Semua Bab ชายาข้าน่ารักเกินใคร: Bab 141 - Bab 150

ขบวนเสด็จออกเดินทางกันมาหกวันหกคืน เดินๆ หยุดๆ กว่าจะถึงตำหนักเยว่ชุนก็เป็นช่วงบ่ายคล้อยของวันที่เจ็ด จากปกติหากเดินทางโดยรถม้าจะถึงภายในสองวัน ม้าเร็วใช้เวลาเดินทางเพียงหนึ่งวันแท้ๆ แต่เพราะบรรดานายท่านทั้งหลายต่างพากันยิงนกตกปลากันไปตลอดทาง ค่ำไหนนอนนั้น แวะมันทุกอำเภอ เส้นทางจากพระราชวังถึงตำหนัก

ตำหนักข้างฝั่งตะวันออกของตำหนักเยว่ชุนตกอยู่ในวสันตฤดูอันชุ่มฉ่ำเย็นสบาย ช่างแตกต่างกับตำหนักหลักที่ตอนนี้ร้อนระอุราวตกอยู่ในวันที่ร้อนที่สุดของฤดูร้อนก็ไม่ปาน เฉินเทียนอี้ปรายตามองภรรยาพะเน้าพะนอเอาอกเอาใจสิงโตตัวน้อยมาตลอดทาง ถ้ามันเป็นลูกสิงโตจริงๆ มีหรือที่เขาจะถือสา แต่สิงโตตัวนี้จ้องแต่

หลานซือเยว่อุ้มสิงโตตัวน้อยเข้ามาในห้องบรรทม ใช้ผ้าที่อบจนอุ่นบรรจงเช็ดขนให้เจ้าตัวน้อยอย่างใส่ใจ สวีเฟยหลงถูกภรรยาปรนนิบัติรู้สึกอุ่นสบายไปทั้งตัว นอนหมอบอยู่บนตัก อ้าปากหาวหวอด ซุกไซ้ศีรษะกับต้นขานุ่มหาที่นอน ดูน่ารักน่าเอ็นดูยิ่งในสายตาของหลานซือเยว่ “จะนอนทั้งอย่างนี้เลยหรือ ระวังจะอดกินเ

และแล้วงานเลี้ยงก็ได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ถึงจะบอกว่าเป็นงานเลี้ยง แต่ก็เหมือนเป็นการทานอาหารมื้อเย็นร่วมกับญาติสนิทมิตรสหายเสียมากกว่า ทุกคนจึงปล่อยตัวกันเต็มที่ มีอาหารและสุราเลิศรสให้ลิ้มลอง ดนตรีไพเราะ ทิวทัศน์งดงาม บรรยากาศเย็นสบายยังจะต้องสนใจสิ่งใดอีก แตกต่างกับเจ้าเมืองหานโจวอย่างสิ้นเชิ

เฉินเทียนอี้ลูบแผ่นหลังสิงโตน้อย แสร้งทำสีหน้าตัดพ้อต่อว่าภรรยาปนโศกศัลย์เกินเหตุตามคำชี้แนะของสวีเฟยหลง พวกเขารู้ดีว่ามุกนี้ใช้ได้ผลกับหลานซือเยว่ทุกครั้งไป เห็นไหมภรรยาของพวกเขาทำสีหน้าสำนึกผิดแทบไม่ทันแล้ว “ไม่ใช่อย่างนั้นนะเสี่ยวเทียน ข้าแค่มองเฉยๆ ไม่ได้คิดเป็นอื่นเลยนะ” หลานซือเยว่ร้อนใ