ยั่วรักภรรยาในนาม

ยั่วรักภรรยาในนาม

last updateDernière mise à jour : 2025-07-24
Par:  คุณธิดาEn cours
Langue: Thai
goodnovel16goodnovel
10
2 Notes. 2 commentaires
52Chapitres
653Vues
Lire
Ajouter dans ma bibliothèque

Share:  

Report
Overview
Catalog
Scanner le code pour lire sur l'application

อินทุภาคือคนที่แม่เลือกให้มาเป็นภรรยาในนามของเขา ซึ่งคนที่เขารัก แม่ไม่ปลื้ม ธีรุตม์รักแม่มากและไม่อยากขัดใจ แต่เขาเอาความผิดหวังทั้งหมดโยนไปที่อินทุภา ยั่วรักภรรยาในนาม ไม่รู้ใครจะยั่วใคร ต้องไปติดตาม

Voir plus

Chapitre 1

Chapter 1 ยั่วให้ร้าย

Ian's p.o.v

  "Ahh, Al..pha, slower, pl..ease slower." The female rogue pleaded in a labored breath.

  Sweat was running on her thin back and her long brown hair was messy from my strong grip.

  I smirked then drove my cock into her with force as she cried out.

  Her back was towards me while my hands and body were being supported by the table below her. Her legs, which were spread apart, were badly quivering.

  My eyes trailed from her back to her firm ass.

  Just knowing that she would have the guts to try and seduce me when I had just ambushed her pack and killed most of her people was a turnoff. But then again I was very bored and needed to have some fun, what better way than to make use of her body. After all, she had a nice figure.

  "Please alpha it hurts!" She screamed out when my grip on her hair tightened.

  I sighed loudly then pulled out of her.

  I was no longer turned on or hard. I actually felt upset over her annoying voice and fake cries.

  She fell on the ground with a low thud and sniffed. The bitch was really dramatic.

  I pulled up my trousers to fix myself and buttoned it.

  "Alpha, did I not please you?" She asked in a whisper then slowly turned with soft whimpers to face me.

  Her face was wet, covered in tears, and under her eyes was a slight red shade.

  I chuckled softly and walked out of the room. I had no time to entertain a slut like her.

  A few of my men were standing a few meters away from the door waiting for my next order.

  "Gather anything valuable in this pack as well as the woman. As for the rest, burn it to the ground." I ordered as I went downstairs.

  

  "And the woman in this study room?" One of my warriors asked in a respectful tone.

  

  "Let them fuck her." Axel, my wolf answered calmly.

  "Do as you want with her." I answered then walked out. 

  It was no secret how my pack members worked and lived. 

  

  Midnight pack was one of the most strongest and feared packs in the whole wide world. And what did the other packs call me.

  Lucifer. A demon without reason. And they were right because killing was one of the best things I enjoyed doing. After living this hell hole one would call a life, I learned that having emotions such as love and kindness were nothing but a weakness and that's why I vowed to never entertain such shit. I fucked around and did as I saw fit because that's what all Alphas were meant to do.

  I had a sexy wife who was very submissive and beautiful, but she didn't only belong to me because I let every high rank in my pack fuck her, I felt nothing for her and she knew it. Her role was to satisfy me without question or distrust. To me, she was my means of release and pride.

  

  My pack not only shared everything, they shared everyone. To us, there was no such thing as a mate because of the generation curse that the moon goddess bestowed upon us.

  Conquering packs for fun was our hobby. And spilling blood on the ground was the thrill that made us come alive.

  "Alpha." Neo, my Beta called through our mind link.

  "What," I answered back lazily.

  "Our men........" He began but from nowhere his voice went dim and all the noise around me instantly died. The only voice I could hear was a soft female voice crying out for help.

  

  Her voice made Axel shift within me. I could feel my skin ignite goosebumps and without thinking about anything, I found myself rushing to the woods where the voice was coming from. My breath was labored and sweat was forming on my forehead as her screams got louder and clearer. Axel was at the edge of shifting and I could feel the adrenaline rush course through us the faster my pace became.

