Semua Bab ยั่วรักภรรยาในนาม: Bab 31 - Bab 40

อินทุภาถึงกับยืนคอแข็ง“ชมแต่เสื้อหรือที่ว่าสวยน่ะ นายหัวศีลครับ” ธีรุตม์แซวศีลก็จริง แต่สายตาของเขากลับจับจ้องไปที่ใบหน้าของอินทุภา“นึกว่ามึงจะหลับไม่ตื่นเสียอีก”“คนที่ไม่ตื่นคือวี คงจะต้องให้นอนไปอีกยาว”“เมาปลิ้นเลยนะ ที่เห็นเมื่อคืนนะ”ธีรุตม์ไม่ได้สนใจเอ่ยถึงมายาวีต่อ แต่เขาหันมามองอินทุภาเหมือนว่าไม่เคยเห็นเธอมาก่อน“นายหัวศีลชอบคนหรือว่าชอบเสื้อล่ะ” ธีรุตม์ยังหาเรื่อง“อุบ๊ะก็ต้องคนสิ อะ ๆ ล้อเล่น คุณอินอุตส่าห์บอกผมให้รู้แล้วว่ามีเจ้าของ ไม่ได้โสด ผมจะมีสิทธิ์ไปชอบคุณอินได้อย่างไร แต่ทั้งหมดทั้งมวล ผมคิดว่าผมก็มีสิทธิ์ที่จะชมได้ใช่ไหมครับ เสื้อที่คุณอินใส่เหมาะกับผู้หญิงสวยและบอบบางแบบคุณอินมากครับ” ศีลยังไม่วายปากหวาน“คุณศีลจะล้ออินไปอีกนานไหมคะ อินว่าเพราะสีเสื้อนี่ต่างหากที่ทำให้อินพอจะดูดีขึ้นมาบ้างน่ะค่ะ”“อย่าพูดแบบนั้นสิครับ ต่อให้สีเสื้อสวยแค่ไหน แต่ถ้าคนสวมใส่ไม่สวย มันก็ดูดีได้ยาก จริงไหมไอ้รุต”“อื้อ”อินทุภามีอาการน้อยใจ เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำไปว่าเขาเป็นคนซื้อเสื้อตัวนี้ให้กับเธอ หรือว่าเขาไม่ได้เป็นคนซื้อ แต่เป็นคุณหญิงที่ซื้อ แต่อยากให้อินทุภาดีใจที่เขาใส่ใจให้ขอ

เมื่อทั้งสามคนมาถึงที่หน้าตึก ลูกตาลก็เดินเร็วเข้ามาหา“แย่จังค่ะ”“มีอะไรหรือลูกตาล”“คุณวีท่าทางจะแย่ค่ะ”“หื้อ... วีเป็นอะไร” ธีรุตม์เป็นห่วงอย่างออกนอกหน้า“เมื่อกี้โทรเรียกลูกตาลขึ้นไป เธออ้วกใหญ่ค่ะ”“คงเมาค้าง”แล้วธีรุตม์ก็ก้าวขายาว ๆ เข้าไปข้างใน และจุดหมายของเขาก็คือห้องนอนอินทุภาใจตกวูบ ก่อนจะรู้สึกนอยหน้าร้อนสลับกับซีดจาง หายใจติด ๆ ขัด ๆ อย่างไม่ชอบใจใช่... เขาเพิ่งแสดงความเป็นห่วงเธอเมื่อสักครู่ แต่พอรู้ว่ามายาวีไม่สบายมาก ก็วิ่งแจ้นไปหาอย่างไม่รีรอ“คุณอินรอยาสักครู่นะครับ” ศีลก็สังเกตเห็นใบหน้าสวยที่เจื่อนลงไป“ค่ะ อินจะไปรอที่ห้องโน้นนะคะ”“ครับ ผมจะลงมากินอาหารเช้าพร้อมกับคุณ”ลูกหยีเดินมาพอดี“ลูกหยีช่วยทำอะไรร้อน ๆ ไปให้คุณวีแก้แฮงก์ด้วยนะ เอาขึ้นไปเสิร์ฟถึงข้างบนเลย และก็ทำน้ำสมุนไพรแก้เมาค้างไปให้ด้วย” นายหัวศีลสั่งเด็กในบ้าน“ได้ค่ะนายหัว” นายหัวศีลผละจากไปแล้วทว่าอินทุภายังยืนนิ่งอยู่กับที่ เธอยกมือขึ้นมากุมที่หัวใจ ทำไมมันรู้สึกเจ็บจี๊ด ๆ อีกแล้วในห้องนอนของมายาวี“คุณหายไปนานมากนะคะ พอโทรหา จึงเห็นว่าคุณวางมือถือเอาไว้บนนี้” เธอมองค้อนอย่างน้อยใจธีรุตม์ร

