All Chapters of สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ: Chapter 131 - Chapter 140

153 Chapters

บทที่ 23.4 หาเรื่องยั่วยวนท่านอ๋อง

สี่วันก่อนก็ได้เตรียมยารักษาแผลให้กู่เยว่ชิงแล้ววานเจินเจินหาคนไปส่งยาให้ แสร้งบอกว่าท่านอ๋องรับสั่งให้หมอสวี่ทำให้ โดยไม่ลืมขู่เจินเจินว่า หากทำไม่สำเร็จก็จะลงโทษเรื่องที่นางเอาข่าวของตนไปรายงานเซียวลี่หยางในคืนนั้นด้วยเจินเจินที่กลัวนางทำร้ายน้องชายอยู่แล้วอย่างไรก็ต้องทำเต็มที่อยู่ดี ยิ่งพอถูกขู่เช่นนี้ ก็ยิ่งระวังมากขึ้นอีก แต่ให้กล่าวตามจริง ต่อให้ไม่ข่มขู่เจินเจิน เจียงเยี่ยนฟางก็มั่นใจว่าอีกฝ่ายต้องทำสำเร็จอยู่แล้ว แต่เจินเจินเวลากลัวมักชอบแสดงสีหน้าออกมามากเกินไป นางจึงชอบแกล้งอีกฝ่ายทุกครั้งที่มีโอกาส'พระชายาเพคะ เหตุใดต้องช่วยนางด้วย' นั่นคือสิ่งที่เจินเจินถามกลับมาตอนได้รับตลับยาไป'เจินเจิน เจ้ามองข้าผิดไปได้อย่างไร' เจียงเยี่ยนฟางใช้นิ้วปาดยาที่ยังหลงเหลือในครกกลมบดยาขึ้นมา แล้ววางนิ้วไม่ห่างจากใบหน้าของคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงขานางอีกฝ่ายพอเห็นนางเข้าใกล้ก็ถอยหนีไปนิด แต่ไม่อาจถอยไปได้ไกล ไม่เช่นนั้นจะน่าเกลียดเกินไป เจียงเยี่ยนฟางเห็นดังนั้นก็หัวเราะพอใจ 'หึ เจ้าเองก็ยังระแวงว่ามีสิ่งอื่นนอกเหนือจากยาแก้คันสินะ ใช่แล้ว เจ้าคิดไม่ผิดหรอก ยานี่แม้จะช่วยบรรเทาอาการคันได้
last updateLast Updated : 2025-10-29
Read more

บทที่ 24.1 กรีดโลหิตจากหัวใจ มอบให้นาง

บทที่ 24ใช้ทั้งชีวิต ก็มิอาจชดเชยเรื่องที่ติดค้างได้เซียวลี่หยางตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะรู้สึกว่าแขนของตัวเองเปียกชุ่มไปด้วยความร้อนจากบางอย่าง ด้วยความที่สายตาเคยชินกับแสงภายในห้องนอนอยู่แล้ว เขาก็สามารถมองเห็นภาพเบื้องหน้าได้อย่างชัดเจนในทันทีที่ลืมตาขึ้นมาภาพเบื้องหน้าคือเจียงเยี่ยนฟางกำลังนอนหลับไม่ได้สติอยู่บนท่อนแขนของเขา ใบหน้าของนางซีดจาง แต่กลับแต่งแต้มด้วยเลือดที่ไหลออกจากจมูก มุมปาก กระทั่งหูกับตาก็ไม่ว่างเว้นความหวาดกลัวพลันเข้าเกาะกุมในใจ เสียงหัวเราะของนางที่ชนะการเดินหมากในช่วงหัวค่ำยังคงสะท้อนอยู่ในความทรงจำอยู่เลย แต่ภาพตรงหน้าที่เห็นราวกับจะดูดกลืนความทรงจำเหล่านั้นไปจากเขาทั้งหมด"เจียงเยี่ยนฟาง เจียงเยี่ยนฟาง" เซียวลี่หยางรีบลุกขึ้นนั่ง ประคองตัวนางขึ้นมาแนบอก "เยี่ยนฟาง เยี่ยนฟาง" ครั้นตบที่ใบหน้าของนางสองสามที คนก็ไม่ได้สติขึ้นมาแม้สักนิด มือรีบเปลี่ยนไปอังใต้จมูกของนาง ลมหายใจของนางเบาบางยิ่งนัก ทั้งยังไร้ไออุ่นที่ควรมีเซียวลี่หยางรีบเอื้อมมือไปควานหาดาบยาวใต้หมอนที่มักซ่อนไว้เป็นประจำออกมา ลงมือปาดนิ้วของตนเองที่เพิ่งจะสมานไปให้มีแผลอีกรอบ เมื่อเลือดสีแดงสดไ
last updateLast Updated : 2025-11-01
Read more

