All Chapters of วุ่นนัก รักข้ามภพ: Chapter 11 - Chapter 20

หลิวเย่ว์หลีพยักหน้าด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย นางมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับนางด้วยแววตาเป็นมิตรไม่น้อย หลิวเย่ว์หลีรู้ทันแผนการของหยางเส้าเฉิน เขาตั้งใจหลอกเสี่ยวหงให้เข้ามาติดกับดักหวังจะกักขังนางไว้ให้นางเสื่อมเสียเกียรติจนต้องตกเป็นของเขา เพื่อจะได้ครอบครองสตรีที่ชอบเขาถึงกับคิดแผนการเลวร้ายนี่ออกมาได้ตอนแรกนางเองรู้สึกลังเลไม่น้อยที่ต้องทำเช่นนี้ นางคิดมาตลอดว่าเสี่ยวหงคงจะไม่ต่างอะไรกับนางสนมเหล่านั้นที่หวังเอาตัวเข้าแลกเพื่ออำนาจในมือ สุดท้ายก็หาทางมาข่มนางกดนางให้จมดินแต่วันนี้นางได้เห็นกับตาตนเองแล้วว่าเสี่ยวหงไม่เหมือนกับสตรีเหล่านั้น และที่สำคัญนางมีใจให้อวิ๋นหลัวซีสหายสนิทของหยางเส้าเฉินนางรู้สึกดีไม่น้อยที่ได้ช่วยเหลือเสี่ยวหงในครั้งนี้ตอนนี้หยางเส้าเฉินคงตามหาเสี่ยวหงจนแทบคลั่งเป็นแน่ ด้วยนิสัยของเขาไม่มีทางยอมให้เสี่ยวหงตกไปเป็นของชายอื่นแม้แต่อวิ๋นหลัวซี"เหตุใดเจ้าถึงต้องหนีองค์รัชทายาทด้วยเล่า สตรีในแผ่นดินนี้มีแต่ต้องการใกล้ชิดกับพระองค์ทั้งนั้น"หลิวเย่ว์หลีแกล้งโยนหินถามทางลองใจเสี่ยวหง เสี่ยวหงที่ได้ยินเช่นนั้นก็เบ้ปากเล็กน้อยอย่างดูแคลน"เว้นข้าไว้สักคนเถิดเจ

"หากข้าไม่จัดการมันทุกคนที่นี่จะตกอยู่ในอันตรายทั้งหมด"เสี่ยวหงมองมู่มู่ด้วยสายตาอ้อนวอน ตัวนางเองก็ไม่เคยคิดที่จะละเมิดกฎเช่นกัน แต่ในเมื่อสถานการณ์มันบีบบังคับเช่นนี้จะให้นางทำอย่างไรได้มู่มู่มีสีหน้าเรียบเฉยไม่สนใจต่อคำอ้อนวอนของเสี่ยวหง ไม่ใช่ว่ามันไม่อยากช่วยเพียงแต่ว่าการละเมิดกฎนั่นอาจนำพาความร้ายแรงมาสู่นายหญิงของมัน มันมีหน้าที่คอยคุ้มครองนายหญิงหากมันเป็นคนพานายหญิงทำผิดกฎเสียเองมันจะมีหน้าไปพบผู้ใดได้อีกชินอ๋องหยางเทียนฉีกระเสือกกระสนดิ้นรนจนสามารถหลุดจากกรงเล็บของเสือดำตัวนั้นมาได้ แต่สภาพร่างกายของเขาตอนนี้โชกไปด้วยเลือด รอยบาดแผลบนร่างกายเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำเหมือนคนถูกพิษ ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด เขาผู้อยู่ในสนามรบเป็นดังเทพแห่งสงครามกลับสู้เสือดำเพียงตัวเดียวไม่ได้ ช่างน่าอับอายยิ่งนัก ยิ่งไปกว่านั้นเขาต้องมามีสภาพอนาถเช่นนี้ต่อหน้าเสี่ยวหง นางคงเอาเรื่องนี้มาถากถางดูแคลนเขาไปตลอดเป็นแน่"ท่านอ๋อง!""อวิ๋นหลัวซีเจ้ารีบไปพาทหารในวังหลวงมาให้หมดเร็วเข้า"หยางเทียนฉีกัดฟันเอ่ยปากกับอวิ๋นหลัวซีที่คอยพยุงเขาให้ลุกมานั่งพิงต้นไม้อย่างยากลำบาก"เสียเวลาเปล่า ต่อให้

สองแม่ลูกรู้สึกเพียงว่าด้านหน้ามืดมน รู้สึกเวียนหัวไปชั่วขณะคล้ายกำลังจะเป็นลม แข้งขาอ่อนแรงแทบล้มทั้งยืนต่างช่วยพยุงกันและกันเอาไว้องค์ชายรอง องค์ชายรองบอกว่าเป็นสหายกับเสี่ยวหง? นี่พวกนางสองคนแม่ลูกฝันไปใช่รึไม่?พวกนางสองคนแม่ลูกไม่ได้หูฝาดไปใช่หรือไม่?"ถวายพระพรองค์ชายรองเพคะ"เสี่ยวชิงที่ตั้งสติได้ก่อนมารดาของตน ค่อยๆ ลุกขึ้นยืนทำความเคารพหยางซูจวิ้นด้วยใบหน้าที่ซีดเผือดเล็กน้อย ฮูหยินหลิวเฟยที่เห็นเช่นนั้นก็รีบลุกขึ้นมาอย่างเก้ๆ กังๆหยางซูจวิ้นยกยิ้มมุมปากอย่างดูแคลน ก่อนจะปรายตามองเสี่ยวชิงครั้งหนึ่ง ไม่คาดคิดมาก่อนว่าท่านอาของเขาจะสายตามืดบอดเช่นนี้ เขาที่คลุกคลีกับเหล่าสตรีมาไม่น้อย มองเพียงปราดเดียวก็สามารถดูออกว่าสตรีตรงหน้านางนี้มีนิสัยใจคอที่อิจฉาริษยาเพียงใด"องค์ชายรองยาที่เตรียมไว้กระหม่อมนำมาให้แล้วพ่ะย่ะค่ะ"หยางซูจวิ้นพยักหน้าให้อวิ๋นหลัวซี ก่อนจะยื่นมือไปรับห่อยาจากมือของอวิ๋นหลัวซี แล้วเดินผ่านสองแม่ลูกที่ยืนย่อกายทำความเคารพค้างอยู่เช่นนั้น ไม่แม้แต่จะสั่งให้พวกนางได้ยืดตัวขึ้นเลยแม้แต่น้อยเสี่ยวหงมองอวิ๋นหลัวซีที่มีสีหน้าเรียบเฉยด้วยแววตาสงสัย เหตุใดเขาจึงม

