All Chapters of ยั่วรักภรรยาในนาม: Chapter 41 - Chapter 48

“รุตอะ” ทำน้ำเสียงผิดหวังออกมา ก่อนจะกลับมาปิดประตูห้อง แล้วตรงไปที่ธีรุตม์นอน มายาวีจ้องดูชายหนุ่มอีกครั้ง ก็เห็นว่าธีรุตม์หลับสนิทไปแล้ว เธอจึงปิดไฟแล้วกลับไปที่เตียงในความมืด ธีรุตม์ลืมตาขึ้นมอง เขาเพิ่งประจักษ์ได้ว่าตอนนี้เขาไม่เหลือเยื่อใยในตัวของมายาวีอีกแล้ว มันเป็นไปได้อย่างไร ที่มีตอนนี้เป็นเพียงความสงสาร ถ้าคุณแม่ไม่กีดขวาง และเขาได้แต่งงานกับมายาวี ทุกอย่างจะไม่เป็นแบบนี้ธีรุตม์ได้แต่พ่นลมหายใจถี่ คิดไม่ตกเขาจะให้มายาวีอยู่อย่างไรต่อไป และเขาเองควรจะทำอะไรให้ชัดเจนขึ้น ธีรุตม์ได้แต่นอนเอามือก่ายหน้าผากส่วนอีกห้อง ชายหนึ่ง หญิงสอง ใครจะรับได้ก็รับไปเถอะ ถ้าอินทุภาไม่รู้ไม่เห็นยังไม่ค่อยรู้สึกเท่าไร แต่การที่เขาพาเธอมาเผชิญหน้ากับมายาวี มากินอยู่ร่วมกันแบบนี้ อินทุภาได้แต่ยกมือขึ้นมากุมหัวใจและทุบลงไปที่หน้าอกเบา ๆ‘เจ็บเหลือเกิน เจ็บที่สุด’ น้ำตาที่บอกกับตัวเองว่าอย่าให้มันไหลออกมาอีก แต่อินทุภาก็ทำไม่ได้ เธอไม่สามารถบังคับความคิดของตัวเองได้เลยยิ่งบอกว่าหยุด แต่หัวใจกลับถวิลหา และคิดถึงแต่ธีรุตม์‘เขาใจร้ายเกินไป’ อินทุภาไม่สามารถข่มตาของตัวเองให้หลับสนิทได้เลย เธอได้แต

กลุ่มเมฆร้ายตั้งเค้าอย่างชัดเจน“น่ากลัวจังค่ะ”“นั่นสิครับ คุณวีกลับขึ้นห้องไปเถอะ”สีหน้าของมายาวีสลดลงอย่างชัดเจน เธอหมุนตัวกลับมายังบ้านตามที่ศีลบอกเมื่อมาถึง มายาวีก็เดินขึ้นไปบนชั้นสอง พอเธอเปิดประตูห้องนอนเข้าไป ก็ไม่เห็นธีรุตม์ ‘เขายังอยู่ในห้องโน้น’ หัวใจเจ็บจี๊ด ความพ่ายแพ้ปรากฏตรงหน้าอีกครั้ง เธอหมุนตัวหมายจะกลับมาเคาะที่ห้องของอินทุภา แต่เสียงหนึ่งในหัวก็ดังขึ้น‘อย่าทำแบบนั้น อย่าทำ’น้ำตาของมายาวีรื้นขึ้นมา เธอรีบปิดประตูห้องจนเสียงดังหวังจะให้ทั้งสองคนที่กำลังป้อและพะเน้าพะนอกันอยู่ได้ยิน และกลับไปล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเดียวดายโครม... อินทุภาสะดุ้งตื่น ธีรุตม์ที่ผล็อยหลับลงไปเพราะเมื่อคืนเขาก็เมาหนักเช่นกัน เนื่องจากดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปเยอะ“เสียงอะไรคะ”“ไม่ต้องสนใจหรอกน่า”แต่พอตะแคงหูฟัง ก็ได้ยินเสียงลมที่ลู่ผ่านฝาผนังจนเกิดเสียง “ลมแรงนะ”“ทำไมลมแรงล่ะคะ”“พายุเข้ามั้ง แถวนี้ฝนแปด แดดสี่อยู่แล้ว เมฆฝนก่อตัว ก็ก่อเกิดเป็นพายุเล็ก ๆ ได้ ยิ่งใกล้ทะเล”อินทุภานึกภาพตาม เธอเคยเห็นแต่ในข่าว มันก็น่ากลัวมือหนาของธีรุตม์ที่แตะตัวของอินทุภาอยู่ เนื้อตัวของเธอร้อนดังกับท่อ

