงไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวกันอีก“งั้นเดี๋ยวพี่ลองถามเด็กที่บ้านดู มีน้องนุ่นกับน้องนิดที่จบมาอยู่บ้านยังไม่มีงานทำ"” ได้ค่ะพี่คิ้ม ยังไงพี่สายช่วยสแกนให้เฌอด้วยนะคะ ““กดดันพี่เลยนะ” คิ้มพูดกลั้วหัวเราะ สิ่งที่ได้รับมอบหมายมาถือเป็นเรื่องสำคัญ ถ้าเธอไปหยิบใครมาแล้วทำเรื่องเดือดร้อนคงแย่แน่“เดี๋ยวพี่สายก็มาเป็นพี่เลี้ยงน้องฌอนแล้วค่ะ หาคนเก่งๆ แบบพี่สายกับพี่คิ้มให้เฌอหน่อย”เฌอยิ้มหวานให้พนักงานทั้งสองคนที่เหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันไปแล้ว หลังจากคลอดเธอเองก็คุยกับสายว่าจะให้ช่วยเลี้ยงลูกของเธอไม่ต้องทำตรงนี้อีกแล้ว ส่วนงานขายพวกนี้เธอจะต้องแบ่งเวลามาดูแลบ้าง อยู่กับลูกบ้างไม่บ้างานบ้าเงินเกินไปฌอน ธีธัช ชื่อของลูกชายตัวน้อยที่จะออกมาดูโลกในอีกห้าสัปดาห์ข้างหน้านี้ เธอเป็นคนคิดชื่อนี้เองและยิ้มทุกครั้งที่ได้อ่านมัน ไม่คิดเลยว่าความรักจะเกิดขึ้นกับคนที่ตัวเองยังไม่เคยเห็นหน้าอีกสามสิบกว่

ภายในงานเลี้ยงมีแขกมากมายจนบูมรู้สึกอึดอัด มันไม่เหมือนในผับที่มีแต่สาวสวย การมองไปทางไหนเจอแต่พวกมนุษย์วัยห้าสิบถึงเจ็ดสิบเป็นอะไรที่น่าเบื่อเกินทน หากว่าไม่มีใครบางคนที่ทำให้เขาทนอยู่ตรงนี้ได้คงหนีไปแล้วเมื่อชั่วโมงก่อนเขาวางแผนจะปฏิเสธการมางานเลี้ยงกับบุพการีของตัวเอง ทว่า การแจ้งเตือนว่าผู้หญิงที่เขาสนใจโพสรูปอยู่ในงานพอดีนั้นทำให้เขาเปลี่ยนความคิด รีบกลับไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วมายืนอยู่ในงานจนได้วันนี้แหละที่เขาจะทำความรู้จักกับน้องพลอยคนสวยลูกเจ้าของห้างเพชร วันเวลาช่างเหมาะเจาะอย่างกับมีคิวปิดมายิ่งศรใส่“บูม คนนี้ป้าวิไลเจ้าของห้างเพชรชื่อดังที่แม่เคยเล่าให้ฟังไง” เพ็ญศรีสะกิดลูกชายให้หันมาทักทายผู้ใหญ่ ทีแรกเขาเกือบทำเป็นไม่สนใจแต่ดูเหมือนคำว่าเพชรจะทำให้นึกถึงใครบางคนถึงได้หันมามองด้วยความสนใจ“สวัสดีครับคุณวิไล”เขาเอ่ยสวัสดีพร้อมประนมมือไหว้อย่างมีมารยาทก่อนจะขยับลูกตามองไปที่ร่างอรชรของใครอีกคนที่กำลังมองมา เธอเองก็ยิ้มหวานส่งมาให้เขาน่ารักอะไรอย่างนี้“ไหว้พระเถอะลูก”ไหว้แม่ยายต่างหาก“น้องพลอย ลูกสาวดิฉันเองค่ะ น่าจะรุ่นน้องบูมเขาหนึ่งปี พลอยคนนี้น้าเพ็ญศรี เพื่อนซี้ร่ว

“พี่นับถือเลย เราอายุแค่นี้แต่มีธุรกิจเป็นของตัวเองแล้ว”เฮียเอกเจ้าของโกดังให้เช่าที่ปิดประกาศไว้ตั้งแต่ต้นปีที่แล้วมองสาวสวยอย่างชื่นชม เขาเองก็เพิ่งรู้ว่าเธอเพิ่งคลอดลูกมาไม่ถึงเดือน ไม่รู้จะเหลือเชื่อกับเรื่องไหนก่อน“เฌอเคยลำบากมาก่อนค่ะ อยากมีเงินไว้ใช้เองเลยขอเริ่มก่อน” เฌอริตาพูดแล้วยิ้มอย่างขอบคุณกับคำชื่นชม“เก่งมากแล้วหนู เริ่มก่อนได้เปรียบ หลานเฮียอายุไล่เลี่ยกันยังเที่ยวเล่นอยู่เลย แม่มันก็ปวดหัวอยู่ทุกวัน” เฮียเอกพูดพลางส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยหน่าย “แล้วนี่เราจะทำสัญญาเช่ารายปีกับเฮียเลยใช่ไหม อยากให้เฮียต่อเติมอะไรเพิ่มอีกบอกได้เลยนะ ส่วนเรื่องค่าเช่าก็ตามที่ตกลงกันเลย”เฮียเอกยื่นเอกสารที่ทางตนได้จัดทำมาแล้วให้เด็กสาวคราวลูกดู เป็นสัญญาเช่าแบบรายปีกับโกดังขนาดสองร้อยสี่สิบตารางเมตร มีออฟฟิศหนึ่งห้องขนาดสามสิบตารางเมตรติดเครื่องปรับอากาศภายในเรียบร้อยแล้ว ถือว่าคุ้มค่ามากแถมยังสามารถผ่อนค่าเช่าเป็นสามครั้งได้อีกต่างหากเฮียเอกเป็นคนรู้จักของทางบ้านบอยอีกเช่นกัน เพื่อนสนิทที่เฌอจะไม่มีวันลืมบุญคุณ ทั้งป็อบและบอยอยู่เคียงข้างในวันที่เธอลำบาก หากวันไหนที่เพื่อนต้องการความ

