Semua Bab วุ่นนัก รักข้ามภพ: Bab 21 - Bab 30

ข่าวการแต่งตั้งเสี่ยวหลิงขึ้นเป็นหวงกุ้ยเฟยได้มาถึงตำหนักเฟิ่งหวงของเหมยฮองเฮารวดเร็วไม่น้อย แต่นางยังคงมีสีหน้าเรียบเฉยคล้ายมิได้ใส่ใจสิ่งใดมากนักคิดจะทำตัวเทียบเสมอกับนางก็มาลองดูกันเสียหน่อยเป็นไรแม่นมฉางที่อยู่ข้างกายเหมยฮองเฮามีสีหน้าทุกข์ใจไม่น้อย ในความทุกข์ใจนั้นก็มีความสงสัยที่เหมยฮองเฮายังคงนิ่งเฉยอยู่เช่นนี้นิสัยของเหมยฮองเฮานางทราบดี แต่ไหนแต่ไรมานางจะเป็นคนใจร้อน เอาแต่ใจตนเองเสมอ ครานั้นที่ฝ่าบาทดึงดันจะรับเสี่ยวกุ้ยเฟยเข้าวังมาเป็นพระสนมนางก็อาละวาดไปสามวันเจ็ดวัน แต่นี่คือสิ่งใดกัน? เหตุใดนางจึงนิ่งเฉยอยู่ได้เช่นนี้?เหมยฮองเฮาวางถ้วยชาในมือลง ก่อนจะมองไปที่แม่นมฉางอย่างรู้เท่าทันความคิด"เจ้าจะเป็นเดือดเป็นร้อนไปทำไมกัน?""ฮองเฮาเพคะ แต่ไหนแต่ไรมาการจะแต่งตั้งหวงกุ้ยเฟยมิใช่เรื่องง่าย แต่ไยฝ่าบาทจึงทรงทำเช่นนี้เล่าเพคะ หากฝ่าบาทยังทรงถือหางนาง วันหน้านางจะไม่ยกเอาตำแหน่งนี้มาตีตนเทียบเสมอฮองเฮาหรือเพคะ""ฮ่าฮ่าฮ่า"เหมยฮองเฮามองแม่นมฉางก่อนจะหัวเราะออกมา แม่นมฉางทำได้เพียงขมวดคิ้ว"ใจบุรุษยากแท้หยั่งถึง วันนี้โปรดปราน วันหน้าอาจสั่งประหารก็เป็นได้ ให้นางได้ใจไปเถิด

"นายหญิงขอรับ วิญญาณเหล่านี้มากมายเกินไปข้ากลืนไม่ไหว อิ่มจนท้องจะแตกแล้วขอรับ"เสี่ยวหงมองมู่มู่ที่เดินแบกท้องอ้วนกลมเข้ามาในเขตอาคมของนาง นางพยักหน้าให้มู่มู่เล็กน้อยก่อนจะหันไปตวาดหรงจิง"เจ้ารู้รึไม่ว่าตนเองทำอะไรลงไป?"หรงจิงเบะปากส่ายหน้าอย่างจนปัญญา เขาหันไปมองมู่มู่ด้วยแววตาเป็นประกาย เจ้าแมวนั่นน่ารักชะมัดเลย"มองข้าทำไมเจ้ามนุษย์หน้าโง่!!"หรงจิงรีบยกมือปิดปาก ลนลานมองไปทางเสี่ยวหงทันที"เจ้าไปเปิดประตูวิญญาณขึ้นมามันถึงแห่กันออกมาขนาดนี้ เจ้านี่มัน!!! น่าจับไปลงหม้อกับผีพวกนั้นยิ่งนัก!!!"หรงจิงตื่นตระหนกรีบวิ่งไปกอดขาเสี่ยวหงทันที แววตาล่อกแล่กไปมาอย่างระแวดระวัง"ท่านอาจารย์ขอรับ ศิษย์มิกล้าอีกแล้ว ฮืออ พ่อจ๋า""ใครอาจารย์เจ้า ศิษย์ปัญญาอ่อนแบบนี้ข้าไม่รับ ปล่อย!!!"เสี่ยวหงถีบหรงจิงจนกระเด็นไปติดกำแพง ก่อนจะหันไปมองมู่มู่อีกครั้ง นางต้องรีบจัดการผีพวกนี้ก่อนที่มันจะออกไปอาละวาดผู้คนจนเกิดปัญหาใหญ่เข้า"วิญญาณมากมายเช่นนี้จะทำอย่างไรดีมู่มู่?""เราต้องสร้างตาข่ายดักจับวิญญาณอีกครั้งขอรับแล้วจับพวกมันเอาไว้นำกลับไปไว้ที่เดิมขอรับ ว่าแต่ท่านนำกำไลหยกขาวกำจัดวิญญาณมาด้วยหรื

