All Chapters of เงาจันทราลิขิตบัลลังก์: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่ 41 ข่าวดีในยามสงบแสงแดดยามเช้าทอดยาวเป็นลำแสงผ่านช่องว่างระหว่างแผ่นไม้ของกระท่อมหลังเล็กที่ซ่อนตัวอยู่ใจกลาง หมู่บ้านเมฆาเงียบสงบ เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วจากยอดไม้ไผ่ที่พริ้วไหวตามลมขับกล่อมราวบทเพลงแห่งความสุขที่ไม่มีวันสิ้นสุดหลี่มู่ไป๋และมู่หรงชิง ได้พบกับความสงบสุขที่แท้จริงหลังจากผ่านพ้นพายุร้ายมามากมาย วันเวลาหมุนผ่านไปอย่างเชื่องช้าและอ่อนโยน แต่ละวันที่ผ่านไปคือการเติมเต็มความรักและความผูกพันที่มั่นคงของพวกเขายามเช้าตรู่หลี่มู่ไป๋จะตื่นขึ้นมาก่อนเสมอ เขาลุกขึ้นอย่างแผ่วเบาเพื่อไม่ให้รบกวนภรรยาที่ยังคงหลับใหลอยู่ข้างกาย กลิ่นหอมจางๆ ของดอกไม้ป่าและไอดินหลังฝนตกอบอวลไปทั่วห้อง นี่คือกลิ่นอายของชีวิตที่เรียบง่ายแต่เปี่ยมสุข เขาออกไปฝึกกระบี่ในป่าไผ่ท้ายหมู่บ้าน เสียงกระบี่แหวกอากาศดังแผ่วเบา เป็นดุจบทเพลงแห่งความสงบที่กลมกลืนกับธรรมชาติ การฝึกฝนนี้ไม่ใช่เพื่อการต่อสู้ แต่เป็นการรักษาสภาพร่างกายและจิตใจให้สงบและสมดุลเมื่อกลับมาถึงบ้าน กลิ่นหอมของข้าวต้มที่หุงจากฟืนและเสียงภาชนะกระทบกันเบาๆ ก็ลอยมาแตะจมูก มู่หรงชิง ภรรยาผู้เป็นที่รักของเขากำลังวุ่นอยู่ในครัว นางมักจะเตรี

ตอนที่ 43 วันสำคัญและการกำเนิดบุตรเวลาผ่านไปรวดเร็วดุจสายน้ำ หมู่บ้านเมฆาเงียบสงบยังคงอบอวลไปด้วยความสุขและความคาดหวัง การตั้งครรภ์ของ มู่หรงชิง ก้าวเข้าสู่เดือนที่เก้า ท้องของนางใหญ่จนเห็นได้ชัด และการเคลื่อนไหวก็เชื่องช้าลงมาก แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของนางยังคงสดใสอยู่เสมอ หลี่มู่ไป๋ ดูแลเอาใจใส่นางไม่ห่าง เขาเตรียมทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมสำหรับวันที่สำคัญที่สุดในชีวิตของพวกเขาบ่ายวันหนึ่ง ท้องฟ้าที่เคยสดใสก็เริ่มมืดครึ้มอย่างรวดเร็ว ก้อนเมฆสีดำทะมึนก่อตัวขึ้นอย่างหนาแน่น ปกคลุมทั่วทั้งหุบเขาและหมู่บ้านเมฆาเงียบสงบ ลมเริ่มพัดแรงขึ้นเรื่อย ๆ พัดกิ่งไม้และใบไม้ไหวเอนไปมา เสียงฟ้าผ่าดังสนั่นก้องกังวานไปทั่วภูเขา เป็นสัญญาณเตือนว่าพายุฝนกำลังจะมาถึงหลี่มู่ไป๋ที่กำลังซ่อมแซมรั้วบ้านอยู่รีบวิ่งกลับเข้ามาในบ้าน เขามองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเป็นกังวล “พายุใหญ่กำลังจะมาแล้วชิงเอ๋อร์”มู่หรงชิงที่กำลังนั่งเย็บผ้าผืนเล็กๆ อยู่ข้างเตาผิงเงยหน้าขึ้นมอง “เจ้าค่ะ ข้ารู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของอากาศมาสักพักแล้ว”ไม่นานนัก พายุฝนก็โหมกระหน่ำลงมาอย่างรุนแรง เสียงฝนตกกระทบหลังคาดังสนั่นราวกับกลองรบ

ตอนที่ 45การมาเยือนของสหายเก่าเวลาผ่านไปรวดเร็วดุจสายน้ำ หลี่เทียนอี้บุตรชายของหลี่มู่ไป๋ และมู่หรงชิง เติบโตขึ้นทุกวันภายใต้การดูแลเอาใจใส่อย่างดีของพ่อแม่ ชีวิตใน หมู่บ้านเมฆาเงียบสงบ ยังคงดำเนินไปอย่างเรียบง่ายและเปี่ยมสุข เสียงหัวเราะของเด็กน้อยดังก้องไปทั่วกระท่อมหลังเล็ก เติมเต็มความสมบูรณ์ให้กับครอบครัวที่สร้างขึ้นจากความรักและความเข้าใจหลี่มู่ไป๋และมู่หรงชิงปรับตัวเข้ากับบทบาทใหม่ของการเป็นพ่อแม่ได้อย่างรวดเร็ว ความเหน็ดเหนื่อยจากการอดหลับอดนอนในยามค่ำคืน หรือการต้องคอยดูแลเอาใจใส่ลูกน้อยตลอดเวลา ล้วนถูกทดแทนด้วยรอยยิ้มไร้เดียงสาของเทียนอี้ และความสุขที่เอ่อล้นในหัวใจทุกเช้าหลี่มู่ไป๋จะอุ้มหลี่เทียนอี้ ออกไปรับแสงอรุณอ่อนๆ หน้าบ้าน เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วจากยอดไม้ไผ่ที่พริ้วไหวตามลมขับกล่อมราวบทเพลงแห่งความสุข เทียนอี้จะยิ้มตอบ ดวงตาคู่เล็กๆ มองจ้องไปยังโลกภายนอกด้วยความอยากรู้อยากเห็น“ดูสิลูกนี่คือดอกไม้ นี่คือผีเสื้อ” หลี่มู่ไป๋จะชี้ชวนให้ลูกน้อยดูสิ่งต่างๆ รอบตัว ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนอย่างที่มู่หรงชิงไม่เคยคิดว่าเขาจะมีส่วนมู่หรงชิง นางมักจะใช้เวลาส่วนใหญ่ในการดูแลลูก

