Semua Bab ฉลามไม่เคยรัก: Bab 51 - Bab 60

หลายวันต่อมา หมับ~แขนขาวผ่องสอดเข้าไปโอบรัดร่างหนาพลางซุกใบหน้าเข้ากับแผงอกกว้างทันทีที่ประตูห้องถูกดันให้ปิดลง เราทั้งคู่อยู่ด้วยกันตามลำพัง จนคนตัวเล็กกล้าที่จะกอดเพื่อเรียกร้องหาความอบอุ่นจากกายหนาอีกครั้งฉลามอมยิ้ม ก้มหน้ามองคนที่กอดตัวเขาจนแน่นก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “เป็นอะไร อ้อนแบบนี้อยากให้พี่อุ้มไปที่เตียงใช่ไหม” “เปล่า~ เหนื่อยจัง” บอกความรู้สึกที่เป็นพลางรัดตัวเขาแน่นกว่าเก่า ชอบกลิ่นน้ำหอม ชอบความแน่นทุกสัดส่วน ชอบคนนี้ทุกที่เลย“เรียนหนักมากเลยเหรอ”“อือ” “เครียดเรื่องอะไรไหม เล่าให้พี่ฟังได้นะ” “บอกไม่ถูกอ่ะ ไม่ค่อยรู้สึกแบบนี้เท่าไหร่ นานๆ ถึงจะเป็นที” ขนมผละจากแผงอกกว้างเป็นการโอบเอวสอบเอาไว้หลวมๆ เงยหน้ามองคนที่สูงกว่าก่อนจะหลับตาพริ้มเมื่อริมฝีปากหยักได้รูปกดลงมาจูบที่หน้าผากมนอย่างอ่อนโยน“โกดหนวดแล้ว~ เมื่อวานมันทิ่มแก้ม วันนี้ปากนุ่ม หนวดไม่โดนเลย”“เรียบร้อยแล้ว จัดการให้เกลี้ยงเลย” กล้าพูดได้เต็มปากว่าที่ผ่านมาฉลามไม่เคยต้องทุ่มเทให้ใครแบบนี้ ไม่จำเป็นต้องทำตามที่ใครร้องขอ แต่กับคนนี้เขากลับเต็มใจทำให้ ขอแค่เธอบอกออกมามันอาจจะเป็นเพราะว่าเรารู้

“ดีใจมากกว่าที่ได้อยู่เป็นเพื่อน อย่าไปยอม ถ้าเราไม่โอเคมันก็ไม่มีความจำเป็นที่เราต้องยอม มันไม่ใช่แม่ แม่อยู่บนสวรรค์ ไม่จำเป็นแคร์คนแบบนั้น เข้าใจไหม” ขนมพยักหน้ารับ“เรื่องของผู้ใหญ่ มันเกิดขึ้นแล้ว ไม่มีใครกลับไปเปลี่ยนแปลงได้ ถ้าพ่อรู้ตัวว่าผิด พ่อต้องทำอะไรสักอย่าง เขาไม่ได้มีสิทธิ์มาบังคับอะไรให้ได้ตามใจตัวเองทั้งนั้น เธอบรรลุนิติภาวะแล้ว อยู่ได้ มีชีวิตด้วยตัวเองได้ ไม่ได้จะบอกให้ตัดขาดกับพ่อ แต่ถ้ารู้สึกไม่โอเคอย่าฝืน ถ้าเขาบีบให้ไม่มีที่ยืนก็มายืนข้างๆ พี่ เดี๋ยวดูแลเอง” ถามว่าทำได้จริงๆ ไหม บอกเลยว่าได้ เธอมาแต่ตัวเลยก็ได้ มีปัญญาทำให้มีความสุขและมีชีวิตที่ดีได้เหมือนกันเวลามันไม่ใช่เครื่องพิสูจน์อะไรทั้งนั้น แค่หัวใจ แค่ความรู้สึก อย่างอื่นช่างหัวมัน กูไม่แคร์!“คงต้องกลับไปเคลียร์กับพ่อ”“เข้าใจ แต่โอเคเมื่อไหร่ค่อยไป อย่าไปตอนนี้ ตอนที่ไม่มีแรงจะสู้”“…”“จำเอาไว้ อย่ารักใครมากกว่าตัวเอง” บอกคนอื่นน่ะบอกได้ แต่ตอนนี้กูห่วงคนอื่นมากกว่าตัวเองฉิบหาย แค่หยดน้ำใสๆ ที่มันไหลออกมาจากตา ก็แค่ผ่านความรู้สึกเจ็บหนัก หัวใจมีแผลมาจนต้องร้องไห้ของเธอ ทำไมมันถึงมีอิทธิพลต่อเขาขนาดนี

