All Chapters of คุณหมอหัวใจพ่ายรัก: Chapter 41 - Chapter 50

“แม่ครูคะ อันต้องลงไปข้างล่าง รถใครตกเขา รถผู้ใหญ่บ้านหรอคะ”อันดาพูดเสียงสั่นน้ำตาคลอ หลังจากได้ยินคนในหมู่บ้านวิ่งเข้ามาแจ้งข่าวร้าย“อันดาใจเย็น ๆ ก่อนลูก”“เขาบอกว่าเป็นรถใครไหมละเอ็ง”แม่ครูถามคนที่วิ่งมาบอก แต่ก็ไม่รู้ความจริงแท้มากน้อยแค่ไหน วิ่งมาบอกแล้วมันก็วิ่งไป พูดไม่ชัดเจน อันดาเองก็ร้องไห้ฟูมฟายอยู่นาน จะลงไปตอนนี้ก็มืดค่ำ ไม่มีรถที่ไหนลงไปตอนกลางคืนแบบนี้เพราะทางอันตรายมาก“แม่คุ้มครองเขาด้วยนะคะ”เธอกำจี้ล็อกเก็ตรูปแม่เธออธิฐาน น้ำตาไหลพรากอาบสองแก้มตอนนี้คงทำได้แค่อธิฐานกับแม่และเจ้าป่าเจ้าเขาให้คุ้มครองมาร์วินให้เดินทางกลับมาปลอดภัย“อันดา”ชายหนุ่มชุดสภาพเปื้อนโคลนเต็มตัวเดินขึ้นมาบนบ้านไม้ เธอหันไปมองทั้งน้ำตา วิ่งโผล่เข้ากอดเขาทั้ง ๆ โคลนเปื้อนเต็มตัว“ทำไมกลับมาช้า ฮือ”คำถามแรกที่เธอถามคนตัวสูง พูดไปสะอึกสะอื้นไป“มาช้า เพราะลงไปช่วยคนที่ตกลงไปในเหว เห็นคนเจ็บแล้วจะข้ามก็ยังไง”มาร์วินโอบกอดคนตัวเล็กปลอบใจ ร้องไห้งอแงขี้มูกโป่ง“เป็นห่วงขนาดนั้นเลยหรอ”“ห่วงสิ”“แค่ห่วงหรอ ไม่รักด้วยหรอครับ”“รักสิ”เธอเผลอปากพูดความในใจออกมา“อะไรนะ รักด้วยหรอ”มาร์วินคลี่

[ถ้าอยากได้หลักฐานว่าใครทำร้ายอันดา ให้มาหาเดียร์ตามจีพีเอสที่เดียร์ส่งให้ หนึ่งทุ่ม]ข้อความเด้งเข้ามาทางโทรศัพท์มือถือมาร์วินหลังจากกลับมาถึงบ้านพักตากอากาศริมทะเลสาบกับอันดาไม่ถึงสามวัน“คิดจะทำอะไรกันแน่”มาร์วินเลื่อนดูข้อความคิดในใจ เวลาหนึ่งทุ่มตรงมาร์วินขับรถไปตามจีพีเอสที่นาเดียร์ส่งให้ตามนัดเขามองสาวผมสั้นสวมชุดสีดำรัดรูปเซ็กซี่นั่งอยู่โต๊ะอาหารภายในร้านหรูอย่างครุ่นคิด“ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ ว่ามาร์วินจะมาหาเดียร์ได้ เพราะข้อความแค่นี้”นาเดียร์ยิ้มทันทีที่เห็นมาร์วินเดินมาถึงโต๊ะ“พูดมา อย่าเสียเวลาดีกว่าครับ”“เอกสารค่ะ เปิดดูสิ เดียร์คิดว่า มาร์วินน่าจะอยากได้”มาร์วินไม่พูดอะไรเยอะ เขาหยิบซองเอกสารขึ้นมาเปิดดู มันคือหลักฐานที่ธีร์ว่าจ้างมือปืนมาทำร้ายอันดา รวมถึงครั้งที่เขาโดนเล่นงานด้วยขวับ!!“หย่ากับอันดาสิคะ เดียร์จะให้เอกสารทั้งหมดนี้กับมาร์วิน”นาเดียร์คว้าเอกสารกลับ พูดเลิกคิ้วเสนอต่อรองมาร์วินไปเซ็นใบหย่ากับอันดาเพื่อแลกกับหลักฐานทั้งหมดที่เธอมี“ถ้ามาร์วินไม่อยากได้หลักฐานนี้ก็ไม่เป็นไรค่ะ แต่มาร์วินดูแลอันดาให้ดีก็แล้วกันนะคะ เพราะเดียร์ได้ยินธีร์พูดว่า..