มายาวีนอนครุ่นคิด ด้านหลังของเธอมีธีรุตม์นอนอยู่ ในใจของมายาวีสับสนไปหมด การที่ขาดความรักมาตลอดชีวิต ทำให้เธอไขว่คว้าหาความรัก เมื่อเจอกับธีรุตม์เหมือนได้รางวัลใหญ่ของลอตเตอรี่ ทำให้คนที่ไม่เคยมีใครข้างกาย อยากอยู่กับธีรุตม์ตลอดไปส่วนธีรุตม์ เขาเองก็ไม่ต่างกัน เขารักมายาวีนะ แต่ในซอกหนึ่งของหัวใจตอนนี้กลับมีการแบ่งปันไปให้กับอินทุภา ธีรุตม์ปฏิเสธมาตลอด และผลักไสเธอไปให้แสนไกล ยิ่งผลักอินทุภาออกห่าง เขากลับยิ่งคิดถึงเธอเสี้ยวใบหน้าด้านข้างของอินทุภาที่เขาลอบมองอยู่เสมอ มันตรึงอยู่ในจิตใจ สวรรค์ทำไมเล่นกลกลั่นแกล้งทุกคนอยู่ได้ หัวใจที่เคยแข็งปานหินตอนนี้อ่อนลงยวบ และอาการโลเลที่เป็นอยู่ธีรุตม์ทั้งรักและสงสารมายาวี เขารู้ว่าเธอเป็นใครมาก่อน ไม่เคยมองว่าเธอต่ำต้อย เพราะคำไม่เท่าเทียมมีอยู่จริงแต่ทำไมกับอินทุภา เธอก็น่าสงสารเหมือนกัน ทว่าหัวใจของธีรุตม์กลับอยากกลั่นแกล้ง เพียงเพราะว่ามีคุณแม่ของเขาหนุนหลังเธออยู่หากจะโยนความผิดให้ใครสักคน คนนั้นน่าจะเป็นแม่ ‘คุณหญิงทับทิม’ ที่ท่านจงเกลียดจงชังมายาวี แต่คุณหญิงก็มีเหตุผล เหตุผลอย่างเดียวก็คือมายาวีไม่พูดความจริง โพรไฟล์ที่แต่งมาอย่างสว

