All Chapters of ลุงคนนี้เป็นมาเฟีย(25+): Chapter 11 - Chapter 20

Trigger WarningBlood, กักขังหน่วงเหนี่ยวบรรยากาศภายในรถที่ค่อนข้างเงียบ คนเป็นน้องชายอย่างไลออนเป็นคนที่พูดไม่ค่อยเก่ง แต่ในเมื่อเขาได้เข้าร่วมแผนการนี้แล้วยังไงก็คงจะหยุดไม่ได้แล้ว แต่ทว่ากลับเป็นสิงห์พี่ชายของเขาเป็นคนเริ่มบทสนทนาก่อน"พี่..ขอโทษ..ที่ไม่ได้อยู่ดูแลนาย" ประโยคแรกที่พี่ชายเขาพูด กลับเป็นเรื่องราวของพวกเขาสองคนเมื่อสิบปีก่อน ไลออนนิ่งเงียบไปไม่กี่วิก็รีบตอบกลับพี่ชายของตนเองทันที"พี่สิงห์ไม่เคยผิด ทุกคนไม่มีใครผิด เพียงแต่ทุกคนล้วนต้องเดินไปตามเส้นทางที่ควรจะต้องเป็นไป" ไลออนพูดพลางหันไปมองหน้าพี่ชายของตนเอง"ไปเพื่อที่จะได้กลับมา เริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งยังไงล่ะครับ" แววตาที่สื่อออกไป มีทั้งความเป็นห่วง คิดถึงและ..เขาอยากจะกอดพี่ชายคนนึ้หลังจากที่ไม่ได้กอดมาสิบปีสิงห์หันหน้ามามองน้องชายของตนเอง เขาเข้าใจในสิ่งที่ไลออนต้องการจะสื่อ สุดท้ายคนปากหนักอย่างพี่ชายเขาก็หันหน้าไปมองริมทางผ่านกระจกสีดำทึบราวเกือบครึ่งชั่วโมงรถยนต์คันหรูก็ขับเคลื่อนมาจอดที่หน้าคณะที่ไลออนเรียนอยู่ และเมื่อรถยนต์จอดสนิท ไลออนก็ก้าวเท้าลงจากรถพร้อมสายตาที่สอดส่องมองหาใครบางคน"ยังไม่มาอีกเห

17.30น.เปลือกตาบางค่อยๆลืมตาขึ้นมา แสงสลัวจากโคมไฟที่โต๊ะหัวเตียงพอทำให้เธอได้เห็นว่าที่นี่ที่ไหน ถึงแม้เธอจะเคยเข้ามาแค่ครั้งเดียวก็ตาม"ตื่นแล้วก็ลุกขึ้นมากินข้าวจะได้กินยา" เป็นจังหวะที่สิงห์เปิดประตูเข้ามาพอดี ก็เห็นน้ำอิงนอนลืมตาอยู่"ไม่ต้องถามเยอะ" สิงห์พูดขัดทันทีเมื่อเห็นว่าน้ำอิงกำลังจะอ้าปากถามตนเอง"ฉันไม่ป้อนหรอกนะ กินเอาเอง" สิงห์วางโจ๊กกับยา ที่เขาสั่งคนของเขาให้ไปซื้อเอาไว้ให้ พร้อมกับถุงกระดาษที่มีเสื้อผ้าสำหรับผู้หญิงวางไว้ที่ข้างเตียงก่อนจะเดินไปนั่งโซฟาขนาดกลางที่ปลายเตียง"ก็ได้ค่ะ ไม่ถามอะไรก็ได้แล้วก็กินโจ๊กก็ได้แต่ไม่กินยาได้ไหมคะ""เรื่องมาก" ถึงจะได้ยินคำบ่น แต่มันกลับทำให้เธอรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก 'คนอะไรแก่แล้วยังขี้บ่น แต่ก็ยังดูดี'สิงห์เหมือนโดนสะกดให้หยุดมองใบหน้าหวานที่กำลังอมยิ้มไปกินโจ๊กไปแถมยังฮัมเพลงอีกต่างหาก"นี่เธอป่วยจริงไหม""ป่วยจริงสิค่ะ แต่ตอนนี้หายแล้วเพราะหนูมียาดี" สิงห์ถึงกลับเลิกคิ้วขึ้นสูง ก่อนจะหรี่ตาอย่างจับผิด"ฉันเพิ่งให้ยาเธอและเธอก็ยังไม่ได้กิน" น้ำเสียงที่ราบเรียบแต่ก็แฝงไปด้วยความสงสัย"อย่าทำหน้าเหมือนอยากรู้คำตอบแบบนั้นสิ

