All Chapters of สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ: Chapter 121 - Chapter 130

153 Chapters

บทที่ 21.1 ท่านเลือกนางหรือเลือกข้า ก็สุดแล้วแต่ท่านเถิด

บทที่ 21สองสามีภรรยาจอมปลอมคู่นี้ ช่างเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยครั้งนี้เซียวลี่หยางก็ได้รับข้อยกเว้นให้สามารถเข้ามาในวังหลังได้เหมือนเคย แต่ไม่สามารถพาคนอื่นเข้าไปได้อีกนอกจากพระชายาของตน โดยทั้งสองคนถูกนางกำนัลเดินนำทางพามาพักที่ตำหนักของอี๋เฟยซิ่นตามเดิม ทว่าก็ถูกเจียงเยี่ยนฟางเอ่ยขึ้นว่าจะขออยู่เดินเล่นข้างนอกก่อน"เหตุใดไม่ไปรอข้างใน" เซียวลี่หยางอยากอ่านใจนางได้ยิ่งนักว่านางกำลังคิดจะทำอะไรอยู่เจียงเยี่ยนฟางพอดึงสายตากลับมาจากนางกำนัลที่ขอตัวไปเตรียมน้ำชาให้พวกตนแล้ว นางก้มลงไปตอบเขาว่า "จะพาท่านไปดูเรื่องสนุก""อย่าคิดทำอะไรเหลวไหล!""ในสายตาท่าน ข้ามีเรื่องใดที่เข้าตาท่านบ้าง" นางไม่สนใจฟังคำห้ามปรามของเขา ขยับตัวไปจับเก้าอี้รถเข็นไว้แน่น ดันเก้าอี้รถเข็นพาคนไปที่อื่น ระหว่างนั้นก็ก้มกระซิบเสียงเบาให้เขาได้ยินเพียงคนเดียวว่า "ข้อตกลงของเรามีเพียงปิดบังเรื่องขาของท่าน และทำให้ฮ่องเต้ทรงเลิกสงสัยในตัวท่าน แต่ไม่ได้ห้ามให้ข้าหาความสนุกใส่ตัวเอง อีกทั้งคนรักเก่าของท่านก็มิได้อยู่ในข้อตกลงของเราตั้งแต่แรก""นางหาใช่คนรักเก่าของข้า..." เซียวลี่หยางเอ่ยกระซิบตอบ มองซ้ายมองขวากลัวคนได
last updateLast Updated : 2025-10-25
Read more

บทที่ 21.2 สองสามีภรรยาจอมปลอมคู่นี้พากันสมัครสมานเต็มที่!

"พระสนมอี๋เพคะ เหตุใดถึงจ้องท่านอ๋องไม่วางตาเช่นนี้" ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าเจ้าตัวมองตนเองอยู่ แต่ก่อนหน้านี้ เจียงเยี่ยนฟางก็ได้เบี่ยงตัวไปยืนซ้อนทับคนบนเก้าอี้รถเข็นไว้ ด้วยตั้งใจจะใช้จังหวะนี้ใส่ร้ายคน "หม่อมฉันทราบเรื่องราวจากท่านอ๋องมาหมดแล้ว วันนี้ถึงรีบรุดมาก่อนฮ่องเต้จะเสร็จมาเยี่ยมท่าน เพื่อจะแจ้งให้กระจ่างชัด กาลก่อนท่านอ๋องหาได้ชอบท่านไม่ มีแต่ท่านที่ตามตอแยบุรุษ เทียวไปเทียวมาตำหนักหย่งของท่านอ๋องไม่ขาดสาย พอท่านตบแต่งเข้ามาเป็นสนมของฮ่องเต้แล้วก็ยังพยายามติดต่อท่านอ๋องไม่เลิก พระสนมอี๋ตัดใจเสียเถิดเพคะ""พระชายาเจียง! ทรงพูดเรื่องเหลวไหลอันใดกันเพคะ" นางกำนัลตกใจ เรื่องแบบนี้สามารถทำให้เจ้านายของตนเองต้องโทษประหารได้เลย"ข้าไม่ได้พูดเหลวไหล เจ้าดู กระทั่งขยับร่างกายไม่ได้ ดวงตาของสนมอี๋ก็เอาแต่จดจ้องพระสวามีของผู้อื่นไม่เลิก" เจียงเยี่ยนฟางพูดเสร็จก็ขยับตัวหลบไปด้านข้างอีกนิด ด้วยเพราะสายตาของอี๋เฟยซิ่นขยับได้เชื่องช้าอันมาจากร่างกายที่ไม่เอื้ออำนวย ทำให้เวลานี้นางก็แทบจะเลื่อนสายตาตามร่างของเจียงเยี่ยนฟางไปไม่ได้ สุดท้ายก็เป็นดั่งที่เจียงเยี่ยนฟางต้องการพลันนั้นด้านหน้า
last updateLast Updated : 2025-10-25
Read more

