All Chapters of Just Friends สถานะแค่เพื่อน(นอน): Chapter 31 - Chapter 40

ร่างสูงถอนหายใจยาวก่อนจะเดินไปโทรศัพท์สั่งอาหารของโรงแรมขึ้นมา ไอลดาได้แต่นั่งเงียบเพราะเงินที่มีก็ใช้เป็นค่าเปิดห้องไปหมดแล้วเลยไม่มีเงินเหลือพอจะสั่งอาหาร แม้จะหิวแต่ก็ทำได้แค่ดื่มน้ำเปล่าฟรีในตู้เย็นที่มีให้อยู่แล้ว “รอหน่อย อีกครึ่งชั่วโมงคงมา” ไอลดาพยักหน้ารับ กันต์ธีขอตัวไปอาบน้ำเพราะทั้งตัวมีแต่กลิ่นน้ำมันเครื่องเต็มไปหมด ระหว่างที่แช่ตัวอยู่ในอ่างก็คิดถึงแต่เรื่องของไอลดาว่าต่อจากนี้เธอจะใช้ชีวิตยังไง จากที่เธอเคยมีทุกอย่าง วันนี้กลับไม่มีแม้แต่เงินซื้ออาหาร ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกเวทนาเธอเหลือเกินจริงๆ ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงกันต์ธีก็ออกมา สิ่งแรกที่เขาเห็นคือภาพของผู้หญิงตัวเล็กที่กำลังยัดทุกอย่างเข้าปากอย่างเอาเป็นเอาตายเหมือนคนที่ไม่ได้กินข้าวมาหลายวัน ภาพจำจากผู้หญิงเรียบร้อยกินน้อย ตอนนี้จางหายไปหมด “ค่อยๆ กิน” กันต์ธีเอ่ยอย่างเอือมๆ แต่ในน้ำเสียงก็แอบแฝงไปด้วยความห่วงใยกลัวว่าอาหารจะติดคอตายเสียก่อน ไอลดาสะดุ้งไม่คิดว่ากันต์ธีจะออกมาแล้วและกำลังยืนจ้องเธอกินอย่างมูมมามแบบนี้ พอรู้ว่าอาหารมาส่งความอยากอาหารที่ไม่เคยมีมาก่อนก็พุ่งปรี๊ดจนหยิบทุกอย่างกินอย่างบ้าคลั่ง ในหัวค

ไอลดากระชับอ้อมกอดแน่น เธอคิดว่าเธอไม่ได้คิดไปเองที่ว่าอีกฝ่ายก็น่าจะรู้สึกดีกับเธอบ้างไม่งั้นกันต์ธีก็คงไม่มาหาเธอบ่อยๆ แบบนั้น แต่ทว่าเสียงแค่นหัวเราะที่ดังออกมากลับทำให้ไอลดาตัวแข็งทื่อ“เธอเข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่าไอลดา? ทำไมถึงชอบคิดเองเออเองอยู่ตลอด? สถานะของเราสองคนมันก็แค่เพื่อนที่เอากันก็แค่นั้น ไม่ต่างอะไรจากคู่นอนเลยสักนิด” กันต์ธีเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย มองไอลดาที่ค่อยๆ คลายอ้อมกอดยืนนิ่งเหมือนกำลังช็อกกำลังสิ่งที่เขาพูดอยู่ เขารู้ว่าตัวเองอาจจะพูดแรงไปแต่เขาไม่มีทางเลือก ตอนนี้ที่หายมาพ่อก็คงจะจับสังเกตได้แล้วว่าเขาหายไปไหน กันต์ธีจับใบหน้าของไอลดาให้เงยขึ้นสบตากับเขา ใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาอย่างน่าสงสารสายตามองเขาด้วยความผิดหวังอย่างสุดหัวใจ เพียงแค่เห็นก็รู้สึกวูบโหวงแปลก ๆ แต่ทำยังไงได้ เขาต้องปล่อยเธอเพื่ออนาคตของตัวเองเช่นกัน “เธออยากได้เงินใช่ไหม งั้นก็อ้าขาสิ ทำตัวเหมือนผู้หญิงหากินซะแล้วฉันจะให้เงิน” “กันต์ธี!” เพี้ยะ! ใบหน้าหล่อหันไปตามแรงตบของไอลดา เขาหันกลับมามองไอลดาที่มองเขาด้วยความโกรธ “ฉันไม่ลงทุนกับอะไรที่มันไม่ทำประโยชน์ให้หรอกนะ ฉันจะรู้ได้

