All Chapters of ถ้าถ้ารักเด็กชงเหล้า(อัลฟ่าxโอเมก้า): Chapter 11 - Chapter 16

ปลายฟ้ายกมือไหว้ขอบคุณคนทั้งสองที่เป็นธุระมาส่งเขา ก่อนที่เขาจะแยกตัวไปหารุ่นพี่ที่เขาเคารพด้วยสีหน้าซีดเซียว “ไม่สบายหรือเปล่าฟ้า แล้วมาหาพี่มีเรื่องอะไรหรือเปล่า” ชัตเตอร์ที่เป็นห่วงอีกฝ่ายรัวคำถามออกมาอีกหลายคำถาม แต่ทว่าคนตัวเล็กก็ยังเอาแต่นั่งนิ่ง “พี่เตอร์ ตอนที่พี่รู้ว่าตัวเองท้องพี่เคยคิดจะเอาออกบ้างไหม” ปลายฟ้ากลั้นใจถามออกไป เพราะในหัวเขาตอนนี้ตีกันไปหมด ว่าเขาควรจะทำยังไงกับเด็กที่อยู่ในท้องดี “ฟ้าพูดแบบนี้หมายความว่าไง ฟ้าท้องเหรอ” ชัตเตอร์ยังคงถามต่อ เพราะเขาไม่สามารถรู้ได้เลยว่าอีกฝ่ายไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ “ผมท้อง แต่ผมไม่อยากมีลูก ผมไม่รู้ว่าผมจะเลี้ยงเขาออกมาได้ดีหรือเปล่า แล้วผมจะทำหน้าที่แม่ได้ดีไหม!?” ปลายฟ้าเริ่มพูดพรั่งพรูออกมาไม่หยุด ตอนนี้ในหัวของเขามีแต่เรื่องน่าปวดหัวเต็มหัวไปหมดแล้ว “ฟ้า ใจเย็นๆ แล้วฟังพี่” ชัตเตอร์เรียกเตือนสติ “….” “พี่ไม่รู้ว่าเราเจออะไรมา หรือเจอคนแบบไหนมา แต่พี่เชื่อว่านายจะเลี้ยงเขาออกมาได้ดีแน่นอน” “แต่ผมไม่ได้อยากที่จะให้พ่อของลูก ต้องมารับผิดชอบชีวิตผมและลูก” ร่างเล็กงึมงำ เขาไม่อยากที่จะต้องฝืน

ปลายฟ้าที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็ไม่พบกับร่างสูงที่เล่นรังแกเขาเกือบทั้งคืน แต่ตอนนี้กับไม่รู้ว่าหายหัวไปไหนอีกแล้ว “ทำหน้าตาแบบนั้นหมายความว่ายังไง!?” เขาที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “เปล่าครับ” ร่างเล็กทำท่าจะลงจากเตียงแต่ถูกร่างสูงบังเอาไว้ไม่ให้ไปไหนเสียก่อน “คุยเรื่องของเราก่อน แล้วถึงจะไปได้” “แต่ผมว่ามันไม่มีเรื่องของเราตั้งแต่แรกแล้วนะครับ” ร่างเล็กว่าขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง “นายอย่าพูดอะไรให้ฉันอารมณ์เสียแต่เช้านะ” “แล้วคุณจะให้ผมพูดอะไรถึงคุณจะพอใจ” ร่างเล็กเถียงกลับทันควัน ไม่มีการโอนอ่อนให้กันแม้สักนิดเดียว “เล่าเรื่องครอบครัวนายให้ฟังหน่อยสิ” “ผมไม่มีอะไรจะเล่าครับ” เขาว่าด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด “แต่เรากำลังจะมีลูกด้วยกันแล้วนะฟ้า นายควรให้โอกาสฉันได้ดูแลลูกและก็ดูแลนาย” แววตาของเขาสะท้อนถึงความจริงใจตอนพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะการที่ปลายฟ้าคิดว่าตัวเองไม่สามารถเป็นแม่ที่ดีได้มันย่อมมีเหตุผลรองรับ “เด็กในท้องเป็นลูกของคุณก็จริง แต่ผมไม่ได้อยากให้คุณต้องมารับผิดชอบชีวิตผมและลูก” ปลายฟ้าตวาดลั่

ต้นหนาวที่ตอนนี้เข้ามานั่งในร้านก๋วยเตี๋ยวข้างทางเป็นที่เรียบร้อยก็ทำสีหน้าเอื้อมระอากับตัวเอง ที่แต่อีกฝ่ายอ้อนนิดเดียวเขาก็ทำตามอย่างว่าง่ายแล้ว แล้วแบบนี้เขาจะไม่กลายเป็นคนกลัวเมียไปแล้วหรือยังไงกันนะ “เดี๋ยวฟ้าสั่งให้เองครับรับรองอร่อยแน่นอน” “ฟ้าเคยมากินแล้วเหรอ?” ร่างสูงว่าขึ้นด้วยความสงสัย “ยังครับ แต่คิดว่าคนเยอะต้องอร่อยแน่นอน” ร่างเล็กยิ้มอ่อนพลางเกาหัวแก้เก้อเขิน “งั้นก็กินเถอะ จะได้รีบกลับห้องกัน” ร่างสูงว่าพลางขยับคอเสื้อเล็กน้อยเพราะอากาศที่ร้อนจนเขาเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้าและตามตัว ปลายฟ้าที่เห็นเหงื่อบนหน้าหล่อเหลาของร่างสูงก็หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าขึ้นออกมาเช็ดเหงื่อที่หน้าให้ร่างสูงอย่างใจเย็น “คราวหลังสั่งไปกินบนห้องแทนแล้วกันครับ” ร่างเล็กเอ่ยขึ้นและเริ่มก้มหน้าก้มตากินอย่างไม่คิดจะพูดอะไรอีก หลังจากทั้งสองทานอาหารกันจนเสร็จก็เดินข้ามถนนเพื่อกลับขึ้นคอนโดไปด้วยกัน เมื่อมาถึงในห้องทั้งสองก็เริ่มหาอะไรทำร่วมกันอย่างเช่นการนั่งดูซีรีย์ด้วยกันหนึ่งเรื่อง ก่อนที่ร่างสูงจะต้องไปเรียนในตอนบ่ายนี้ “วันนี้ฟ้าโดดเรียนอยู่เล่นกับพี่ไม่ได้เห