บทที่ 21.3 ภรรยาผู้นี้ช่างเหมาะสมกับเจ้า

"ของสิ่งนี้เป็นหม่อมฉันมอบให้ท่านอ๋องเองเพคะ หม่อมฉันเลือกเป็นสีน้ำเงินเพื่อให้เข้ากับสีอาภรณ์สีน้ำเงินที่ท่านอ๋องชอบสวม หากฮ่องเต้ทรงชอบ... และไม่ทรงรังเกียจ หม่อมฉันจะไปสั่งทำกระพรวนที่ทำจากทองคำประดับไข่มุก และใช้พู่ที่ทำมาจากไหมทองคำน่าจะคู่ควรกับพระองค์มากกว่าของในท้องตลาดที่หาพบได้ทั่วไปเช่นกระพรวนชิ้นนี้ ถึงชิ้นนี้จะดูเข้ากับพระองค์มาก..." เจียงเยี่ยนฟางชะงักไป คล้ายกำลังนึกหาคำมาพูดต่อ เป็นจังหวะให้อีกฝ่ายพูดขึ้นมาว่า"จะลำบากเจ้าไปทำไม คนในวังมีมากมาย อีกทั้งยังมีผู้ดูแลอาภรณ์เครื่องแต่งกายของข้าอยู่แล้ว ข้าเพียงคิดว่าพอได้เห็นกระพรวนชิ้นนี้ก็เหมือนได้เห็นน้องสี่ด้วยเท่านั้นเอง""ฝ่าบาททรงตรัสถูกแล้วเพคะ ของสิ่งนี้ก็เป็นตัวแทนของท่านอ๋องได้พอดี" เจียงเยี่ยนฟางเห็นด้วยทันทีราวกับเมื่อครู่ไม่เคยเสนอเรื่องอื่น นางจึงเอื้อมมือไปปลดออกมาจากเอวของคนที่นั่งอยู่ด้านหลังตัวเอง "หากพระองค์ไม่ทรงรังเกียจ..." พลางขยับเข่าเข้าไปหาคนที่ยืนอยู่ไม่ห่าง ยกมันขึ้นเหนือหัวพลางก้มหน้าลง"..." เซียวลี่หยางที่คว้ากระพรวนที่เพิ่งได้มาไว้ไม่ทันก็จ้องแผ่นหลังของนางไม่วางตา พลันนึกในใจว่า 'หรือนางไม่ไ
last updateLast Updated : 2025-10-26
Read more