  

  "Please, I don't want this. No, I don't want this. I was saving myself for my mate." She screamed as her slim figure came in view.

  She was laying on the ground pinned by two of my men who were holding each side of her hands. Hovering on top of her was Blade my delta who was unbuckling his belt.

  

  I angrily rushed towards him with a loud growl. He quickly turned and looked at me in shock, before he could react my hand went on his neck lifting him up in mid-air. My claws slightly pierced his skin and my grip tightened more.

  Axel wanted him dead and I could feel his anger and frustration.

  

  "Alpha." The two warriors called behind me.

  I dropped my hand from Blade's neck and took in a deep breath then released it.

  What was wrong with me!. This wasn't like me to hurt my own obedient men who had never made a mistake or gone against me. 

  I couldn't understand why I had done that, it made no sense.

  "Leave," I whispered huskily then turned and faced the men.

  They quickly moved and helped Blade up. 

  "Excuse us alpha." They said together and quickly rushed to the pack house.

  I brushed my hand through my hair and looked at the female on the ground who was now moving backwards in fear with her face lowered to the ground and one of her hands covering her breast. She was completely naked and had a lot of dark bruises on her body. No matter how I looked at it, the bruises weren't only from my men, it was like she was given those by her pack members.

  "Don't piss me off more than I already am." I warned huskily. 

  Immediately, she stopped her movement and stilled herself. 

  At least she knew how to act and listen.

  I got closer and knelt on one knee in front of her. She immediately tensed and held in her breath.

  "Who gave you those bruises?" I asked in a low tone while I moved my hand to her chin to make her look at me.

  I was expecting her to scream or fight back because she showed how stubborn she was when taken by force, but she slowly looked up, surprising me.

  To say she was beautiful was an understatement. She was more than beautiful. Despite having a dirty wet face, her beauty was shown entirely and her ocean blue eyes were truly mesmerizing. Her plump lips were slightly busted at the corner and her cheeks slightly tainted in red.

  My eyes went to her shoulders. Her long black hair covered them all the way up to her breasts.

  I moved my hand to the hand that was covering her breast.

  I wanted to see everything!. 

  

  Never was I this interested in a woman, but for some reason, I was very much interested in her.

  I tried moving her hand and surprisingly she willingly dropped it, revealing her small full breast and beautiful nipple. 

  Her dark tanned skin enhanced her beauty.

  

  I closed my eyes and took in a deep breath again. Fuck!. Was I getting erect just by seeing part of her body!.

  

  Something about her wasn't adding up.

  I forced myself to my feet and cleared my throat.

  "You would do well to serve my wife as her slave." I said seriously as her expression instantly changed.

  

  Not a few minutes ago she was scared, but when I asked her about who bruised her. Her expression softened, now she looked shocked.

  "Wife?" She asked in what sounded like disbelief.

  I raised my brow and smirked. What did she think, that I was single?. Despite being 40 years old, I still had my young looks. Moreover, our kind slowly aged.

  "You aren't deaf right?" I fired back.

  Her eyes were instantly filled with tears forming.

  I swallowed hard and frowned at the uneasy feeling I was feeling. Axel was quiet but he too wasn't calm upon seeing her sad face.

  "But I am your mate." She whispered, shocking me.