บทที่ 24.2 "ข้าไม่ได้ต้องการคนอื่น!"

ครั้นนางลดมือลงไปแล้ว เขาก็ไอออกมาอย่างช่วยไม่ได้ "แค่ก ๆ เจียงเยี่ยนฟาง ข้าไม่เคยเข้าใจเจ้าเลยสักนิด เจ้าทำไปเพื่ออะไร" ไม่คิดว่านางจะหาขวดยาที่เคยมอบให้เขาก่อนหน้านี้แล้วเขาเอาไปซ่อนไว้จนเจอ แถมนางยังพกมันไว้ใต้หมอน จนเวลานี้ก็ยังสามารถเอามันมาต่อรองกับเขาได้อีก"ข้าไม่อยากติดค้างท่าน" เจียงเยี่ยนฟางหมดแรง ร่างซบลงไปทับคนด้านล่าง นางนึกโมโหตนเองในใจ ที่ไม่มีแรงเหลือจะดันตัวเองออกไปด้านข้าง ได้แต่ทาบทับอยู่บนร่างกายของผู้อื่นเช่นนี้เซียวลี่หยางก็โอบเอวนางไว้ ไม่ให้นางหล่นลงไปจากตัว ใจที่เดือดดาลพลันสงบลงเล็กน้อย "ติดค้างข้า? ติดค้างข้าแล้วอย่างไร!? ข้าไม่เคยคิดทวงบุญคุณ""ชีวิตนี้ไม่อาจติดค้างท่านได้อีกแล้ว ต่อให้มอบคืนด้วยชีวิตของข้าทั้งหมด ข้าก็คงจ่ายไม่ไหวหรอก" เจียงเยี่ยนฟางหลับตาลงอย่างอ่อนแรง เลือดที่คลออยู่ในหน่วยตาก็ไหลออกมาตามปลายหางตาของนาง หยดลงไปให้คนใต้ร่างซึมซับไว้ให้ 'ติดค้างท่านแล้วติดค้างท่านอีก ชั่วชีวิตนี้...ต่อให้ใช้ชีวิตทั้งชีวิตของข้าก็มิอาจเพียงพอ'"เวลานั้นเจ้ายังบอกว่าข้านับเป็นตัวอะไรอยู่เลย เวลานี้ตัวข้ามีค่ามากขึ้นแล้ว?"เจียงเยี่ยนฟางหายใจแผ่วเบา "...สุด
last updateLast Updated : 2025-11-01
Read more