บทที่ 21.4 ข้าชมชอบท่าน

บนรถม้าระหว่างกลับจวน เมื่อพ้นเขตวังหลวงมาเพียงนิด ใบหน้าของเจียงเยี่ยนฟางก็กลับมาเป็นปกติพอดี นางจึงลงมือปลดผ้าปิดหน้าออกเพราะจะได้หายใจได้สะดวกยิ่งขึ้นและหลังจากที่เซียวลี่หยางนึกทวนเหตุการณ์ก่อนหน้านี้มาสักพักแล้ว เขาก็เหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงเอ่ยขึ้นขจัดความเงียบภายในรถม้าว่า"เจียงเยี่ยนฟาง ข้าว่าข้ารูปงามมาก เจ้าเห็นด้วยหรือไม่" นั่นไม่ใช่คำถาม หากแต่เป็นคำตอบในคำถามอีกที"ผู้ใดมิตาบอด ย่อมมองออกว่าท่านรูปงาม" เจียงเยี่ยนฟางพูดแล้วก็พลันเลิกคิ้ว ดวงตาที่เคยเฉยเมยก็เปลี่ยนเป็นหวาดระแวง รีบหันมองคนถาม"ขนาดเจ้าเอง ก็ยังชมชอบข้า""ใช่" เจียงเยี่ยนฟางรีบยกมือปิดปาก ท่าทางตกใจอย่างหาได้ยาก "เลิกถามข้า!" นางถูกจับได้แล้ว!เซียวลี่หยางหลุดหัวเราะออกมายกใหญ่ หัวเราะกระทั่งดวงตาที่เคยคมกล้าแปรเปลี่ยนเป็นเสี้ยวพระจันทร์ นักปรุงพิษไยจึงโดนพิษเสียงเอง ไม่คิดว่าการได้เห็นคนที่มักจะทำตัวเย่อหยิ่งจองหองไร้อารมณ์เช่นนาง พอมีท่ากระวนกระวายขึ้นมา จะทำให้เขาอารมณ์ดีมากขนาดนี้"น้องหญิง เจ้าเองก็ชอบนอนเตียงเดียวกันกับข้า""อื้อ" เจียงเยี่ยนฟางพยายามปิดปากแล้ว แต่เสียงในลำคอกลับห้ามไ
last updateLast Updated : 2025-10-26
Read more

บทที่ 22.1 สตรีผู้นั้นเสียโฉมแล้ว

บทที่ 22เหยียบย่ำราตรี เคียงข้างท่านยลแสงจันทร์เบื้องหน้าไม่หวนมองเส้นทางที่ผ่านมาท่ามกลางแสงจันทร์สีเงิน เซียวลี่หยางนั่งแอบอยู่บนหลังคา ไม่ไกลจากเรือนของกู่เยว่ชิง อาศัยกิ่งไม้บางส่วนบดบังกายปกปิดตัวตน หวังพิสูจน์สิ่งที่เจียงเยี่ยนฟางกล่าวด้วยตาตนเองกู่เยว่ชิงมีนิสัยอ่อนหวาน พูดจานุ่มนวล และทั้งที่เขามองคนออกง่าย ก็ไม่คิดว่าตนจะมองอีกฝ่ายผิดไป อาจด้วยเพราะบิดาของนางเคยมีบุญคุณ ให้ที่พักพิงเขายามตกระกำลำบาก เขาจึงเชื่อใจสองพ่อลูกมาตลอดแต่เจียงเยี่ยนฟางเองก็ไม่มีความจำเป็นต้องโกหกเขาเพื่อจะใส่ร้ายกู่เยว่ชิง นางไม่ได้มีความเสน่ห์หาในตัวเขาจนต้องการกำจัดกู่เยว่ชิงออกไปจากจวน ดังนั้นการเห็นด้วยตาตัวเองคงจะดีกว่าระหว่างนั้นเขาก็มองเห็นเงาของกู่เยว่ชิงกำลังเดินกลับมาที่หม้อต้มยาซึ่งถูกต้มไว้ก่อนที่เขาจะมาถึง พลันแสงไฟจากโคมส่องให้เห็นดวงหน้าของนางก็ราวกับได้ยินเสียงของเจียงเยี่ยนฟางลอยเข้ามาในหัว'ข้าลืมไปเลย คนรักของท่านมีเพียงกู่เยว่ชิง... ใบหน้านางหายดีแล้วหรือยังเล่า'ใบหน้าของกู่เยว่ชิงซึ่งเคยงดงาม บัดนี้กลับมีรอยผื่นขึ้นเต็มแก้มด้านข้าง แถมดูเหมือนจะรุกลามไปมากกว่าที่ควรเป็น เซ
last updateLast Updated : 2025-10-27
Read more

