Semua Bab เฮียไคอย่าร้าย: Bab 11 - Bab 20

#เฮียไคอย่าร้าย(11) “แต่เค้กไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นะ” เค้กที่ได้ยินคำพูดของไคก็อดรู้สึกแย่ไม่ได้ ยิ่งได้เห็นสีหน้าเศร้าสร้อยของชายหนุ่ม เธอก็ยิ่งรู้สึกผิด เพราะปกติแล้วไคมักทำหน้าทำตากระล่อนใส่เธออยู่ตลอดเวลา วุ่นวายให้เธอด่า แต่พอเขานิ่งงันไม่หยอกเย้าเธอเหมือนเคย เค้กเองก็อดรู้สึกแปลก ๆไม่ได้ รู้สึกไม่ชินยังไงไม่รู้ “หนูแคร์เฮียเหรอ” ไคแกล้งถามลองเชิงหญิงสาวดู เป็นจังหวะเดียวกันที่รถของเขาจอดติดไฟแดง ชายหนุ่มจึงหันไปสบตากับคนตัวเล็กข้างกายได้ “ว่าไงคะ หนูแคร์เฮียเหรอ” ไคมองหญิงสาวด้วยแววตาสื่อความหมาย รอฟังคำตอบจากปากของหญิงสาวอย่างใจจดใจจ่อ แต่แล้วไคก็ต้องรู้สึกห่อเหี่ยวอีกครั้งเมื่อคำตอบที่ได้จากปากของเค้กไม่ใช่คำตอบที่ไคคาดหวัง“เปล่าค่ะ เค้กแค่ไม่ชอบให้ใครโกรธ” หญิงสาวบอกออกไปตามตรง เธอแค่ไม่ชอบใครโกรธเธอก็เท่านั้น เธอไม่ได้แคร์ชายหนุ่มเหมือนอย่างที่เขากำลังคิดหรอก“อ๋อ อืม เข้าใจแล้ว” ไคหน้าหงอยลงอีกครั้ง เขาพยักพเยิดหน้าขึ้นลงช้า ๆ อย่างเข้าใจในเข้าพูดของหญิงสาว จากนั้นภายในรถคันหรูจึงตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ไร้บทสนทนาระหว่างกัน มีเพียงเสียงเพลงที่ไคเปิดคลอเบา ๆ เพื่อไม่ให้บรร

#เฮียไคอย่าร้าย(13) “จีบดี ๆ หนูไม่ชอบ หรือหนูอยากให้เฮียจับหนูทำเมียตอนนี้ดีคะ” ไคเอียงคอถามหญิงสาวพลางกระตุกยิ้มร้ายกาจออกมา จีบดี ๆ ก็แล้วยังไม่คืบหน้า งั้นไคจะกระโดดข้ามขั้นไปเป็นผัวเธอเลยแล้วกัน เผื่อจะมีอะไรคืบหน้าขึ้นมาบ้าง“พูดจาเพ้อเจ้อแล้วนะคะ” แม้นจะรู้สึกหวั่นเกรงกับคำพูดของชายหนุ่ม แต่เค้กก็ยังทำใจดีสู้เสือ “เค้กว่าเค้กกลับเข้าไปด้านในดีกว่า” เพราะไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดกับชายหนุ่มไปมากกว่านี้ เค้กเลยเลือกที่จะตัดบทสนทนาระหว่างกันเสียดื้อ ๆ ซึ่งการกระทำของหญิงสาวสร้างความไม่พอใจให้ชายหนุ่มเป็นอย่างมาก อารมณ์ที่มาคุอยู่ก่อนหน้าพร้อมจะระเบิดใส่หญิงสาวทุกเมื่อ หมับ “จะรีบเข้าไปหาไอ้เวรนั่นหรือไง” ไคตรงเข้าไปคว้าหมับเข้ากับเรียวแขนเล็กของหญิงสาวที่กำลังเดินหนีเขา พลางเค้นเสียงลอดไรฟันถามเธอด้วยสีหน้าและแววตาแดงก่ำจากความโกรธจัด “อย่ามาหยาบคายใส่เค้กนะเฮียไค แล้วช่วยปล่อยมือเค้กด้วยค่ะ” หญิงสาวพยายามใจเย็นทั้งที่ในตอนนี้เธอรู้สึกไม่ชอบใจในการกระทำของชายหนุ่มเอามาก ๆ ไหนจะที่เขาเรียกแทนเด็กของเธอว่า ‘ไอ้เวร’ นั่นอีก เค้กรู้สึกไม่ชอบและไม่พอใจไคเอามาก ๆ แต่เธอไม่อยากสุ่