Déplier
Chapitre suivant
Télécharger

Latest chapter

Plus de chapitres

Commentaires

user avatar
กุลธิดา ธงอาษา
ไม่Updateเหรอคะ
2025-08-30 21:35:08
0
user avatar
กุลธิดา ธงอาษา
ยั่วรักภรรยาในนาม มีUp date ตอนใหม่หรือยังค่ะ
2025-08-10 11:24:34
0
52
Chapter 1 ยั่วให้ร้าย
ห่าฝนตกลงมาพร้อมความหนาวเหน็บยะเยือกเข้าไปในหัวใจ กระจกใส ๆ บนหน้าต่างมีไอน้ำจับเกาะเป็นฝ้าหนา ความรู้สึกหม่นเศร้าเข้ามาจับจิตใจของอินทุภาอีกหนสายฝนที่สาดเทลงมาเหมือนหยาดน้ำตาที่เคยหลั่งริน เฉกเช่นดั่งความเจ็บช้ำในใจของเธอ มือน้อย ๆ ของหญิงสาวกวาดลูบไปทั่วเตียงกว้างใหญ่กว่าเจ็ดฟุต มันช่างอ้างว้างและเงียบเหงาในหัวใจเสียนี่กระไรอินทุภาเจ็บปวดกับความเฉยชาจากธีรุตม์ สามีที่เธอแต่งงานด้วย เธอเป็นคนน่ารังเกียจมากหรืออย่างไร จนธีรุตม์ไม่คิดที่จะแตะต้องเธอซ้ำอีก ไม่ใช่อะไร เธออยากมีตัวตนอยู่ในสายตาของเขาเท่านั้น ใครไม่อยู่ในที่นั่งของเธอตอนนี้ ก็คงจะไม่เข้าใจหัวอกของหญิงสาวได้ธีรุตม์ทำเหมือนไม่มีความต้องการ และขยะแขยงเธอ เขาไม่เคยคิดจะมาเฉียดใกล้อินทุภา หรือต้องการตัวเธออีกเลยเขาทำตัวเป็นแค่เพียงสามีในนามที่จดทะเบียนสมรสกับเธออย่างถูกต้องตามกฎหมายก็เท่านั้น และยังได้จัดการตบแต่งจัดงานแต่งงานเสียใหญ่โตใครไม่มาอยู่ ณ จุดนี้จะไม่เข้าใจเลย แล้วถ้าเขาเกลียดเธอ ธีรุตม์จะตอบตกลงมาแต่งงานกับเธอทำไม คนเกลียดชังกันก็ควรจะอยู่ห่างไกลกันสิ หญิงสาวได้แต่ทดท้อในหัวใจอินทุภาได้คำตอบ เธอคือผลผลิตจากควา
last updateDernière mise à jour : 2025-05-18
Read More
Chapter 2 เธอมันแค่ผู้หญิงที่ฉันไม่ได้รัก
อีกทั้งเขาเพิ่งเซ็นสัญญากับบริษัทยักษ์ใหญ่ของฮ่องกง ซึ่งถือเป็นผลงานชิ้นใหญ่ที่อดทนเฝ้ารอมานานหลายปี หลังเซ็นสัญญา ก็มีปาร์ตี้ฉลองความสำเร็จจนคู่ค้าธุรกิจเมาปลิ้น เขาถึงได้กลับมาบ้าน“เดี๋ยววิ กินก็ดีนะ เพราะยังไม่ได้กินอะไรมาเหมือนกัน ยกขึ้นโต๊ะเลย ผมจะไปนั่งรอ” ของโปรดแค่ได้ยินชื่อน้ำลายก็สอแล้ว อีกอย่างเขาไม่อยากทำร้ายน้ำใจคนรอ“ได้ค่ะ คุณรุตรอวิแค่ห้านาทีนะคะ” สีหน้าตื่นเต้นและดีใจ คนเป็นเจ้านายถึงกับยิ้มตาม ธีรุตม์เดินไปนั่งรอยังโต๊ะอาหารไม่นานนักสำรับกับข้าวก็ถูกอุ่นเสร็จสรรพ พร้อมเสิร์ฟให้คนที่นั่งรออยู่แล้ว