บทที่ 25.1 ไว้ใช้กับเจ้าก็พอแล้ว

บทที่ 25บทเรียนครั้งนี้ นางจำจนตายรุ่งเช้ามาเยือน เจียงเยี่ยนฟางที่เกือบลาโลกไปแล้วในช่วงกลางดึกก็ยังคงตื่นเช้าขึ้นมานั่งทำงานของตนที่ทำค้างคาไว้เหมือนเดิม แต่ส่วนผสมของหมึกก่อนหน้านี้ที่นางผสมไว้กลับถูกนางเก็บลงไปรวมไว้กับตลับนกยูงแทน แล้ววานให้เจินเจินถือเทียบสมุนไพรตัวใหม่ไปสั่งของจากร้านสมุนไพรในตลาดกลับมาให้ทันทีที่เจินเจินคิดว่าร้านสมุนไพรน่าจะเปิดแล้ว นางก็รีบวิ่งไปที่ร้านทันที ไม่นานก็กลับมาพร้อมของตามที่สั่ง"นี่เหมือนกับครั้งก่อนนู้นที่พระชายาสั่งให้หม่อมฉันซื้อให้""ความจำเจ้าดี ทำงานก็คล่องตัว ไว้วันหลังข้าจะส่งเจ้าไปเป็นศิษย์ที่เขาเซียนกู่""...พระชายาล้อเล่นแล้ว" เจินเจินถอยหลังไปสองก้าว แม้นตอนนี้จะรู้ว่าพระชายากับท่านอ๋องร่วมมือกันแล้ว แต่สตรีที่ร้ายกาจย่อมร้ายกาจวันยังค่ำ บัดนี้น้องชายนางเป็นตายอย่างไรก็ไม่อาจรู้ เพราะพระชายาเคยบอกนางเมื่อหลายวันก่อนว่าช่วงระยะเวลานี้ เขาเซียนกู่จะปิดด่านไม่ติดต่อโลกภายนอกจนกว่าจะหมดเหมันต์ฤดู นางเลยไม่กล้าซักถามต่อ"ที่นั่นบรรยากาศดี อาหารการกินก็ครบครัน แถมเงียบสงบไม่มีการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น สบายใจยิ่งนัก เจ้าไม่ชอบ?""เขาเซียนก
last updateLast Updated : 2025-11-01
Read more

บทที่ 25.2 พากันไปเที่ยว

"..." เจียงเยี่ยนฟางพลันตัดสินใจว่าต่อไปไม่ควรหยอกเย้าเขาอีก ด้วยคิดว่าเขากำลังเอาคืนนาง เพราะเซียวลี่หยางที่นางเคยรู้จักมีแต่ความเย็นชา กลิ่นอายรอบตัวดั่งหยกล้ำค่าที่ไม่อาจเอื้อมถึง แต่คนตรงหน้านี้คือผู้ใดกัน ถึงแม้รูปร่างภายนอกมิได้เปลี่ยนแปลง ยังคงเปี่ยมไปด้วยความสูงศักดิ์ดั่งเดิม หากแต่รอยยิ้มอ่อนนุ่มที่ประดับตลอดเวลากลับพานให้คนนึกหมั่นไส้ขึ้นมา ยามนี้หัวใจของนางก็คงจะปั่นป่วนเพราะกำลังนึกโมโหเขาอยู่แน่ ๆ"เหตุใดทำเยอะถึงเพียงนี้" เซียวลี่หยางยื่นขวดส่งคืนให้เจียงเยี่ยนฟางที่ยื่นมือมารอรับอยู่ไป เจ้าตัวพอรับขวดคืนจากเขาไปแล้ว ก็วางมันลงบนถาดไม้ตามเดิม"นอกจากพระชายาจะสั่งให้คนช่วยทำไว้เยอะ ๆ แล้ว ก็ยังทรงเขียนส่วนผสมของสมุนไพรแต่ละกลิ่นไว้ให้ด้วยเพคะ" เจินเจินรีบหยิบกระดาษที่ตนจดไว้ออกมาจากแขนเสื้อให้ท่านอ๋องดูเซียวลี่หยางยื่นมือไปรับกระดาษจากเจินเจิน แต่ตากลับมองอีกคนนิ่งงันด้วยความรู้ทัน นางเตรียมของไว้มากขนาดนี้ เพราะคิดจะจากไปทันทีหลังจบเรื่องที่ต้องการแล้ว!เจียงเยี่ยนฟางไม่ได้หลบสายตา เพียงจ้องมองเขากลับ"เจ้าเก็บไว้ดี ๆ ที่พระชายามอบไว้ให้เจ้า แสดงว่าหวังให้เจ้าไว้ใช้ทำปร
last updateLast Updated : 2025-11-01
Read more

