All Chapters of I love you, Sister: Chapter 111 - Chapter 120

-Bianca-After four hours, lumapag na ang eroplano sa Pilipinas. Paglabas namin ng airport ay may naghihintay kaagad na isang limousine sa amin at nakapark sa harap.Tinulungan kami ng driver na ikarga ang mga bagahe namin, at si Vaughn naman ay pinauna na akong pumasok sa loob ng sasakyan. Namangha ako sa itsura ng loob.The interior of the car exudes luxury and quiet sophistication. Malamlam ang mga ilaw na nakatago sa loob ng kisame at sahig na nagbibigay ng eleganteng ambiance.Wala kaming ganitong sasakyan, pero makakabili kami kung gugustuhin namin, kaya lang ay masyadong praktikal si daddy. Masyadong kuripot. Itinatago ang kayamanan para daw sa magiging future apo niya. Pero kapag may kailangan namang gamit o may nagustuhan kami ay binibili niya, kagaya na lamang ng sports car ni Josh.Matagal na niyang pangarap magkaroon ng sports car, at laging inuungot kay daddy, pero ayaw siyang bilhan. Pero nang maka-graduate siya sa college at naging matagumpay ang kumpanya ay binalak niy

-Vaughn-When I got home, the last thing I expected was to see Beatrice already there, sitting comfortably on my couch like she owned the place, legs crossed, a smug little smile playing on her lips. Akala ko ba nasa Bali pa ito at kasama si Ivanov? Bakit nauna pa siyang umuwi kaysa sa akin?Damn! If only I had known she would go home, sana nag-stay pa kami ni Bianca doon ng ilang araw at tinapos ang bakasyon namin.My gut twisted with irritation, and for a split second, all I wanted was to kick her out of my house.“What the fuck are you doing here?” galit na tanong ko sa kanya at ibinalibag ang backpack na dala ko sa sofa. “Why are you asking me that question? I’m still your wife, and I live here.” nakakalokong sabi nito bago tumayo sa sofa. May hawak itong baso na may lamang alak. She walked around me and tried to touch me on the arm, but I slapped her hand away. Tumawa lang siya ng malakas at saka inubos ang laman ng baso.“Why are you treating me this way, Vaughn?” may himig p

-Vaughn-I woke up the next morning na mabigat ang ulo ko. Wala na din si Justin sa tabi ko. He might’ve gone to school already. Gusto ko nang bumangon pero hindi ko talaga kaya. Sobrang bigat ng pakiramdam ko. Dahil na rin siguro sa pagod at puyat ko noong nagdaang araw na kasama ko si Bianca.Pero hindi ko siya sinisisi. In fact, I cherished every moment we had together. The best time of my life was when it was just the two of us, alone on an island, far from the world, with nothing and no one but each other. It was quiet, simple, and real, like time stood still just for us.I smiled as I closed my eyes again and got back to sleep, and when I woke up, it was already ten in the morning. Shit!Bumalikwas ako ng bangon at nagtungo sa kuwarto ko para magshower, but then I remember Bianca. Baka nainip na ‘yun kakahintay sa akin.Kinuha ko ang phone ko na nasa ibabaw pa rin ng kama at chineck kung may message siya or missed calls, but I frowned when I saw nothing.Baka nauna na sa office.

-Bianca-That’s really Vaughn!Nanlaki ang mga mata ko nang makitang may sugat siya sa noo at may dugo sa parteng taas ng button-down shirt nito.“Vaughn! Vaughn! Oh my God, what happened to him? Vaughn!” kinakabahan at nanginginig ang boses na tanong ko sa isa sa mga medical staff na nagtutulak sa stretcher. “Nadisgrasya daw po sa motor ma’am.” hindi humihintong sagot nito.“What?!” I exclaimed in disbelief. Mabilis akong sumunod sa kanila hanggang sa ipasok na si Vaughn sa operating room, at nang akmang papasok din ako ay humarang siya sa akin sa may pinto. “Ma’am, hindi na po kayo pwedeng sumama sa loob.”“Okay. But please, save him! Iligtas niyo po siya, please!”“Ang mga doktor na po ang bahala sa kanya ma’am.” sagot nito at saka isinarado ang pinto.Naiwan ako sa labas na tulala at nanginginig ang buong katawan sa takot at kaba. Baka hindi na tuluyang magising si Vaughn. Oh my God, no! Please help him, oh dear God. Iligtas niyo po si Vaughn, please! Parang awa mo na, Lord!But

-Bianca-“What?” tito Vaughn exclaimed as he snapped his head to look at Beatrice, pero nagtaka siya nang wala na ito sa kinauupuan niya. “Where’s Beatrice?”“Umalis na po siya, tito.” sagot ko dito.Pero ilang segundo lamang ang nakakalipas ay nakita naming bumalik si Beatrice at kasama ang dalawang pulis kanina. “Siya ang hulihin niyo!” malakas na sigaw nito at nakaduro sa akin ang daliri niya. “She’s my husband’s mistress! Siya lang ang huling kasama ng asawa ko, kaya sigurado ako na siya ang nagturo sa asawa ko kung pano gumamit ng drugs, o baka pinainom niya ito bago sila maghiwalay kagabi!”My eyes widened in shock as I looked at her. “What are you talking about, Beatrice?” Pinagsasabi ng babaeng ito!“Ma’am, may ebidensiya po ba kayo sa sinasabi niyo?” tanong ng pulis sa kanya.“Isn’t that enough evidence? My husband never used drugs! Not ever! But ever since he got involved with that woman, this is what happened to him!” she screamed, almost out of control.Agad naman akong ni