All Chapters of ลุงคนนี้เป็นมาเฟีย(25+): Chapter 31 - Chapter 40

สองเดือนต่อมาอีกสามเดือนงานแต่งงานของเราทั้งสองคนจะจัดขึ้นที่ประเทศบ้านเกิดของคุณแม่ของผม นั่นก็คือประเทศอิตาลี และเป็นเพราะคุณพ่อของผมท่านเป็นคนไทยที่ค่อนข้างเชื่อในฤกษ์งามยามดี ช่วงเวลาที่ดีเป็นมงคลตามพระอาจารย์ที่คุณพ่อนับถือท่านบอกมาภายในห้องนอนหลังจากกินข้าวมื้อเย็นกันเสร็จ ผมก็เดินไปทำงานที่ห้องทำงาน ส่วนน้ำอิงขอตัวไปอาบน้ำ เห็นบอกว่าวันนี้รู้สึกเพลียๆ พอผมจะชวนไปหาหมอก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่เมื่อวันก่อนชนินทร์มาบอกว่า เห็นน้ำอิงแวะร้านขายยาพอถามก็บอกว่าซื้อยาดมแต่ที่น่าแปลกก็คือ น้ำอิงเข้าไปนานพอสมควร และแน่นอนเมื่อผมถาม คำตอบที่ได้มาก็เหมือนกับชนินทร์ที่ได้คำตอบเหมือนกัน 'ยาดม'ผมนั่งทำงานจนเสร็จพร้อมกับส่งเมล์ไปให้ทางคู่ค้า เพื่อให้ทางนั้นได้อ่านข้อตกลงต่างๆในสัญญาการซื้อขาย แต่พอผมเดินมาถึงห้องนอน น้ำอิงกลับเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมมองไปที่ร่างเล็กที่ตอนนี้สวมใส่ชุดนอนที่หวาบหวิวเนื้อผ้าบางจนผมเห็นทะลุไปไหนต่อไหนแต่สิ่งนึงที่ทำให้ผมสนใจก็คือแววตาเธอตอนนี้ที่กำลังจ้องมาที่ผม คาดเดาไม่ได้เลยว่าน้ำอิงกำลังคิดอะไรอยู่ เธอเก่งขึ้นมากสำหรับการฝึกฝนตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาน้ำอิงฝึ

Trigger WarningBloodโปรดใช้วิจารณญารในการอ่านทั้งสองยืนกอดกันอยู่สักพักก็พากันเดินเข้าไปภายในของโกดัง บริเวณตามทางที่เดินเข้าไปยังในโกดังเต็มไปด้วยเลือดและร่างที่ไร้วิญญาณที่ส่งกลิ่นคาวคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ มีร่างไร้วิญญาณทั้งฝั่งของมาร์โกและฝั่งของผม แน่นอนว่าผมจะชดเชยพร้อมกับดูแลครอบครัวคนของผมให้ดีที่สุดและตลอดไป ความเสียหายของโกดังและสินค้าที่เกิดขึ้นผมคาดว่าหลายพันล้านกันเลยก็ว่าได้"เฮียเดี๋ยวหนูมานะคะ" ร่างบางพูดขึ้นมาในขณะที่เฮียสิงห์กำลังพูดคุยอยู่กับลูกน้อง"หนูจะไปไหนคะ""หนูอยากเข้าห้องน้ำค่ะ อ๋อ..ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวหนูรีบกลับมาค่ะ""โอเคครับ ถ้าหนูไม่กลับมาภายในห้านาทีเฮียจะไปตาม""...ค่าาเฮีย"จังหวะที่น้ำอิงหันหลังเดินไปผมสังเกตเห็นว่า เหมือนกางเกงของน้ำอิงเปียกน้ำหรืออะไรสักอย่างผมก็ไม่แน่ใจแต่ที่แน่ๆมันดูชุ่มๆบริเวณช่วงก้น..บางทีผมอาจจะคิดมากไป น้ำอิงอาจจะไปโดนอะไรเลอะมาก็ได้ เมื่อเห็นว่าน้ำอิงเดินขึ้นไปด้านบนแล้วผมจึงหันมาคุยกับลูกน้องต่อบริเวณที่ห้องน้ำชั้นสองของโกดังทันทีที่ฉันถึงห้องน้ำ ฉันก็รีบก้มดูที่เป้ากางเกงพร้อมกับเอามือจับๆดู เพื่อดูว่ามันใช่อย่างที่ฉันคิ

เช้าวันต่อมาแพขนตาเรียงสวยค่อยๆขยับ แสงแดดอ่อนๆที่ผ่านผ้าม่านสีขาวส่องลงมาที่ใบหน้าหวานที่ตอนนี้เริ่มมีเลือดฝาดอ่อนๆ ร่างเล็กขยับร่างกายเล็กน้อยก่อนจะรู้สึกว่ามีมืออีกมือที่คอยกุมมือของตัวเองเอาไว้แน่น และก็เป็นคนที่น้ำอิงที่กำลังนึกถึงอยู่แววตาใสมองไปที่ว่าที่คุณพ่อที่กำลังนั่งหลับพร้อมกับกุมมือของตน นิ้วก้อยเล็กๆเขี่ยไปมาเบาๆที่บริเวณด้านในของมือหนา หวังว่าเฮียของเธอจะตื่น"...น้ำอิง! หนูฟื้นแล้ว ยังเจ็บตรงไหนอยู่ไหม แล้วตอนนี้รู้สึกยังไงบ้างคะ" น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงบวกกับแววตาที่วูบไหวแฝงไปด้วยความกังวลน้ำอิงนึกในใจ เฮียเล่นยิงคำถามรัวขนาดนี้ จะให้เธอตอบคำถามไหนก่อนดี เมื่อนึกได้แบบนั้นเธอจึงเลือกที่จะยิ้มออกไปแล้วเปลี่ยนเป็นขอน้ำดื่มแทน"เฮีย..หนูหิวน้ำจัง""ได้ค่ะ" มือหนารีบเอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำแล้วเปิดฝาก่อนจะเทใส่แก้วน้ำที่คว่ำไว้อยู่ที่โต๊ะข้างเตียง"องอาจ!! องอาจ!" สิงห์ตะโกนเสียงไม่ดังมากนักพอที่จะทำให้คนที่ยืนอยู่หน้าห้องได้ยินแค่นั้น"ครับนาย""ไปตามหมอมา เร็วเข้า!""ครับนาย!"น้ำอิงได้มองภาพตรงหน้าที่ดูเหมือนวุ่นวายอยู่ไม่น้อย ก็เฮียมักจะชอบเล่นใหญ่แบบนี้เส

