All Chapters of ชายาตัวร้ายขององค์ชายใหญ่ผู้คลั่งรัก: Chapter 21 - Chapter 30

หลังจากเหตุการณ์วันนั้นเพียงไม่กี่วันข่าวลือก็แพร่สะพัดไปทั่วเมือง เสนาบดีจางจำใจต้องให้ลูกสาวแต่งงานกับชายตัดฟืนคนนั้นเพื่อรักษาชื่อเสียงที่แทบไม่เหลือแล้วเอาไว้ หลังจากแต่งงานก็ไม่มีใครพบเจอจางลี่เซียนอีกเลย ฮุ่ยหมิงได้ยินข่าวลือมาว่าเสนาบดีจางให้นางย้ายไปอยู่ท้ายเรือน เนื่องจากไม่สามารถทำใจยอมรับลูกเขยที่เป็นเพียงบ่าวตัดฟืนได้“พระชายาออกไปข้างนอกบ้างดีหรือไม่เพคะ อย่าทรง อุดอู้อยู่แต่ในห้องเลย” เฟยเฟิ่งพยายามชวนฮุ่ยหมิงออกไปข้างนอกเนื่องจากตั้งแต่เกิดเรื่องคราวนั้นพระชายาก็เอาแต่ตามหาความจริงว่าทำไม่แผนการถึงผิดพลาด“จากสิ่งที่เจ้าเล่ามา มีเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้นที่พวกเราคลาดกับจางลี่เซียนไป เจ้าว่าใครเป็นคนทำเรื่องนี้” ฮุ่ยหมิงหาได้ใส่ใจ เฟยเฟิ่งไม่ นางกำลังจดจ่ออยู่กับการครุ่นคิดว่าใครเป็นคนทำลายแผนนาง“หม่อมฉันคิดไม่ออกเลยเพคะ มีเพียงตอนไปขอน้ำอุ่นกับสาวใช้เท่านั้นที่หม่อมฉันไม่ได้เฝ้าประตูห้องไว้” เฟยเฟิ่งจำได้ว่านางพูดคำนี้ไปหลายรอบแล้ว“อืม ข้าว่าคนผู้นั้นต้องอยู่ในงานกับพวกเราเป็นแน่ มีเพียงคนในงานเท่านั้นที่สามารถสับเปลี่ยนแผนการของข้าได้ภายในเวลาไม่กี่นาที” ฮุ่ยหมิงยังคงพ

หวงเฟยหลงใช้เวลาพักรักษาตัวอยู่หลายวันจนหายดี ระหว่างนั้นภรรยาตัวน้อยของเขาเอาใจใส่ดูแลทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เขาจึงอยากพานางออกไปพักผ่อนสูดอากาศให้สดชื่นหลังจากเหน็ดเหนื่อยมานาน“หมิงเออร์ เจ้าอยากไปเที่ยวข้างนอกกับพี่หรือไม่” หวงเฟยหลงถามขึ้นขณะให้อาหารปลากับนางในสวน“ไปที่ใดเจ้าคะ ถ้าไปเที่ยวตลาดข้าไม่ไปหรอก ช่วงนี้ข้าไปบ่อยจนเบื่อแล้ว” ฮุ่ยหมิงตอบเขาอย่างไม่ใส่ใจ ช่วงนี้นางไปตลาดจนเบื่อแล้วจริงๆ ทั้งไปซื้อของมาทำอาหารให้คนอย่างป่วยเขา ไปตรวจสอบกิจการ หรือไปสั่งเสื้อผ้าสำหรับงานเลี้ยงต่างๆ เรียกได้ว่าช่วงนี้นางไปเดินตลาดแทบทุกวัน“เจ้าคิดว่าพี่พาเจ้าไปเที่ยวได้แค่ตลาดในเมืองหรือยังไง” หวงเฟยหลงอมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหัวเราะออกมา ภรรยาของเขาคิดว่าสถานที่ท่องเที่ยวในเมืองหลวงมีแค่ตลาดหรืออย่างไร“ก็ข้าไม่รู้หนิเจ้าคะว่ามีที่ใดอีก” ฮุ่ยหมิงตอบเขาอย่าง พาซื่อ นอกจากตลาดหรืองานเทศกาลในเมืองแล้วความทรงจำของยัยฮุ่ยหมิงตัวร้ายก็ไม่เคยไปที่อื่นอีกเลย“พี่กำลังจะพาเจ้าไปเที่ยวชมธรรมชาติ เจ้าชอบหรือไม่” หวงเฟยหลงพูดถึงสถานที่ท่องเที่ยวให้นางฟัง“ชอบสิเจ้าคะ มีสถานที่สวยง

