Semua Bab LOVED TOO LATE: THE COLD HUSBAND'S REGRET: Bab 41 - Bab 50

Napaluha si Manang Jema habang nanginginig sa pagku-kwento ng buong pangyayari.Alam ng buong pamilyang Ramirez na ang pangalawang anak ng pamilya ay hindi talaga minahal ng mga nakatatanda. Bata pa lang ay pinaalis na ito mula sa lumang bahay at pinalaking mag-isa sa labas ng bahay ng mga yaya at kasambahay.Ngunit may kakaibang ugali itong si Marie. Ayaw niya ng maraming tao sa paligid, kaya't nang medyo tumanda na, pinaalis niya ang lahat ng katulong. Tanging tagalinis na dumadating linggu-linggo ang pinayagan niyang pumasok sa sariling villa."Kahapon sana ako pupunta upang maglinis, pero may iba akong kailangang asikasuhin kaya hindi ako nakarating." mangiyak ngiyak siya. "Pagdating ng gabi, natagpuan na lang namin siyang walang malay sa sahig—sobrang putla ng mukha at basang-basa ng malamig na pawis.""Sa takot ko, agad akong tumawag ng ambulansya. Pero dahil tagalabas, wala akong karapatang pumirma para sa operasyon. At dahil wala akong makontak sa pamilya Ramirez, kaya naisip

Nag-ring ang cellphone ni Margaret at agad niyang sinagot ang tawag.“Ate Margaret…”Isang paos at mahina na tinig ng dalaga ang narinig mula sa kabilang linya.“Oh hi, how are you? You okay? Need anything?”Kahit medyo may topak ang ugali ng bayaw niyang si Marie, dati naman silang magkasundo, kaya hindi niya napigilang magpakita ng malasakit.“I'm Good,” sagot ng dalaga sa paos niyang tinig. “Ate, thank you. If it weren't for you,, baka patay na ako. Thank you for saving me”Napabuntong-hininga si Margaret. “Marie, tigilan mo na ‘yang mga ganyang kalokohan, ikaw…”Gusto sana niyang sabihin na kahit anong pagpupumiglas mo, kung hindi ka naman mahal ng pamilya mo, sarili mo lang ang sinasaktan mo.Pero pinili na lang niyang huwag ituloy ang sasabihin.Sa ganitong sitwasyon, kahit anong paliwanag, walang saysay. Kailangan mo talagang maranasan mismo para maintindihan. At siya, dumaan na rin doon.Sa huli, mahinahon na lang siyang nagpahayag ng malasakit, “Alagaan mo naman sarili mo. Ku

“Marie!”Napasigaw si Margaret, tinabig ang kamay ni Xander at agad na lumapit.Hindi niya magawang galawin ang taong nakahandusay sa sahig, kaya dali-dali siyang tumawag ng doktor. Agad na dinala si Marie sa operating room para muling tahiin ang sugat nitong napunit sa kakalakad.Sa labas ng operating room.Napangisi si Xander, “This girl’s really good at pretending. Who’s to say she didn’t deliberately reopen her wound just to get attention? Let her be. If she wants to die, then let her.”Napakalamig at walang awang pakinggan ng kanyang mga salita."Do you fucking hear yourself, Xander?!" Inis na sigaw ni Margaret. “Kapatid mo pa rin siya. She's just... a girl!”Bakit parang napaka-laki ng kasalanan sa kanya ng kapatid?Ngunit ngumiti lamang si Xander. Walang init sa kanyang mga mata, parang normal lang ang mga pangyayari, parang, wala siyang paki-alam. “Kapatid nga. Pero sino ba sya sa buhay ko?”Nanlamig ang mukha ni Margaret. “Anong ibig mong sabihin?”Maang na sagot ni Xander, “

Mula sa Second floor ng café, kitang-kita ni Margaret ang lahat ng nangyayari sa ibaba.Kung wala kang inaasahan, wala ring sakit. Kaya kahit anong makita niya sa ibaba, wala na siyang nadama. Tahimik lang siyang lumingon at tumitig kay Papa John na nasa harapan niya—walang emosyon ang mukha nito.Wala siyang sinabi. Pinagmasdan lang niya ito.Hindi alam ni Papa John kung ano ang sasabihin. Lalo siyang nataranta nang titigan siya ni Margaret ng ganoon.Ang layunin lang niya ay bigyan ng magandang payo ang manugang. Pero hindi niya inasahan na masasampal agad siya ng realidad… Ang malas niyang anak!“Papa,” mahina ngunit malinaw na sambit ni Margaret. “Sa totoo lang, ayokong humantong sa ganito.”“Kung pwede po sanang kausapin ninyo si Xander na makipag-usap ng maayos, hindi na natin kailangang dumaan pa sa korte. Puwede po tayong magkasundo nang pribado.”“Kung hindi po kayo sang-ayon sa hatian ng mga ari-arian, puwede pa nating pag-usapan. Basta’t makuha ko lang ang divorce bago mata

Nagulat at natuwa si Leo nang makatanggap siya ng tawag mula kay Margaret. Ilang araw na siyang nagtatago sa bahay ni tita Cassandra, takot na baka maparusahan dahil sa nangyaring pagkahimatay ng kanyang ina noong huli silang nagkita. Gustuhin man niyang itanong ito sa kanyang ama, pinangungunahan siya ng takot na baka lalo lamang siyang mapagalitan.Dahil sa matinding guilt, hindi siya nag-attemp na tumawag sa kanyang momny. Kaya laking gulat niya nang ito pa ang unang tumawag.Ibig sabihin ba nito'y hindi na galit si mommy?Masiglang sinagot ni Leo ang tawag. “Mommy! Matagal ka nang hindi tumatawag. Miss na miss na kita!”Nang marinig ni Margaret ang masiglang tinig ng kanyang anak, bahagyang nanginig ang kanyang mahahabang pilikmata. Parang ang tagal na simula nang huli silang nagkausap.“Leo,” mahina niyang tawag. Hindi niya alam kung paano magsisimula.Habang si Leo naman ay excited na nagsalita, ikinukuwento kung gaano niya kamiss ang ina. Sa huli, maingat siyang nagtanong, “Mom