#เฮียไคอย่าร้าย(15) ใช้เวลาเดินทางประมาณสี่สิบห้านาทีก็มาถึงคอนโดของไค ชายหนุ่มจูงมือหญิงสาวขึ้นคอนโดมาโดยที่เค้กเองก็ยอมเดินตามเขามาอย่างมาง่าย ที่หญิงสาวยอมเดินตามชายหนุ่มง่าย ๆ นั่นก็เป็นเพราะว่าเธอป่วยการที่จะพูดกับคนอย่างชายหนุ่มแล้วเถียงกันมาเสียงดังสนั่นลั่นรถ แต่สุดท้ายก็เป็นเธอที่พ่ายให้ไคอีกตามเคย…เค้กสอดส่องสายตามองห้องไคอย่างสำรวจทันทีที่ย่างกายเข้ามาในห้องของชายหนุ่ม ห้องของไคดูหรูหราสมค่าสมราคากับย่านคนรวยแถบนี้ ภายในห้องของไคตกแต่งด้วยโทนสีดำ เป็นสีที่บ่งบอกถึงความเป็นเขาได้อย่างดี “เฮียไม่ได้ซุกใครไว้ที่นี่หรอกค่ะ ไม่ต้องมองหา” ไคกระเซ้าเย้าแหย่คนตัวเล็กขึ้นมาอย่างไม่จริงจังมากนักเมื่อเห็นท่าทางของหญิงสาวที่กำลังกวาดสายตามองห้องของเขาอย่างสำรวจ “เค้กไม่ได้หาอะไรอย่างที่เฮียว่าสักหน่อย” หญิงสาวมุ่ยปากใส่ชายหนุ่มเล็กน้อยพลางเดินมาทิ้งตัวนั่งลงโซฟา “เฮียก็นึกว่าหนูหึงเฮียซะอีก” ไคเลิกคิ้วถามพลางลอบยิ้มกรุ้มกริ่มออกมา เค้กเบะปากกลอกตามองบน ก่อนจะตอกกลับไคไปว่า “ชอบคิดเพ้อเจ้อจังเลยนะคะ” “ชอบคิดถึงหนูมากกว่าค่ะ” ไม่ว่าเปล่าไคยังขยิบตาส่งสายตาแพรวพราวให้กับหญิงสาว ใน

#เฮียไคอย่าร้าย(17) ภายในห้องนอนสุดหรูมีสองร่างชายหญิงกำลังจูบแลกลิ้นกันอยู่อย่างเมามัน เสียงลิ้นเกี่ยวกระหวัดพันกันดังเล็ดลอดออกมาเบา ๆ ชายหนุ่มผละริมฝีปากออกพลางซุกหน้าเข้ากับซอกคอหอมกรุ่นของหญิงสาว สูดดมความหอมจากลำคอระหงเข้าปอดฟอดใหญ่ นำริมฝีปากและจมูกซุกไซ้ซอกคอขาว เค้กเปล่งเสียงครางหวานออกมาอย่างแผ่วเบา ยามที่ไรหนวดของไคครูดไปกับผิวทำหญิงสาวรู้สึกสยิวไปทั้งร่าง เธอเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้ชายหนุ่มซุกไซ้ซอกคอของเธอได้อย่างถนัด ไคจูบซับลำคอระหงของหญิงสาวพลางขบเม้มจนเกิดรอยแดงจ้ำเล็ก ๆ เป็นจุด ๆ “ไม่ปฏิเสธเฮียแล้วเหรอคะ” ไคเงยหน้าขึ้นมาถามคำถามเดิมกับหญิงสาว ที่ก่อนหน้าเขายังไม่ได้คำตอบจากปากของเธอ พลางสบตามองเธอด้วยแววตาตาล้อเลียน ยิ่งเห็นสีหน้าแดงแจ๋ของเธอ ไคก็ยิ่งอยากแกล้ง ท่าทางของเค้กตอนนี้ ‘น่ารักน่าเอ็นดูเหลือเกิน’ “ถ้าเฮียยังแซวเค้กอยู่ เค้กจะลุกหนีเฮียจริง ๆ แล้วนะ” หญิงสาวเอ่ยขู่ชายหนุ่ม แถมเธอยังข่มเขาทางสายตา แล้วคิดว่าคนอย่างไคจะกลัวแมวตัวเล็กอย่างเธอรึเปล่าล่ะ หึ ไคไม่รู้สึกกลัวเธอเลยสักนิด มีแต่เอ็นดูเธอเข้าไปกันใหญ่ รู้สึกเอ็นดูเธอฉิบหายแต่ตอนนี้เขาอยากให้ดู

#เฮียไคอย่าร้าย(19) แสงแดดที่ลอดผ่านผ้าม่านสาดกระทบใบหน้างามของคนที่กำลังนอนหลับตาพริ้มฝันหวานเข้าเต็ม ๆ จนเค้กถึงขั้นเบ้หน้า“อื้ออ” เปล่งเสียงครางอื้ออึงออกมาพลางพลิกกายหนีแสงแดดที่แยงตาไปอีกฝั่ง มือเรียวควานหาร่างของชายหนุ่มที่นอนเคียงกายเธอมาตลอดทั้งคืน แต่แล้วเรียวมือที่ควานหาก็ต้องชะงักเมื่อพบเข้ากับความว่างเปล่า เค้กลืมตาตื่นขึ้นเต็มตาและเมื่อเห็นว่าข้างกายเธอไม่มีชายหนุ่มนอนอยู่ หญิงสาวจึงหยัดตัวลุกขึ้นนั่งพิงพนักหัวเตียง กวาดสายตามองไปทั่วทั้งห้องเพื่อมองหาชายหนุ่ม เงี่ยหูฟังเสียงจากในห้องน้ำว่าชายหนุ่มได้อยู่ในนั้นไหม พลันเรียวคิ้วสวยก็ขมวดเข้าหากันแน่นด้วยความสงสัยบ่นพึมพำออกมากับตัวเองเสียงแผ่วเบาว่า“ไปไหนของเขากัน” เค้กถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่พลันยกมือขึ้นเสยผมที่หล่นลงปรกหน้าลวก ๆ ใบหน้าสวยตียุ่งด้วยความไม่พอใจ ที่ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าข้างกายของเธอว่างเปล่า ไม่มีร่างของชายหนุ่มอยู่เคียงข้างเหมือนอย่างที่เธอคิดไว้ความคิดของเค้กเตลิดไปไกล เธอคิดไปต่าง ๆ นานา ชายหนุ่มฟันเธอทิ้งบ้างล่ะ ไม่แยแสเธอบ้างเลย และก่อนที่ความคิดของเธอจะเตลิดไปไกลกว่านี้ เค้กตัดสินใจก้าวขาลงจากเตียงเพื