Semua Bab BAD GUY ล่ารักเดิมพัน: Bab 71 - Bab 80

ใบหน้าหวานซีดเผือด จู่ๆ ก็รู้สึกแน่นหน้าอกขึ้นมา เมื่อสบกับสายตาแข็งกร้าวที่กำลังจ้องเขม็ง“คิดจะบอกฉันหรือเปล่า”“คือเจียร์ไม่ได้…ไม่ได้อยากโกหกนะคะ” เธอรีบหาข้อแก้ตัวทันที เพราะคิดว่าดีกว่าเงียบแล้วยอมรับ“อ่า ไม่ได้ตั้งใจอีกแล้วสินะ แล้วคิดจะบอกเมื่อไร?” หัวคิ้วหนาขมวดเข้มตั้งคำถาม เขาเริ่มจะหมดความอดทนอีกครั้งกับเด็กเลี้ยงแกะคนนี้“เจียร์ไม่เคยตอบแชตของเขา ถ้าไม่เชื่อพี่ล่าก็เลื่อนดูสิคะ” ดวงตากลมฉายแววเว้าวอน ราวกับกำลังร้องขอความเห็นใจจากเขา เพราะเธอไม่ได้คิดจะตอบกลับอีกฝ่ายเลยจริงๆ“ทำไมไม่บล็อกมันไปซะ หรือว่าลึกๆ แล้วเธอก็อยากให้มันช่วย”“เปล่าค่ะ…เจียร์อยากหลุดพ้น”“หมายถึงอยากหลุดพ้นจากฉันด้วยหรือเปล่า”“…….” ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นที่หลุดเอ่ยประโยคนั้นออกมา ใบหน้าสวยรีบก้มลงทันที“หึ!”สายตาคมละออกจากร่างเล็ก กลับมามองบนหน้าจอโทรศัพท์ เขาเลื่อนดูแชตด้วยแววตาที่ดุดัน เหมือนกับว่าหากมีแชตของเธอตอบกลับแม้แต่ประโยคเดียว ไฟที่โหมกระหน่ำอยู่ในใจจะปะทุออกมา และก็เป็นโชคดีของเธอที่ครั้งนี้ไม่ได้พูดโกหกอีก เมื่อเลื่อนดูข้อความทั้งหมดแบบผ่านๆ ปลายนิ้วแกร่งก็กดแป้นพิมพ์ข้อความตอบ

ใช้เวลาไม่นานร่างสูงก็มาถึงห้องรับรอง ห้องนี้ถูกออกแบบมาสำหรับทำงาน แต่หากอยากพักผ่อนเพียงแค่กดรหัส ประตูห้องลับจะเคลื่อนตัวเปิดดวงตาคู่คมกริบมองไปยังร่างเล็กน้อยกระสับกระส่ายอยู่บนโซฟา เขาพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ ขาแกร่งก้าวไปหลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ก่อนจะกดรหัสลงบนหน้าปัดดิจิตอลที่ติดอยู่กับชั้นวางหนังสือเพียงไม่นานชั้นวางหนังสือก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวออก เผยให้เห็นเตียงขนาดคิงไซซ์ที่ตั้งอยู่กลางอกที่ไม่เล็กและไม่กว้างจนเกินไป“..พี่ล่า” เสียงหวานกระเส่า ดวงตากลมเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาของความทรมาน ร่างกายร้อนผ่าวมากขึ้นเมื่อเห็นร่างสูงที่คุ้นเคยเข้ามาในห้อง เจียร์แทบอยากจะกระโจนไปหาเขา แต่ไร้เรี่ยวแรง“เจียร์ร้อน อื้อ~”ล่าพ่นลมหายใจออกมาอีกครั้ง ทั้งที่โกรธเธอจนอารมณ์เดือดพล่าน แต่เมื่อได้เห็นดวงตาคู่สวยที่แดงก่ำและคราบน้ำตาบนพวงแก้ม ความขุ่นมัวภายในใจก็หายไปทั้งหมดขาแกร่งเดินไปหยุดตรงหน้าร่างเล็ก จากนั้นก็ช้อนตัวอุ้มเธอขึ้นมาไว้ในอ้อนแขน ก่อนจะพาไปยังห้องลับเพียงแค่ถูกสัมผัสร่างกายของเธอก็สั่นสะท้าน นัยน์ตาคู่สวยทอดมองเขาด้วยแววตาทั้งเย้ายวนและอ้อนวอนเธอต้องการและโหยหาเขามากกว่าทุกครั้งเมื่อ