“หมิงเออร์เจ้าท้องจริงหรือ” หวงเฟยหลงถามออกมาทันทีขณะปิดประตูห้องนอน เขากังวลใจเกี่ยวกับเรื่องนี้มาตลอดเมื่อมีโอกาสจึงเอ่ยถามอย่างไม่รีรอ“ท้องอะไรกันเจ้าคะ ข้าแค่พูดเพื่อตัดหนทางของไทเฮาเท่านั้น” ฮุ่ยหมิงหันมามองค้อนให้หวงเฟยหลงวงใหญ่ สามีของนางช่างเชื่อคนง่ายเสียจริง พูดมาแล้วก็อดโมโหไม่ได้ ไอ้อาการตกใจเกินเบอร์ของเขาเกือบทำพิรุธให้ผู้คนจับได้แล้วเชียว“นางบีบบังคับพี่ไม่ได้หรอก เจ้าอย่าลืมว่าพี่มีราชโองการของเสด็จพ่ออยู่” หวงเฟยหลงไม่เข้าใจว่าฮุ่ยหมิงโกหกเรื่องท้องเพื่ออะไร ทั้งที่นางก็รู้อยู่แก่ใจว่าไม่มีใครบังคับเขาได้“ข้ารู้เจ้าคะว่านางบังคับท่านไม่ได้ ข้าเพียงแค่ไม่อยากเสียเวลาต่อปากต่อคำเรื่องท้องกับนางก็เท่านั้น” ฮุ่ยหมิงพ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย ชีวิตนางร้ายของนางจะมีวันสงบสุขเหมือนคนอื่นเขาบ้างไหมนี่“เจ้าโกหกออกไปแบบนั้น ถูกจับได้ขึ้นมาจะทำยังไง” หวงเฟยหลงยังคงซักไซ้นางต่อ“พวกเรายังเหลือเวลาอีกหลายเดือนเพื่อทำให้มันเป็นจริงนี่เจ้าคะ” ฮุ่ยหมิงตอบออกมาเสียงเรียบ ผิดกับคนฟังที่กำลังรู้สึกว่าตัวเองล่องลอย หัวใจฟูฟ่องอย่างคาดไม่ถึง“หมิงเออร์ เจ้ายอมมีลูกกับพี่แล้วจริง

เมื่อเดินทางมาได้ครึ่งค่อนวัน ขบวนของฮุ่ยหมิงจึงหยุดพักผ่อนกันบริเวณชายป่า เหล่าลูกหาบทั้งหลายต่างแยกย้ายไปพักจากความเมื่อยล้า ส่วนฮุ่ยหมิงกับเฟยเฟิ่งก็ออกมาจากรถม้าเพื่อล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นเช่นกัน แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ขบวนเดินทางถูกล้อมเอาไว้ด้วยชายชุดดำจำนวนมาก ฮุ่ยหมิงตกใจกลัวสุดขีดนางไม่คิดเลยว่าจะถูกโจรป่าปล้นเข้าจริงๆ“พวกเจ้าต้องการสิ่งใด” ฮุ่ยหมิงทำใจกล้าสอบถามกลุ่มชายชุดดำ หากพวกเขาต้องการของมีค่านางจะให้ไป แค่ไม่ทำร้ายผู้คนก็พอ“ชีวิตของเจ้าอย่างไรหล่ะ” ชายชุดดำหัวหน้ากลุ่มตอบกลับมาเสียงเย็น“พวกเจ้าว่าอะไรนะ ต้องการชีวิตข้าอย่างนั้นหรือ” ฮุ่ยหมิงอุทานออกมา นางแปลกใจกับคำตอบของชายชุดดำเป็นอย่างมาก หากพวกเขาเป็นโจรป่าแน่นอนว่าต้องการของมีค่าเป็นสำคัญ แต่นี่พวกมันบอกว่าต้องการชีวิตนาง คนพวกนี้เป็นใครกัน“ถูกต้อง เจ้าฟังไม่ผิดหรอก หากยังไม่อยากตายตอนนี้ ยอมไปกับพวกข้าดีๆ เสีย” เมื่อได้ฟังคำตอบถัดมาฮุ่ยหมิงก็ยิ่งขมวดคิ้วมุ่นด้วยความสงสัยหนัก“พวกเจ้าจะเอาชีวิตข้าไปทำอะไร ข้าเป็นเพียงลูกสาว ขุนนางไม่ได้ร่ำรวยมากมาย เจ้าเอาทรัพย์สินที่ข้ามีติดตัวมาทั้งหมดหนีไป โดยไ

เพียงไม่นานความมืดก็ผ่านพ้นไปกาลเวลาล่วงเลยเข้าสู่เช้าวันใหม่อย่างรวดเร็ว ฮุ่ยหมิงถูกปลุกให้ตื่นโดยกลุ่มชายชุดดำก่อนที่คนพวกนั้นจะฉุดกระชากนางออกไปจากบ้านอันผุพัง การกระทำนั้นทำให้ฮุ่ยหมิงงุนงงไปชั่วขณะก่อนได้รับความกระจ่างในเวลาต่อมา“วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เจ้าจะได้มีชีวิตอยู่แล้วหล่ะแม่นาง ฮ่าๆๆๆๆ” ชายชุดดำคนหนึ่งเอ่ยบอกฮุ่ยหมิงอย่างย่ามใจ“พวกเจ้าหมายความว่าอย่างไร” นางเอ่ยถามชายคนนั้นกลับทันที“ก็วันนี้พวกเราจะได้จัดการกับสามีของเจ้าอย่างไรหล่ะ” ชายชุดดำอีกคนบอกสิ่งที่พวกเขาต้องทำในวันนี้ให้ฮุ่ยหมิงทราบอย่างผ่อนคลาย“พวกเจ้าคงกลัวสามีข้ามากใช่หรือไม่ถึงได้ขนกันมาเยอะขนาดนี้” ฮุ่ยหมิงทำทีเยาะเย้ยออกไป นางอยากรู้รายละเอียดแผนการของพวกเขามากกว่านี้“เฮอะ พวกข้ากลัวที่ไหนกัน เพราะไทเฮารับสั่งให้นำทหารมากกว่าครึ่งมาปิดล้อมสามีของเจ้าเอาไว้ต่างหาก วันนี้ยังไงสามีเจ้าก็ไม่มีทางรอดไปได้ ฮ่าๆๆๆๆ” เหล่าชายชุดดำหัวเราะพร้อมกันอย่างสนุกสนานออกมาฮุ่ยหมิงได้แต่นิ่วหน้ากับสิ่งที่ได้ยิน คนพวกนี้เห็นความตายของหวงเฟยหลงเป็นเรื่องน่าขบขันได้ยังไง หากนางมีชีวิตรอดไปได้เอาหัวเป็นประกันเลยว่าจะจับคนพ