วิภารู้ใจคุณชายใหญ่ของบ้านเป็นอย่างดี เพราะเป็นคนดูแลมาตั้งแต่เขาเล็ก ๆ เรียกว่าเลี้ยงมากับมือ ไม่เรียกแม่นมก็เสมือนแม่นมธีรุตม์ตั้งหน้าตั้งตากิน จนข้าวที่วิภาตักมาให้หมดจาน“อร่อยที่สุด ฝีมือคุณแม่ไม่มีตกเลยจริง ๆ วิช่วยเติมข้าวให้ผมอีกทัพพีนะ” ปรกติถ้าดึกแบบนี้ธีรุตม์จะไม่กินเยอะ แต่วันนี้คงจะอร่อยจริง ๆวิภาแสดงสีหน้าดีใจอีกที “เห็นคุณรุตชอบแบบนี้ วันหน้าจะบอกคุณอิน…” วิภาสะดุ้งเพราะดีใจมากจนเผลอเอ่ยบอกความจริงไป แต่ก็หยุดพูดทันทีก่อนข้อความอื่น ๆ จะหลุดออกมาอีก วิภารี
last updateDernière mise à jour : 2025-05-18
Read More
Chapter 3 ปักหลัก
ใบหน้าสวยของอินทุภาเจื่อนลง แต่หญิงสาวก็พยายามปรับมาให้มันเป็นปรกติ“อะไรหรือคะ ที่จะไม่กิน ไม่ใช้” ธีรุตม์มองอินทุภาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าอย่างรังเกียจ เธอจึงลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างเหนียว ๆ“เธอจะต้องให้ฉันพูดไทย แล้วแปลเป็นไทยให้ฟังอีกหรือ”“อินเข้าใจค่ะว่าคุณรุตทั้งเกลียด และรังเกียจเดียดฉันท์ เอาที่คุณรุตสบายใจเถอะค่ะ คุณรุตอยากดูถูกอะไรอินก็เชิญค่ะ เชิญคุณพูดออกมาเถอะ ถ้าหากมันจะทำให้คุณสบายใจ และหายบ้า อินอยู่ที่นี่ไม่ใช่ในฐานะสิ่งของหรือสัตว์ชั้นต่ำที่ไร้หัวใจ หากถ้าคุณรุตแน่จริง ก็เอาของกินของใช้ที่คุณรักชอบและคลั่งไคล้มาก หรือเธอคนนั้นที่คุณมีใจรักมั่นเพียงเธอ อย่าให้เธออยู่นอกบ้านเลยค่ะ คุณก็พาเธอเข้ามาอยู่ที่นี่สิคะ อินจะได้ไปเสียที” เธอท้าทายใช่ว่า… ธีรุตม์จะทำให้เธอเจ็บได้เพียงคนเดียวเสียเมื่อไร เขาควรรู้ว่าเธอคือคนที่มารดาของเขาเลือก ที่ไม่ใช่ผู้หญิงที่ชื่อมายาวี สุดที่รักของเขา“เธออย่ามาสาระแน เรื่องนั้นคือเรื่องส่วนตัว และก็อย่าลามปามไปถึงผู้หญิงของฉัน อ้อ... ฉันกินเฉพาะอาหาร แต่ผู้หญิงผัดผงกะหรี่อย่างเธอนั่น…” ธีรุตม์เว้นระยะ“ฉันไม่ชอบ ทั้งถูก ทั้งแถม และหากจะมองก็
last updateDernière mise à jour : 2025-05-18
Read More
Chapter 4 เจ็บที่หัวใจ
