Semua Bab พี่เขยเถื่อนสวาท : Bab 21 - Bab 30

เมฆก้าวออกมาอีกครั้ง คราวนี้ร้องเพลงสากล “นักร้องคนนี้น่ารักจัง... รับออฟหรือเปล่าวะ ติดต่อให้หน่อยได้ไหม” เพลิงแกล้งถามกับเด็กเสิร์ฟซึ่งเป็นชายหนุ่มหน้าตาซื่อ วันนี้เขาแกล้งวางมาดเป็นหนุ่มใหญ่สายเปย์ “เสียใจด้วยนะครับ... ต้องขอโทษจริงๆ คุณเมฆร้องเพลงอย่างเดียวครับ ไม่เคยออกไปกับแขก” เด็กเสิร์ฟตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ “โอเค... ไม่เป็นไร”เพลิงกล่าวยิ้มๆ ขณะสายตายังจับจ้อง แอบมองน้องเมียไม่วางตาเมฆกำลังโยกย้ายร่างกายช้าๆ ขยับไปกับท่วงทำนองดนตรีพลิ้วไหว ทันทีที่เยื้องกรายออกมาสู่รัศมีของแสงไฟที่ฉายกราดลงมาอาบร่าง ก็ยิ่งแลเห็นความน่ารัก ใบหน้าหล่อเหล่าโดดเด่นสะดุดตา ทว่าในขณะที่กำลังทอดสายตามองดูเมฆร้องเพลง จู่ๆ ก็เกิดเหตุการณ์วุ่นวายเล็กๆ ขึ้นบนเวที เมื่อชายอ้วนคนหนึ่งพยายามขึ้นไปบนเวทีแล้วยื่นเหล้าให้เมฆดื่ม “ดื่มหน่อยไอ้น้อง… เอ็งนี่มันน่ารักสุดๆ” เสี่ยสายเหลืองสายเปย์ คะยั้นคะยอไม่เลิก เมฆปฏิเสธไม่ได้จึงยกแก้วขึ้นดื่มตามมารยาท ด้วยไม่อยากให้เกิดความวุ่นวายภายในร้าน แต่เสี่ยหัวงูชอบอัดตูดเด็กก็ยังไม่เลิก ตามมาหลังเวท

เพลิงโหดมาก นนท์กราดน้ำเสียงใส่ทั้งท่าทางกล้าๆ กลัวๆ รู้แล้วว่าไอ้นี่แม่งโหดสาด“ไอ้ลูกหมาเอ๊ย.. มึงรีบๆ ไปให้พ้นตีนกู แต่ถ้ามึงแน่ใจว่าอยากจะตายอยู่ตรงนี้ก็ได้… กูจะสงเคราะห์ให้”เพลิงชักปืนออกมา เพียงเท่านั้นนนท์ก็วิ่งหางจุกตูดหลบไปหลังร้านแล้วไม่ปรากฏตัวอีกเลย“เข้าไปในรถ”เพลิงหันมามองเมฆ เขาสั่งเสียงเข้ม เหลือบไปมองรถกระบะของตัวเองที่จอดห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว“ถ้าผมไม่ขึ้นรถไปด้วย… พี่เพลิงจะยิงผมใช่ไหม”ชายหนุ่มเชิดใบหน้าท้าทาย“ยิงแน่ๆ... จะยิงให้พรุน... แต่ด้วยปืนกระบอกนี้”เพลิงชี้นิ้วลงมาที่เป้ากางเกงตุงๆ ของตัวเอง ก่อนจะรวบร่างของเมฆขึ้นรถไปกับเขาจนได้ในเวลาต่อมารถของเพลิงแล่นมาถึงโรงแรมม่านรูดอย่างที่เมฆคาดคิดเอาไว้ไม่มีผิด ว่าเขาต้องมาที่นี่เพลิงขับรถเข้าไปตามสัญญาณจากแสงไฟที่สว่างวาบขึ้นจากกระบอกไฟฉายของพนักงานโรงแรมม่านรูด ซึ่งคอยอำนวยความสะดวกให้กับลูกค้าอยู่ตรงปากประตูทางเข้าที่ค่อนข้างมืดเมฆใจหายวาบ หลังจากรถแล่นเข้ามาจอดอยู่ในช่องซึ่งมีม่านกั้นอยู่ระหว่างห้อง พลันนั้นเองผ้าม่านสีดำผืนใหญ่ก็ถูกรูดพรวด อำพรางทั้งรถและคนจากสายตาของผู้คนภายนอก“ลงมา... ”เพลิงสั่ง

