All Chapters of คุณหมอหัวใจพ่ายรัก: Chapter 31 - Chapter 40

รถโรลส์รอยสีดำขับจอดสนิทตรงหน้าคฤหาสน์หรูสามชั้น ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขาท่ามกลางป่าสนเขียวขจี ทางเดินปูด้วยหินแกรนิตสีเทาเล่นลวดลายดีไซน์สวยงาม ตัวคฤหาสน์โอบล้อมด้วยสวนกว้างที่ตกแต่งอย่างประณิต ก่อนเข้าประตูคฤหาสน์มีรูปหัวสิงโตประดับทั้งสองข้างของประตูเหล็ดดัดสไตล์อิตาลี ด้านหลังคฤหาสน์มีเตาเผาขนาดใหญ่ไว้สำหรับปาร์ตี้ภายในครอบครัวหรือไว้สำหรับจัดกิจกรรมเล็ก ๆ เดินเข้าไปในตัวคฤหาสน์มีโถงขนาดใหญ่ประกอบด้วยห้องนั่งเล่นที่มีโซฟาหนังราคาแพง ฝั่งซ้ายมือเป็นห้องเล่นเกมส์ มีโต๊ะสนุกเกอร์ รวมทั้งห้องครัวที่รังสรรค์ด้วยอุปกรณ์ไฟฟ้าที่ทันสมัย มองขึ้นไปชั้นสองและสามจะมีห้องนอนขนาดใหญ่หลายห้อง รวมถึงห้องทำงานอีกด้วย และนี่ก็คือราชอาณาจักรเอลิโอ เบื้องหลังความยิ่งใหญ่ของตระกูลสินธปกร เอสพีเค เฮ้าส์ บริษัทอสังหาริมทรัพย์และส่งออกเฟอร์นิเจอร์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ทันทีที่รถโรลส์รอยจอดสนิท รถเบนซ์ติดฟิล์มหนาทึบอีกหลายสิบคันก็แล่นเข้ามาจอดอย่างรวดเร็ว เหล่าชายฉกรรจ์ในชุดสูทสีดำหลายสิบคนก็กระจายทั่วบริเวณพื้นที่คฤหาสน์ทันที และแล้วประตูรถก็เปิดออก..คนตัวสูงราวร้อยแปดสิบปลายก้าวขายาวลงจา

หลังจากอันดาใส่ท่อช่วยหายใจผ่านมาเกือบห้าวัน หมอก็เอาท่อช่วยหายใจออกให้เธอและถอดสายต่าง ๆ ที่เอาไว้ระบายเลือด แล้วให้ย้ายไปหอผู้ป่วยวีไอพี อาการเธอเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ ตามลำดับ คงจะเหลือเพียงแผลที่หน้าท้องและขาที่หักทั้งสองข้างที่ใส่เฝือกอยู่“หิวไหม”มาร์วินถามร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย“ไม่หิวเท่าไหร่คะ แต่อยากกลับบ้านแล้ว นอนนานแล้ว เบื่อมาก”เธอพูดพร้อมกับหันหน้าไประเบียงห้อง คงจะเบื่อจริงแหละเพราะวัน ๆ นอนแต่อยู่ในห้องสี่เหลี่ยม แต่ก็มีมาร์วินดูแลไม่ห่างกาย“แล้วนี่ไม่ขึ้นเวรหรอคะ อันไม่เห็นคุณไปไหนเลย”“ขอลาพักร้อน จะได้ดูแลอันไง”เขาพูดเสียงนุ่มพร้อมกับหยิบแอปเปิ้ลเขียวส่งเข้าปากตัวเอง“ไม่เห็นต้องลางานเลย อันอยู่ได้ค่ะ เดี๋ยวน้าเคทก็มา ฮันน่าอีกคน”เธอเกรงใจมาร์วิน ตอนนี้สัญญาถือเป็นโมฆะแล้ว คงเหลือแค่ทะเบียนสมรสที่ยังไม่ได้ไปทำเรื่องหย่าแค่นั้น“ขอโทษนะที่เอาแต่ดูถูก พูดจาแย่ๆใส่”เขาคงรู้สึกผิดจริง ๆ ถึงกล้าพูดออกมาแบบนี้“แต่หลังจากนี้ ผมขอดูแลอันดาได้ไหม จนกว่าจะหายดี ขอให้เรายังเป็นเหมือนเดิม”“เหมือนเดิม คืออะไรคะ?”“อยากให้อันอยู่บ้านกับผมเหมือนเดิม”“คงจะอยากด

[อืม ไม่ได้รัก และไม่คิดจะรักด้วย] คำพูดไร้เยื่อใยของอันดาวกวนเข้ามาในหัวคนตัวสูง ที่กำลังนั่งเหม่อลอย เพราะในระหว่างที่อันดาคุยกับฮันน่าอยู่นั้น มาร์วินบังเอิญเดินผ่านและได้ยินพอดี“งั้นก็แสดงว่า ที่ผ่านมาอันดาไม่ได้รู้สึกอะไรเลยหรอ”เขาคิดในใจแง้ว!! แง้ว!! เจ้าเหมียวหมูหวานส่งเสียงร้อง พลางเดินขึ้นมานั่งบนตัก“แกคงกำลังปลอบใจฉันอยู่ใช่ไหม หึ หมูหวาน แม่แกใจร้ายมากนะ พูดไร้เยื่อใยมาก”มือหนาลูบขนนุ่มเจ้าเหมียวหมูหวาน สายตาจ้องมองอันดาอยู่กับฮันน่าแง้ววว!!“ค่ำแล้ว ฮันน่าขอตัวกลับก่อนนะคะ ไวว่าง ๆ จะแวะมาใหม่”ฮันน่าเข็นรถนั่งเข้ามาพร้อมกับเอ่ยพูดกับมาร์วิน“กลับก่อนนะ ไว้มีอะไรก็โทรมาเมาท์มอยกับฉันได้ตลอด”เธอแตะสะกิดแขนอันดาก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไป“อ่ะ เอ่อ..”“เดี๋ยววันนี้สระผมให้”มาร์วินพูดกับอันดาเรียบ ๆ แววตาเขาแฝงความเศร้าอย่างกับคนโดนหักอก“ค่ะ” สิ้นประโยคสั้น ๆ ของอันดา มาร์วินก็รีบเข็นเธอไปห้องน้ำ“โห นี่มีเตียงสระผมด้วยหรอคะ”เธอพูดเสียงหวานราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น คงไม่คิดว่ามาร์วินจะได้ยินที่เธอพูดกับฮันน่า“ก็พอทำได้”พูดจบมาร์วินรีบอุ้มเธอขึ้นไปนอนบนเ