“ยิ่งเธออยากไล่ ฉันยิ่งไม่อยากออกไปนะ บ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านของฉัน ที่ที่เธอนั่งนอนอยู่อย่างสุขสบาย ก็ล้วนแต่อยู่ในอาณาเขตบ้านวิเศษชิตของฉันทั้งนั้น”อินทุภากล้ำกลืนกับศักดิ์ศรีที่ถูกเหยียบย่ำนับครั้งไม่ถ้วน แต่ครั้งนี้เธอเลือกที่จะสู้“อินบอกให้กลับออกไป ได้ยินไหมคะ” หญิงสาวกะพริบตาปริบ ๆ ไล่น้ำตาให้ไหลย้อนกลับลงไป ก่อนจะสาดสายตาไม่พอใจให้เขาเห็น ดวงหน้าน้อย ๆ โกรธจนหน้าขาวใสกลายเป็นออกสีแดง“อินทุภา เธอคิดว่าฉันไม่กล้าลงมือรึไง เธอมันก็แค่…”“แค่อะไรคะ?”“กล้าตีฝีปากนะ นับวันยิ่งกล้าดี ได้เลย… ได้… อินทุภา ฉันจะสั่งสอนให้รู้ว่า ฉันคือผู้ชายประเภทที่เธอไม่ควรกล้าต่อล้อต่อเถียง ต่อปากต่อคำ และเธอควรอยู่อย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว” ชายหนุ่มไม่รีรอ ธีรุตม์ย่างสามขุมเข้าหา“อย่าเข้ามานะคะ อินบอกให้ถอยออกไป ไม่ได้ยินหรือคะ คุณรุต” อินทุภาตั้งท่าผลักไส แต่เธอกลับถูกธีรุตม์ผลักจนล้มหงายหลังลงไปบนเตียงกว้าง สายตาของเขาเหมือนในคืนที่ส่งตัวเข้าหอไม่ผิดเพี้ยน เขาไม่เพียงเหยียบย่ำเหยียดหยาม เขาก็ยังไม่เคยทำตัวเป็นสุภาพบุรุษกับเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียวอินทุภาทั้งจิกตีเพื่อไม่ให้ร่างของอีกฝ่ายคร่อมทับร่า
last updateDernière mise à jour : 2025-05-18
Read More
Chapter 5 อยากหนีไปให้พ้น(1)
และยังวันนี้ แม่ก็คงให้วิภาวางยาเขาอีกเป็นแน่ ไม่อย่างนั้นจะนั่งรอจนถึงเที่ยงคืนหรือ เขาเองที่หลงกลมารดาอีกครั้งความต้องการของชายหนุ่มที่อยากจะเสพสุขกับร่างนวลของอินทุภา แสดงตัวตนแข็งหยัด เขาบดเบียดมันไปกับร่างนุ่ม ๆ แค่ได้กลิ่นอายความอ่อนหวานที่ไร้เครื่องปรุงแต่ง ต่างกับมายาวีราวฟ้ากับดิน“ไม่ผิด เธอเป็นเมียฉัน” เขาพูดก่อนจะทิ่มใบหน้าลงไปตรงหว่างกายงาม และฉกปลายลิ้นหยอกเย้าเล้าโลมธีรุตม์ไม่อยากให้เธอเจ็บ และไม่สนุกกับการมีอะไรกับเขา ร่องสาวส่งสารบางอย่างออกมามากมาย การกระตุ้นอย่างคนชำนาญ อินทุภากรีดร้องเสียงเบาตอนที่เขาส่งเธอไปถึงสวรรค์ น้ำตาแห่งความเสียวไหลรวมออกมาปะปนกับความน้อยอกน้อยใจ“ฉันจะทำละนะ” เขาเอ่ยบอกด้วยเสียงที่ปะปนออกมากระเส่าแรง ธีรุตม์แยกขาของเธอออกกว้าง แล้วจรดจ่อแกนบุรุษเข้าไปในช่องทางน้อย ๆ ที่มีสายธารชุ่มฉ่ำเขากดตอกแท่งแข็งแรงที่เหยียดหยัดเข้าไปในช่องคับแคบของเธอ อินทุภาได้แต่ผลักไส ร่างน้อย ๆ สั่นเทา น้ำตาไหลพราก ๆ ด้วยความเจ็บปวด ครั้งแรกกับครั้งที่สองมันห่างกันนานเกินไป ก็ไม่ต่างจากวันที่เขาทำกับเธอ แต่ครั้งนี้มีประสบการณ์ หญิงสาวพยายามควบคุมลมหายใจ แม้อยากจ
