Semua Bab BAD GUY ล่ารักเดิมพัน: Bab 101 - Bab 110

หลังจากใช้เวลาโอ๋แมวตัวใหญ่ขี้น้อยใจอยู่พักหนึ่ง ล่าก็พาร่างเล็กมาขึ้นรถ ระหว่างทางทั้งสองพูดคุยกันหลายเรื่องราว กระทั่งคนตัวเล็กที่นั่งเบาะข้างๆ หันมาถาม เพราะเห็นว่าเขาไม่ได้ขับรถไปในเส้นทางกลับคอนโดของเธอ“ไม่กลับคอนโดเจียร์หรอคะ”“พี่อยากพาหนูแวะไปที่นี่หนึ่งก่อน” เขาตอบโดยที่สายตายังจับจ้องไปยังถนนเบื้องหน้าเธอไม่ได้ถามเซ้าซี้ เพราะดูเหมือนอีกฝ่ายตั้งใจเซอร์ไพรส์ ไม่อย่างนั้นคงพูดแล้วว่าจะพาเธอไปที่ไหนเมื่อหลายเดือนก่อน ภายในรถเคยเงียบและอบอวลไปด้วยบรรยากาศอึดอัดทุกครั้งที่ขึ้นมา แต่ตอนนี้กลับมีเสียงเพลงรักคลอขึ้นเบาๆ ความอึดอัดที่เคยมีถูกแทนที่ด้วยความผ่อนคลาย สบายใจปนความอบอุ่นผ่านไปประมาณยี่สิบนาที รถหรูแล่นเข้ามาจอดใต้ตัวอาคาร ตรงช่องจอดรถสำหรับแขกวีไอพีโดยเฉพาะฝ่ามือหนากระชับแขนเล็กเอาไว้ พาเธอเดินตรงไปที่ลิฟต์ส่วนตัวซึ่งตั้งอยู่แยกจากโซนทั่วไป เพื่อขึ้นไปยังชั้นบนสุด ที่นี่คือคอนโดหรูแห่งใหม่ อสังหาริมทรัพย์ระดับไฮเอนด์ ที่ตระกูลทรัพย์หิรัญสกุลถือหุ้นอยู่มากกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ ชั้นบนสุดจะถูกสร้างเป็นเพนต์เฮ้าส์ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก ก็จะพบกับตัวห้องทันทีโดยไม่ต้อง

ร่างเล็กเดินขึ้นไปหาเพื่อนในห้องอย่างคนหมดเรี่ยวแรง พอถึงที่ เธอก็ทรุดตัวนั่งลงโดยไม่รู้ตัว ราวกับสติหลุดลอยไปไกล ความคิดวนเวียนอยู่แต่เรื่องเดิมซ้ำๆ สมองเอาแต่ย้อนภาพเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น ขณะที่หัวใจดวงน้อยก็ปวดหนึบจนแทบหายใจไม่ออก เมื่อนึกว่าความสัมพันธ์ของเธอและเขาจะเป็นยังไงต่อจากนี้“เป็นอะไรน่ะเจียร์ จู่ๆ ทำไมซึมแบบนั้น”เจ้าของใบหน้าหวานเงยขึ้นมองเพื่อนครู่หนึ่ง โดยไม่พูดอะไร ทำให้เจไดและเจด้าเริ่มรู้แล้วว่าคงเกิดเรื่อง แต่ทั้งสองไม่ได้ซักถาม รอให้ร่างเล็กเป็นคนพูดเองหลังจากเงียบไปนานนับสิบนาที เจียร์ก็ยอมเล่าเรื่องราวทั้งหมด“จังหวะนรกชัดๆ” เจไดอุทานออกมาหลังได้ฟังเรื่องราว “ไผ่มันเป็นยังไงบ้างเนี่ย ดูท่าพี่ล่าหมัดหนักด้วย”“คงเจ็บมากเหมือนกัน เห็นเลือดด้วย”“เฮ้อ!! หวงน่ะเข้าใจ แต่ดันร้อนทั้งคู่นี่สิ” เจด้าส่ายหน้า เธอหนักใจแทนเพื่อนอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ที่เกิดเรื่องอย่างนี้ “แล้วนี่อย่าบอกนะ ว่าพี่ล่ากลับไปแล้ว”ร่างเล็กบีบมือแน่น รู้สึกใจหวิว อาการไม่ดีตั้งแต่เห็นอีกฝ่ายเดินหันหลังไป โดยไม่หันกลับมามองที่เธออีกเลย“อือ พอเจียร์ถามว่าจบกันแค่นี้ไหม เขาก็ไปเลย”“แกเสียใจ