น้ำอิงหยิบพวงกุญแจมาเปิดประตูห้องวางถุงกระดาษลงบนโซฟา แล้วก็ตรงไปยังห้องนอนก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงไม้เล็กๆที่มีฟูกบางๆอยู่ เธอนอนลืมตามองเพดานที่มีพัดลมหมุนกระจายความเย็นดั่งกับลมเย็นในหน้าร้อน ด้วยสมองที่ว่างเปล่าก่อนจะผล็อยหลับไปในที่สุดอพาร์ตเมนต์ชั้นแปดตึกบี01.20น. "ห้องนี้?" ทั้งๆที่ตนเองเพิ่งพูดไปว่า เธออย่ามารักฉันเลย แต่เขากำลังทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม"ครับนาย" ชนินทร์ตอบเสร็จเขาก็หันไปงัดลูกบิดเพื่อเปิดประตูห้องให้กับเจ้านาย"ทำไมไม่เปิดดีๆ" สิงห์พูดด้วยน้ำเสียงที่สงสัยปนหงุดหงิดเมื่อเห็นคนของตนกำลังงัดห้องของน้ำอิง"ผมไม่ได้เอากุญแจผีมาครับ ขอโทษครับ!" ชนินทร์พูดแล้วก้มศีรษะลงเล็กน้อยอย่างรู้สึกผิด แต่สิงห์ก็ยกมือขึ้น เพื่อบอกว่าไม่เป็นไร พร้อมกับพูดขึ้นมาก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง"จัดการประตูให้เรียบร้อย""ครับนาย"หลังจากที่สิงห์ได้อ่านประวัติของน้ำอิงที่ถูกวางใส่ซองเอกสารสีน้ำตาลไว้บนหัวเตียง ไม่บอกก็รู้ว่าองอาจเป็นคนเอาวางไว้ให้เขาตอนที่เขากำลังอาบน้ำอยู่ และสิ่งที่เขาอ่าน มันทำให้เขารู้สึกอยากจะมาหาน้ำอิงเสียดื้อๆในตอนกลางดึกแบบนี้ทันทีที่สิงห์ก้าวเท้าเข้ามาภายในห้องที่

น้ำอิงเดินสำรวจห้องไม่กี่นาทีก็วางกระเป๋าผ้าลงบนเตียงนอน ก่อนจะก็หันมาหาคนยืนมองตนอยู่ที่หน้าห้อง"หนูขอกลับไปเก็บเสื้อผ้าแล้วก็ของใช้ก่อนนะคะ" ใบหน้าน่ารักฉายแววเกรงใจให้กับคนตรงหน้า แต่ถึงจะเกรงใจแค่ไหนเธอก็ยังคงเสียดายมาม่า ปลากระป๋องกับไข่ไก่ของเธออยู่ดี"ไม่ต้องหรอก ฉันให้คนจัดการซื้อเสื้อผ้าแล้วก็ข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นเอาไว้ให้แล้ว" เขาสั่งให้องอาจจัดการเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อคืนทันทีที่เขาออกมาอพาร์ตเม้นต์ของเธอ"แต่..หนูเสียดายของกินนี่คะ""ฉันคิดไว้อยู่แล้วว่าเธอต้องคิดแบบนี้ เย็นๆคนของฉันจะเอามาเก็บใส่ตู้ไว้ให้ในห้องห้องครัว..ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะออกไปทำงานก่อน""ค่ะคุณลุงสิงห์"เมื่อเธอเห็นว่าสิงห์ออกไปแล้วเธอจึงได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาลุงของเธอ"ฮัลโหล..น้ำอิง คุณสิงห์อะไรนี่เขาเป็นใครกัน ทำไมเขาถึงมาช่วยเหลือเรา""เรื่องมันยาวค่ะลุง แต่ถ้ามีโอกาสหนูจะไปหาลุงนะคะ""แล้วน้ำอิงรู้เหรอว่าลุงอยู่ไหน ลุงไม่ได้อยู่ห้องเช่าห้องเดิมแล้วนะ""เดี๋ยวหนูถามคุณลุงสิงห์เอาค่ะ""เอ่อๆดี ลุงฝากกราบขอบคุณคุณสิงห์ด้วยนะ ถ้ามีโอกาสลุงก็อยากจะไปกราบขอบคุณคุณสิงห์เขาต่อหน้า""ค่ะลุง

ห้างสรรพสินค้าXXหญิงสาวในกางยีนส์เอวต่ำพอดีตัว เสื้อครอปเอวลอยโชว์หน้าท้องที่แบนราบและขาวเนียน ใส่คู่กับรองเท้าผ้าใบทุกอย่างที่เธอสวมใส่ล้วนแต่คนของเขาเป็นจัดหา แต่มันคงจะดีกว่านี้ถ้าเป็นเสื้อตัวที่ยาวปิดหน้าท้องขาวๆนั้นซะ สิงห์เพิ่งจะได้เห็นเต็มตาก็ตอนที่นั่งรอเธอไปต่อคิวไก่ทอดยี่ห้อดัง เธอบอกว่าไม่ได้กินมานานแล้ววันนี้เธอเลยขอเขากินไก่ทอดแทนร้านอาหารญี่ปุ่นที่เขาพาเดินไปในตอนแรก"อันนี้เบอร์เกอร์ของพี่สิงห์ค่ะ" เธอหยิบเบอร์เกอร์ออกจากถาดของเธอแล้วยื่นไปให้สิงห์ที่ตรงหน้าบ้าเอ้ย เอาอีกแล้วหยุดยิ้มเดี๋ยวนี้นะสิงห์ ฮึบไว้ เผื่อมีใครมาเห็นจะเอาไปพูดได้ เดี๋ยวความน่าเกรงขามจะหมดไปเสียก่อน กับอีกแค่คำว่าพี่เอง"ทำไมของฉันมีแค่อย่างเดียว ทีของเธอมีเต็มถาดไปหมด" สิงห์แสร้งทำเป็นอยากจะกินของเธอด้วย เขาจึงแกล้งพูดออกไป"แทนตัวเองว่าพี่ก่อนค่ะ หนูถึงจะแบ่งให้" คนฟังถึงกับหัวเราะเบาๆออกมาจากลำคอ 'ดื้อใช่เล่นนะเรา'องอาจกับชนินทร์ที่นั่งโต๊ะไม่ห่างจากสิงห์และน้ำอิงมากนัก ต่างพากันยิ้มกับภาพตรงหน้า พร้อมกับแอบถ่ายภาพของคนทั้งสองให้คุณเจ้าป่ากับคุณโซแอลได้ดู พร้อมกับแคปชั่นว่า ความสุขมีอยู่เต็มใ