last updateDernière mise à jour : 2025-05-18
Read More
Chapter 5 จนอยากหลีกหนี (2)
อินทุภารู้สึกสังหรณ์ในใจ ก่อเกิดเป็นความรู้สึกอึดอัดเข้ามาแทนที่ เธอจ้องหน้าเขาเขม็ง ไม่รู้ธีรุตม์จะมาไม้ไหน“หนูอินมีเรื่องน่าตื่นเต้นแบบนี้ ทำไมหนูไม่บอกแม่ละลูก ดูสิต้องให้พี่รุตเป็นฝ่ายบอกเหรอ จะแอบเซอร์ไพรส์แม่ใช่ไหมจ๊ะ”“เอ่อ คุณหญิงแม่คะ” อินทุภาอึกอัก เธอจะเล่าอย่างไรว่าเมื่อคืนเธอถูกเขาข่มเหง และยังทิ้งให้เธอนอนคนเดียวทั้งคืนตามลำพังอินทุภาได้แต่เบนหางตาไปมองเขา แต่เธอก็ได้เห็นได้เจอสายตาเย็นชาของธีรุตม์อีกครั้ง“ว่าไงน้องอิน” เขาเอ่ยเรียกเสียงหวานอินทุภาจำใจกล้ำกลืนตอบออกไป“คือ พี่รุตแค่อยากให้คุณหญิงแม่แปลกใจน่ะค่ะ แต่เรื่องกำหนดวันที่จะไป อินยังไม่รู้ว่าวันไหนค่ะคุณหญิงแม่”“แหม... ดีแล้วล่ะที่รุตจะพาน้องไปฮันนีมูน แม่หวังว่ากลับมาจากฮันนีมูนแล้ว แม่จะได้ข่าวดีเรื่องหลานนะลูกนะ” คุณหญิงทับทิมนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่“ว่าแต่... แม่ว่ามันไม่สมศักดิ์ศรีน่า ทำไมถึงจะไปแค่ภูเก็ตเองหรือ แม่คิดว่า รุตน่าจะพาน้องไปฮันนีมูนที่ต่างประเทศจะดีกว่า”ธีรุตม์มีงานเยอะ แล้วอีกอย่างมายาวีแพ้อากาศเย็น ๆ หล่อนเป็นโรคประหลาดที่ถูกความเย็นไม่ได้ ดังนั้นภูเก็ต และเกาะทางใต้ของประเทศจึงเหมาะที่ส
last updateDernière mise à jour : 2025-05-26
Read More
Chapter 6 ไม่รู้ใจตัวเอง(1)
“ยังจะยอกย้อน เอาเป็นว่า... ฉันบอกแผนการของฉันแล้ว”“ค่ะ คราวหน้าถ้าจะให้ดี คุณรุตก็ควรปรึกษากันก่อนเผื่อว่าเพื่อความเสมอภาคในวันข้างหน้า”“เธอพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงอีก อะไรคือความเสมอภาค จะเรียกร้องอะไร ฉันไม่ตกลงทั้งนั้น” เขาพูดเอาแต่ใจอินทุภาถอนใจแรง“ก็ถ้าคุณต้องการที่จะใช้อินเป็นไม้กันหมา หรือหนังรองหน้า อะไรก็แล้วแต่นั่นนะ มันก็คงต้องมีการแลกเปลี่ยนกันบ้างค่ะ ในเมื่อคุณมีเบอร์สอง อินก็ควรไม่น้อยหน้าไปกว่าคุณได้เช่นกัน”“หา! อินทุภา เธอพูดแบบนี้หมายความว่า เธอคิดจะสวมเขาฉันหรืออย่างไร” เขาเองไม่คิดว่า นับวันอินทุภาจะแข็งข้อ นอกจากจะต่อปากต่อคำแล้ว“เธอยังคิดจะทำอะไรแบบ...” เขาเองกลับพูดไม่ออกเสียเอง