Semua Bab ฉลามไม่เคยรัก: Bab 41 - Bab 50

รถที่ยังจอดอยู่ที่เดิมเสมือนก่อนหน้านี้ไม่มีใครขับไปไหนส่งผลให้ฉลามกวาดสายตาเพื่อมองหาคนที่ก่อนหน้านี้บอกว่าจะขับกลับสบตาปุ๊บลีโอเค้นเสียงหัวเราะปั๊บ มันนั่งสูบบุหรี่ไม่ไกลจากรถมากนักแต่ที่น่าแปลกใจมากกว่าคือการที่มันยังไม่กลับนั่นแหละ “มึงยังไม่กลับ” “รอมึง”“รู้ว่ายังไงกูก็ต้องออกมา? ไม่คิดว่าเขาจะใจอ่อนยอมให้กูค้างเลยเหรอ” หยั่งเชิงถาม กลัวมันรู้ว่าโดนไล่ทั้งที่อ้อนเขาแทบตาย“กับคนอื่นก็อาจจะเป็นไปได้ แต่ไม่ใช่คนนี้” “หึ!” ฉลามเค้นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ สมกับที่เป็นเพื่อนเขา เพราะคนนี้ยากมันคงรู้ว่าเขาเลยสนใจมาก แต่ก็ตามนั้น ขนมไม่เหมือนคนอื่นจริงๆ “สรุปคนที่ส่งข้อความหากูคือมึง?”“แล้วคนของมึงที่อุตส่าห์จ้างให้จับตามองไม่ส่งข่าว?” คิ้วดกเข้มขมวดเข้าหากัน ไม่รู้ว่าควรแปลกใจกับอะไรก่อนดี ระหว่างที่ลีโอเป็นคนส่งข้อความ กับเรื่องที่มันรู้ว่าเขาจ้างคนให้คอยจับตาดูขนมอยู่ห่างๆ“ทำไมมึงรู้เยอะจังวะ”“เรื่องบางเรื่องเงินก็แก้ปัญหามันได้ สุดท้ายก็ปัญหาของมึง ไม่ใช่ปัญหาของมัน”“เหมือนเงาตามตัวกูอ่ะไอ้สัด! อยู่ใกล้มึงแล้วกูชักกลัว อธิบายชัดๆ ดิวะ” ลีโอหลุดขำ ดับบุหรี่ก่อนจะมองสบตากับเพื

ฉลามเดินตามหลังคนตัวเล็กกว่าเข้าห้องเงียบๆ ลิ้นสากดันเข้ากับมุมปากเบาๆ สัมผัสกับรอยแตกที่ถูกต่อยสวน แต่แค่นี้มันเล็กน้อยมาก มากที่สุดหากเทียบกับที่ไอ้เวรนั่นโดน เขาต่อยมันปุ๊บมันสวนปั๊บ และจากนั้นตีนเพื่อนของเขาก็กระแทกตัวมันทันทีเช่นกัน ก่อนใครเพื่อนเลยคือลีโอ คนอย่างมันเคยยอมใครที่ไหน เพื่อนเจ็บมันเจ็บกว่าเพื่อน ถ้าหน้าไอ้เหี้ยนั่นมันไม่ได้เย็บไม่ใช่ฝีมือของลีโอ! “ขอโทษ…” ฉลามเอ่ยทำลายความเงียบ เห็นเธอเงียบนานแล้ว ไม่พูดอะไรออกมาเลยสักคำ ไร้เสียงตอบรับแต่ขนมหมุนตัวกลับมาจับมือ ดึงเขาไปนั่งที่โซฟาก่อนจะหายไปอีกมุมของห้องกลับออกมาอีกครั้งพร้อมยาในมือ เขามองความอ่อนโยนของเธอเงียบๆ มองดวงตากลมโตที่กำลังมองรอยบนมุมปากของเขา จากนั้นก็ได้ยินเสียงถอนลมหายใจเบาๆ โกรธไหมที่เขาทำพี่ชายเธอ ทำมันแรงมากเลยด้วย หมัดเดียวจนมือเจ็บ! “เจ็บไหม” คำถามกระตุ้นใจให้สั่น ฉลามส่ายหน้าไปมาทันที รู้สึกดีขึ้นมาแค่เธอเอ่ยถาม“ขอโทษที่ใจร้อนเกินไป”“…”“แค่บอกว่ามันสำคัญแค่ไหน เดี๋ยวจัดการตัวเอง” หมายถึงจะใจเย็นกว่านี้ จะไม่ฝากรอยช้ำสีแดงๆ บนใบหน้าถ้าอดทนได้อ่ะนะ“แค่ไม่อยากยุ่งเกี่ยว เพิ่งรู้วันนี้ว่าเขาเ