ก่อนที่จะมีการต่อปากต่อคำกันมากไปกว่านี้ ทั้งนายหัวศีลและมายาวีก็เดินมาหาทั้งสองคน ทำให้ทั้งคู่ยุติสิ่งที่คุยกัน และทั้งสี่คนก็มองพระอาทิตย์อัสดงไปด้วยกันเรือมาถึงที่ท่า นายหัวศีลชวนทุกคนดื่มด้วยกัน ธีรุตม์ตอบตกลง แต่สาวสองคนปฏิเสธ“วียังไม่ค่อยดีเท่าไรน่ะค่ะ อาการมึน ๆ ยังมีอยู่ เชิญผู้ชายตามสบายนะคะ”อินทุภาไม่เอ่ยอะไร รีบเดินนำไปก่อน มายาวีสับฝีเท้าเร่งตามหมับ... เธอจับไปที่ข้อมือของอินทุภา“ฉันมีเรื่องจะตกลงกับเธอ” อินทุภาสะบัดแขน“คราวหน้าคุณวีเรียกชื่อเฉย ๆ ก็ได้ค่ะ” ความคิดของอินทุภาเปลี่ยนไป มายาวีก็ไม่ต่างกับเธอ ผู้หญิงสองคนกำลังตกอยู่ใต้เงาร่างของธีรุตม์ที่ครอบงำทั้งตัวและจิตใจ“แล้วคุณวีมีเรื่องอะไรล่ะคะ พูดมาได้เลยค่ะ”“ถ้าฉันจะขออยู่ข้าง ๆ รุตตลอดไป” คราวนี้อินทุภาเห็นความอ่อนแอในสายตาของมายาวีอย่างชัดเจน“ฉันยังยืนยันคำเดิมนะคะ คุณวีเข้าหาคุณหญิงแม่เถอะ และทำให้ท่านยอมรับ แล้วฉันจะเดินจากไปเอง แต่ถ้าตอนนี้คุณจะให้ฉันเดินไปบอกท่านว่า ฉันจะขอเลิกและหย่ากับคุณรุต บอกตรง ๆ ค่ะ ครอบครัวของฉันน่าจะมีปัญหาแน่ ๆ เหมือนที่คุณรุตบอกคุณ พวกเขาไม่ได้ซื้อก็เหมือนซื้อฉันมาแต่งงานกับ

ในห้องนอนของอินทุภา เธอนอนรอธีรุตม์อย่างมีความหวัง บานประตูห้องไม่ได้ลงกลอนเหมือนที่เขาบอก เธอได้แต่เฝ้าถามตัวเองว่า เธอยอมเขาทำไม เขาที่แสนใจร้ายใจดำ และไม่เห็นคุณค่าของเธอ อีกเหตุผลธีรุตม์ก็คงอยากจะทำให้เธอท้อง เพื่อที่จะทำให้แม่ของเขาดีใจอินทุภายังจำได้ เธอได้ยินคุณนายทับทิมคุยกับธีรุตม์“แม่ครับ แม่จะอะไรหนักหนากับผม ให้ผมแต่งงาน ผมก็แต่งให้แล้ว”“แต่แกไม่ยอมนอนกับหนูอิน แม่อยากรู้ว่าทำไม”“ทำไมหรือครับ ก็แค่ไม่อยากนอนด้วย”“รุต หนูอินเป็นของของแกโดยชอบธรรม แกจะทำอะไรก็ได้ อย่างไรหนูอินก็ต้องยอมทุกอย่างอยู่แล้ว แม่น่ะนะอยากให้แกทำหลานให้ ทำให้แม่สักสองสามคน ตระกูลเราถึงจะมีทายาท ถ้าแกไม่ยอมนอนกับหนูอิน แล้วเมื่อไหร่หลานแม่จะมาเสียที ทำ ๆ ไปเถอะน่ะ ใครจะน่ารักเท่า ใครจะดีเท่า แม่ยังไม่เห็นถึงข้อบกพร่องของหนูอินเลย”คุณหญิงทับทิมยังบ่นออกมาอีกมากมาย คนเป็นลูกได้แต่นั่งครุ่นคิด ธีรุตม์ยังจำครั้งแรกวันเข้าหอ เขาทำให้เธอท้องไม่ได้ คงต้องทำอีกครั้งและก็อีกครั้ง เพื่อให้อินทุภาท้องสินะสิ่งที่คุณหญิงแม่ไม่รู้ก็คือ ธีรุตม์ก็พึงพอใจอินทุภาเหมือนกันอินทุภาที่แอบฟังอยู่ทำหน้าสลดแววตาชอกช้