Semua Bab พิษรักคุณหมอ: Bab 111 - Bab 120

“เอ๊ะ! นี่คุณ พูดอะไรหัดอายลูกอายเต้าบ้างสิ” คราวนี้เป็นคุณเพ็ญพิชย์ที่ถูกคุณมนูญรื้อฟื้นความหลังจนต้องปรามไว้“ตกลงจะเอาตามแผนของม้าไหม” คุณเพ็ญพิชย์หันมาถามบุตรชายด้วยสายตาแกมบังคับ“ขอผ่านครับ”“ทำไมล่ะ เดี๋ยวนี้เขาก็ง้อกันด้วยวิธีทั้งนั้นแหละ เชื่อม้าสิ รับรองได้ผล หรือเอาอย่างนี้ดีไหม ถ้ามันง้อ

“อยากขึ้นไปข้างบนไหม”“ขึ้นไปทำไมคะ”“ก็ขึ้นไปก่อน พวกเขาจะได้เลิกแอบดูเราสักทีไง” ตอนนี้มนูญกับคุณเพ็ญพิชย์และพวกคนใช้ในบ้านกำลังแอบดูพวกเขาอยู่จากมุมหนึ่งของบ้านยังไม่ทันที่หญิงสาวจะให้คำตอบพิชยะก็ช้อนร่างเล็กขึ้นไว้ในอ้อมอก“ปล่อยมีนลงค่ะ ไหนจะว่าต่อไปจะรอให้มีนอนุญาตก่อนไงคะ”“เริ่มพรุ่งนี้ไม่ใ

บทนำ“งั้นทบทวนหน่อยไหม?” แววตาของชายหนุ่มหรี่ลงอย่างชั่วร้าย สายตาคู่นั้นเลื่อนผ่านลำคอขาวผ่องขึ้นไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มชุ่มชื้น“ทบ...ทวนอะไร” “ก็ที่เธอทำคืนนั้นไง”“ไม่…” พิชชาจะอ้าปากพูดกลับถูกธนาฉวยโอกาสแทรกสอดลิ้นอุ่นร้อนของตนเองเข้าไปในโพรงปากแล้วบดเบียดในทันที ลิ้นร้อนระอุครูดสีไปกับเรียวลิ้น

พระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำลงชิดขอบฟ้า ไม่นานความมืดก็โรยตัวลงมา ร่างเล็กเหลือบมองนาฬิกาข้อมือที่บอกเวลาสิบแปดนาฬิกายี่สิบนาทีเดินผ่านร้านอาหารที่อยู่ตามชายฝั่งที่ประดับด้วยไฟดวงเล็ก ๆ อากาศเริ่มเย็นลงทุกทีหญิงสาวถอดรองเท้าสวมแบบเปิดส้นวางไว้ด้วยกันกับแอร์เมสใบย่อม ย่ำเท้าเปลือยเปล่าไปบนผืนทรายเม็ดละเ

"สมองคนเรามักจะจดจำความทุกข์ได้มากกว่าความสุขอยู่แล้ว ดังนั้นก็ไม่จำเป็นที่ต้องพยายามลืมอะไรหรอก เพราะเราควรใช้ความพยายามกับเรื่องหรือคนที่เราให้ค่าเท่านั้น” แม้จะมองไม่เห็นสายตาของอีกฝ่ายในขณะที่พูดออกมา แต่พิชชาก็รับรู้ได้ถึงความหวังดีที่แฝงอยู่ในถ้อยคำพวกนี้“ก็จริง” พูดอีกก็ถูกอีก ทำไมเธอต้องให้