“ไอ้สัด! กวนตีนนะมึง”“น้องสบตามึงบ่อยนะ แต่น้องยิ้มให้กูบ่อย เหลวหมดแล้วใจกูเนี่ย”“เรื่องของมึง” ใครไม่รู้แต่ทุกคนในห้องนี้รู้ ไอ้สองตัวมันฟาดฟันกันบ่อยมาก แต่พวกมันก็รักกันมากเช่นกัน อย่าว่าแต่คนสองคน แต่หมายถึงทุกคนในกลุ่ม เพื่อนมีปัญหา ไม่เคยหรอกที่จะปล่อยให้เผชิญหน้ากับปัญหาแค่คนเดียวสุขก็สุขด้วยกัน เจ็บก็เจ็บด้วยกัน!“สรุปได้ยัง” ทุกคนหันไปทางติณห์ที่เป็นเจ้าของคำถาม“สรุปอะไรวะ”“ไอ้หลามกับเด็กมัน จะเป็นแค่คนคุยอีกกี่วัน จะเลิกเป็นกี่โมงบอกกูด้วย”“กูก็อยากรู้ กูรอเสียบ”“เสียบปุ๊บ กูเหยียบหน้าปั๊บ มึงเอาไหม?”“โหดไป นี่เพื่อน”“ดีเลย กูจะได้เหยียบแรงๆ คนนี้กูหวง พวกมึงอย่ามาวอแว” ทุกคนยิ้มก่อนจะหันมองออกไปคนละทางเมาแล้วพูดมาก เมาแล้วเริ่มปากสว่าง รู้ตัวไหมว่าแค่คนคุยไม่จำเป็นต้องพามาแนะนำให้เพื่อนรู้จัก ไม่จำเป็นต้องนั่งเบียด ไม่ต้องโอบตลอดเวลาแบบนั้น และแค่คนคุย เขาไม่หวงกันหรอกเอาใจไปลงเล่น ไม่มีทางเป็นแค่คนคุย!“…ได้เวลาทายาแล้ว” มือเล็กถูกบีบเบาๆ เป็นเชิงส่งสัญญาณ ขนมเอี้ยวตัวมามองพร้อมกับพยักหน้ารับ วันนี้คนปากช้ำดื่มไปเยอะเหมือนกัน“ได้ๆ พี่จะเดินไปหยิบยามาใช่ไหม”“ย