หลังจากศรันเสนอแนวทางมัดใจสาวให้มาร์วินจบลง มาร์วินก็ยันตัวลุกขึ้นตบบ่าศรันพึงพอใจ“เชรด ทำไมเรื่องแค่นี้ กูคิดไม่ได้วะ” “ก็นั่นนะสิ มึงน่าจะช่ำชองเรื่องแบบนี้มากกว่ากูด้วยซ้ำ” “เรื่องเจ้าชู้ทำไมมึงเก่ง แต่แม่งทำไมครั้งนี้คิดไม่ได้วะ”ติ๊ง!!เสียงข้อความดังขึ้น ผ่านโทรศัพท์มือถือมาร์วิน“กูไปรับอันดาก่อนนะ อันดาส่งข้อความมาบอกกูละ”“เดี๋ยวกูโทรบอกรุ่นน้องกูให้เลยตอนนี้ เพื่อมึง กูช่วยเต็มที่ กูเอาใจช่วย”พูดจบ ศรันหันไปจับมือถือโทรหารุ่นน้องหมอกระดูกทันที เพื่อเพื่อนศรันเต็มที่ทุกเรื่อง…“ช่วงนี้ ต้องระวังเรื่องลงน้ำหนักที่เท้าให้มาก ๆนะครับคุณอันดา ดีหน่อยที่ครั้งนี้ไม่เป็นอะไรมาก”“คงต้องให้พี่มาร์วินดูแลอย่างใกล้ชิดก่อนนะครับ”เสียงหนุ่มน้อยหมอกระดูกแนะนำอันดา“แล้วแบบนี้ต้องใช้เวลาอีกนานไหมน้องหมอ กว่าจะถอดเฝือก”มาร์วินถามหมอกระดูกต่อ ฝ่ายหมอหนุ่มก็รู้งานทำตามที่ศรันโทรขอความร่วมมือ“น่าจะอีกซัก สองสัปดาห์ได้เลยนะครับพี่ แต่คงต้องประเมินอีกที เดี๋ยวผมให้พยาบาลทำนัดให้มาติดตามอาการอีกทีนะครับ”“ขอบคุณนะคะ”“ยินดีครับ”“ขอบคุณนะครับน้องหมอ”มาร์วินขอบคุณที่น้องหมอช่วย

วันเวลาผ่านไปเกือบเดือนขาอันดาเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ จนแทบจะเดินได้ปกติ มาร์วินเองก็หยอกคำหวานใส่เธอทุกวัน แถมอาสาทาครีมบำรุงเท้าให้อันดาทุกคืนก่อนนอน และทุกเช้าก็จะมีดอกทิวลิปสีขาวจัดใส่แจกัน“วันนี้จะมีเชฟมาสอนทำเค้กนะ ผมให้มาสอนที่นี่”“จริงหรอคะ ใช่เชฟที่อันดาลงเรียนไว้ไหม”มาร์วินพยักหน้าตอบพร้อมกับวางแก้วสมูทตี้ข้างจานแซลมอนย่างเกลือของอันดา“มีส้มด้วยนะ”จานส้มปอกเปลือกวางตรงหน้าเธอ ส้มปอกเปลือกแยกเป็นชิ้น ๆ แถมแกะเส้นใยสีขาวออกด้วย สาบานว่านี่เขาทำเอง“ขอบคุณค่ะ”เธอคลี่ยิ้มขอบคุณมาร์วินแล้วใช้ส้อมกับมีดหั่นแซลมอนย่างเกลือในจานออกเป็นชิ้นพอดีคำ จิ้มเข้าปาก“หืม อร่อย หนังปลากรอบมาก”อันดาใช้ปลายมีดเขี่ยหนังแซลมอน ฝีมือคนทำนี่ไม่ธรรมดาเลยติ๊ง ต่อง!!เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้น“อ่อ เชฟน่าจะมาละ เดี๋ยวมานะ”มาร์วินละความสนใจจากหน้าจอมือถือ แล้วเดินไปเปิดประตูเหล็กหน้าบ้าน อันดาที่นั่งทานแซลม่อนย่างเกลืออยู่ก็บังเอิญสายตาไวมองไปเห็นหน้าจอโทรศัพท์มาร์วิน “นี่มันรูปเราหนิ”เธอหยิบขึ้นมาเลื่อนดูอัลบั้มรูป มาร์วินแอบถ่ายรูปเธอไว้เยอะมาก แม้กระทั้งตอนหลับยังถ่ายเก็บไว้ เมื่อกี้ก็แอบถ่