บททั้งหมดของ Scumbag Fiancée:Claimed by the Coldhearted Multimillionaire: บทที่ 151 - บทที่ 160

Pagkalipas ng Matagal na KatahimikanPagkalipas ng matagal na paghihintay na walang sagot mula kay Irvin, bumangon si Nathaniel at lumapit para itabi ang mga damo.Ang unang nakita ni Irvin ay ang babaeng nasa kanyang bisig—ang ulo’t mukha nito ay natatakpan ng puting coat.Sandaling tumigil ang tibok ng puso ni Nathaniel, at ang unang pumasok sa isip niya ay ang mga bangkay sa morgue na tinatakpan ng puting tela ang mukha.Hindi siya nakahinga nang maayos hanggang sa makita niyang gumalaw ang braso ni Arniya. Doon lang siya muling huminga nang malalim at muling bumalik ang tibok ng kanyang puso.Napasugod siya palapit at sinubukang yakapin si Arniya, ngunit itinulak siya ni Irvin palayo.Nakunot ang noo niya."Harold? anong ibig mong sabihin?" tanong ni Nathaniel.Hindi sumagot si Irvin. Buhat niya si Arniya nang pahalang, at ang dati’y banayad niyang mukha ay punong-puno ngayon ng lamig, parang malamig na buwan sa madilim na kalangitan.Mabilis siyang lumakad habang karga si Arniya.

"Hayop talaga si Harold! Papatayin ko ‘yun!"Inihulog siya sa lawa, binatuhan ng mga bato, pinilit siyang lumubog, at halos hindi na siya makaahon.Ang lahat ng iyon ay hindi lang karahasan—isang malinaw na krimen.Nakapikit si Sarah at napakuyom ng kamao. Sa sobrang galit, dalawang beses niyang sinuntok ang unan ni David.Nagpalit na ng damit si Arniya. Bagamat itim pa rin ang kasuotan, wala na ang dati niyang pagkukunwari. Ang buhok niya ay tuwid at itim na parang telang seda, ang kutis niya ay kasing puti ng niyebe, at ang mukha niya ay napakaganda, may mapulang kulay sa labi.Ganoon siya kaganda na kahit ang payak na itim na damit ay nagmistulang elegante sa kanya.Napatitig si Sarah, tila nawalan ng ulirat."Anong meron sa mukha mo? Pareho lang naman tayong tao, pero bakit parang diyosa ka?"Napabuntong-hininga si Arniya at umupo sa tabi ni Sarah."Hindi rin magandang maging ganito kaganda. May mas mahalagang problema tayong kailangang ayusin ngayon.""Ano 'yon?" tanong ni Sarah,

Tinakpan ni David ang kanyang ilong at bibig habang bahagyang nakakunot ang noo. Agad na suminghot ng hangin na parang binigla ng kakaibang amoy mula sa loob ng silid."What on earth are you doing in there?" tanong niya, bahagyang napapikit sa hapdi ng amoy sa ilong.Sabay-sabay na lumingon ang tatlong tao sa loob ng kwarto. Lahat sila ay nakasuot pa rin ng face mask—isang eksenang mas bagay sa mga doktor kaysa mga taong walang lisensyang maghalo ng kung anu-ano."Gumagawa lang ng pulbos na gamot, okay?" sagot ni Arniya habang naglalakad papalapit sa kanya, may kumpiyansa sa bawat hakbang. "David, labas ka muna. Almost done na rin kami, huwag ka ngang istorbo."Matigas ang boses niya. Hindi pa rin nawawala ang tapang sa pananalita, kahit na ilang oras pa lang ang lumipas mula sa halos mamatay siya sa pagkakalunod.Napangiti si David nang bahagyang nakayuko. Mula sa gilid ng mata niya, sinulyapan niya si Arniya. Ang tikas nito, ang matibay na postura, parang walang bakas ng trauma o ta

Mukhang hindi napansin ni Arniya ang komplikadong tingin ni David at ibinaba ang tingin sa termos na hawak nito."Ano ’to?"Mabilis na sagot ni David, "Luya... luya na sabaw. Si Irvin ang nagdala nito.""Para sa akin?" Kumislap ang mukha ni Arniya at tumingin kay Irvin. Sa pintuan, nakatayo ang isang magandang dalaga na may kaakit-akit na mga mata, banayad ang ngiti, at maliwanag ang dating.Naalala ni Irvin ang sinabi ni David at agad siyang nakaramdam ng pagkailang.Kung bibiguin mo ang babaeng tulad nito, tiyak na may kapalit. Tingnan mo na lang si Nathaniel..."Oo, para sa'yo."Masayang tinanggap ni Arniya ang luya na sabaw. "Papunta pa lang sana ako sa kusina para gumawa nito, hindi ko inaasahang may magdadala na pala agad. Kaya pala sinasabi ng lahat na maalaga ka.""Sino ang ‘lahat’?"Itinuro ni Arniya ang labas ng pintuan. "Yung mga babae sa villa."Hindi maikakaila ang karisma ni Irvin. Nitong mga nakaraang araw na lumalabas sila, talagang napapansin siya agad ng maraming tao

Napakunot ang noo ni David habang marahang tumayo mula sa sofa. Ang usual niyang relaxed posture ay biglang nabasag. May tensyon sa boses niya, at parang hindi niya ito namalayan."You're leaving? Where are you going? Why all of a sudden?"Nakakunot ang noo niya, at may halong kaba ang kanyang mga mata—isang emosyon na bihirang-bihira niyang ipakita."Babalik tayo sa Maynila," sagot ni Arniya habang abalang nag-aayos ng cellphone, ni hindi tumitingin kay David. Tinuturo niya ang pisngi niya, na ngayon ay wala na ang proteksyong dating ginagamit."Nahulog sa lawa ang pulbos ko. Wala na akong gamit para magtago ng mukha. At nandito pa si Nathaniel—hindi ako pwedeng lumabas na ganito ang itsura ko."Bahagyang nakahinga ng maluwag si David. Para bang tinanggalan siya ng tinik sa dibdib. Lumamig muli ang kanyang ekspresyon habang naupo siya ulit sa sofa, sa kanyang tipikal na elegante at kumpiyansang postura."Why are you so worried? Even if you go out like that, he won’t recognize you. Re