อวิ๋นหลัวซียกชาขึ้นมาจิบแก้เก้อเขิน เสี่ยวหงเองที่อาละวาดชินอ๋องไปเมื่อครู่ก็รู้สึกว่าลำคอเริ่มแห้งผากเช่นกัน จึงยกชาขึ้นจิบดับกระหาย ดวงตาของนางพลันเป็นประกายอย่างมีความสุข"ชาหลงจิ่งที่โรงเตี๊ยมนี่รสชาติดียิ่งนัก""เข้าชอบชานี่หรือ?"เสี่ยวหงพยักหน้าอย่างมีความสุข ในชาติก่อนที่บ้านของนางมักจะมีชาหลงจิ่งไว้ชงดื่มในบ้านอยู่เสมอ ชาสีเขียวมรกต รสชาติหอมหวาน ลักษณะใบชาคล้ายลิ้นนกกระจอก แก้ดับกระหายได้ดี และยังล้างสารพิษในร่างกายได้อีกด้วย"ที่ข้าชอบมากที่สุดอีกอย่างก็คือกุ้งผัดใบชาหลงจิ่ง"อวิ๋นหลัวซีหันไปมองนางด้วยแววตาที่ประหลาดใจไม่น้อยเขาเองก็ชอบกุ้งผัดใบชาหลงจิ่งเช่นกัน!"ข้ามีเรื่องหนึ่งที่อยากถามเจ้า"อวิ๋นหลัวซีวางถ้วยชาในมือลงก่อนจะมองเสี่ยวหงด้วยสายตาที่จริงจัง เขาตั้งใจอยากจะถามนางเรื่องแมวเก้าหางตัวนั้น เขาสังเกตเห็นว่าคืนนั้นที่เขาหลับอยู่บนต้นกุ้ยฮวา แมวเก้าหางตัวนั้นก็นอนขดตัวอยู่ไม่ไกลจากเขามากเท่าใดนักเสี่ยวหงเองก็หันไปมองเขาด้วยความสงสัย"เรื่องใดกันเจ้าคะ?""เจ้าได้แมวเก้าหางนั้นมาจากที่ใด มันอยู่กับเจ้ามานานแล้วหรือ? เจ้ารู้หรือไม่ว่ามันเป็นสัตว์เทพ?"เสี่ยวหงมีสีห

ในขณะที่สำนักดูดวงที่เปิดใหม่กำลังไปได้ดี ด้านจวนเสนาบดีเสี่ยวเถียนนั้น ก็กำลังมีงานมงคลเกิดขึ้นเสี่ยวชิงที่อยู่ในชุดแต่งงานสีแดง ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องประทินโฉม กลิ่นหอมอ่อนๆ โชยไปมาตามลม ขับให้ใบหน้างดงามทรงเสน่ห์ของนางดูเย้ายวนมากยิ่งขึ้นเสี่ยวชิงยกยิ้มมุมปากอย่างอารมณ์ดี วันที่นางรอคอยมาถึงแล้ว นับจากนี้ไปนางคือชายาเอกแห่งชินอ๋อง สตรีที่ผู้หญิงหลายคนต่างอิจฉานาง ท่านอ๋องเป็นถึงเทพสงครามผู้สง่างาม มีสตรีมากมายใฝ่ฝันและหมายปองเขา แต่สุดท้ายเขาก็เลือกนางเป็นชายาเพียงผู้เดียว"เกี้ยวเจ้าสาวมาถึงแล้วเจ้าค่ะ"เสี่ยวชิงลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินออกจากเรือนไปด้วยท่วงท่าสง่างาม เบื้องหน้าของนางมีท่านย่า ท่านพ่อท่านแม่ พี่ชายที่ยิ้มด้วยความตื้นตันใจ ชินอ๋องหยางเทียนฉียื่นมือมากุมมือของเสี่ยวชิงเอาไว้ด้วยความรักใคร่นางปรายตามองเสี่ยวหงที่ยืนอยู่ไม่ไกลมากนัก ก่อนจะยกยิ้มเย้ยหยันนาง ท่านอ๋องใส่ใจนางเช่นนี้คงบาดตาบาดใจเสี่ยวหงไม่น้อย เพียงคิดถึงภาพที่เสี่ยวหงคร่ำครวญปานจะขาดใจนางก็อารมณ์ดีขึ้นมาเสี่ยวหงเบ้ปากอย่างดูแคลน ก็แค่ท่านอ๋องที่มักมากผู้หนึ่งเท่านั้น นางไม่ได้เก็บมาใส่ใจแม้แต่น้อย หากไ