เมฆผัดผ่อนเพราะมีเหตุผลบางอย่างอยู่เบื้องหลัง“เพื่ออะไร... เพื่อความฝันว่าสักวันเอ็งจะเป็นนักร้องมีชื่อเสียงโด่งดังยังงั้นหรือ?... เพื่อที่เอ็งจะเสียเวลาตามหาความฝันในโลกที่เต็มไปด้วยมายายังงั้นหรือ?”คำพูดของพี่เขยสะกิดหัวใจของเมฆอย่างแรง เพลิงรู้ทัน เมฆยอมรับว่า ‘นักร้อง’ คือความฝันสูงสุดอย่างหนึ่งในชีวิตของตน แต่วันแล้ววันเล่าก็ยังเอื้อมไม่ถึงฝันสักทีกระทั่งเวลาล่วงเลยมาถึงทุกวันนี้... เมฆก็เป็นได้แค่เพียงนักร้องกลางคืน ตระเวนไปร้องเพลงที่ผับโน้นผับนี้มานานหลายปี“กลับไปอยู่กับพี่เถอะนะ... จริงอยู่ที่ไร่อ้อยของพี่ไม่อาจบันดาล ‘ความฝัน’ หรือความศิวิไลซ์ในแบบที่เอ็งฝันใฝ่... แต่ ‘ความจริง’ ที่เอ็งจะได้จากไร่อ้อยแห่งนี้ก็คือผู้ชายที่ชื่อ ‘ไอ้เพลิง’ คนนี้ ผู้ชายที่มันสาบานด้วยชีวิตว่าจะรักเอ็งคนเดียวตลอดไป... พร้อมที่จะร่วมชีวิตเป็นผัวเมียกับเอ็งไปจนแก่เฒ่า... ”คำพูดที่พรั่งพรูออกมาจากอารมณ์เบื้องลึกของพี่เขยทำให้ชายหนุ่มนิ่งงันไปชั่วขณะเหมือนถูกสะกด“พี่รู้ว่าเอ็งมีความใฝ่ฝันว่าจะไปให้ถึงดวงดาว ถึงขั้นเป็นนักร้องเป็นศิลปินมีชื่อเสียงโด่งดังเหมือนพวกเดอะวอยซ์เดอะสตาร์อะไรนั่นที่มีแฟ

“อูย... ของเอ็งตอดดีเหลือเกิน”เมฆแอ่นก้น กระแทกเข้ากับหน้าท้องซึ่งแข็งแกร่งไปด้วยลอนซิกแพคของพี่เขย ดังบลั่กๆ ในนาทีที่ความเสียวซ่านกำลังถูกลำเลียงเข้ามาในร่างกายอย่างต่อเนื่อง หน่วงหนัก“แรงอีกพี่เพลิง... ผมจะถึงแล้ว”เสียงเร่งเร้าลืมอาย ทำให้เพลิงสอดมือรั้งเอวเมฆ กระชากเข้าหาตัว เพื่อให้รูทวารที่ลอยเด่นอยู่ระหว่างกลีบก้นอวบขาว แอ่นออกมารับการทิ่มทะลวงได้อย่างลึกล้ำถนัดถนี่ “อ๊าย... ฮึ่ก... ผมไม่ไหวแล้ว… ”ร่างกายของเมฆสั่นกระตุก ภายในอุ้งเชิงกรานบีบรัดตัวอย่างรุนแรง เพลิงรู้ว่าน้องเมียถึงสวรรค์แล้ว หลังจากเขาแอ่นสะโพก เสียบแท่งเอ็นเข้าใส่รูสวาทน้อยๆ อย่างหนักหน่วงในระลอกสุดท้าย อัดเข้าใส่สุดโคนไข่ พวงสวรรค์ที่ห้อยโตงเตงอยู่ใต้โคนเอ็น เหวี่ยงฟาดกลีบก้นของน้องเมียดังพลั่บๆ กระทั่งน้ำแตกในที่สุด สาดน้ำกามเข้ามาในโพรงเนื้อของเมฆมากมายในนาทีถึงสวรรค์ เมฆเกลือกใบหน้ากับโต๊ะ หอบหายใจแรงกับความรู้สึกออกัสซั่ม หลังจากโดนพี่เขยเสียบท่อนเอ็นสีดำยาวใหญ่กระแทกใส่ไม่หยุดจนก้นของเมฆช้ำแดงไปหมดแล้วในเวลาต่อมา ภายหลังจากเพลิงพิศวาสภายในห้องสงบลงแล้ว“ผมกลับได้หรือยัง... หนำใจพี่แล้วนี่นา

“ข่าวดี... ” น้ำเสียงของเพลิงตื่นเต้น รอฟัง “ใช่ครับ... ผมผ่านการออดิชั่นแล้วครับ ผมจะได้เป็นศิลปินในค่ายเพลงแล้ว” เพลิงแค่นยิ้ม รู้ว่าเขาควรยินดี แม้รู้ว่าความสำเร็จนี้กำลังจะแยกเมฆให้ห่างไกลออกไปจากเขาทุกขณะ “พี่ยินดีด้วย… ความฝันของเอ็งเป็นจริงแล้ว” เพลิงกล่าวแสดงความยินดี ทั้งที่ลึกๆ ภายในใจกำลังเจ็บปวดรวดร้าว แต่ไม่ว่าจะยังไง… เขาก็ควรแสดงความดีใจกับเมฆ... เขาควรยินดีกับอะไรก็ตาม ที่ทำให้เมฆมีความสุข กระทั่งเมฆเอ่ยอีกประโยคตามมา “ใช่ครับ… ฝันของผมเป็นจริงแล้วครับ… แต่... ” ชายหนุ่มส่ายหน้า ในวันที่ได้ตัดสินใจดีแล้ว… ว่าจะหันหลังให้กับความฝันจอมปลอมในโลกมายา เพื่อมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับพี่เขย… ในโลกของความเป็นจริง “แต่อะไร... ” เพลิงเค้นเสียงถามด้วยความอยากรู้ แทบจะรอฟังไม่ไหว “แต่ผมไม่เอา... ผมตัดสินใจแล้วครับ… ว่าจะกลับมาอยู่กับพี่เพลิง” เมฆบอกถึงเหตุผลที่ตนเดินทางกลับมาหาเขาในวันนี้ “เมฆ... โถ… ชื่นใจไอ้เพลิงที่สุด” เพลิงรำพึงเสียงสั่นเครือ โผเข้าสวมกอดร่า