บทที่ 25.3 ก็มีของที่เข้าตานางอยู่บ้าง

ไม่นานทั้งน้ำชาและขนมมากมายก็ถูกนำเข้ามาวางไม่ขาดสายจนเซียวลี่หยางต้องบอกให้พอแล้ว ไม่เช่นนั้นจะไม่มีที่ว่างให้พอวางของที่เขาจะเลือก เด็กรับใช้ที่นำทางมาจึงบอกให้คนเอาของว่างที่อยู่ในมือพวกเขากลับไปเก็บ ต่อจากนั้นกระพรวนมากมายหลายแบบที่ถูกบรรจุไว้ในกล่องไม้บ้าง ถาดไม้บ้าง ก็ทยอยมาวางไว้ตรงหน้าของชินอ๋องและพระชายาเอกจนเต็มโต๊ะ พร้อมเถ้าแก่ร้านที่มายืนสงบเสงี่ยมไม่กล้าเสนออะไรอยู่ด้านข้าง"น้องหญิง..." เซียวลี่หยางหันไปบอกให้เจียงเยี่ยนฟางทำงานของตน"เดี๋ยวหม่อมฉันเลือกให้นะเพคะท่านอ๋อง..." เจียงเยี่ยนฟางที่มัวแต่มองกระพรวนชิ้นหนึ่งอยู่ก็หันกลับมาทำตาเสี้ยวพระจันทร์ใส่คนข้างกาย แม้น้ำเสียงจะหวานใสแต่ปากกลับเรียบตึงดั่งเดิมนางที่กวาดตามองโดยทั่วแล้ว ก็หยิบกระพรวนสีน้ำเงินคล้ายกับอันเดิมขึ้นมาประคองไว้ด้วยสองมือ แล้วเอี้ยวตัวไปด้านข้างคิดจะถามความเห็น แต่กลับรู้สึกถึงความไม่พอใจในสายตาอีกฝ่ายที่แผ่กระจายออกมา'ไม่พอใจอะไรอีก...' เจียงเยี่ยนฟางได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจแล้ววางกระพรวนในมือลงที่เดิม ก่อนจะวาดมือผ่านกระพรวนไปทีละชิ้นอย่างเชื่องช้า โดยสายตาไม่ละไปจากใบหน้าของเซียวลี่หยางที่กำ
last updateLast Updated : 2025-11-01
Read more

บทที่ 25.4 ชะตาที่นางไม่อาจลิขิต

อีกฝั่ง ภายในห้องรับรองบ่าวรับใช้ข้างกายเจียงเจียวเหม่ยที่เป็นคนโวยวายอยู่ในร้านเมื่อครู่ก็วิ่งมากระซิบบางอย่างกับคุณหนูของตน หลังจากนางรีบออกไปหยิบของที่ลืมไว้ในร้านปิ่นข้าง ๆ กัน พอเดินกลับเข้ามาในร้านก็ได้ยินคนซุบซิบนินทาเรื่องนี้เข้าพอดี"นังขยะนั่นได้ขึ้นเป็นพระชายาเอกแล้ว? ตั้งแต่เมื่อไรกัน!" เจียงเจียวเหม่ยกำจอกชาจนแน่นมือ จอกชาที่สั่นไหวอย่างแรงเพราะแรงบีบทำให้น้ำชาร้อน ๆ หกรดมือนาง กระนั้นนางก็ไม่ได้ใส่ใจ ความร้อนลวกบนผิวไหนเลยจะสู้ความร้อนในใจของนางในยามนี้ได้ชินอ๋องที่ท่านพ่อไม่ยอมให้นางตบแต่งด้วยนั้นหน้าตาดีเพียงไรนางก็เห็นมากับตาแล้ว หากวันงานมงคลนางได้ไปร่วมงานด้วย ก็คงถือโอกาสเปลี่ยนตัวไปแล้ว ไหนเลยจะปล่อยให้เรื่องราวผ่านพ้นมาจนถึงสตรีน่ารังเกียจผู้นั้นได้ขึ้นเป็นตี๋ฝูจิ้น [1] ในยามนี้อีกคราแรกแค่เห็นว่าทั้งสองคนพอจะให้เกียรติกันก็ยังพอทน แต่นี่ถึงขั้นยกลูกนอกสมรสผู้นั้นขึ้นมาในตำแหน่งพระชายาเอกแล้ว? จะไม่ให้นางไม่รู้สึกอันใดได้อย่างไร!แม้นบิดาจะเคยอธิบายว่าชินอ๋องพิการก็เหมือนม้ารอวันตายที่ปลดประจำการ แต่นางก็ยังชื่นชอบเขาอยู่ดี หากเป็นนางที่ได้แต่งเข้าไป นางมั่นใจ
last updateLast Updated : 2025-11-02
Read more

