All Chapters of พ่อกำนันคนนั้น ต้องเป็นของฉันคนนี้: Chapter 11 - Chapter 20

"ก็นั่นไง"เจ๊คนสวยมองตามสายตาของเพื่อนรุ่นน้อง และไล่สายตาอ่านไปที่ตัวอักษรบนป้ายไวนิลอันนั้น"ขอเชิญร่วมงานวันลอยกระทง..."สาวสองคนสวยอ่านรายละเอียดข้อความบนแผ่นป้ายไวนิลจนครบทุกตัวอักษร แล้วก็หันไปมองหน้าเพื่อนรุ่นน้อง ก่อนจะเอ่ยถามออกมา"งานลอยกระทง ทำไม?""นอกจากลอยกระทงแล้ว ยังมีประกวดอะไรอีก ?""นางนพมาศ""แล้วใครเป็นประธานในพิธี ?""กำนันหิน"สองสาวตอบโต้กันไปมา ก่อนที่เจ๊ไก่จะทนไม่ได้ร้องแหวออกมาสอบถามแตงไทยให้รู้ชัด ๆ ไปเลย มันคิดจะทำอะไร"โอ๊ย!..อีแตงมึงคิดจะวางแผนอะไร ? ก็รีบ ๆ พูดมาเถอะก่อนที่กูจะประสาทกิน""เจ๊..ใจเย็น ๆ หนูแค่อยากจะลงประกวดนางนพมาศ เพื่อแสดงให้กำนันหินเห็นว่านอกจากความสวยแล้ว หนูยังมีความสามารถอีกด้วย""เชอะ! มึงจะสามสิบแล้ว ทางกองประกวดเขาไม่รับหรอก""เจ๊ก็แหกตาดูเงื่อนไขเขาก่อนเหอะ เนี่ย ๆๆ เขารับคนที่มั่นใจในความสวย จะสาวโสดหรือไม่โสดก็ได้ รับตั้งแต่อายุ 18-30 ปี อีกอย่างหนึ่งฉันก็เพิ่งจะ 27 ปีเองจ้า"แตงไทยชี้ที่ไปที่ข้อความบนป้ายให้เจ๊ไก่ได้ดูชัด ๆ สาวสองคนสวยเบ้ปากมองบนพลางคิดในใจอีนี่มันเพี้ยนไปมากจริง ๆ เพื่อผู้ชายมันทำได้ทุกอย่าง"เออ..จะเอายัง

แล้วในที่สุดก็มาถึงวันลอยกระทง แตงไทยสวยสง่ามากในชุดไทยบรมพิมานแบบประยุกต์ และเครดิตในครั้งนี้ก็ต้องมอบให้กับเจ๊ไก่ เพราะว่าเจ๊เป็นคนออกแบบให้ทุกอย่าง ทั้งเสื้อผ้า ทรงผม รวมถึงการแต่งหน้าด้วยหญิงสาวยืนรวมกับผู้ประกวดหลายคนอยู่บนเวที เธอส่งรอยยิ้มไปให้ทุกคนโดยเฉพาะกำนันหินซึ่งนั่งเป็นประธานในพิธี แต่ก็ได้รับเพียงใบหน้าที่เฉยเมยกลับมา แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ที่สร้างเสียงฮือฮาให้กับผู้คนในตำบลหนองปลาไหล เพราะว่ามีคนเหมาดอกกุหลาบช่อใหญ่ไปมอบให้กับแตงไทยแตงไทยนั่งยอง ๆ ลงตรงหน้าเวทีและยกมือไหว้ พร้อมกับยื่นมือไปรับดอกกุหลาบช่อนั้นมาถือเอาไว้ในมือ ยิ้มให้กับคนที่มอบดอกกุหลาบให้เธออย่างนึกขอบคุณ แล้วก็ยืนขึ้นถอยไปยืนรวมกันกับผู้ประกวดอีกครั้งดอกกุหลาบที่คนในงานนำไปมอบให้กับผู้เข้าร่วมประกวดนางนพมาศ จะเป็นของทางกองประกวดจัดขึ้นมาขาย และหลังจากหักค่าใช้จ่ายแล้วรายได้ทั้งหมดจะนำไปบริจาคให้กับโรงเรียน โดยดอกไม้ช่อเมื่อกี้ที่มีคนมอบให้แตงไทยนั้นมีมูลค่าถึง 40,000 บาท"โอ๊ว..เสี่ยกรณ์นี่เองครับ ที่เป็นคนมอบดอกไม้ให้ผู้ประกวดของเรา หล่อ รวย แล้วก็ใจใหญ่แบบนี้ก็คือเสี่ยกรณ์ เศรษฐีประจำอำเภอหนองปลา