อันดานั่งมองถ้วยข้าวต้มกุ้งที่มาร์วินฝากกับมาร์ตินมาให้ที่โรงพยาบาลอยู่นานก่อนจะผินหน้าหันไปมองวิวตึกสูงของโรงพยาบาล พลางเอามือลูบหน้าท้องด้วยความอ่อนโยน“อันดา แล้วถ้าพี่เขาไม่ยอมหย่าแกจะทำยังไง”“ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมกลายเป็นแบบนี้ได้ ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นคนขอหย่าฉันเอง”อันดาคิ้วขมวดหันขวับไปพูดกับฮันน่า เธอส่งทนายของพ่อเธอไปทำเรื่องหย่าหลังจากขนของออกจากบ้านมาร์วินได้สองวัน แต่มาร์วินเองกลับเป็นฝ่ายที่ยังไม่ยอมเซ็นใบหย่ากับเธอ“ถ้าอย่างนั้น ก็แสดงว่าพี่เขายังมีสิทธิ์ในตัวลูกของแกนะ”“สาว ๆ ทำอะไรอยู่ครับ”โอเว่นเปิดประตูเข้ามาในห้องพร้อมกับทักทายสองสาวในห้อง ในมือก็ถือของเปรี้ยวติดมือมาสองอย่าง“มาอีกละ งานการไม่ทำรึไง”ฮันน่าจิ๊ปากอย่างรำคาญเมื่อเห็นโอเว่นเปิดประตูเข้ามา“มะม่วงหรอคะ ขออันชิมได้ไหม”อันดามองถุงมะม่วงในมือโอเว่นกระพริบตาปริบ ๆ ก่อนโอเว่นจะเดินไปจัดมะม่วงเปรี้ยวใส่จานมาให้“อร่อยไหม”เขาคลี่ยิ้มมองอันดาด้วยสายตาน่าเอ็นดูเมื่อเห็นเธอก้มหน้าก้มตากินอย่างเอร็ดอร่อย“อร่อยค่ะ ขอบคุณนะคะ”เธอคลี่ยิ้มน้อย ๆ ให้โอเว่น จริง ๆ แล้วโอเว่นก็นิสัยดีนะ แต่เพียงแค่ออกตัวแรงไปหน่อยฮ

“มาได้ยังไง รู้ไหมว่ามันอันตรายแค่ไหน”มาร์วินขมวดคิ้วเลิกขึ้นเล็กน้อย หลังจากที่พาอันดาออกมาหน้าตึกร้าง เขาอดห่วงไม่ได้เลย เพราะตอนนี้คนที่เขารักสุดหัวใจกำลังร่วมอยู่ในอันตรายกับเขา“ทำไมไม่ออกอันแต่แรก ว่าทำไปเพราะอัน”เธอคิ้วขมวดจ้องหน้ามาร์วิน ขาเรียวสวยสาวก้าวตามร่างสูงแทบไม่ทัน“มึงจะหนีไปไหน”ธีร์เดินตามมาด้วยความเร็วแสง ดวงคมกริบตวัดหันไปมองแล้วใช้แขนแกร่งโอบร่างบางเอาไว้แล้วใช้เท้าถีบเต็มแรง“อย่าอยู่เลยมึงสองคน เอ๊ะ ไม่สิ สามคน”ธีร์แสยะยิ้ม ชี้ปลายปืนใส่ช่องท้องของอันดา“อย่าทำอะไรอันดานะ ถ้าแกจะทำ ทำฉันคนเดียว เธอไม่เกี่ยว”มาร์วินใช้มือประครองอันดาหลบไปด้านหลังแก่นกายของเขาแล้วพูดกับธีร์“อย่าทำอะไรมาร์วิน”นัยน์ตาใสแต่ดูดุร้ายของสาวสวย เธอไม่เพียงแค่พูด แต่เธอกลับดันแก่นกายมาร์วินให้หลบจากกระบอกปืน“ฮ่า ฮ่า ฮ่า รักกันดีจริง”ธีร์ตะเบ็งเสียงหัวเราะออกมาสุดเสียง แต่ทว่า อยู่ ๆ กลับมีแสงไฟอะไรบางอย่างส่องหน้าเขารถโรลส์รอยซ์สีแดงคันงามสองคันราคาราวสามสิบสองดอลลลาร์ แล่นเข้ามาด้วยความเร็วจอดหน้าตึกร้างสูงราวสิบชั้นของนักธุรกิจโรงแรมอย่างธีร์ ทันทีที่รถโรลส์รอยซ์สีแดงจอดสนิ

@อิตาลีภายในสวนจัดเลี้ยงวิวทะเลสาบหนึ่งในสถานที่ที่สวยที่สุดในโลก “วันนี้เพื่อนฉันสวยที่สุด”ฮันน่าจับไหล่อันดาที่นั่งอยู่หน้ากระจกจากด้านหลัง อันดาสวยจนเธออดชมเพื่อนไม่ได้ เพราะชุดที่อันดาสวมใส่คือชุดเดรสเกาะอกสีขาว แต่งผ้าฉลุยลายดอกไม้ กระโปรงบอลกราวด์ฟูฟ่องราวกับเจ้าหญิง พร้อมกับที่ติดผมยองใยยาวระพื้น“ถึงเวลาแล้วค่ะคุณอันดา”เสียงสตาฟงานเดินเข้ามาพูดกับอันดา ก่อนเธอจะถอยเก้าอี้ยันกายลุกขึ้น แล้วเดินออกไปหน้าห้องแต่งตัวจับแขนชายมีอายุสูทเทาอ่อน ที่รักเธอดั่งแก้วตาดวงใจ“ลูกสาวพ่อ สวยมาก”วสุพูดเสียงสั่นน้ำตอคลอปราบปลื้ม กว่าลูกสาวจะมีวันนี้ได้ก็ผ่านความเจ็บช้ำมาไม่รู้กี่ครั้ง“ขอบคุณค่ะพ่อ วันนี้พ่อเท่มาก ๆ เลยค่ะ อันว่าตอนนี้แม่คงมองอันอยู่บนฟ้า”อันดาก้มลงมองสร้อยคอสีทองห้อยจี้ล็อกเกตรูปมณฑาแม่ของเธอที่เสียไป ก่อนน้ำตาจะไหลคลอเบ้า“ไม่ร้องนะ ถ้าแม่ยังอยู่แม่คงไม่อยากให้อันร้อง”วสุยื่นมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาลูกสาวแล้วพาอันดาเดินเข้าไปภายในงานจัดเลี้ยงเพลงบรรเลงในงานดังขึ้น สองขาเรียวก้าวเดินเข้าไปภายในงานมองมุมขวามีโต๊ะต้อนรับและถูกปูทับด้วยผ้าเนื้อดีสีขาวสะอาด ประดับประดาด้วยดอก