บทที่ 25.5 ไม่โทษท่าน นางแค่ผิดหวังในตัวเอง

ไม่นานเจียงเยี่ยนฟางก็มาถึงจวนตระกูลเจียงแล้ว และเพราะไม่อาจเปิดเผยสถานะที่แท้จริงของคุณหนูเจียงได้ วันที่ควรแต่งชุดขาวไว้อาลัยเช่นนี้ เจียงเยี่ยนฟางกลับไม่สามารถสวมชุดขาวมาร่วมพิธีด้วยได้และเนื่องด้วยผู้วายชนม์เป็นเพียงบ่าว พิธีจึงไม่มีอะไรมากนัก กระทั่งร่างไร้วิญญาณเจียงเยี่ยนฟางก็ไม่ได้เจอ เพราะเมื่อนางมาถึง ก็ถูกพาไปที่ห้องห้องหนึ่งที่มีเจียงเจียวจ้านยืนหันหลังรอนางอยู่ก่อนแล้ว อีกฝ่ายเพียงมอบแผ่นป้ายวิญญาณแบบตั้งโต๊ะมาให้ ซึ่งบนนั้นสลักคำว่า อวี๋อัน เอาไว้ด้วย"นางป่วยเป็นโรคเรื้อรังมานาน ข้ายื้อไว้ได้แค่เท่านี้" เวลานี้เจียงเจียวจ้านได้เชิญชินอ๋องไปประทับที่อื่นเพราะอยากคุยกับบุตรสาวเป็นการส่วนตัว ดังนั้นเขาจึงไม่คิดจะนอบน้อมต่อคนตรงหน้า ที่ได้ขึ้นเป็นพระชายาเอกแห่งจวนชินอ๋องแล้วแม้แต่น้อย"ศพของนางอยู่ที่ใด" เจียงเยี่ยนฟางเหม่อมองป้ายวิญญาณ ความรู้สึกในใจลึกล้ำยากจะคาดเดา ดวงตาไร้แสงสะท้อนดั่งมิใช่คนของโลกใบนี้ คล้ายว่านางจะมองทะลุผ่านป้ายวิญญาณไปที่อันแสนไกล"จัดการตามพิธีไปแล้ว" เจียงเจียวจ้านมิได้มองเห็นถึงความเสียใจบนใบหน้าของผู้ที่ตนคิดว่าเป็นบุตรสาว แต่กลับรู้สึกถึงความเ
last updateLast Updated : 2025-11-02
Read more

บทที่ 25.6 "ที่แท้...เจ้าก็มีความรู้สึก"