ร่างเล็กไม่ได้สะท้านกับแรงของว่ามือใหญ่ที่ฟาดลงบนก้น เธอขยับเอวหมุนวนเบาๆ ให้ช่วงล่างเบียดเสียดกันแนบแน่น“อ๊า~ แข็งจัง” เสียงหวานเบาหวิว ขณะค่อยๆ เคลื่อนตัวบนหน้าตัก ถึงยังไม่ได้มีการสอดใส่ ทว่าตรงนั้นของเธอกลับปริ่มน้ำจนเยิ้มออกมา“ดื้อ” ฝ่ามือหนายังบีบขย้ำก้อนกลมอยู่ตลอดเวลา จนแดงเถือกไปหมด“พี่ล่าไม่ชอบเด็กดื้อหรอคะ” ร่างเล็กช้อนตาขึ้นมอง“ครับ พี่ไม่ชอบ ถ้าหนูดื้อก็จะโดนทำโทษบ่อยๆ นะ”“แย่จัง เจียร์เป็นคนประเภทเจ็บไม่จำด้วยสิ”สมกับฉายาดื้อตาใส ที่เขาเคยเรียก ในช่วงเวลาที่เธอแสดงความต้องการอย่างตรงไปตรงมาแบบนี้ มันยิ่งทำให้ล่ารู้สึกทึ่ง จนแทบละสายตาไม่ได้เลย“เจียร์”“ขา~”เจ้าของตักผ่อนลมหายใจกระเส่าออกมา เขารู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถอดทนต่อคำพูดยั่วอารมณ์ของเธอได้เลยสักครั้ง หัวใจอ่อนไหว สติเลือนรางไปทุกที“หนูอยากทำตรงนี้หรือในห้อง?”“เจียร์ทำได้ทุกที่ มุมกระจกตรงนั้นก็ดีนะคะ”“อ่า~ พี่ชอบ แต่คงหงุดหงิดถ้ามีใครเห็นหนูเข้า” หัวใจแกร่งสั่นไหวกับคำพูดกระตุ้นอารมณ์ดิบของเธอ วันนี้เธอทั้งยั่ว และออดอ้อน จนเขาแทบหลอมละลาย“ว่าที่คู่หมั้นของพี่ซนเกินไปแล้ว”พูดจบฝ่ามือที่บีบเคล้นบนก้อน

เมื่อเริ่มดึกบรรยากาศก็เริ่มสนุกขึ้น ทั้งจากแอลกอฮอล์และสนทนาที่พูดคุยอย่างเป็นกันเอง เจียร์และรุ่นพี่ค่อนข้างสนิทกันในระดับหนึ่งมาก่อนแล้ว ส่วนแบล็คเป็นรุ่นน้องที่พูดเก่ง จึงเข้ากับพวกพีพีไม่ยาก“แบล็คน่ะเล็งพี่เจียร์ไว้ เสียดายมากเลยที่มีแฟนแล้ว”“เหล้าเท่าน้าน ที่จะโอบกอดเราในตอนเศร้า ชนแก้ว!!” ต่ายยื่นแก้วไปชนกับรุ่นน้อง ทั้งสองคนเริ่มเมาแล้ว รวมถึงรุ่นพี่ปีสี่อย่างพีพีเองก็เริ่มเสียงยานคางตอนพูด“อย่าคิดสู้ แฟนน้องเจียร์น่ะ ท้างหล่อท้างรวย”“พี่เจียร์มีแพลนจะเลิกกับแฟนไหมคร้าบ” เด็กหน้าตาดีหันมายิ้มหวาน ส่วนคนถูกถามทำหน้าตกใจเบิกตากว้างเพราะไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำถามตรงไปตรงมาอย่างนั้นคนขี้อายพอเมาแล้วกลับกล้าพูดทุกอย่าง เจียร์ไม่อยากจินตนาการเลย ว่าหากล่ามาได้ยินคำถามนี้เข้าจะเกิดอะไรขึ้น เพียงความคิดผุดวาบขึ้นมาก็เล่นเอาขนลุกซู่ไปทั้งตัว“ผมน่ะ ชอบพี่ตั้งแต่เจอครั้งแรกเลยนะ”“แบล็คถ้าแฟนพี่มาอย่าพูดแบบนี้นะ ห้ามเด็ดขาด” เจียร์รีบเตือน ก่อนหน้านี้ไม่ถึงสิบนาทีล่าเพิ่งแชตมาบอกว่าจะมาหาเธอ ถ้าได้ยินเข้าละก็ เด็กหนุ่มคนนี้คงสิ้นชื่ออย่างแน่นอน“…ผมอิจฉา”เหมือนคำพูดของร่างเล็กไม่ได

สองวันผ่านไปแม้เวลาจะห่างกันหลายชั่วโมง แต่ไม่ใช่อุปสรรคในการคุยกันของทั้งสองคนเลย ถึงตัวอยู่ไกล แต่ทุกครั้งที่ว่างล่ามักจะโทรหาว่าที่คู่หมั้น มากกว่าการพิมพ์ข้อความ เพราะเขาค่อนข้างยุ่งและต้องการฟังเสียงของเธอมากที่สุดครืด~ สายเรียกเข้าดังขึ้นพอดีกับจังหวะที่ร่างเล็กก้าวเท้าเข้ามาในเพนต์เฮ้าส์หลังเลิกเรียน เป็นสายที่เธอเฝ้ารอทั้งวัน ราวกับอีกฝ่ายรู้เวลาเป็นอย่างดีรอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้าสวย ขณะทอดมองสายของคู่หมั้นบนหน้าจอ ก่อนจะรีบกดรับ“คิดถึงพี่ล่าจังเลยค่ะ” เสียงหวานรีบชิงเอ่ยความรู้สึกออกไป เพราะรู้ว่าเขาเองก็ต้องการพูดคำนั้นเหมือนกัน(พูดแบบนี้พี่จองไฟลต์บินไปกลับฝรั่งเศสไทยเลยนะหนู)“อย่านะ” ร่างเล็กปรามทันที เนื่องจากรู้ดีว่าคนแบบล่าไม่มีทางพูดเล่น เขาจริงจังทุกอย่าง แค่เธอเอ่ยเพียงคำเดียว อีกไม่กี่ชั่วโมงต่อจากนี้ เขาก็จะปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเธออย่างแน่นอน“เหนื่อยไหมคะ วันนี้พี่ล่ายุ่งทั้งวันเลยใช่ไหม” เธอรู้ได้จากการที่เขาเงียบไป ไม่ค่อยโทรหรือแชตมาเหมือนทุกวัน(ครับ พี่ยุ่งทั้งวันเลย ขอโทษที่ไม่ได้แชตหาหนู)“ไม่เห็นต้องขอโทษเจียร์เลย”(พี่อยากกลับแล้ว)“เพิ่งสองวันเองนะคะ