บทที่ 22.2 กู่เยว่ชิงใช้โลหิตตัวเองจริง ๆ

"ข้าเปล่า แต่พูดไปแล้วท่านก็คงไม่เชื่อ" เจียงเยี่ยนฟางไหวไหล่ คร้านจะใส่ใจ"..." คราวนี้เซียวลี่หยางกลับพยักหน้าเข้าใจและกลับไปเฝ้ามองหน้าต่างตามเดิมเจียงเยี่ยนฟางกลับผุดรอยยิ้มขึ้นมา เมื่อครู่ในสายตาของเขานั้น เห็นได้ชัดว่าเชื่อนางอย่างไร้ข้อกังขา หากแต่เรื่องนี้เมื่อนึกย้อนไปแล้ว ก็เป็นนางที่ตั้งใจจริง ๆ ดูท่านางคงทำให้เขาผิดหวังแล้วเพราะในตอนที่นางไปจับมือของจูหลิงซึ่งเปื้อนผงเถาจื่ออยู่ก่อนแล้ว นางก็แอบโปรยยาพิษบนฝ่ามือของจูหลิงไปด้วยอีกรอบ ยาพิษชนิดนี้จะไม่ออกฤทธิ์หากไม่ได้สัมผัสแผลโดยตรง และเป็นยาพิษที่อยู่ติดทน ฝังลึกเข้าในผิวหนังแม้จะล้างน้ำแล้วก็ตาม ช่วงเวลานั้น ถึงกู่เยว่ชิงพยายามจะไม่เกาเพื่อไม่ให้ผื่นลุกลาม แต่ก็ยังเผลอยกมือขึ้นถูอยู่หลายครั้ง และเจียงเยี่ยนฟางมั่นใจว่าตอนกลางคืนนางต้องเผลอเกาจนหน้าเป็นแผลแน่ผลลัพธ์เองก็ปรากฏให้เห็นแล้วในตอนนี้ว่า กู่เยว่ชิงถูกพิษ 'กายาสลาย' แบบอ่อนเข้าให้แล้ว เป็นพิษที่คล้ายคลึงกับที่เจียงเยี่ยนฟางใช้บนหน้าผา แต่ค่อนข้างออกฤทธิ์ช้าและไม่รุนแรง เพียงทำให้รำคาญใจและคงอยู่ไปหลายปีก็เท่านั้นผ่านไปราวสองก้านธูปก็ถึงเวลาที่เซียวลี่หยางรอคอย
last updateLast Updated : 2025-10-28
Read more

บทที่ 22.3 เส้นทางข้างหน้าช่างชัดเจน ไม่หวนกลับไปมองย้อนดูเงาเบื้องหลัง

"..." เซียวลี่หยางมองเห็นแววอำมหิตในดวงตาของกู่เยว่ชิง มองเห็นการกระทำที่ไร้ความปราณี ต่างกับนิสัยเดิมที่ตนเคยรู้จัก ก็พลันกระจ่างแจ้งแล้วว่า ที่ผ่านมานางตบตาเก่งเพียงไร คนที่สามารถเล่นละครได้แนบเนียนขนาดนี้ต้องเป็นคนเช่นไรกันแน่...โลหิตสีแดงหยดแล้วหยดเล่าถูกแต่งแต้มลงไปในยาต้มสีเขียวขุ่นจนกลายเป็นสีน้ำตาลทีละนิด"พระชายา พระชายา เหตุใดถึงทำเช่นนี้ หม่อมฉันผิดไปแล้วเพคะ" สาวใช้พยายามดึงมือกลับ แต่ก็สู้แรงสตรีที่ตัวเล็กกว่าไม่ได้ แถมอีกฝ่ายยังมีมีดอยู่ในมือด้วย นางหวาดกลัวจนแข้งขาอ่อนแรงไปหมด หยาดน้ำตาไหลอาบนองบนใบหน้า แผลที่มือลึกจนถึงขั้นมองเห็นกระดูก คาดเดาไว้แล้วว่าในอนาคตตนเองอาจเสียมือข้างนี้ไป นั่นยิ่งทำให้นางเจ็บปวดใจมากกว่าเจ็บปวดแผลทางกายเสียอีก"เจ้ามันไม่ได้เรื่องเอง ให้ไปหาเลือดไก่มาก็หามาไม่ได้ คราแรกข้ายอมกรีดมือตัวเองก็ควรขอบคุณข้าแล้ว" แม้ใจจริงนางตั้งใจทำให้ตัวเองเจ็บ เพื่อเรียกร้องความเห็นใจจากท่านอ๋องก็ตาม แต่ใครเล่าจะพูดความจริง ยิ่งพอนึกถึงอีกฝ่ายขึ้นมา กู่เยว่ชิงก็ออกแรงที่กดเข้าไปในแผลสาวใช้เพิ่มอีกนิดเพื่อระบายอารมณ์หงุดหงิดใจที่อัดอั้นมาหลายวัน ครั้นเห็นสาวใช
last updateLast Updated : 2025-10-28
Read more