บอยคว้าตัวหลานขึ้นมาอุ้มแล้วพาเดินเข้าบ้านไปหาแม่ของเขา เด็กชายที่เห็นหน้าบอยอยู่บ่อยครั้งจึงไม่ปฏิเสธแถมยังกอดคอเขาไว้อย่างเต็มรัก อีกนิดเดียวก็จะเรียกพ่อแล้ว ถ้าไม่ติดที่แม่สอนเรียกลุงมาตลอด“พวกแกรอก่อน พวกพี่คิ้มกับพี่สายกำลังจัดทะเลเผาให้”“มีน้ำลำไยไหม ถ้าไม่มีเดี๋ยวออกไปซื้อเอง คอแห้งว่ะ” บอยพูดแล้วลูบคอตัวเอง ขณะเดียวกันเด็กชายตีวน้อยก็ดูสิ่งที่เขาทำอย่างนึกสงสัย“มีแล้วไม่ต้องห่วง ฉันชวนพวกพี่ๆ ที่โกดังมาด้วย พวกแกมีเพื่อนดื่มทั้งคืน เอาเสื้อผ้ามาด้วยใช่ไหม”“เอามาแล้วค่า คืนนี้ป้าจะนอนกอดฌอนทั้งคืนเลย” ป็อบเอาจมูกไปคลอเคลียแก้มหลายที่มีกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำเด็กติดตัวจนอยากจับฟัดเด็กชายฌอนน่ารักน่าหยิก ผิวออกขาวเหลือง ดวงตาคมคิ้วหนา ขมูกโด่งเป็นสัน ป็อบมองหน้าเด็กคนนี้แล้วคิดถึงใครไม่ได้นอกจากเพื่อนของพี่ชายคนนั้น ฌอนเหมือนรุ่นพี่คนนั่นมาก แต่เธอไม่เคยพูดให้เพื่อนสนิทได้ยิน เธอห่วงความรู้สึกเพื่อนเสมอส่วนเฌอเธอมองไม่ออกหรอกว่าลูกหน้าเหมือนใคร ก็เห็นเขาตั้งแต่คลอด ที่สำคัญเธอจำหน้าผู้ชายคนนั้นแทบไม่ได้แล้ว ถ้าเจอกันอีกครั้งไม่รู้จะรู้จักไหมเพราะที่ผ่านมาเธอก็ไม่ได้เจอเขา ไม่

บทที่ 7ตั้งแต่เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยทำให้เฌอริตามีเวลากับลูกน้อยลง แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็จะใช้เวลาว่างที่เหลือทั้งหมดอยู่กับน้องฌอนและทำกิจกรรมกับเขาให้ได้มากที่สุด ที่สำคัญเธอจะต้องเป็นคนพาลูกเข้านอนทุกคืนไม่ให้หน้าที่นี้เป็นของพี่เลี้ยงช่วงวันจันทร์และพฤหัสบดีเธอลงเรียนตั้งแต่แปดโมงเช้าถึงสี่โมงเย็น ส่วนวันอังคารและศุกร์เรียนแค่สองวิชาคือเก้าโมงถึงเที่ยง พอช่วงบ่ายต้องเข้าโกดัง ส่วนวันพุธนั้นไม่มีเรียนแต่มักจะมีกิจกรรมให้เข้ามหาวิทยาลัยอยู่เสมอ“ยายเฌอแล้วสรุปแกจะรับไหม พวกนั้นก็ให้ฉันมาอ้อนแกให้ได้ มันบอกถ้าแกลงประกวดจะเลี้ยงเบียร์ฉันจนสลบ”ป็อปถามเชิงเล่นแต่จริงจัง ด้วยคณะบริหารจริงจังกับการประกวดดาวเดือนและหวังจะได้ตำแหน่งดาวเหมือนทุกปี ส่วนเดือนไม่หวังเพราะผู้ชายในคณะมีน้อยเหลือเกินจนแทบไม่มีให้เลือก“แกอยากให้ฉันลงประกวดเพราะแกจะได้ดื่มฟรีหรือแค่อยากสลบ ฉันจะได้ช่วย” เฌอหัวเราะร่วนอย่างชอบใจแต่อีกคนหน้าหงิกงอ“ก็ใช่ เรื่องของฟรี แต่อยากให้แกดังมากกว่า อยากตอกหน้าผู้ชายที่มันทำกับแกไม่ดีไว้”จะมีใครอีกก็ผู้ชายที่ว่ามีเรื่องพัวพันกันนั้นมีอยู่แค่คนเดียว ไม่ได้เจอ ไม่ติดต่อกันตั้