Semua Bab เงาจันทราลิขิตบัลลังก์: Bab 51 - Bab 60

ตอนที่ 50ความสุขที่เรียบง่ายและอบอุ่นวันเวลาไหลผ่านไปดุจสายน้ำใน หมู่บ้านเมฆาเงียบสงบ ทุกวันคือภาพสะท้อนของความสุขที่เรียบง่ายและอบอุ่นสำหรับครอบครัวของ หลี่มู่ไป๋และมู่หรงชิง บุตรชายของพวกเขา หลี่เทียนอี้เติบโตขึ้นอย่างแข็งแรงและสดใส ไม่ใช่แค่เพียงร่างกายที่เติบโต แต่จิตใจของเขาก็เบ่งบานภายใต้ความรัก ความเอาใจใส่ และสภาพแวดล้อมที่บริสุทธิ์ของธรรมชาติกระท่อมไม้หลังเล็กของหลี่มู่ไป๋และมู่หรงชิง ไม่ใช่แค่ที่อยู่อาศัย แต่คืออาณาจักรแห่งความสุขที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม หลี่เทียนอี้ ที่ตอนนี้วิ่งเล่นได้อย่างคล่องแคล่วทั่วบริเวณบ้านและสวน คือศูนย์กลางของทุกสิ่งทุกอย่างทุกเช้า แสงอาทิตย์ยามอรุณรุ่งจะสาดส่องเข้ามาในห้องนอน เปล่งประกายความสดใส หลี่เทียนอี้มักจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงนกร้องเจื้อยแจ้ว เขากระโดดลงจากเตียงเล็กๆ ของตัวเอง แล้ววิ่งเตาะแตะไปหาพ่อแม่ที่กำลังเตรียมอาหารเช้า“พ่อ แม่” เสียงเล็กๆ ใสแจ๋วของเทียนอี้ดังขึ้น พร้อมกับอ้อมกอดเล็กๆ ที่รัดรอบขาของหลี่มู่ไป๋และมู่หรงชิงหลี่มู่ไป๋ ที่เคยเป็นจอมยุทธ์ผู้เคร่งขรึม บัดนี้กลับมีรอยยิ้มอบอุ่นประดับอยู่บนใบหน้าเสมอ เขามัก

ตอนที่ 52ก้าวสู่เส้นทางยุทธภพย่างเข้าสู่ช่วงวัยหนุ่มฉกรรจ์ หลี่เทียนอี้ เติบโตขึ้นเป็นบุรุษผู้สง่างาม ร่างกายสูงโปร่งกำยำ ใบหน้าคมคายฉายแววเฉลียวฉลาด ดวงตาเป็นประกายแห่งความมุ่งมั่นทว่าเปี่ยมด้วยความอ่อนโยน เขาสืบทอดทั้งรูปลักษณ์อันหล่อเหลาจากบิดา และความเมตตาจากมารดา พรสวรรค์ด้านวรยุทธ์ของเขาก็ได้รับการบ่มเพาะจนก้าวหน้าไปไกลเกินกว่าที่ผู้เป็นท่านพ่อจะคาดคิด แต่สิ่งสำคัญที่สุดที่ หลี่มู่ไป๋และมู่หรงชิง ได้ปลูกฝังให้เขาคือ คุณธรรมและความเข้าใจในชีวิตที่ลึกซึ้งหลายปีที่ผ่านมา หลี่เทียนอี้ ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางความสงบสุขใน หมู่บ้านเมฆาเงียบสงบ เขาได้เรียนรู้ทุกสิ่งจากท่านพ่อและแม่ ทั้งวิชาเพลงกระบี่ที่เน้นการปกป้อง การเอาตัวรอดในป่า และการเชื่อมโยงกับธรรมชาติ แต่ยิ่งเติบโตขึ้นเท่าไหร่ ความรู้สึกบางอย่างในใจของเขาก็ยิ่งเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ นั่นคือ ความปรารถนาที่จะออกไปสำรวจโลกภายนอกเขามักจะนั่งอยู่บนยอดเขา มองไปยังทิวทัศน์อันกว้างใหญ่ไพศาลที่ทอดยาวออกไปเกินกว่าหมู่บ้าน สายตาของเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น แม้ท่านพ่อแม่จะเล่าเรื่องราวของยุทธภพและโลกภายนอกให้ฟังอยู่เสมอ แต่การได้สัมผั