อวิ๋นหลัวซีพาเสี่ยวหงขึ้นไปบนสำนักของท่านหมอเทวดาบนเขา หลังจากที่ไปถึงแล้วท่านหมอก็ให้วางนางลงบนเตียงภายในอารามที่ใช้พักสำหรับต้อนรับเหล่าราชวงศ์หรือขุนนางที่มาค้างคืนภายในวัดเพื่อไหว้พระขอพรท่านหมอเทวดาลงมือฝังเข็มตามจุดชีพจรของเสี่ยวหง นางค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนจะสำลักโลหิตสีดำออกมา แทนที่จะรู้สึกเจ็บปวดตรงกันข้ามกลับให้ความรู้สึกสบายตัวมากขึ้น ความอึดอัดเจ็บปวดภายในร่างกายหายไปอย่างไม่น่าเชื่อมู่มู่ที่ตอนนี้กลายร่างเป็นเพียงแค่แมวตัวเล็กๆ กำลังคลอเคลียอยู่ข้างกายเสี่ยวหงไม่ยอมห่าง นางลูบหัวของมันด้วยแววตารักใคร่ อวิ๋นหลัวซีมองภาพตรงหน้าด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นในใจ"เจ้าดื่มยาถ้วยนี้ให้หมดเสียร่างกายจะค่อยๆ ฟื้นคืนมาดังเดิม ประเดี๋ยวข้าจะจัดยาให้เจ้าอีกสองเทียบดื่มตามที่ข้าบอกไม่เกินสองวันร่างกายเจ้าก็จะหายดี""ขอบพระคุณท่านหมอมากนะเจ้าคะ"ท่านหมอเทวดาพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม เสี่ยวหงรับยาเข้ามาดื่มรวดเดียวด้วยสีหน้าเรียบเฉยดังเดิม"กระหม่อมมีเรื่องมากมายอยากพูดจากับลูกศิษย์ผู้นี้เสียหน่อย ไม่ได้เจอกันนาน ฮองเฮาอย่าถือสาที่กระหม่อมละเลยนะพ่ะย่ะค่ะ ด้านล่างค่อนข้างอันตราย พระองค์ทรงพักอย

รุ่งเช้าวันต่อมาเสี่ยวหงตื่นแต่เช้า นางแต่งกายด้วยชุดสีชมพูลายดอกเหมย ใบหน้าที่งดงามอ่อนหวานคลี่ยิ้มมองตนเองอยู่หน้ากระจกอย่างพึงพอใจวันนี้นางต้องเดินทางเข้าวังหลวงเพื่อเข้าเฝ้าหวงกุ้ยเฟยตามรับสั่ง เสนาบดีเสี่ยวเถียนและฮูหยินหลิวเฟยออกมายืนรอนางที่ด้านหน้าประตูจวนนานแล้ว นางทำความเคารพทั้งสองคนตามมรรยาทก่อนจะหันใบหน้างดงามมองไปที่ด้านข้างของเสนาบดีเสี่ยวเถียนนางสบสายตาเข้ากับตาเฒ่าผู้หนึ่ง หากให้นางเดาคงจะเป็นตาแก่ตัณหากลับผู้นั้นเป็นแน่ เสี่ยวหงหรี่ดวงตามองพิจารณาชายผู้นั้นก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างดูแคลน"เข้าเฝ้าหวงกุ้ยเฟยเรียบร้อยแล้ว ก็รีบกลับมาเตรียมตัวเสีย พรุ่งนี้เช้าเจ้าจะต้องเดินทางไปต่างเมืองกับท่านพ่อค้าถาว ว่าที่สามีของเจ้า"เสี่ยวหงพยักหน้าอย่างว่าง่าย เสนาบดีเสี่ยวเถียนค่อนข้างแปลกใจไม่น้อยที่วันนี้นางดูอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ส่วนฮูหยินหลิวเฟยพยักหน้าด้วยสายตาพึงพอใจคงจะรู้ตัวแล้วสินะว่าตนเองจนตรอกจึงได้สงบเสงี่ยมเช่นนี้!!!พ่อค้าถาวผู้เฒ่าเจ้าเล่ห์มองพิจารณาเรือนร่างเสี่ยวหงอย่างพึงพอใจ ก่อนจะเลียริมฝีปากเหมือนคนอดอยากหิวโซมานานปี เสี่ยวหงแม้จะรู้สึกขยะแขยงเพียงใดแต่ก็ท

อวิ๋นหลัวซีซื้อบ่าวจากจวนตระกูลเสี่ยวที่ถูกขายไปยังโรงค้ามนุษย์ตามที่เสี่ยวหงบอกไว้ในจดหมายเข้ามาคอยรับใช้ในเรือนของเขาก่อน หากวันใดนางต้องการตัวบ่าวเหล่านี้เขาก็จะส่งมอบคืนให้แก่นางเรือนของอวิ๋นหลัวซีอยู่ปีกขวาที่แยกออกมาจากเรือนใหญ่ ส่วนเรือนฝั่งซ้ายจะเป็นที่อยู่ของฮูหยินรองและอวิ๋นหลงเยียนน้องชายต่างมารดาของเขา และเรือนใหญ่ตรงกลางจะเป็นที่อยู่ท่านพ่อและท่านแม่ของเขาที่จวนของเขานั้นท่านปู่และท่านย่าได้จากไปนานหลายปีแล้ว ที่จวนจึงค่อนข้างไม่มีกฎระเบียบตายตัวอันใดมากนัก ท่านพ่อของเขาที่ยุ่งอยู่กับราชการไม่ค่อยจะมีเวลาอยู่ที่จวนเท่าใดนัก ด้านท่านแม่ก็สุขภาพร่างกายไม่สู้ดี การดูแลจัดการในจวนจึงตกไปอยู่ในการดูแลของฮูหยินรอง นามว่า หลันเยียนฮูหยินรองผู้นี้มีชาติตระกูลที่ไม่สู้ดีเท่าใดนัก นางมาจากตระกูลชาวนา บิดาของนางนำนางมาขายให้จวนตระกูลอวิ๋น มารดาของเขารู้สึกสงสารจึงรับซื้อนางเอาไว้เลี้ยงดู ด้วยความสามารถและเล่ห์เหลี่ยมของนางที่มีอยู่ไม่น้อย ทำให้นางถูกตาต้องใจท่านพ่อของเขาและได้เลื่อนฐานะจากทาสซื้อขายขึ้นมาเป็นอนุที่โปรดปราน ไม่นานนักนางก็ตั้งครรภ์และได้ให้กำเนิดบุตรชายคนรองคืออวิ๋