"ไอ้กรณ์ ทำอะไรวะ ?""ชงกาแฟ เอาหรือเปล่า ?""เอาดิวะ ปวดหัวฉิบหาย"สิงห์กับกรณ์เดินสวนกันไปมาอยู่ในครัว อาการปวดหัวจากการเมาค้างวิ่งพล่านเข้าเล่นงานทั้งสองคน หากได้กาแฟเข้ม ๆ สักแก้วก็น่าจะดี ผ่านไปสักพักทั้งคู่ก็ไปนั่งจิบกาแฟที่โต๊ะไม้ใต้ต้นมะม่วงใหญ่ "ไอ้หินยังไม่ตื่นอีกเรอะ ?"สิงห์ถามหาเพื่อนผู้เป็นเจ้าของบ้านพลางหันไปมองบนบ้าน แล้วก็ยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ ความอุ่นร้อนและความขมของกาแฟช่วยให้เขารู้สึกดีขึ้น"ยังหรอกมั้ง เมื่อคืนมันกินเข้าไปเยอะ"กรณ์ตอบมา แล้วก็นึกถึงท่าทางของกำนันหินเมื่อคืน มันดูเงียบ ๆ และเหม่อลอยแปลก ๆ แถมยังกินเหล้าเหมือนเททิ้งอีกต่างหาก น่าจะเกี่ยวข้องกับแม่สาวแตงไทยที่มีตำแหน่งรองนางนพมาศของตำบลหนองปลาไหล เขาจึงเอ่ยอะไรออกมา"ไอ้สิงห์ กูมีเรื่องจะเล่าให้ฟังว่ะ""เรื่องอะไรวะ อย่าบอกนะว่าแตงไทยเขาเปลี่ยนใจหันมาชอบมึงน่ะ ?""ใช่กับผีที่ไหนล่ะ กูก็บอกแล้วว่าเธอมีคนที่ชอบอยู่แล้ว และถ้าหากเดาไม่ผิดคนที่เธอชอบก็คือไอ้หิน และไอ้หินมันก็มีใจให้เธอด้วย""จริงเหรอวะ ? แล้วทำไมไอ้หินมันบอกว่าไม่มีอะไรไง""มันก็คงไม่รู้ใจตัวเอง และอีกอย่างมันน่าจะกลัวเหมือนกับคราวของชบามั

