Semua Bab LOVED TOO LATE: THE COLD HUSBAND'S REGRET: Bab 91 - Bab 100

Sa opisina ni Xander, makikita ang tensyon sa bawat sulok. Ilang tao ang nakaupo sa paligid ng mesa, hawak ang kani-kanilang laptop, abalang-abala sa pagbubukas ng mga file at pag-review ng impormasyon. “Shaina Ramirez?” Napakunot ang noo ni Xander habang binabasa ang isang pangalan sa screen. Tumingin siya kay Rio, sabay tanong, “Pumunta rin ba siya roon?” Nagkatinginan ang lahat. “Who's that?” tanong ni Cassandra habang lumapit sa laptop na tinitingnan ni Xander. “Friend ni Maragaret,” sagot nito nang walang kaarte-arte. Napakunot din ang noo ni Cassandra, sabay hinanap ang profile ni Shaina. Habang binabasa niya ito, nagpatuloy si Rio, “Na-trace ko. Nasa area siya ng isang financial dispute mediation nung araw na 'yon. Confirmed na may record sa police station. Pinacheck ko rin 'yung kotse niya kaninang umaga, walang bakas ng dugo.” Pabirong ngumiti si Cassandra, “Eh di wala rin ‘yan. Mukhang hindi rin niya kayang gawin yun.” Binilugan niya ng tingin ang buong kwarto.

The sky burned in hues of orange and pink, typical ng sunset sa Manila, pero ngayong araw, iba ang bigat sa dibdib ni Margaret habang nakatayo siya sa harap ng gate ng University. Hawak ni Xenox ang strap ng sling bag niya, tila ayaw talagang bumitaw. Bahagyang kulot ang buhok nito na sinaglit ng ginintuang araw, at sa likod ng maamong mukha, may bakas ng lungkot. "Ate… sigurado ka ba? Bukas ka na talaga aalis?" Bahagyang ngumiti si Margaret, kahit pakiramdam niya ay dudurog ang puso niya sa bawat tanong ng bayaw. "Oo… After ng court hearing bukas, lilipad na agad ako papuntang Paris. Di ko pa alam kung kailan ako makakabalik." Ngayon ang unang araw ng klase ni Xenox sa university. Kaya naisipan niyang yayain ito kumain at ihatid sa school bilang pamamaalam. Kahit papaano, gusto niyang may huling alaala silang dalawa, isang paalam na hindi sinambit pero dama. Lahat ng pinagmulan niya, ang lugar na ito, ang mga tao, ang pamilya, iiwan na niya. Para sa ikabubuti ng lahat, per

‎‎“You can never escape me.”‎‎Mainit ang sikat ng araw habang papalapit si Margaret sa korte. Mula sa kabilang kalsada kung saan siya ibinaba ni Cassandra, tumakbo siya nang mabilis, halos hindi na alintana ang mga sasakyang dumaraan. Malapit na siya sa main gate… konting hakbang na lang.‎‎Pero hindi niya inaasahan ang biglang paghinto ng isang itim na sasakyan sa tabi niya.‎‎“Pak!”‎‎Biglang bumukas ang pinto, at isang malakas na kamay ang humablot sa kanyang balikat. Bago pa man siya makasigaw, hinila siya papasok sa loob ng kotse.‎‎“Kidnapping?!” ‎Ang utak niya’y sumabog sa kaba.‎Sino?! Bakit dito mismo sa labas ng korte?!‎‎Agad niyang binuka ang bibig para humingi ng saklolo, pero mabilis ding tinakpan ng kamay ang kanyang mga labi. Isang braso ang pumulupot sa kanyang baywang, mariin at walang puwang para makawala.‎‎“Mmmph—!”‎‎Pilit siyang nagpumiglas, desperado. Nakahanap siya ng lakas na hindi niya alam na meron siya. Naitulak niya nang kaunti ang pinto habang u

“Gaano ka kabaliw, Xander?”Hindi na kinaya ni Margaret ang bigat ng emosyon.Nanginginig ang buong katawan niya habang pilit pinipigilan ang mga luha. Pero kahit anong pigil niya, isang luha ang bumitaw, tumulo ito mula sa gilid ng kanyang mata, dumaan sa makapal niyang pilikmata, at dahan-dahang bumagsak sa likod ng kamay ni Xander.Napasinghap si Xander. Bahagyang nanginig ang kamay niya.“... Xander,” garalgal ang boses ni Margaret habang pinipilit magsalita kahit nabibiyak ang puso niya, “you’re such a bastard.”Tahimik lang ang lalaki. Wala siyang sinabi. Pero unti-unti siyang tumayo, yumuko, at dahan-dahang nilapit ang mukha niya sa babae. Sa bawat kilos niya ay may kontrol, may pagsasaalang-alang, pero may halong possessiveness na hindi niya maitago.Hinaplos niya ang pisngi ni Margaret gamit ang labi, hindi para halikan siya ng malalim, kundi para punasan ang luhang iniwan nito. Dahan-dahan, banayad, at tila inaalala ang bawat himaymay ng kanyang balat. Umakyat ang halik niya

Villa of Ramirez.Bumukas ang pinto ng master bedroom at mabilis na pumasok si Leo Tuloy-tuloy siyang sumubsob sa yakap ng kanyang ina na nakaupo sa gilid ng kama.“Mommy! Sabi ni Daddy busy ka raw lately kaya bawal kita guluhin. Pero miss na miss na kita,” inosenteng sabi ng bata habang nakayakap ng mahigpit.Napahigpit ang yakap ni Margaret sa malambot at maliit na katawan ng kanyang anak. Sa sandaling iyon, parang may kirot sa dibdib niya, isang pagsabog ng damdamin na matagal niyang tiniis.Anak niya ito. Dugo’t laman niya.Pero ang sakit… hindi maikakaila.Naalala niya, isang araw bago ang hearing sa korte, nakita niya si Leo, hawak ang kamay ni Cassandra, habang magkasamang naglalakad kasama si Xander. Masaya sila. Parang isang "buong pamilya."Ang bigat sa puso niya.Pero anak niya si Leo. At kahit anong sama ng loob niya sa ama nito, hindi niya puwedeng ibuhos sa bata. Kaya dahan-dahan niyang inalis ang pagkakayakap at pinaupo ito sa tabi niya.“Leo,” mahinahon niyang simula,