เจียงเยี่ยนฟางยิ้มบาง ทิ้งตัวเอนพิงผนังรถม้า ดูไร้เรี่ยวแรง "คราแรกข้าคิดว่าหากทำเรื่องที่ต้องทำสำเร็จก็จะจากไป เวลานี้เรื่องนั้นจบสิ้นลงแล้วจริง ๆ ถึงจะไม่สำเร็จก็ตาม แต่ท่านรู้หรือไม่ ข้ายังมีเรื่องติดค้างอยู่""..." เซียวลี่หยางสบตานางอย่างตั้งใจฟังเจียงเยี่ยนฟางเห็นแววตาคู่นั้นที่จ้องมองนางมาแล้ว ก็เลือกที่จะเก็บเรื่องราวที่กำลังจะพูดลงไป แล้วเอ่ยเรื่องอื่นแทน "ท่านวางใจ ที่ท่านกล่าวมานั้นถูกแล้ว ข้าสัญญากับท่านแล้วว่าจะช่วยท่าน" นางหลับตาลง เอ่ยอย่างอ่อนล้า"ใช่ เจ้าสัญญาแล้ว" เซียวลี่หยางไม่รู้ว่าตนเผลอยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยตั้งแต่เมื่อไร รับรู้เพียงว่ารู้สึกโล่งใจมากก็เท่านั้นเอง แต่เป็นความโล่งใจที่มาพร้อมความกังวลอันยาวไกลที่เขาไม่อาจคาดเดาได้ล่วงหน้าอีกอย่างที่เขาไม่รู้ก็คือ เรื่องที่นางบอกว่าติดค้าง กลับมิใช่เรื่องที่สัญญากับเขาไว้เมื่อไม่นานมานี้"..." เจียงเยี่ยนฟางสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะผ่อนลมออกมายาวเหยียด การกระทำของนางทำให้อีกคนในรถม้าเอาแต่จ้องมอง โดยที่นางเองก็ไม่ได้รู้ตัวเห็นนางอ่อนเพลียเพราะเรื่องที่ต้องการได้พังทลายลงไปตรงหน้า เซียวลี่หยางก็รู้สึกแปลกใหม่ขึ้นมา สตร
last updateLast Updated : 2025-11-04
Read more

บทที่ 26.1 ทำตัวเป็นตังเม

บทที่ 26ชีวิตนี้ของท่าน มีใครให้เชื่อใจได้บ้างรวมข้าเข้าไปด้วยอีกคน จะเหลือบ่ากว่าแรงได้อย่างไรครั้นพอกลับมาถึงจวนหลังกินข้าวเสร็จ เซียวลี่หยางก็เห็นเจียงเยี่ยนฟางจะเดินกลับไปที่เรือนตัวเอง"ไม่คิดจะพักหน่อยหรือ"เจียงเยี่ยนฟางกลับชะงัก จู่ ๆ ก็หวนนึกถึงอดีตที่ผ่านมาซ้อนทับกับคำพูดที่มีเพียงเซียวลี่หยางที่ชอบพูดกับนางด้านเซียวลี่หยางก็เห็นเจียงเยี่ยนฟางหันกลับมามองเขานิ่งงัน แต่ดวงตาราวกับทะลุผ่านร่างเขาไป คล้ายมีสิ่งใดในใจ วันนี้นางดูอ่อนไหวขึ้นมาก เรื่องมารดาของคุณหนูเจียง คงทำให้คนที่มั่นใจในตนเองมาตลอดสั่นคลอนไม่น้อย "เป็นอะไรไป" แต่ไม่ถามก็ไม่ได้ เพราะเขาไม่ใช่ผู้หยั่งรู้จิตใจของผู้คน"ข้าแค่กำลังคิดว่า ที่ผ่านมาข้าเคยมีเวลาพักบ้างหรือเปล่า" เมื่อนึกย้อนดูสถานที่ที่นางอยู่กับที่ได้นานที่สุด ก็เห็นว่าคงจะไม่พ้นที่แห่งนี้เป็นแน่"..." เซียวลี่หยางยังคงรอฟังอย่างใจจดใจจ่อ มองคนที่สายตายังทอดยาวออกไปไกลสลับกลับมาสบตากับตัวเองพร้อมคำตอบที่ว่า"แล้วข้าก็พบความจริงที่ว่า ไม่มี... เช่นนั้นข้าจะไปหาอะไรทำ การบดสมุนไพรสำหรับข้า ก็คงเหมือนการที่ท่านชอบอ่านหนังสือ" เจียงเยี่ยนฟางตอบเขาแล
last updateLast Updated : 2025-11-04
Read more
PREV
1
...
111213141516
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status