เสียงแค่นหัวเราะจากล่าดังขึ้นมาเบาๆ ก่อนที่เขาจะช้อนแขนอุ้มร่างเล็กให้ลอยขึ้นเหนือพื้น ขาแกร่งเดินไปยังรถคันที่อยู่ใกล้ที่สุด ก่อนจะวางเธอลงบนฝากระโปรง“ฉันรู้ว่าเธอจำได้”“…….”“ที่เธอพูด มันมาจากความรู้สึกหรือแค่แสดงละครตบตาฉันอยู่”คำถามจากคนตรงหน้า ทำให้หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ ความเงียบที่ตามมาหลังจากนั้น ยิ่งทำให้บรรยากาศตึงเครียด และเมื่อเธอไม่ยอมตอบ เขาก็โน้มตัวลงมาใกล้จนลมหายใจอุ่นๆ กระทบผิวแก้ม“เธอจะรักคนเลวอย่างฉันได้หรือไง น่าเหลือเชื่อจริงๆ”“……..” เจียร์เอาแต่เงียบ ทำให้นัยน์ตาคู่คมเริ่มแผ่รังสีความกดดันออกมาปกคลุมไปทั่วบริเวณเธอไม่สามารถตอบคำถามจากอีกฝ่ายได้ คล้ายกำลังถูกไล่ตอนให้วิ่งผ่าเข้าไปในความมืด ก่อนร่างกายจะสั่นสะท้าน เมื่อถูกปลายนิ้วแกร่งสอดใต้ปลายคาง ดันให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับความกดดันอีกครั้ง“คิดดีหรือยังที่มาทำให้ฉันคลั่ง” เขากดปลายจมูกลงมาลากไล้จากลำคอขาว ค่อยๆ เลื่อนขึ้นอย่างเชื่องช้าไปบนพวงแก้มเนียนที่กำลังร้อนผ่าว เสียงทุ้มต่ำเอ่ยแผ่วเบาแนบชิดข้างแก้ม ราวกับกระซิบความรู้สึกที่เก็บซ่อนไว้ในใจ “ถ้าวันไหนฉันขาดเธอไม่ได้ขึ้นมา รู้ไหมว่าจะเป็นยังไง”เจียร์เริ

คำขอโทษจากเขาทำให้ลมหายใจและเสียงสะอื้นของร่างเล็กขาดห้วงไปชั่วขณะ เธอไม่อยากได้ยิน ไม่อยากให้เขาพูดมันออกมา ไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้นเธออยากได้ชีวิตของตัวเองคืนทั้งสองร่างเปียกปอนใต้สายฝักบัวที่ไหลลงมากระทบกาย ไร้คำพูดตอบกลับของร่างเล็กที่ถูกกอดเอาไว้แน่น เสียงสะอื้นยังคงดังขึ้นมาเรื่อยๆ ไม่มีท่าว่าจะเงียบลง“รู้ไหม ฮึก~ ว่าเจียร์เคยคิดจะจบชีวิตของตัวเอง ฮึก~” เสียงที่เอื้อนเอ่ยแผ่วเบาปนสะอื้นนั้น ทำให้หัวใจแกร่งกระตุกวูบ ล่ารีบดันร่างเล็กออกห่าง มองดูนัยน์ตาคู่สวยที่เต็มไปด้วยความว่างเปล่าข้างในนั้น“…เพราะฉันใช่ไหม”มือหนาเอื้อมไปปิดฝักบัว เพื่อจะได้มองหน้าของเธอชัดขึ้น เขายกมือแตะใบหน้าสวยที่เปียกชื้นด้วยน้ำตา แล้วใช้ปลายนิ้วไล้เช็ดมันออกอย่างแผ่วเบา ยิ่งเธอพูดอย่างนั้น ความรู้สึกผิดที่ไม่เคยเกิดขึ้นก็พุ่งเข้ากระแทกกลางอกอย่างจัง“ทำไมหนึ่งปีมันนานจังเลยคะ” ใบหน้าหวานที่แดงก่ำค่อยๆ เงยขึ้น เผยให้เห็นดวงตาบวมช้ำจากการร้องไห้เขาไม่รู้จะพูดอะไรต่อจากนั้น ราวกับคนน้ำท่วมปากจนไม่หลงเหลือคำใดให้เปล่งออกมา ทุกเหตุการณ์ที่เคยทำร้ายเธอฉายซ้ำเข้ามาในหัว พร้อมกับความรู้สึกที่ดังสะท้อนอยู่

@คลับคลื่นนั่งลงบนโต๊ะโซนวีไอพี ที่ตอนนี้มีพี่ชายของเขากำลังนั่งดื่มเงียบๆ อยู่คนเดียว แววตาเหม่อลอยและสีหน้าครุ่นคิดทำให้ดูเหมือนไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำ ว่ามีใครอีกคนมานั่งร่วมโต๊ะแล้ว“ปกติมึงชอบนั่งในห้องกระจก ทำไมวันนี้ลงมาโซนวีไอพี ไหนบอกรำคาญคนเยอะ” คนเป็นน้องเอ่ยถามอย่างแปลกใจ ก่อนจะพิจารณามองแววตาที่หม่นหมองคู่นั้น แล้วถาม “มึงเป็นอะไรล่า”“กูกำลังคิดว่า…จะคืนอิสระให้เธอ” เขาพูดแผ่วเบาจนเสียงนั้นแทบถูกกลืนหายไปกับเพลงที่ดังกระหึ่มหลังจากพูดคุยกับร่างเล็กที่คอนโด เขาก็แยกตัวออกมาที่คลับ เพราะรับรู้ได้ว่าเธอไม่ต้องการให้อยู่ด้วยกันตรงนั้น ทั้งคำพูดและแววตาของเธอล้วนบอกชัด ว่ากำลังฝืนมากแค่ไหน ตอนนี้เธอไม่อยากอยู่กับเขาอีกแล้ว“อ่า พูดด้วยสีหน้าแบบนี้มันแปลกๆ นะพี่ชาย”คลื่นไม่เชื่อหูตัวเองว่าวันนี้จะได้ยินประโยคนั้นหลุดออกมาจากปากของล่า แถมท่าทางที่คล้ายกับคนถูกหักอกมาอย่างนี้สำหรับเขาค่อนข้างแปลกตาเขาไม่ได้เห็นล่าในสภาพแบบนี้มานานแล้ว เพราะสิ่งที่คุ้นตาสำหรับเขา คือผู้ชายที่ไม่เคยแคร์ใคร ไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหน และไม่เคยใส่ใจกับความรู้สึกของใครทั้งนั้น“รักใครเป็นแล้วหรอครั