Semua Bab พี่เขยเถื่อนสวาท : Bab 1 - Bab 5

“เกาะบ่าผมนะครับพี่เพลิง... ค่อยๆ นะ” ชายหนุ่มยกท่อนแขนกำยำของพี่เขยวางลงบนบ่าบอบบางของตัวเอง แล้วค่อยๆ พยุงร่างสูงใหญ่กว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตรขึ้นจากพื้นด้วยความทุลักทุเล พามานอนลงบนโซฟา “โคตรหนักอ่ะ… พี่เพลิงตัวใหญ่ยังกะยักษ์ รอเดี๋ยวนะ ผมจะเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ หน้าตาพี่ดูไม่ได้เลย ไม่น่าปล่อยเนื้อปล่อยตัวขนาดนี้” น้องเมียว่า เพลิงนอนนิ่ง เหลือบตามองชายหนุ่ม สุ้มเสียงของเมฆช่างเอื้อเฟื้อ ทำให้เขานึกขอบคุณที่ยังมีกะใจนึกถึงพี่เขยที่ตอนนี้กลายเป็นพ่อม่ายไร้คู่อย่างเขา “เอ็งบังเอิญผ่านมาทางนี้หรือยังไง?” เพลิงสงสัยในการมาถึงของเมฆ ถามขณะเมฆกำลังเช็ดหน้าเช็ดตาให้เขา มือเรียวลูบไล้ผ้าขนหนูผืนน้อยที่เพิ่งบิดน้ำมาหมาดๆ เช็ดซับไปทั่วใบหน้าครึ้มเคราของพี่เขยเมฆยอมรับว่าเพลิงเป็นผู้ชายที่หล่อมาก ต่อให้เขาปล่อยเนื้อปล่อยตัวจนหนวดเครายาวเฟิ้มและผมเผ้ารุงรังอย่างที่เห็น หากก็ไม่อาจลดทอนความหล่อเหลาของเขาลงได้เมื่อหน้าตาเริ่มสดใสขึ้นมาจากการเช็ดหน้า ดวงตาคมกริบจึงวาววับด้วยหยาดแววของชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง“ถามทำไมไม่ตอบ… บังเอิญผ่านมาทางนี้หรื

“เอ็งจะมาถือสาอะไรกันตอนนี้... อย่าคิดมากน่ะ ไม่มีอะไรน่าเกลียดหรอก… ” คำพูดของพี่เขยทำให้เมฆขยี้ฟองสบู่แล้วลูบล้วงเข้ามาระหว่างซอกขาซึ่งรกไปด้วยเส้นขนดกดำของพี่เขย เฉียดไปเฉียดมากับแก่นกาย เพลิงใจร้อน… จึงรีบคว้ามือน้องเมียมาสัมผัสกับดุ้นเอ็นของเขาเสียเอง “อุ๊ย... พี่เพลิง” ชายหนุ่มตกใจจนสบู่หล่นจากมือ เบือนหน้าหนีจากภาพตรงหว่างขา ไม่กล้ามอง แต่ก็เอามือลูบไล้เบาๆ ความเป็นชายของพี่เขยร้อนผ่าว ยาวใหญ่จนมือกำไม่รอบ “โห… น่ากลัวจังพี่เพลิง... ” น้องเมียจ้องมองสิ่งที่มือกำลังจับด้วยสายตาหวาดๆ หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ ยิ่งลูบยิ่งคลำ… ก็ยิ่งรู้สึกราวกับว่ากำลังกำฝักข้าวโพดสีดำใหญ่ๆ “พะ… พอหรือยัง... ” มือของเมฆสั่นไปหมดแล้ว ถามพลางพ่นลมหายใจออกมาด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ทั้งอาย กลัว ตื่นเต้น “ข้างล่างด้วยสิ... ต่ำลงอีก... อีกนิด” เพลิงถ่างขาออกเล็กน้อย เมฆหงายฝ่ามือ ค่อยๆ ลูบล้วงเข้ามาถูสบู่ คลึงเคล้าอุ้งมือกับถุงหนังย่นยานคล้ายลูกเงาะ กำลังหดเกร็งเป็นก้อนอยู่ด้านล่างโคนแท่งร้อนผ่าว โอบไว้ด้วยพุ่