Semua Bab เงาจันทราลิขิตบัลลังก์: Bab 1 - Bab 10

ตอนที่ 2 เงาอดีตและอรุณรุ่งแห่งชีวิตใหม่ทางลับสิ้นสุดลงที่ป่าทึบด้านหลังเมืองหลวง มู่ไป๋เดินโซซัดโซเซออกมาสู่โลกภายนอกในค่ำคืนที่พายุฝนกำลังกระหน่ำอย่างรุนแรง สายฟ้าฟาดผ่าลงมาเป็นระยะๆ แสงแปลบปลาบฉายให้เห็นต้นไม้สูงใหญ่ที่เสียดฟ้า และเงาทะมึนของป่าที่ดูน่าหวาดกลัว เขาหันกลับไปมองเมืองหลวงที่ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิดและเงาจันทราที่ถูกบดบัง น้ำตาของเด็กชายเอ่อคลอ มันเป็นคืนที่ตระกูลหลี่ล่มสลาย เสียงกรีดร้องของบิดามารดาและพี่ชายยังคงติดอยู่ในหู เป็นบาดแผลลึกที่ยากจะลบเลือน และเป็นจุดเริ่มต้นของโชคชะตาที่พลิกผันของเด็กชาย หลี่มู่ไป๋เด็กน้อยเดินไปตามทางในป่าอย่างไร้จุดหมาย ท่ามกลางสายฝนที่เทกระหน่ำไม่หยุดหย่อน ความหนาวเหน็บกัดกินไปถึงกระดูกจนร่างกายสั่นสะท้านไปทั้งตัว เสื้อผ้าที่เปียกปอนและหนักอึ้งทำให้การเดินเป็นไปอย่างยากลำบาก ความหิวโหยและความกลัวเข้าเกาะกุมหัวใจ เขาเดินสะดุดรากไม้ล้มคะมำครั้งแล้วครั้งเล่า ร่างกายบอบช้ำ แต่จิตใจกลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นแปลกๆ ที่ได้รับมาจากบิดา นั่นคือต้องรอดและต้องสืบหาความจริงเขาไม่รู้ว่าเดินไปนานแค่ไหน ท่ามกลางความมืดมิดและเสียงฟ้าร้องที่คำรามคร

ตอนที่ 4 การเผชิญหน้าในม่านหมอกแห่งโชคชะตาเสียงอึกทึกครึกโครมจากตลาดด้านนอกโรงเตี๊ยม เหมยฮวาดึงหลี่มู่ไป๋ออกจากภวังค์ความคิด เขาวางถ้วยชาลงอย่างแผ่วเบา ดวงตาคู่คมทอดมองออกไปนอกหน้าต่างที่เผยให้เห็นความอลหม่านที่กำลังปะทุขึ้นในเมืองหลิงหยาง กลุ่มนักเลงอันธพาลกำลังทำลายข้าวของและข่มขู่ชาวบ้านอย่างไม่เกรงกลัวกฎหมาย หัวหน้ากลุ่มรูปร่างใหญ่โตส่งเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งราวกับสัตว์ป่ากระหายเลือด“พวกเจ้ากล้าดียังไงถึงมาสร้างความวุ่นวายที่นี่!” เสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างชัดเจนและกังวาน ไม่ได้ตะโกน แต่กลับเปี่ยมด้วยอำนาจและออร่าที่น่าเกรงขามจนทำให้เสียงโหวกเหวกของตลาดพลันเงียบสงบลงชั่วขณะหลี่มู่ไป๋เลิกคิ้วเล็กน้อยด้วยความสนใจ เขามองตามเสียงนั้น และในที่สุด ก็ได้เห็นบุรุษผู้หนึ่งก้าวออกมาจากร้านผ้าไหมที่อยู่ไม่ไกล บุรุษผู้นั้นสวมชุดผ้าไหมสีน้ำเงินเข้มสนิท ปักลวดลายเมฆามงคลอย่างประณีต บ่งบอกถึงฐานะที่ไม่ธรรมดา ใบหน้าคมคาย ผิวขาวผ่องราวหยก ดวงตาเรียวรีฉายแววเฉลียวฉลาดและสุขุมเกินวัย ผมดำขลับถูกรวบมัดอย่างเป็นระเบียบด้วยปิ่นหยกชั้นดี ออร่าของเขาดูสง่างามและเยือกเย็นในเวลาเดียวกัน เขาไม่ใช่คนในยุท

