Semua Bab มาเฟียตัวร้ายกับยายจอมซึน: Bab 21 - Bab 30

ตอนที่ 22 คนที่ไม่อยากเจอณภพเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงด้านหน้าของวาดฝัน บัดนี้เขาเป็นชายหนุ่มที่มีรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาที่ดูหล่อเหลาไม่แพ้พวกดาราแม้แต่น้อย ดวงตาเรียวยาวจ้องมองมาที่วาดฝันอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง แววตาที่ทอดมองไปยังหญิงสาวตรงหน้ากลับหวานเยิ้ม ใบหน้าหล่อเหลาเผยรอยยิ้มกว้างด้วยความตื่นเต้นและดีใจ“ฝัน...ไม่เจอกันนานเลยนะ” ณภพกล่าวทักด้วยท่าทางที่ดูกระตือรือร้นเป็นอันมากผิดกับวาดฝันที่เวลานี้กลับรู้สึกอึดอัดใจที่ได้พบกับชายหนุ่มตรงหน้า หญิงสาวเม้มริมฝีปากอีกครั้งพร้อมกับสองมือที่กำมือแน่น เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มผุดขึ้นตามไรผม ท่าทางของเธอดูตื่นตระหนก ระคนหวาดหวั่นอย่างบอกไม่ถูก“เอ่อ...ฝันจำภพได้ไหม” ณภพเอ่ยถามอีกครั้งพร้อมกับท่าทางที่ดูผิดหวังเป็นอย่างยิ่งเมื่อเห็นท่าทางที่ดูตื่นกลัวของหญิงสาวตรงหน้าใบหน้าของวาดฝันเจื่อนลง เธอเพียงพยักหน้ารับโดยไม่ได้ตอบกลับสิ่งใด หญิงสาวทำได้เพียงฝืนยิ้มออกมาอย่างรู้สึกกระอักกระอ่วนณภพก้าวเท้าไปข้างหน้าอีกก้าว เขาพยายามขยับกายเข้าหาหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้งอย่างมีความหวัง “ฝัน...ภพมีเรื่องอยากคุยกับฝันสักครู่ได้ไหม”วาดฝันเห็นณภพก้าวเท้าเข้า

ตอนที่ 24 หลีกหนีผู้คนวาดฝันที่ได้แต่เฝ้ามองทรงกลดที่ขะมักเขม้นกับการเรียนรู้และเติบใหญ่ เธอกลับทำได้เพียงยืนมองคนทั้งสองอย่างไม่อาจช่วยอะไรได้ ความรู้สึกกดดันและเป็นภาระทำให้วาดฝันกลายเป็นเด็กที่เงียบขรึมลง และเธอเองก็มักจะถูกทอดทิ้งให้อยู่ภายในบ้านหลังใหญ่เพียงลำพัง โดยที่เธอก็ไม่สามารถปริปากหรือเรียกร้องอะไรได้ ยิ่งเมื่อได้เห็นน้องชายของตนเองที่เหน็ดเหนื่อยจากการเรียนและการเรียนรู้งานของบริษัท นั่นยิ่งทำให้วาดฝันไม่ค่อยกล้าที่จะปรึกษาและรบกวนทรงกลดมากเท่าใดนักในช่วงวัยสิบสองปีของวาดฝัน เธอรู้สึกโดดเดี่ยวและไร้ที่พึ่งพิง เด็กสาวต้องพยายามจัดการความรู้สึกและยืนหยัดด้วยตนเองให้ได้ และในเวลานั้นเองที่โรงเรียนวาดฝันมักถูกเด็กชายคนหนึ่งคอยเอาแต่กลั่นแกล้งเธอไม่เว้นแต่ละวัน เขามักจะชอบเข้ามาใกล้ชิดเธอ ซ้ำยังคอยพูดจาเอ่ยแซวอย่างไม่หยุดปาก บ้างก็เดินเข้ามาชนเธอด้วยความตั้งใจ ทำให้เธอแทบจะหกล้มลงกับพื้นหลายต่อหลายที“ณภพ...นายมันเยี่ยมจริงๆ” “วาดฝันมาแล้ว...วาดฝันของณภพ...” เสียงโห่ร้อง เสียงผิวปากและเสียงแซวดังขึ้นจากการกระทำของเด็กชายคนดังกล่าว สร้างความอับอายให้กับเด็กสาวตัวน้อยเป็นอัน

ตอนที่ 26 ไม่พร้อมเสียงเครื่องยนต์เงียบลง เมื่อรถคันหรูของภูทัชจอดสนิทอยู่หน้าบ้านของวาดฝัน ชายหนุ่มก้าวลงจากรถด้วยท่วงท่าที่สง่างาม เสื้อเชิ้ตสีเข้มเข้ารูปเน้นสัดส่วนแข็งแกร่งของร่างสูง ใบหน้าคมคายสะท้อนความสุขุมและความมั่นใจทุกการเคลื่อนไหว สายตาคมทอดมองไปยังประตูบ้าน อย่างรอคอยหญิงสาวที่ตนเฝ้าคิดถึงอยู่ตลอด เพียงไม่นานนักร่างบางก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขาวันนี้วาดฝันสวมเสื้อไหมพรมแขนยาวสีขาวรับกับกางเกงขายาวสีครีมเรียบง่าย เธอแต่งหน้าเพียงบางเบาเผยให้เห็นผิวเนียนใสที่ดูสะอาดตา ผมยาวดำขลับถูกรวบไว้หลวมๆ ให้กรอบหน้าเล็กดูโดดเด่นกว่าที่เคย“พวกเราไปกันเถอะ” ภูทัชพูดพลางเดินไปจูงมือหญิงสาวให้ขึ้นมาบนรถด้านหน้าคนขับวาดฝันเผลอชำเลืองมองมือหนาที่จับมือของเธอไว้อย่างมั่นคง ก่อนจะเงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังส่งยิ้มให้ รอยยิ้มของภูทัชทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจอย่างน่าประหลาดหลังจากนั้นภูทัชก็เดินอ้อมไปยังประตูอีกด้านหนึ่ง เขาตั้งใจขับรถมาเองในวันนี้ ชายหนุ่มอยากใช้เวลานี้อยู่กับวาดฝันตามลำพัง ไม่ต้องมีคนขับรถหรือเลขาผู้ติดตามเหมือนทุกครั้งขณะที่รถเคลื่อนตัวไปตามถนน แสงไฟจากเสาไฟส่องเป็นเงา

ตอนที่ 28 เปิดเผยท่าทางที่ดูเป็นทุกข์เป็นร้อนและกระวนกระวายของวาดฝัน ทำให้ทรงกลดถึงกับนิ่วหน้าลงด้วยความสงสัย เขามองไปที่วาดฝันอย่างใช้ความคิด ก่อนจะหันไปมองเหมือนแพรที่ยืนอยู่ด้านข้างอย่างต้องการจับพิรุธเหมือนแพรเห็นสายตาเช่นนั้นของทรงกลดก็รู้สึกเย็นวาบที่สันหลังขึ้นมาในทันที เธอรีบเบือนหน้าหนีเฉไฉไปทางอื่น ก่อนจะรีบเดินไปหาวาดฝันในทันทีอย่างต้องการหลีกเลี่ยงปัญหาอันน่าปวดหัวของสองพี่น้องคู่นี้หลังจากนั้นไม่นานภูทัชก็ถูกพาไปยังห้องพักพิเศษ เขายังคงนอนหลับใหลอย่างไม่ได้สติจากฤทธิ์ยาสลบ วาดฝันยืนเฝ้าชายหนุ่มอย่างไม่ห่างกาย เธอเอาแต่จ้องมองชายหนุ่มด้วยความสงสารจับใจ“วาด...วาดกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวกลดอยู่เป็นเพื่อนคุณภูทัชเอง” ทรงกลดเอ่ยปากบอกวาดฝันด้วยความเป็นห่วง แต่เขาก็รู้สึกเอะใจขึ้นมาเมื่อเห็นท่าทางที่ดูเป็นห่วงและกระวนกระวายของพี่สาวมากเกินกว่าเหตุ“กลด...วาดจะอยู่เป็นเพื่อนพี่ภูเอง กลดนั่นแหละกลับไปก่อนเถอะ” วาดฝันบอกทรงกลดโดยไม่หันมามองน้องชายของตัวเองแม้แต่น้อยทรงกลดขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ แม้ว่าเขาจะรู้สึกขอบคุณภูทัชที่ช่วยเหลือชีวิตของเขาไว้ แต่กับวาดฝัน...เขาถอนหายใจออกม

ตอนที่ 30 สัมผัสวันหนึ่งวาดฝันโทรคุยกับเหมือนแพรดั่งเช่นที่เคยทำตามปกติ หญิงสาวอดที่จะนินทาแฟนหนุ่มของตัวเองให้เพื่อนรักได้ฟังอย่างเสียมิได้ “แพร...ฉันไม่เคยเห็นใครรักความสะอาดเท่าพี่ภูเลย...แกเชื่อไหมว่าพี่ภูลุกขึ้นอาบน้ำตอนดึกๆ แทบทุกคืนเลยนะ” วาดฝันเล่าไปเหมือนกำลังบ่นให้เพื่อนรักฟัง เพราะเธอมักจะสะดุ้งตื่นในยามดึกจากเสียงน้ำไหลที่ดังออกมาจากห้องน้ำอยู่บ่อยครั้งเหมือนแพรได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะเสียงดังลั่นออกมา “ยายฝัน...นี่อย่าบอกนะว่าพวกแกยังไม่เคย...” หญิงสาวอดที่จะเอ่ยแซวเพื่อนรักออกมาอย่างห้ามใจไม่อยู่วาดฝันนิ่งค้างไปเมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนแซวออกมา เธอรีบท้วงขึ้นมาในทันทีอย่างเคอะเขิน “บ้าน่า...แกพูดอะไรของแกเนี่ย”“ยายฝัน...นี่อย่าบอกนะว่าแกไม่รู้จริงๆ...ดึกดื่นขนาดนั้นแกคิดว่าคุณภูทัชเขาไปทำอะไรในห้องน้ำเกือบทุกคืนกัน” เหมือนแพรยังคงกระเซ้าเพื่อนสาวที่แสนไร้เดียงสาอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจวาดฝันอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง แม้เธอจะไม่มีประสบการณ์ในเรื่องดังกล่าว แต่เธอก็ไม่ได้ไร้เดียงสาถึงกับไม่เข้าใจความหมายที่เหมือนแพรบอกออกมา “แกอย่าบอกนะว่าพี่ภูเขา...”