เที่ยงตรงร่างสูงใหญ่ของปลัดสิงห์ก็ก้าวเดินเข้ามาในร้านข้าวที่เจ๊ไก่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ สายตาคมของปลัดรูปหล่อมองหาเจ๊ไก่ พอเห็นแล้วเขาก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงกันข้ามกับเจ๊คนสวย และหันไปสั่งข้าวกะเพราหมูกรอบกับแม่ค้า ระหว่างที่รอข้าวเขาก็เอ่ยถามเจ๊ไก่"ที่บอกว่ามีเรื่องจะคุยกับผม เรื่องอะไรเหรอครับ ?"ปลัดสิงห์เทน้ำในเหยือกใส่แก้ว ถ้าเขาเดาไม่ผิดเรื่องที่คนตรงหน้าจะคุยด้วย น่าจะเกี่ยวกับแตงไทยและไอ้กำนันหินเพื่อนเขาแน่นอน เขารู้ได้ยังไงน่ะเหรอก็เพราะเซ้นส์มันบอกน่ะสิ "ก็..เรื่องของกำนันหินน่ะค่ะคุณปลัด ก็ไม่ใช่อะไรมากหรอกหนูสงสารอีแตงมัน เทียวตามจีบกำนันอยู่นานแต่ว่าเขาก็ยังไม่ยอมเปิดใจรับรักมันสักที หนูก็เลยอยากรู้ว่าที่จริงแล้วเขายังไม่ลืมเมียเก่าหรือว่าเขากลัวอะไร เรื่องระหว่างกำนันหินกับชบามันมีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่า ?"เจ๊ไก่ร่ายคำถามออกมายืดยาว นั่นไงกูว่าแล้วทำไมซื้อหวยไม่เคยถูก ปลัดสิงห์คิดกับตัวเองในใจ กำลังจะพูดอะไรออกไปก็พอดีป้าเอาข้าวมาเสิร์ฟ เขาจึงหันไปกล่าวขอบคุณป้าร้านข้าวเบา ๆ ตักข้าวชิมไปหนึ่งคำแล้วค่อยตอบคำถามของเจ๊"อืม..ไอ้หินน่ะที่จริงแล้วมันก็ชอบคุณแตงนะคร

ลิ้นหนาปัดป่ายดูดเลียร่องสวาทหวานไม่หยุดโดยเฉพาะตรงตุ่มคริสตัล ชายหนุ่มปรนเปรอให้หญิงสาวอย่างเต็มที่ จนเธอครางแทบไม่เป็นภาษา มือเล็กเลิกขยุ้มผมของเขาแล้วแต่ขยับขึ้นไปลูบไล้หน้าอกอวบของตัวเองแทนคราวนี้กำนันหินอยากลองสำรวจถ้ำสวาทหวานบ้าง จึงได้ส่งนิ้วชี้เข้าไปทักทายมันดู แต่ปรากฎว่าช่องทางเข้าถ้ำมันคับแคบมาก นิ้วแข็ง ๆ เข้าไปได้แค่เพียงหนึ่งข้อเท่านนั้น และแตงไทยก็ขยับสะโพกหนีนิ้วร้ายของเขาเพราะเธอเจ็บ "อ๊ะ..กำนัน ตะ..แตงเจ็บ"เธอบอกกับเขาเสียงแผ่วพร่า ความรู้สึกซ่านเสียวก่อนหน้ามลายหายไปมากกว่าครึ่ง ชายหนุ่มจึงหยุดนิ้วร้ายคาเอาไว้แค่นั้น แล้วก็ใช้ลิ้นปาดเลียไปรอบ ๆ รูร่องรัก เพื่อเล้าโลมเธออีกครั้งมันได้ผลหญิงสาวครางกระเส่าออกมาอีกครั้ง น้ำหวานก็ถูกหลั่งออกมาเพื่อช่วยหล่อลื่นปากทางเข้าถ้ำ กำนันหินจึงค่อย ๆ ดุนดันนิ้วชี้เข้าไปในถ้ำสวาทหวานอีกครั้ง คราวนี้มันเข้าไปได้สุด ร่องรักตอดรัดนิ้วแกร่งของเขาจนรู้สึกได้แล้วชายหนุ่มก็เริ่มชักนิ้วเข้าออกในร่องรักนั้นเบา ๆ พร้อมกับที่ลิ้นหนาก็ยังปาดเลียดูดดึงตุ่มคริสตัลไปด้วย เขารู้ว่าแตงไทยยังไม่เคยผ่านผู้ชายคนไหนตั้งแต่เมื่อคราวที่จูบกับเธอครั้