บทที่ 23.1 ยลดอกไม้หลังความตายไปด้วยกัน

บทที่ 23ยินดีข้ามไน่ชวนเหอกับเจ้าที่ผ่านมาเพราะเซียวลี่หยางบอกว่าต้องตบตาผู้อื่น แม้กระทั่งคนในจวน พวกเขาจำต้องรักษาฉากหน้าเอาไว้ สร้างสัมพันธ์อันดีงามด้วยการอยู่เรือนเดียวกันเจียงเยี่ยนฟางแม้ต้องนอนเตียงเดียวกับเขาก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอันใด ต่างก็หลับสนิททุกคืนมาตลอด จนกระทั่งคืนนี้ด้านนอกคล้ายมีเสียงเท้าคนวิ่งกันอยู่รอบเรือน ดาบที่ไร้ฝักสะท้อนกับเสียงลมเพราะความเร็วที่เกินปกติเจียงเยี่ยนฟางยกมือเรียวตบไปที่หลังมือของคนข้างกาย พลันนั้นมือใหญ่ก็เปลี่ยนจากอยู่ด้านล่างพลิกมาผสานเข้ากับมือนางแทน"เจ้านอนไม่หลับหรือ" เสียงทุ้มต่ำงัวเงียถาม"จะหลับลงได้อย่างไร" เจียงเยี่ยนฟางกระซิบตอบ"เดี๋ยวเดียวก็เสร็จแล้ว หรือเจ้ากลัว อยากให้ข้าปลอบใจ" เซียวลี่หยางพลันดึงร่างของเจียงเยี่ยนฟางเข้ามากอดไว้ เขาเองก็เพิ่งได้ยินเมื่อครู่หากนางไม่พูดออกมา ไม่คิดว่าการย้ายที่นอนมานอนเรือนผู้อื่นจะทำให้เขาหลับลึกขนาดนี้"ข้าแค่หนวกหู!" นางถลึงตาใส่เขาพลางดันเขาออก"..." เซียวลี่หยางถูกคนงามทำร้ายร่างกายก็ไม่ยอมถอยหนี เปลี่ยนมือที่โอบรัดตัวนางเลื่อนไปปิดหูให้แทน เวลานั้นก็ลืมตาขึ้นมาจ้องมองแววตากระจ่างใสของน
last updateLast Updated : 2025-10-29
Read more

บทที่ 23.2 "น้องหญิงอย่าหักโหม เมื่อคืนเจ้าก็เหนื่อยมามากแล้ว"