คนที่มีชนักติดหลัง ทำผิดเอง แต่ก็ไม่อยากให้ใครทำเหมือนตัว“อินยังไม่ได้ทำ แค่บอกให้รู้เอาไว้ค่ะ ก็คุณแยกไปเที่ยวกับคุณมายาวีได้ แล้วจะให้อินเที่ยวคนเดียวที่ภูเก็ตหรือคะ ไม่ห่วงกันสักนิดหรืออย่างไรกัน อินจะพาเพื่อนไปด้วยค่ะ อ้อ... อีกอย่างเรื่องที่อินพูด อินยังไม่ได้ทำนะคะ แค่เผื่อ... ส่วนคนที่ทำลงไปแล้ว น่าจะเป็นคุณรุตมากกว่า ไม่ใช่หรือคะ จะให้อินปิดปาก ไม่ให้อินบอกคุณหญิงแม่ ก็ต้
last updateDernière mise à jour : 2025-05-26
Read More
Chapter 6 ไม่รู้ใจตัวเอง(2)
วันเดินทางได้มาถึง“โชคดีนะลูกนะ เที่ยวกันให้สนุกล่ะ” คุณหญิงทับทิมมาส่งทั้งสองคนขึ้นรถ“ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อย” เขาว่าให้เธอ“คุณเองก็อย่าทำตัวมีพิรุธสิคะ” เธอก็ตอกเขากลับเช่นกัน ทั้งสองขึ้นรถไปด้วยกันพอประตูรถปิดลง มือถือของธีรุตม์ก็ดังขึ้นกริ๊ง... กริ๊ง...เมื่อเขากดรับสาย(“รุตคะถึงไหนแล้วคะ ประเดี๋ยวก็ตกเครื่อง กระเป๋าของวีเยอะนะคะ ต้องโหลดใต้เครื่องด้วย จะเสียเวลา”)“ออกบ้านแล้วนะวี คุณออกมารอข้างล่างคอนโดแล้วกัน”(“ค่ะ”) ทางนั้นยังสะบัดน้ำเสียง เพราะว่าธีรุตม์ออกช้ากว่าที่นัดเอาไว้เขาหันมามองหน้าของอินทุภาที่จ้องอยู่ หญิงสาวกำลังคิดถึงคำอวยพรของคุณหญิงทับทิม ช่างกระอักกระอ่วนใจนักใบหน้าเรียบเฉยผินหน้ามองไปนอกหน้าต่างรถ ทำให้ธีรุตม์ลอบชำเลืองบ่อยครั้ง“จอดให้อินลงที่สถานีรถไฟฟ้าข้างหน้าด้วยนะคะ” เธอบอกกับคนขับรถ“จะบ้าเหรอ ไม่ต้องจอด เราจะไปภูเก็ตกันไง”“คะ”“ต้นขับไปที่คอนโดของคุณมายาวีก่อน”ต้นกุมความลับของธีรุตม์ทุกอย่าง มีท่าทีหนักใจ“ได้ครับคุณรุต”อินทุภาจึงหันมาเล่นงานเขา“ทำไมล่ะคะ คุณจะไปเที่ยวกับเธอ”“แต่เธอเป็นคนพูดเองนะ เธอจะทำแบบ...” เขากลับไม่กล้าพูดคำนั้นออกมา
last updateDernière mise à jour : 2025-05-26
Read More
Chapter 7 ยั่วให้ผิดใจ(1)
เมื่อมาถึงหน้าคอนโดมิเนียมของมายาวี ธีรุตม์โทรศัพท์หามายาวีลงมาขึ้นรถ อินทุภาจึงรีบเปิดประตูลงจากรถ ธีรุตม์เห็นดังนั้นชายหนุ่มจึงได้คว้าต้นแขนของอินทุภาไว้ได้ทัน“อินไม่ไปกับคุณนะคะ”“ไม่ได้”แต่เสียงของมายาวีดังแผดขึ้น“รุตคะ นั่นคุณทำอะไรน่ะ แล้วแม่คนนี้” มารหัวใจ ตำแหน่งเมียแต่งควรจะเป็นเธอ ไม่ใช่อินทุภาสีหน้าไม่พอใจอย่างชัดเจน และมองหน้าของอินทุภาอย่างกินเลือดกินเนื้อธีรุตม์เอง เขาไม่ยอมปล่อยมือจากแขนอินทุภา“ว่าอย่างไรคะ” น้ำเสียงโมโห“ทริปนี้ อินจะต้องไปด้วย”“หา! อะไรนะ” มายาวีตาโต“ก็คุณแม่ไม่ยอมแน่ ถ้ารู้ว่าผมไปกับคุณ วีขึ้นรถเถอะ”มายาวีเองก็ดูจะรู้พอคร่าว ๆ แล้ว ธีรุตม์จะใช้แผนนี้ จะให้อินทุภาเป็นข้ออ้าง แต่เธอก็ไม่คิดว่าเขาจะพาอินทุภาไปด้วย“แล้วจะต้องให้แม่นี่พ่วงไปกับเราถึงที่ไหนกันคะ”“ทุกที่ที่เราไป จนกว่าเราจะกลับ”มายาวียังส่ายหน้า แต่ว่าธีรุตม์กระชากแขนของอินทุภาแล้วดันตัวเธอขึ้นไปบนรถ“กลับขึ้นไป”“คุณรุต” อินทุภายังคงไม่ยอมเหมือนเดิม เธอสะบัดแขนออกจากการกำกับของชายหนุ่มอีกครั้ง ภาพยื้อยุดฉุดกระชากระหว่างคนทั้งคู่ ทำให้มายาวีรู้สึกหึงหวง ไม่พอใจที่เห็นธีรุตม์ทำอย
last updateDernière mise à jour : 2025-05-26
Read More
Chapter 7 ยั่วให้ผิดใจ(2)
ธีรุตม์เองทำท่าเย็นชา เขาลากร่างของอินทุภากลับไปนั่งยังเบาะหลัง ใช้เข็มขัดนิรภัยรัดตัวของหญิงสาวเอาไว้ด้วยมายาวีแม้จะรู้สึกไม่พอใจ แต่คำพูดของธีรุตม์ทำให้เธออุ่นใจอยู่บ้าง สิ่งที่มายาวีกำลังเผชิญ เธอติดการพนัน และกู้หนี้มาก้อนหนึ่งเช่นกัน และเอาไปผลาญจนหมด และเมื่อวานนี้ เธอก็เพิ่งถูกทางสถานีที่จ้างงานเป็นพิธีกรบอกเลิกเซ็นสัญญาซึ่งมายาวีไม่ได้ตั้งรับ สิ่งที่เธอควรยึดและไม่อาจตัดทิ้งได้ คือ ธีรุตม์มายาวีหันไปสั่งให้ต้นเอากระเป๋าของเธอขึ้น และไปนั่งคู่กับธีรุตม์ ตลอดทางมายาวีทั้งออดอ้อนออเซาะ และพลอดรักเขาเหมือนดั่งไม่มีอินทุภานั่งอยู่ ไร้ความเกรงใจอินทุภาไม่อยากเห็นไม่อยากจะมอง ได้แต่กล้ำกลืนความเจ็บปวดที่แล่นพล่านไปทั่วอกข้างซ้าย อินทุภาสมควรที่จะไม่รักผู้ชายคนนี้ คนที่ลงมือย่ำยีทั้งร่างกายและจิตใจต้นเองก็ลอบมองกระจกหลังอย่างสงสารอินทุภา เขาจึงได้กระแอมส่งเสียงคล้ายมีเสลดติดคอเป็นที ๆธีรุตม์เองใช่นอนใจ เขาเพิ่งสังเกตตัวเองว่าไม่ชอบที่เธอจะไปหาคนอื่น แต่เขาก็กำลังทำอย่างนั้นอยู่ ธีรุตม์ลอบมองอินทุภาตลอดเวลา ซึ่งเธอก็เห็นและก็แสร้งทำเป็นมองออกไปทางหน้าต่าง“มันจะสนุกหรือคะรุต”“สนุ
last updateDernière mise à jour : 2025-05-26
Read More
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status