6 เดือน ต่อมา ไอลดาเปลี่ยนไปจนแทบไม่เหลือเค้าเดิม และที่เปลี่ยนไปมากที่สุด คือท้องของเธอที่ค่อย ๅ โตขึ้นใช่! เพราะครั้งล่าสุดเธอไม่ได้ป้องกัน และเธอก็มัวแต่วุ่นวายกับปัญหาที่รุมเร้า จนลืมแม้กระทั่งยาคุม แต่ถึงแบบนั้น เธอก็ไม่ยอมปริปากบอกใครให้เห็นความอ่อนแอ จากลูกคุณหนูที่ไม่เคยทำอะไรเองมาก่อน แต่ไอลดาในวันนี้เธอทำได้ทุกอย่างแม้กระทั่งแบกถุงขยะไปทิ้งหรือล้างห้องน้ำเธอก็สามารถทำได้โดยไม่รู้สึกรังเกียจอีกต่อไปแล้ว“Thank you so much”“See you next time” “Enjoy your meal” ไอลดาทำงานบริการด้วยรอยยิ้ม การได้พูดคุยกับลูกค้าถือว่าเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ทำให้เธอมีความสุขในทุกๆ วัน และแน่นอนว่าตั้งแต่ไอลดาถูกดันมาให้รับออเดอร์หน้าร้าน ร้านแห่งนี้ก็มีลูกค้ามาใช้บริการบ่อยขึ้นอาจจะเพราะด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มและสกิลภาษาที่คล่องแคล่ว เธอมักจะได้รับคำชมจากลูกค้าชาวต่างชาติเรื่องสำเนียงอยู่บ่อยครั้งและนั่นทำให้ไอลดามีความสุขมากจริงๆ “ถ้าไม่มีไอลดาร้านพี่จะอยู่ยังไงเนี่ย!” “โห่เจ๊! งั้นก็จ้างแค่ไอลดาเลยไหมเดี๋ยวพวกหนูลาออกเอง!” “เจ๊ล้อเล่น พวกแกก็ขี้น้อยใจเก่งกันจริง ๆ” ไอลดาที่ยืนอยู่ในกลุ่มก็ไ

ไอลดากลับมาถึงที่พักในช่วงค่ำ เธอยังคงรู้สึกใจเต้นไม่หายกับการที่ได้บังเอิญเจอกันต์ธีในรอบครึ่งปีที่ผ่านมาดูจากชุดสูทที่เรียบหรูแล้วเขาก็คงกำลังจะไปทำงานหรือไปประชุมสำคัญๆ อย่างแน่นอน ไอลดาก้มลงมองชุดของตนเอง ชุดที่เธอใส่เป็นเพียงแค่ชุดคลุมท้องราคาไม่ถึง500บาทด้วยซ้ำคิดย้อยกลับไปก็ได้สมเพชตัวเอง ที่เคยมั่นใจหนักหนาว่าเธอเคยเหมาะสมกับกันต์ธีแต่ตอนนี้เหรอเหอะ…กลับเทียบไม่ติดแม้แต่ฝุ่น“แกจะคิดถึงผู้ชายเลวๆ แบบนั้นทำไมยัยไอ”ไอลดาบอกกับตัวเองพลางยกมือลูบท้องของตัวเองคิดถึงวันที่อีกฝ่ายเสนอให้เธอนอนกับเขาแลกเงิน วันนั้นเป็นวันที่หัวใจของเธอแตกสลายไปแล้ว สุดท้ายก็ได้รู้ว่าความรักที่เธอให้เขามันไม่มีค่าอะไรแม้แต่น้อยไอลดาถอนหายใจอย่างปลงกับชีวิต ตอนนี้เธอและเขาเหมือนอยู่กันคนละโลกแล้วคงไม่มีทางวนกลับมามีความสัมพันธ์แบบนั้นได้อีกแล้ว ไม่มีทาง.. วันต่อมา “น้องไอ เจ้าของร้านเรียกน่ะ” “ค่ะ” ไอลดารับคำด้วยสีหน้ามึนงง ตอนที่เดินไปก็พยายามคิดทบทวนตัวเองว่าตัวเธอได้ทำอะไรผิดพลาดไปรึเปล่าถึงได้โดนเจ้าของร้านเรียกพบแบบส่วนตัวอย่างนี้ “เรียกไอเหรอคะ?” “มานั่งสิไอ” พี่พลอยเจ้าของร้านวัยสี

สามปีต่อมาหลังจากที่ไอรดาเริ่มทำงานที่โรงแรมเดอะมูนไอลดาในวัย 25 ปี กับลูกชายวัย 3 ขวบที่เริ่มโตขึ้นเรื่อย ๆ ตั้งแต่เธอเริ่มเข้าทำงานที่โรงแรมแห่งนี้ เธอตั้งใจทำงานเป็นอย่างมากสลัดคาบคุณหนูไอลดาในอดีตไปจนหมด เหลือเพียงไอลดาหญิงสาวที่ใช้ชีวิตแสนจะธรรมดาตื่นเช้าไปทำงานตอนเย็นกลับมาบ้านหาลูกชายและชีวิตที่ราบเรียบของเธอก็ปกติสุขดีแต่เหมือนโชคชะตาดันเล่นตลกในระหว่างปีที่พ่อของเธอใกล้พ้นโทษที่ พ่อของเธอกลับล้มป่วยและจากไปอย่างกะทันหันในเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ความหวังที่จะนำเงินไปสร้างบ้านก็หยุดชะงัก ถึงจะเริ่มมีเก็บหลักแสนแล้วก็ตามที“เหอะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงใช้หมดภายใน2วัน”ไอลดาหัวเราะกับตัวเองเบาๆ นึกย้อนถึงชีวิตหรูหราที่เคยซื้อเสื้อผ้าแบรนด์เนม10 20 ตัว ใช้สกินแคร์บำรุงขวดละเป็นพันเป็นหมื่นอย่างไม่รู้สึกอะไร แต่ตอนนี้เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่อยู่ราคาไม่ถึง300บาทด้วยซ้ำ ช่างมันเถอะไอลดา เธอทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ ถึงเธอจะเสียใจมากที่สูญเสียคุณพ่อ แต่เธอจำเป็นต้องสู้ต่อเพื่อลูกเธอยิ้มปลอบใจให้กับตัวเองก่อนจะตั้งใจทำงานต่อ…วันถัดมา ในขณะที่ไอลดาทำงานอยู่ก็มีผู้ชายคนหนึ่งถือช่อดอก