คฤหาสน์ตระกูลเสนีต์หลายเดือนต่อมาเฮียสิงห์คอยดูแลน้ำอิงเป็นอย่างดีเรียกว่าตัวแทบจะติดกันตลอดเวลา งานที่ต้องทำและดูแลตอนนี้เป็นไลออนที่คอยทำหน้าที่แทนเฮียสิงห์ในช่วงนี้ และแน่นอนที่ไหนมีน้ำอิงที่นั่นก็ต้องมีเฮียสิงห์ไม่ได้ต่างจากคนในครอบครัวนักรวมไปถึง เหล่าบอดี้การด์ แม่บ้านจวบจนไปถึงคนดูแลสวนบริเวณด้านหลังของคฤหาสน์ ที่เป็นสวนมะม่วงและส้มที่เจ้าป่าปลูกและดูแลตลอดมาหลายสิบปี เพราะโซแอลชอบกินส้มกับมะม่วงมากๆเจ้าป่าเลยปลูกเอาไว้ให้ภรรยาสุดสวยจะได้มีกินตลอดปีในช่วงแรกๆน้ำอิงค่อนข้างมีอารมณ์ที่แปรปรวน ค่อนข้างหงุดหงิดแค่เฮียสิงห์หายใจเสียงดังเธอก็จะรีบเดินหนีโดยที่แกล้งเดินไปหยิบโน้นนี่ ทำนั่นเพราะเธอเองก็แคร์ความรู้สึกเฮียสิงห์มากๆไม่อยากให้เขาน้อยใจหรือคิดมากไปต่างๆนานาแถมช่วงนี้น้ำอิงชอบซ้อมยิงปืนมากเป็นพิเศษแค่นั้นไม่พอเธอยิงแม่นราวจับวางลูกกระสุนปืนตรงเป้าเปะๆ วันดีคืนดีน้ำอิงก็ชวนเฮียสิงห์ องอาจและชนินทร์ให้ไปปืนเก็บมะม่วงและส้ม และต้องเอาลูกที่เธออยากกินเท่านั้นด้วยนะ"หนูคะ จิ้มกะปิเยอะไปแล้วค่ะ""...เฮีย""เห้ออ..ก็หมอบอกว่าต้องลดเค็มนี่ครับ""...""ก็ได้ครับ เฮียตามใจหนู"แล้

สิงห์อุ้มน้ำป่าออกมาตรงบริเวณระเบียงห้อง แล้วกวาดสายตาคมมองไปยังรอบๆของคฤหาสน์ตระกูลเสนีต์ ท่างกลางพระอาทิตย์ค่อยๆเคลื่อนลงใต้ขอบฟ้าช้าๆ เหล่าบอดี้การ์ดมากมายที่ยืนอยู่ตามจุดต่างๆ บางจุดก็ได้เวลาเปลี่ยนเวร ทุกคนต่างทำหน้าที่ของตนเองได้ดี ความงดงามของท้องฟ้าในช่วงพระอาทิตย์ตก มันทำให้สิงห์ชอบที่จะยืนดูอยู่แบบนั้นราวกับว่าโดนสะกดไว้ก็ว่าได้สิงห์ไม่ได้ยินเสียงดูดนมจากน้ำป่า ทำให้เขาก้มมองลงมาน้ำป่าก็เห็นว่าได้หลับปุ๋ยคาอกเขาเป็นที่เรียบร้อย สองเท้าใหญ่จึงเดินเข้ามายังภายในห้อง ที่มีน้ำอิงกำลังมองเขาอยู่"หลับไปหนึ่ง อีกหนึ่งตาใสแจ๋ว" คนเป็นแม่พูดขึ้นเมื่อเห็นคุณพ่ออุ้มน้ำป่าเข้ามา ลีโอที่ได้ยินเสียงแม่พูดก็ขยับปากอ้อแอ้ทันที เหมือนกับพูดอะไรสักอย่าง"ว่าไงครับลีโอ คุยอะไรกับแม่อยู่ครับ""..." ดวงตาใสๆแป๋วๆมองคนพ่อเมื่อได้ยินเสียง"ว่าไงคะ อยากให้แม่เหรอ"ไม่มีเสียงตอบรับแต่แขนปล้องๆกลับยกขึ้นสูงเพื่อบอกให้แม่อุ้ม น้ำอิงโน้มตัวลงไปแล้วอุ้มลีโอขึ้นมา ใบหน้าเล็กๆแนบลงไปกับบ่าพร้อมกับเอามือน้อยๆลูบไปมาที่อกอิ่มผ่านชุดนอนลื่นๆ"ชอบเหรอครับลีโอ""แอ้..""ลูกใครน้าหน้าไม่เห็นเหมือนแม่เลยสักคน"