ในห้องของอินทุภา เมื่อเธอเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็เจอ กับธีรุตม์ที่ยืนรออยู่“เข้าไปนานเกินไปแล้วนะ”“ทำไมล่ะคะ อินตัวร้อน ก็เลยคิดว่าอาบน้ำดีกว่าตัวจะได้เย็นลง”“เดี๋ยวไข้ก็กลับมาอีกหรอก” พูดอย่างเป็นห่วง แต่สีหน้ายังคงออกเฉยเมย“ท่าทางจะป่วยการเมือง” ทั้งที่รู้ว่าไม่จริง แต่ธีรุตม์ก็อยากพูดแบบนี้ เล่นเอาคนที่ได้ยินถึงกับอึ้ง ขอบตาเริ่มร้อนออกผ่าว ๆ อินทุภาจับมือของเขาที่ประคองตัวเองอยู่ให้ออกห่าง“นี่... ทีกับนายศีลที่ไม่ใช่ผัวนั้น แทบจะให้ประคองขึ้นลงเตียง เล่นหูเล่นตา พูดจาอ่อนหวานออเซาะ” พูดไปก็จับร่างของเธอให้หมุนตัวเข้ามาหา แววตาแห่งความชิงชังรังเกียจฉายออกมาจากอินทุภา“ทำไม ทำไมต้องจ้องผัวตัวเองแบบนี้”“คำก็ผัว สองคำก็ผัว อย่าลืมว่าอีกห้องมีคุณวีอยู่”“ฉันก็บอกแล้วว่าวีไม่เกี่ยว”“ไม่เกี่ยวยังไง ทริปนี้คุณเป็นคนโยงพวกเราให้มาเกี่ยวข้องกันเอง ถ้ากลับไปจากทริปนี้ ฉันจะไปคุยกับครอบครัว ฉันจะหย่ากับคุณ” อินทุภาหมดความอดทน ถึงแม้เธอจะเสียเปรียบเขาเต็มประตู แต่เธอจะไม่ยอมให้ธีรุตม์ มาข่มเหงจิตใจอีกแล้ว“อ้อ สงสัยจะมีที่พึ่งใหม่ นายหัวศีลให้ความสนใจเธอ และเขาก็รวยล้นฟ้า เงินไม่กี่ล้านบ

อีกห้องหนึ่งอดรนทนไม่ไหว หลังจากที่จิ้มมือถือจนไม่มีอะไรจะดู แถมสัญญาณมือถือก็ยังขาด ๆ หาย ๆ เธอไม่มีกะจิตกะใจอะไรใด ๆ อีกทั้งนั้น‘รุตคุณทำกับวีเกินไปแล้วค่ะ วีไม่มีค่าในสายตาของคุณอีกแล้วใช่ไหม คุณหมดรักวีแล้ว’ จากที่รักมากกลายเป็นความขุ่นเคืองที่เริ่มก่อเกิดขึ้นมาในหัวใจเสียงฟ้าผ่าดังเปรี้ยงทำให้มายาวีสะดุ้งสุดตัว ตอนนี้เธอไม่มีธีรุตม์คอยอยู่ข้างกาย เขาคงจะกกกอดกับเมียตัวจริง“รุตคะรุต คุณทำกับวีเกินไปแล้วจริง ๆ” มายาวีอดกลั้นน้ำตาอีกต่อไปไม่ไหว ความชอกช้ำเริ่มบ่มเพาะในจิตใจ เธอปล่อยเสียงสะอื้นออกมาอย่างน่าเวทนา‘วี… เธอจะไปต่อหรือว่าพอแค่นี้’ มายาวีถามตัวเองเวลาล่วงเลยไปจนถึงเย็น มายาวีวางมือถือ เซ็งมาก ๆ ลมพายุที่โหมกระหน่ำทำให้สัญญาณเครือข่ายไม่เสถียรทันใดนั้นประตูห้องนอนของเธอถูกเปิดออก พร้อมร่างของธีรุตม์ที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเคร่งเครียด“รุต คุณหายไปไหนมาคะ” แม้จะรู้อยู่เต็มหัวอก แต่เธอก็ถาม ธีรุตม์ไม่ตอบคำถาม แต่เอ่ยอย่างอื่น“ผมมาชวนคุณไปกินข้าว”“เมียของคุณดีขึ้นแล้วหรือคะ คงจะออดอ้อนทำสำออยมากล่ะสิ วีก็ไม่เคยคิดนะคะว่าเมียของคุณก็ขุดเอามารยาหญิงที่มีเอามาใช้จนหมด” มาย