"ข้าเป็นคนตวง เป็นคนคิดกลิ่น ถือว่าได้ทำแล้ว แค่กๆๆ" เจียงเยี่ยนฟางแกล้งกระแอมไอ "อีกอย่างข้าก็ยังรู้สึกไม่สบายตัว" นางยังยกชายแขนเสื้อขึ้นกระแอมไออีกหลายทีเป็นการยืนยัน"โป้ปดอันใดอีก คิดว่าข้าไม่รู้ทันเจ้าหรือไร" เซียวลี่หยางวางหนังสือในมือลง เห็นคนที่แกล้งยกมือปิดปากกลับไปทำงานตามเดิมแล้วเขาก็พยักหน้าให้เติ้งอู๋ที่อยู่ไกล ๆ มาเข็นตัวเองไปหาเจียงเยี่ยนฟางแม้นตอนนี้เจียงเยี่ยนฟางจะกดจุดให้เขากลับมาเดินได้ปกติแล้ว แต่หน้าต่างมีรูประตูมีช่อง เขาจึงต้องแสร้งเดินไม่ได้ต่อไปครั้นมาถึงคนที่ตนแอบมองมาสักพักแล้ว เซียวลี่หยางก็ถามนางว่า "เจ้าทำสิ่งใดอยู่ ตลับหมึกของฮ่องเต้?" เห็นเจียงเยี่ยนฟางตั้งใจทำของตรงหน้ากระทั่งลืมเลือนรอบข้าง แต่กลับสามารถดึงดูดผู้คนให้หันมอง และปฏิเสธไม่ได้ว่า ตัวเขาเองก็เผลอมองนางเนิ่นนานเช่นกัน ทว่าพอรู้ว่าเจียงเยี่ยนฟางทำสิ่งใดอยู่ ก็รู้สึกฉุนเฉียวขึ้นมา"อืม" เจียงเยี่ยนฟางตอบก่อนจะเงยหน้ามองเติ้งอู๋ "เจ้าไปยืนที่อื่น อยู่ให้ห่างจากข้า""พ่ะย่ะค่ะ" เติ้งอู๋คิดว่าเจียงเยี่ยนฟางคงไม่ชอบตนเอง แต่ก็ไม่มีสิทธิ์ต่อว่านาง เพียงถอยไปยืนไกล ๆ"ได้กลิ่นเลือดจากตัวเขา?" เซ
last updateLast Updated : 2025-10-29
Read more

บทที่ 23.3 "น้องหญิงอยู่ที่ใดข้าอยู่ที่นั่น ดีหรือไม่"

"แม้นจะให้นางออกไปแล้ว ข้าก็ยังช่วยเหลือบิดาของนางสม่ำเสมอ ไม่ให้ขาดตกบกพร่องอันใด นางคงไม่กล้า" เซียวลี่หยางตอบพลางรับน้ำชามาจากหงเปา"คงเป็นเช่นนั้น นางรักมั่นท่านเพียงนั้น คงไม่กล้าแว้งกัดท่าน" ปากพูดไปเช่นนั้นแต่ใจจริงแล้วเจียงเยี่ยนฟางกลับคิดต่าง"น้องหญิงหึงหวงแล้ว""น้องหญิงอันใดอีก! เลิกเสแสร้งได้แล้ว" เจียงเยี่ยนฟางสีหน้าเย็นชาเอ่ยด้วยความจริงจัง พลันนั้นรู้สึกถูกมองจึงเงยหน้าขึ้นไปจ้องตากับหงเปา นางก็จ้องมองอีกฝ่ายนิ่งงัน พอหงเปาหลบสายตาไป เจียงเยี่ยนฟางจึงหันกลับมาสบตากับเซียวลี่หยางที่มองนางอยู่ก่อนแล้ว อีกฝ่ายมือถือจอกน้ำชาค้างจรดปากไม่ยอมดื่มเสียที "คนของท่าน ท่านจัดการเองเถอะ" ท้ายที่สุดนางก็ไม่ลดความระแวดระวังกู่เยว่ชิงลงอยู่ดี"ข้าจะส่งคนไปจับตาดูนางไว้" เซียวลี่หยางเงยหน้าไปสบตากับเติ้งอู๋ อีกฝ่ายก็พยักหน้ารับแล้วจากไป "ที่เจ้าล้มเป็นอย่างไรบ้าง""ท่านก็รู้ การแสดงของข้ายอดเยี่ยมเพียงใด" เจียงเยี่ยนฟางรินชาด้วยตนเองเพราะความเคยชินแล้วยกชาขึ้นมาดื่มตามเซียวลี่หยาง"..." เซียวลี่หยางมองนางด้วยหางตาอย่างครุ่นคิด "แล้วตอนนั้นที่เจ้าขาแพลง""ย่อมไม่ได้ตั้งใจล้มจริง" เจียง
last updateLast Updated : 2025-10-29
Read more
PREV
1
...
111213141516
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status