ตอนที่ 47การผจญภัยเล็กๆ ในหมู่บ้านวันเวลาในหมู่บ้านเมฆาเงียบสงบ ยังคงหมุนผ่านไปอย่างเชื่องช้า แต่มันก็เต็มไปด้วยชีวิตชีวาที่เพิ่มขึ้นจากเสียงหัวเราะและเสียงอ้อแอ้ของ หลี่เทียนอี้ บุตรชายของ หลี่มู่ไป๋และมู่หรงชิงเมื่ออายุเข้าสู่ช่วงวัยเตาะแตะ หลี่เทียนอี้ ก็เริ่มสำรวจโลกกว้างรอบตัวเขาอย่างกระตือรือร้น สร้างความปั่นป่วนเล็กๆ น้อยๆ ที่น่าเอ็นดูให้กับพ่อแม่และชาวบ้านหลังจากที่สามารถยืนและเดินได้ด้วยตัวเอง หลี่เทียนอี้ ก็กลายเป็นเด็กที่ไม่อยู่นิ่ง เขาคลานไปทั่วบ้าน แล้วพัฒนาเป็นการเดินเตาะแตะสำรวจทุกซอกทุกมุมของกระท่อมเล็กๆ ที่เป็นโลกใบแรกของเขา ดวงตาคู่เล็กๆ ของเขามักจะเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ทุกสิ่งรอบตัวดูน่าสนใจไปเสียหมด ไม่ว่าจะเป็นผีเสื้อตัวน้อยที่บินผ่านหน้าต่าง แมลงเต่าทองที่คลานอยู่บนพื้นดิน หรือแม้แต่หยดน้ำค้างบนใบหญ้าหลี่มู่ไป๋และมู่หรงชิง ต้องคอยจับตาดูเขาอยู่ไม่ห่าง ทุกวันคือการผจญภัยครั้งใหม่สำหรับพวกเขาในฐานะพ่อแม่มือใหม่“เจ้าตัวเล็กนี่ไม่เคยหยุดนิ่งเลยนะเจ้าคะ” มู่หรงชิงกล่าวพลางหัวเราะ เมื่อเห็นเทียนอี้พยายามจะปีนขึ้นไปบนเก้าอี้หลี่มู่ไป๋รีบเข้าไปประคองเขาไว้

ตอนที่ 49 เพื่อนใหม่ในหมู่บ้านในหมู่บ้านเมฆาเงียบสงบ ที่ธรรมชาติโอบล้อม ชีวิตของหลี่มู่ไป๋ และมู่หรงชิง ดำเนินไปอย่างเรียบง่าย ทว่าเต็มเปี่ยมด้วยความหมายจากการเฝ้ามอง หลี่เทียนอี้ บุตรชายของพวกเขาเติบโตขึ้นทุกวัน หลังจากที่ได้เรียนรู้บทเรียนแรกจากพ่อแม่และเริ่มคุ้นเคยกับโลกกว้างรอบตัว เทียนอี้ก็เข้าสู่ช่วงวัยที่พร้อมจะขยับขยายโลกของเขาให้กว้างขึ้น นั่นคือการเริ่มต้นสร้างสัมพันธ์กับเด็กคนอื่นๆ ในหมู่บ้าน และเรียนรู้การเป็นส่วนหนึ่งของสังคมที่อบอุ่นแห่งนี้หลี่เทียนอี้ไม่ใช่เด็กที่เก็บตัว เขามักจะแสดงความอยากรู้อยากเห็นต่อผู้คนรอบข้างเสมอ ตั้งแต่ยังเป็นทารกเขาก็สามารถจดจำใบหน้าของชาวบ้านได้ทุกคนและมักจะยิ้มทักทายอย่างสดใสเมื่อพวกเขาเดินผ่านไปมา เมื่อเขาเริ่มเดินได้คล่องขึ้น โลกของเขาก็ไม่ได้จำกัดอยู่แค่ในบ้านหรือสวนหลังบ้านอีกต่อไป แต่ขยับขยายไปสู่เส้นทางเล็กๆ รอบหมู่บ้านหลี่มู่ไป๋และมู่หรงชิง สังเกตเห็นว่าลูกชายของพวกเขาเริ่มแสดงความสนใจในการเล่นกับเด็กคนอื่นๆ ในหมู่บ้าน เวลาที่พวกเขาพาเทียนอี้เดินเล่น เขาจะหยุดมองเด็กๆ ที่กำลังวิ่งไล่จับกันอย่างสนุกสนาน และบางครั้งก็พยายามจะเดินเข