ตอนที่ 6 เสียงกระซิบแห่งคัมภีร์เทพมารหลังจากแยกจากมู่หรงชิงที่เมืองหลิงหยาง หลี่มู่ไป๋ไม่ได้หยุดนิ่ง เขาเก็บกำไลหยกที่นางมอบให้ไว้ในอกเสื้อใกล้หัวใจ สัมผัสถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านออกมาเล็กน้อย ราวกับเป็นเครื่องเตือนใจถึงมิตรภาพที่เริ่มถักทอขึ้นท่ามกลางความไม่ไว้วางใจ เขาเดินทางต่อไปตามเบาะแสที่ได้จากเมืองหลิงหยาง เพื่อตามหา เสนาบดีจ้าว อดีตขุนนางผู้จงรักภักดีที่หายสาบสูญไป ซึ่งหลี่มู่ไป๋เชื่อว่าเสนาบดีผู้นั้นอาจเป็นกุญแจสำคัญในการไขปริศนาการล่มสลายของตระกูลหลี่เส้นทางของหลี่มู่ไป๋พาดผ่านเมืองใหญ่หลายแห่ง หมู่บ้านเล็กๆ ที่เงียบสงบ และป่าเขาที่รกร้าง เขาเดินทางด้วยเท้าเป็นส่วนใหญ่ เพื่อให้สามารถสังเกตการณ์ความเป็นไปของยุทธภพและราชสำนักได้อย่างละเอียดถี่ถ้วน เขาสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงในแคว้นเหลียงที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผู้คนจำนวนมากดูหวาดระแวงและชีวิตความเป็นอยู่ก็ยากลำบากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ความขัดแย้งระหว่างสำนักในยุทธภพเริ่มปะทุขึ้นถี่ครั้งกว่าเมื่อก่อน และข่าวลือเกี่ยวกับขุนนางฉ้อฉลและการใช้อำนาจในทางมิชอบก็แพร่กระจายไปทั่วทุกหย่อมหญ้าในโรงเตี๊ยมเล็กๆ แห่งหนึ่งระหว่างทางสู่เมืองไก

ตอนที่ 8: เงาอดีตในบันทึกโบราณทางลับที่ หลี่มู่ไป๋ เลือกที่จะพุ่งเข้ามาเพื่อหลบหนีจากกลุ่มคนชุดดำนั้นนำพาเขาดิ่งลึกลงไปสู่ใต้ดิน อากาศภายในเย็นชื้นจนรู้สึกได้ถึงกระดูก และมีกลิ่นอับของดินและหินผาปะปนกับกลิ่นสาบของกาลเวลา เสียงฝีเท้าของกลุ่มคนชุดดำที่ติดตามมาเริ่มห่างออกไป บ่งบอกว่าพวกมันน่าจะชะลอความเร็วลงเมื่อเผชิญกับความมืดมิดและเส้นทางที่ไม่คุ้นเคยนี้ หลี่มู่ไป๋ใช้ความมืดมิดเป็นเกราะกำบัง และความรู้ด้านภูมิศาสตร์ที่อาจารย์ผู้เป็นอาจารย์เคยสอนเพื่อนำทาง เขาสัมผัสผนังหินที่เย็นเฉียบด้วยปลายนิ้ว พยายามจับทิศทางและลักษณะของทางเดินอุโมงค์นั้นทอดตัวยาวและคดเคี้ยวราวกับลำไส้ของสัตว์ร้ายใต้พิภพ บางช่วงเป็นทางเดินแคบๆ ที่ต้องเบียดตัวผ่านไปอย่างระมัดระวังจนรู้สึกได้ถึงความอึดอัด บางช่วงก็เปิดกว้างออกเป็นห้องโถงขนาดเล็กที่มืดมิดและเงียบงันจนได้ยินแม้แต่เสียงลมหายใจของตนเอง หลี่มู่ไป๋เคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังทุกย่างก้าว แม้จะมั่นใจว่าคนชุดดำยังตามมาไม่ทัน แต่เขาก็ไม่อาจประมาทได้แม้แต่น้อยเขาเดินทางลึกเข้าไปในอุโมงค์นั้นราวครึ่งชั่วยาม แสงสว่างจากภายนับค่อยๆ จางหายไปจนมืดสนิท หลี่มู่ไป๋ต้องอ

ตอนที่ 10 เงามรณะในยามราตรีการเดินทางสู่เมืองหลวงของ หลี่มู่ไป๋ นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายดั่งใจคิด ทุกย่างก้าวที่เขาเข้าใกล้ศูนย์กลางอำนาจแห่งแคว้นเหลียง อันตรายก็ยิ่งทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่ได้เผชิญหน้าแค่กับเหล่าผู้ที่ตามล่า "คัมภีร์เทพมาร" ที่บัดนี้กลายเป็นความลับของ "ตราผนึกมังกร" แต่ยังมีกลุ่มคนปริศนาที่สังเกตการณ์และติดตามเขามาตั้งแต่เขาออกจากหุบเขาหมอกทมิฬหลี่มู่ไป๋ต้องเดินทางในเวลากลางคืนเป็นส่วนใหญ่ เพื่อหลีกเลี่ยงสายตาผู้คนและตรวจจับเงาที่ติดตามเขา เขามักจะเลือกเส้นทางที่เปลี่ยวร้าง ห่างไกลจากหมู่บ้านและถนนใหญ่ แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังสัมผัสได้ถึงความรู้สึกถูกจับจ้องอยู่เสมอ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของพลังยุทธ์ที่แฝงมากับสายลมในยามค่ำคืน แต่พวกมันก็ฉลาดพอที่จะไม่ปรากฏตัวให้เห็นอย่างโจ่งแจ้งบางครั้ง เขาก็ต้องเผชิญหน้ากับนักยุทธ์ผู้ละโมบที่เชื่อข่าวลือว่าเขาครอบครองคัมภีร์เทพมาร พวกเขาเหล่านี้มักจะถูกหลี่มู่ไป๋จัดการได้อย่างง่ายดายด้วยเพลงกระบี่ที่รวดเร็วและเด็ดขาด แต่ละครั้งที่เขาลงมือ เขาก็ยิ่งมั่นใจว่าฝีมือของเขาก้าวหน้าไปมากเพียงใดเมื่อหลี่มู่ไป๋เข้าใกล้