All Chapters of บ้านไร่ชายดุ: Chapter 11 - Chapter 16

ส่วนเมย์นั้น ทันทีที่ร่างของเธอจมดิ่งลงใต้ธาราอีกครั้ง น้ำก็ไหลทะลักเข้าปาก เข้าจมูก เมื่ออากาศภายในร่างกายเริ่มหมดเธอก็พยายามจะฮุบเอากาศหายใจ แต่สิ่งที่เข้ามาภายในปอดกลับเป็นมวลน้ำมหาศาลทำให้เธอรู้สึกทั้งปวดแสบ ทั้งอึดอัดไปหมดร่างน้อยค่อย ๆ สิ้นแรงต่อต้าน ปล่อยให้ตนเองร่วงหล่นลงช้า ๆ ก่อนที่เธอจะสิ้นสติไปนั้น เธอเห็นร่างของหญิงสาวคนหนึ่งจมอยู่ใต้น้ำจนผิวซีดไปหมด ผมสีดำของเธอยาวราวกับสาหร่าย ชุดที่เธอขาดวิ่นเป็นริ้ว ๆ เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ดวงตาของเธอแดงก่ำร้องไห้ออกมาเป็นสายเลือด สิ่งที่ทำให้เมย์ตกใจมากที่สุดคือตรงกลางหน้าผากของเธอมีรอยถูกยิง ปากซีดจนน่ากลัวของผู้หญิงคนนั้นขยับร้องบอกเด็กสาวว่าหนีไป..... หนีไป...... หนีไป….ภาพนั้นทำให้เมย์ตกใจกลัวสุดขีด รวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายตะเกียกตะกายพยายามจะขึ้นเหนือน้ำ แต่ก็เหมือนมีมือที่มองไม่เห็นดึงเธอให้จมร่วมส่งสู่ท้องธาราร่างโชกไปด้วยเลือดลอยเข้ามาใกล้เธอเรื่อย ๆ“อย่า ! อย่าเข้ามานะ”เมย์ตะโกนก้องในใจพยายามตะเกียกตะกายหนีร่างนั้นอันน่าสยดสยองอย่างสุดชีวิต แต่ความเป็นจริงแล้วร่างของเธอไม่ไหวแม้แต่น้อย จนในที่สุดสติของเธอก็ดับวูบไป“อ

“เธอว่าอะไรนะ ผู้หญิงใส่ชุดสีขาว ถูกยิงที่หัวเหรอ”สไบนางรีบถามขึ้นด้วยสีหน้าหวาดผวา เพราะเธอเคยได้ยินคนในไร่ลือกันว่าวิญญาณของคุณผู้หญิงแห่งไร่นี้ยังไม่ไปผุดไปเกิด เธอยังคงวนเวียนอยู่ราวกับว่าห่วงบางสิ่งบางอย่าง“ใช่ค่ะ”เมย์พยักหน้าให้กับสไบนาง คนทั้งคู่มีสีหน้าราวกับจะรู้ว่าคนที่เธอเอ่ยถึงเป็นใคร เมย์จึงถามป้าด้วยความสงสัยว่า “เธอเป็นใครหรือคะ”บางทีพ่อเลี้ยงพยัคฆ์อาจจะเคยจับผู้หญิงมาเป็นเชลยเหมือนกับเธอก็ได้ จากนั้นก็ยิงเธอทิ้งป้าละออมีสีหน้าลำบากใจ และเคร่งเครียดขึ้นผิดปกติตอบว่า“ผู้หญิงที่หนูเห็น อาจจะเป็นคุณผู้หญิงของไร่ปลายดาวก็ได้”“นายผู้หญิงของไร่แห่งนี้เหรอคะ ทำไมเธอถึงมีรอยกระสุนที่หัวคะ ใครยิงเธอ”“มันเป็นเหตุการณ์เมื่อ 12 ปีก่อน ป้าไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่พ่อพยัคฆ์เล่าให้ฟังว่า เขาไปพบศพของคุณผู้หญิงอยู่ที่ริมลำธาร เธอถูกยิงที่ศีรษะจนตาย แต่ไม่พบศพคุณหนู”“ป้า ! เลิกพูดเถอะ ฉันกลัวไปหมดแล้ว ไม่เอาแล้ว ไม่ฟัง ไปดีกว่า”สไบนางกอดตัวเองมองซ้ายมองขวา ขนลุกขึ้นขนชั้นขึ้นตามตัว เธอเคยฟังเรื่องนี้มาแล้วหลายรอบ และไม่คิดจะอยากฟังอีก เพราะกลัววิญญาณที่ไม่ได้ไปผุดไปเกิดมาหาตน

“ใช่ ! ผมตั้งใจและวางแผนทั้งหมด คราวนี้คุณพอใจหรือยัง ผมจะบอกอะไรให้นะ ผมต้องการให้ไอ้พยัคฆ์มันทำร้ายหนูเมย์ แล้วเมื่อมันทำร้ายเธอ ฉันเองนี่แหละที่จะบอกมันว่า หนูเมย์คือหนูปลายดาวของมัน ! ฉันอยากจะเห็นหน้ามันอันหยิ่งผยองของมันนัก ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนถ้าวันนั้นมาถึง วันที่มันทำร้ายลูกสาวเพียงคนเดียวของพ่อสิงหา !”น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น“คนที่มันเฝ้าตามหา และรักทะนุถนอม มันกลับเป็นคนทำลายเธอให้ย่อยยับไปกับมือ ! ฮ่า ๆ พ่อเลี้ยงสิงหาจะเจ็บปวดแค่ไหน ถ้ามันรู้ว่าคนที่มันชุบเลี้ยงเหมือนลูก คือคนที่ทำร้ายลูกแท้ ๆ ของมัน ฮ่า ๆ”เสือเมฆหัวเราะอย่างบ้าคลั่งราวคนเสียสติบัวตองน้ำตาไหลพรากรู้สึกสงสารเด็กสาวจับใจที่ต้องกลายมาเป็นเครื่องมือแก้แค้นของเสือร้ายทั้งคู่“คุณมันบ้าไปแล้ว !”“คุณต่างหากที่บ้า ! ผมเป็นสามีของคุณนะ ส่วนลูกสาวของเราน่ะตายไปเพราะไอ้พ่อเลี้ยงสิงหาตั้งนานแล้ว ! คุณยอมรับสักที ! ยัยเมย์ตายจากเราไปตั้งนานแล้ว”เสือเมฆจับไหล่ของภรรยาเขย่าเต็มแรงเพื่อหวังให้หล่อนรับยอมรับความจริงเสีย“คุณเลิกร้องไห้เพราะลูกของคนที่มันทำให้ลูกของเราตายเสียที หยุดร้อง ตั้งสติซะ แล้วไปขึ้