ตอนที่ 54การช่วยเหลือและมิตรภาพแรกหลังจากพักผ่อนในเมืองชิงเหมินได้หนึ่งคืน หลี่เทียนอี้ก็ออกเดินทางอีกครั้ง มุ่งหน้าสู่ทิศตะวันออกตามเส้นทางที่พ่อเคยแนะนำ แม้จะเพิ่งก้าวเข้าสู่โลกภายนอกได้ไม่นาน แต่เขาก็เริ่มปรับตัวเข้ากับจังหวะชีวิตที่เร่งรีบและสิ่งแวดล้อมที่แตกต่างออกไปจากหมู่บ้านที่คุ้นเคย ทุกย่างก้าวคือบทเรียนใหม่ และเขาก็พร้อมที่จะเรียนรู้ทุกสิ่งเส้นทางที่ทอดยาวออกไปจากเมืองชิงเหมินนั้นแตกต่างจากถนนหนทางในเมืองอย่างสิ้นเชิง สองข้างทางเป็นป่าทึบที่เขียวชอุ่ม ห่างไกลจากบ้านเรือนผู้คน ทำให้บรรยากาศดูเงียบสงบและเปลี่ยวเปลี่ยวมากขึ้น หลี่เทียนอี้ยังคงเดินไปอย่างไม่เร่งรีบ สังเกตการณ์สิ่งรอบตัวอย่างละเอียด เขาได้ยินเสียงลมพัดผ่านยอดไม้ เสียงสัตว์ป่าร้องหากัน และกลิ่นไอดินที่ชื้นแฉะจากการที่เมื่อคืนฝนตกปรอยๆเขาสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่แฝงอยู่ในป่าแห่งนี้ เป็นพลังงานที่แตกต่างจากพลังปราณบริสุทธิ์ของภูเขาที่หมู่บ้านของเขาตั้งอยู่ แต่เป็นพลังงานที่ค่อนข้างปะปน มีทั้งความบริสุทธิ์ของธรรมชาติ และความมืดมิดที่เกิดจากการกระทำของมนุษย์หลี่เทียนอี้ยังคงยึดมั่นในคำสอนของบิดา ไม่โอ้อวดใ

ตอนที่ 56 ความรู้สึกที่เริ่มก่อตัวหลังจากเหตุการณ์ในตรอกมืดที่เมืองหลิงหลง การปรากฏตัวของไป๋ซูเจินได้ทิ้งร่องรอยไว้ในใจของหลี่เทียนอี้ เขายังคงนึกถึงใบหน้าของนาง กลิ่นหอมจางๆ และน้ำเสียงที่ไพเราะของนางอยู่เสมอ การเดินทางในยุทธภพที่เคยเต็มไปด้วยความตื่นเต้นจากการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ บัดนี้กลับมีอีกหนึ่งมิติเพิ่มเข้ามา นั่นคือความรู้สึกบางอย่างที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อนหลังจากเหตุการณ์นั้นไม่นาน หลี่ฟงก็กลับมาหาหลี่เทียนอี้ที่โรงเตี๊ยม เพื่อชักชวนให้เขาไปร่วมงานเลี้ยงใหญ่ที่ตระกูลหลี่จัดขึ้น เพื่อเป็นการขอบคุณหลี่เทียนอี้ที่ช่วยเหลือพวกเขา“ท่านหลี่เทียนอี้ขอรับ คืนนี้ตระกูลหลี่ของเราจะจัดงานเลี้ยงเล็กๆ ขึ้น เพื่อเป็นการขอบคุณท่านอย่างเป็นทางการ” หลี่ฟงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ข้าหวังว่าท่านจะให้เกียรติไปร่วมงานนะขอรับ”หลี่เทียนอี้ลังเลเล็กน้อย เขาไม่คุ้นเคยกับงานเลี้ยงที่คึกคักเช่นนี้ แต่เมื่อเห็นความจริงใจของหลี่ฟง เขาก็ตัดสินใจตอบตกลงงานเลี้ยงของตระกูลหลี่จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่สมกับเป็นตระกูลพ่อค้าใหญ่ ผู้คนมากมายแต่งกายด้วยเสื้อผ้าแพรพรรณงดงามมาร่วมงาน เสียงดนตรีบรรเลงขับกล่อม และอาหารเลิศร

ตอนที่ 58ความคิดถึงและบทเรียนหลังจากการเผชิญหน้าอันขมขื่นที่จวนตระกูลไป๋ในเมืองจินหลิง หัวใจของหลี่เทียนอี้เต็มไปด้วยความเจ็บปวดจากการถูกปฏิเสธและความโหยหาไป๋ซูเจิน เขาจากเมืองนั้นมาด้วยความรู้สึกสับสนและผิดหวัง แต่การแยกจากกันในครั้งนี้กลับเป็นจุดเริ่มต้นของบทเรียนสำคัญในชีวิต ที่จะทำให้เขาเติบโตขึ้นทั้งทางด้านอารมณ์และจิตใจหลี่เทียนอี้ออกเดินทางจากเมืองจินหลิงโดยไร้จุดหมาย เขาปล่อยให้เท้าก้าวเดินไปตามเส้นทางต่างๆ โดยไม่รู้ว่าจะไปที่ใด ดวงตาที่เคยมุ่งมั่นบัดนี้กลับเต็มไปด้วยความท้อแท้ อากาศที่เคยสดชื่นดูเหมือนจะอับชื้นไปด้วยความรู้สึกเศร้าสร้อยของเขาตลอดการเดินทาง ภาพของไป๋ซูเจินยังคงติดตาเขา เสียงของนาง คำพูดของนาง และรอยยิ้มของนางยังคงดังก้องอยู่ในหูของเขา เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดความรักที่บริสุทธิ์ของเขาจึงต้องเผชิญกับอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ เพียงเพราะฐานะที่ไม่เท่าเทียมกันเขาเคยคิดว่าพลังและคุณธรรมที่บิดามารดาสอนมาจะทำให้เขาสามารถยืนหยัดอยู่ในยุทธภพได้อย่างสง่างาม แต่บัดนี้เขากลับรู้สึกไร้ค่า เมื่อไม่สามารถปกป้องความรักของตนเองได้“เราอ่อนแอเกินไปจริงๆ หรือ” หลี่เทียนอี้รำพึ