“หนักไหม”“อะไรหนัก?”“เพื่อนมึงไง มึงว่าสภาพของมันตอนนี้หนักไหม” องศาสบตากับทุกคนเรียงตัว และหยุดสายตาที่ลีโอนานสุด อยากได้ยินความคิดเห็นของมัน“ก็หนัก แต่ก็ช่างมัน วันไหนมันร้องเดี๋ยวกูโอ๋แล้วซับน้ำตาให้มันเอง”“สภาพ รักเพื่อนจริงนะมึงอ่ะ”“ก็เพื่อนกู เตือนแล้วมันไม่ฟัง”“ไหนตอนแรกบอกรอซ้ำ” “ให้โอกาสมันมีความสุขบ้าง เด็กคนนี้ก็น่ารักดี เปลี่ยนจากรอซ้ำมันโอ๋มันตอนมันร้องแทนละกัน” แล้วก็ยิ้มไปตามๆ กัน ที่จริงก็คิดเหมือนกันนั่นแหละ เพื่อนสุขก็สุขตาม พอมันช้ำก็กระทืบซ้ำ เอ๊ย! ซับน้ำตาให้มัน ปล่อยให้มันเรียนรู้เอง โตแล้ว ตรงไหนมีความสุขก็อยู่ตรงนั้นนานๆในขณะที่ด้านนอกกำลังนึกสภาพของเสือที่กำลังกลายร่างเป็นหมา คนด้านในก็ใส่กันยับ! ฉลามพลิกร่างบางให้อยู่ในท่าคุกเข่า รั้งเอวคอดกิ่วเข้ามาประชิดลำตัวก่อนจะกระแทกหนักๆ เน้นๆ ในท่าคลานเข่า แก่นกายขยับเข้าออก ตอกลึกเข้าสุดออกสุดจนร่างบอบบางกระเพื่อมตามปึก! ปึก! ปึก! ปึก! “อ๊าส์!” ฉลามเชิดใบหน้า หลุดเสียงครางออกมาอย่างสุดจะกลั้น เสียวมาก และเธอเล่นเขาเสียวอยู่ตลอดเวลา ยิ่งตอนที่ขนมเอี้ยวใบหน้ากลับมามอง เห็นหน้าเสียวๆ ตาเคลิ้มๆ แล้วทนไม่ไหว ฝ่

มหาวิทยาลัย “…ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดี แต่เราจะไว้ใจเสืออย่างเขาได้จริงๆ ใช่ไหม” เจนสบตากับคนที่มองตาใส ขนมไม่เคยปิดบังเพื่อน มีอะไรในใจเธอเล่าทุกอย่าง แม้กับคนคนนั้นที่ตอนแรกคุยกันเพราะช่วยเหลือกันขนมก็ไม่ปิดบังความสัมพันธ์เปลี่ยน ความรู้สึกเปลี่ยน เพื่อนเธอก็พร้อมที่จะเปลี่ยนสถานะเช่นกัน! “ตอนแรกก็กลัว แต่เราจะเอาแต่มองในสิ่งที่เขาเป็นกับคนอื่น ยกเว้นเรามาเป็นตัวตัดสินมันก็ไม่ได้ไม่ใช่เหรอ” “ก็ใช่นะ ที่ผ่านมาเขาก็อาจจะยังไม่เจอคนที่ใช่ คนเราถ้าจะอยากจริงใจกับคนที่เราคิดว่าใช่จริงๆ มันก็ไม่แปลกเลยนะ เป็นไปได้อยู่แล้ว” ไข่มุกเห็นด้วย เอาจริงๆ ห่วงความรู้สึกของเพื่อนมากเรื่องพ่อ แต่พอมีเรื่องอื่นมาช่วยเยียวยาจิตใจมันก็ทำให้หายห่วงไปได้บ้างเหมือนกัน“เขาน่ารักนะ อยู่ด้วยแล้วมีรอยยิ้มตลอดเลย”“แพ้คนหล่อ?”“แพ้ทุกอย่างที่เป็นเขา” บอกแล้วยิ้มอีก เขินมาก ยิ่งตอนที่โดนเพื่อนบีบแก้มอย่างมันเขี้ยว หลบไม่หัน เห็นเพื่อนอมยิ้มแล้วเขินหนักมาก หัวใจมันเต้นแรงทุกครั้ง ชอบเวลาแบบนี้ที่สุดเลยรอยยิ้มที่เปื้อนใบหน้าในตอนแรกค่อยๆ หายไปในยามที่สายตาเห็นว่าใครกำลังเดินตรงมาที่เธอ สุขไม่นาน มารก็มาผจญ ไล่ยัง