แกร๊ก~“ไอ้สัด! นี่พวกมึงสองตัวยังอยู่กันอีกเหรอวะ!” ฉลามผงะ ก้าวถอยหลังทันทีที่ดันประตูเปิดแล้วพบไอ้สองตัวที่มาหาเขา มันยังรออยู่ที่เก่า ทั้งที่เขาคิดว่าพวกมันกลับกันไปแล้วด้วยซ้ำลีโอละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์ ชูถุงน้ำแข็งที่ละลายจนเป็นน้ำใส่หน้าไอ้หมาที่ติดผู้หญิงจนทิ้งเพื่อนทิ้งฝูง กล้าแม้กระทั่งเปลี่ยนพาสเวิร์ดห้องทั้งที่ก่อนหน้านี้เคยบอกว่าอยากมาตอนไหนก็มาไอ้เหี้ยหลามแม่งโคตรเปลี่ยนเลยว่ะ มันไม่เหมือนเดิม! “มึงแลดูหิวนะ จัดเหี้ยไรนานขนาดนั้นวะ” ท่อนแขนแกร่งดันตัวไอ้หน้าหมาออกห่าง จากนั้นก็สบตากับเด็กของมัน เคยน่ารักสดใสยังไงขนมก็ยังเป็นแบบนั้น แฟนเพื่อนยกมือไหว้ มองหน้าเขาสลับกับไอ้ติณห์แบบอายๆ “พี่ลีโอมานานแล้วเหรอคะ”“ตั้งแต่ตอนที่หมามันบอกว่าแข็งแล้ว ก็ไม่รู้อ่ะนะว่าอะไรแข็ง สงสัยหัวมันมั้ง” “หึ!” ติณห์ยกยิ้มที่มุมปาก มองสภาพของคนที่ปล่อยเพื่อนให้รอหน้าห้องสองชั่วโมงส่วนมันกกหญิงสบายใจเล่นกับใครไม่เล่น เสือกเล่นกับพวกกู แน่นอนว่าพวกกูไม่กลับ รอจนกระทั่งมันออกมาเปิดประตู“แล้วใครใช้ให้พวกมึงรอวะ กูไม่ออกไปเปิดพวกมึงก็ควรกลับดิ แล้วนี่จะเข้ามาทำไม กูจะออกไปกินข้าวแล้วจะกลับ

เพราะไม่สามารถติดต่อคนที่บอกว่าจะไปเคลียร์กับคนที่บ้านได้ เลยเป็นที่มาที่ไปที่ทำให้ฉลามขับรถมาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ มือหนารัวกดออดที่หน้าบ้าน กระแทกนิ้วซ้ำๆ ใครจะรำคาญก็ช่างแม่ง และบอกเลยว่าถ้าไม่มีคนออกมาเปิดประตู ต่อให้ต้องปีนกูก็จะทำ! แต่สงครามไม่ได้เกิด เพราะคนที่เดินออกมาเปิดประตูคือขนม ข่มความร้อนใจได้ไม่นานมันดันกลับมาร้อนใจอีกครั้งเมื่อเห็นว่าคนของเขาตาแดงก่ำ เธอร้องไห้ หมาตัวไหนวะที่มันเป็นคนทำ! “ทำไมถึงร้องไห้ อีป้ามหาภัยคนเดิมใช่ไหม” ประกายตาของฉลามแข็งกร้าว อย่าได้ริอ่านมาล้อเล่นกับคนอย่างกูเชียวนะ จะด่าเรียงตัวให้ดู“บอกแล้วว่าจะกลับไปหา”“ก็เล่นติดต่อไม่ได้แล้วใครจะอยู่เฉยๆ เป็น” ขนมสบตากับคนตรงหน้านิ่งๆ น้ำตาใสๆ กลอกกลิ้งอยู่ในตากลมสวย สุดท้ายก็เป็นคนเสียน้ำตาที่โผล่เข้าไปกอดฉลามจนเต็มแรงถามว่างงไหม งงดิ งงมาก เกิดอะไรขึ้น? ใครทำ ทำไมต้องร้องไห้หนักขนาดนี้“แค่บอกว่าใครทำอะไร” ที่เหลือเดี๋ยวไอ้หลามจะจัดการให้ ใครจะด่าว่ากูหน้าตัวเมียก็ช่าง เสนอหน้ามาทำคนของกูเสียน้ำตาก็เตรียมรับแรงกระแทกเวลาโดนตบไว้เลย “เรากลับกันไหม” “อย่าทำแบบนี้ อย่าปล่อยให้คนที่มันทำเธอลอยนว

“กูว่ากูได้กลิ่นแปลกๆ” องศาเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่ส่งข้อความบอกคนรักว่าอีกครึ่งชั่วโมงจะกลับ ทั้งที่ทำเหมือนแคร์คนในใจมากๆ แต่ลึกๆ เขากำลังประเมินสถานการณ์ทุกอย่างเงียบๆ จีน่าหายไปกับขนมพักหนึ่ง กลับออกมาก็เงียบๆ จนผิดวิสัย บางครั้งก็ร่าเริง บางครั้งก็เหมือนมีเรื่องให้เก็บมาคิดในใจ สุดท้ายเลยเด็กไอ้หลามมีพิรุธสุดๆ เจอปากไอ้เซย์แซะแบบนั้นก็คงต้องมีสะอึกกันบ้าง แต่นี่ไม่เลย เธอทำเหมือนแคร์แค่เพื่อนเขามากๆ จนมองข้ามได้ทุกอย่าง มันแปลกจริงๆ “กลิ่นเหี้ยไร กูอาบน้ำก่อนมานะมึง อย่าได้พูดว่าเหม็นกู” ติณห์มองตาขวาง ถ้าคิดว่ากูเหม็นกูถีบนะบอกเลย “ไม่ใช่แบบนั้น” “กลิ่นอะไรของมึง” ลีโอพิงแผ่นหลังกับโซฟา ภายในห้องมีเสียงเพลงรักที่ไอ้ติณห์เปิด แต่วันนี้ฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเลย “มีอะไรต้องระวังไหมจี” กูเคยโดยเมียหนีครับ ครั้งหนึ่งเคยทำเขาเจ็บหนัก พอมีเรื่องให้คิดมากผู้หญิงน่ะเขาเลือกที่จะถอยเลย เหตุการณ์ตอนนี้มันก็คล้ายๆ แปลกตรงที่ทั้งคู่ไม่ได้ทะเลาะอะไรกัน แต่รักกันมากๆ นี่ก็อันตรายเหมือนกันบอกเลย “ไม่มี” “เชื่อได้?” คำถามขององศาส่งผลให้ทุกคนมองหน้าเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวในกลุ่ม คนที่