All Chapters of ฉลามไม่เคยรัก: Chapter 61 - Chapter 70

แกร๊ก~ “อ้าว นี่พวกมึงยังไม่กลับกันอีกเหรอวะ” ฉลามยกมือขึ้นลูบใบหน้าขณะที่คิ้วดกเข้มขมวดเข้าหากัน สบตากับคนที่นอนเหยียดตัวแขนขายาวบนโซฟา สภาพเหมือนยังไม่ได้นอน แล้วเป็นห่าอะไรพวกมันถึงไม่นอนเบียร์อร่อยขนาดนั้น? ก็ไม่น่าใช่ สภาพเหมือนจำใจอยู่ แล้วพวกมึงต้องจำใจเรื่องอะไร!“แดกยันหว่างกันเลยเหรอ เนื่องในโอกาสอะไรวะ แล้วนี่ขนมหายไหน” “กูอยากถามมันนะว่ามันอยากได้คำตอบเรื่องไหนก่อน แต่ตอนนี้กูอยากเลี่ยงคำถามสุดท้ายมากเลยว่ะ กูกลัวโดนมันตะคอก วันนี้กูใจบาง” ติณห์กระซิบกระซาบตื่นปุ๊บเดินตามหาปั๊บ ชักเหมือนหมาห่างเจ้าของไม่ได้มากขึ้นทุกวัน! “เลิกกวนตีนเถอะน่า” องศาเตะขาคนที่กลัวจนเกินเหตุ มองร่างสูงตรงดิ่งไปยังห้องน้ำ ห้องครัว แม้แต่ระเบียงทำไมไอ้หลามทำเฉย หรือมันยังไม่เห็นกระดาษแผ่นนั้น?“พวกมึง สรุปขนมไปไหน?” เมื่อหาไม่เจอจึงย้อนกลับมาถาม สบตาเรียงตัวก่อนที่ลีโอจะเป็นคนตอบ“เขากลับไปแล้ว” “อ้าวเหรอ เขามีเรียนเช้าหรือเปล่าวะ เมื่อคืนกูก็ลืมถาม” ฉลามยกมือขึ้นนวดขมับ ตั้งใจจะเดินไปหยิบโทรศัพท์ในห้องแล้วโทรหา ทว่าลีโอเรียกดักไว้ก่อน“เดี๋ยว มึงอย่าเพิ่งไป” “ว่า?” สบตากับคนเรียก ทำไมวันน

“ไปไหน!” ความร้อนอกร้อนใจประเดประดังเข้าใส่ส่งผลให้ฉลามลุกพรวดพราดจากเตียงทันทีทุกทีที่เคยเห็นอะไรขาวๆ ตูมๆ มันสบายหูสบายตาเปรียบสิ่งนั้นเป็นดั่งอาหารตาชั้นดี แต่มันไม่ใช่กับกรณีนี้ กรณีที่เธอซึ่งเป็นคนที่ไอ้หลามยัดเยียดความเป็นผัวให้ ไม่ใช่จริงๆ! “ขนม” คว้ามือและดึงให้หันกลับมาเผชิญหน้ากัน สวยจรด หอมยันเล็บตีนเลยมั้ง จะไปไหนทำไมต้องแต่งตัวจัดเต็ม “ไปไหน” กดเสียงต่ำขณะถาม สบตาเธอเขาเหมือนจะเห็นบางสิ่งบางอย่าง อย่าเป็นสิ่งที่ไอ้หลามไม่ชอบละกัน“ไปข้างนอก” “จำเป็นต้องสวยขนาดนี้?”“แค่ทำให้มันดูดีขึ้นมาบ้าง” เท่าที่เห็นมันใช้คำว่าบ้างไม่ได้ไหม? ชุดห่ารากจะแหวกไปถึงไหน เกรงใจกูไหม เกรงใจกูบ้าง เคยคิดไหมว่าจุกสีชมพูที่ไอ้หลามเคยดูดมันจะโผล่หัวออกมา แบบนี้มันเกินไปไหมวะ! “ให้โอกาสตอบอีกครั้ง” “หนูบอกแล้วนะว่าระหว่างเราสถานะมันไม่เหมือนเดิม”“แล้ว คือ?”“หนูมีนัดกับพี่อลัน” อลัน? ฉลามคิดกลับหลัง ชื่อคุ้นมาก ถึงจะไม่ค่อยจดจำเรื่องอะไรที่มันไร้สาระ แต่เหมือนว่าคนนี้มันจะเป็นข้อยกเว้น บางทีอาจจะเป็นเธอนั่นแหละที่ทำให้เขานึกออกอย่างง่ายดาย“จะออกไปเดตกันว่างั้น?”“แล้วแต่พี่จะคิด” “พี่มีส

“โกรธเหรอ ไปเช็ดให้มันดิ หรือรอเช็ดพร้อมเลือดทีเดียวเลย?” ถามพร้อมกับดันลิ้นสากเข้ากับกระพุ้งแก้ม รู้ว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตา แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว ตอนนี้กูอยากเป็นคนเลว เลวในสายตาเธอ ทุกอย่างมันจะได้เดินหน้าต่อได้จะเอามัน แล้วทิ้งกู ได้เสมอ! จะดูแค่การกระทำของเธอแล้วจะพอ!“ออกไปจากที่นี่เลยนะ ขอร้อง”“กลัวมันตายเหรอ? แค่ไวน์สาดหน้าจำเป็นต้องปกป้องมันขนาดนี้ปะ ใครกันแน่ที่เป็นผัว ต้องให้ย้ำไหม”“ไม่! เขาไม่ผิดไง พี่อลันไม่ได้ทำอะไรเลย”“ก็ใช่ไง ไอ้หลามทำเอง ไอ้เหี้ยหลามผิดเอง จะเลือกมันเหรอ จะคบกับมัน จะแต่งงานกับมัน แบบนั้นใช่ไหม!” กรามถูกบดเข้าหากันแน่น สบตากับคนที่มองเขาตาแข็ง แค่เธอแหละ แค่เธอคนเดียวเลยที่ไอ้เหี้ยหลามมันแคร์“ขนม พี่ไม่เป็น…”“อย่าเสือกแตะต้องเมียกู เคยหน้าหันเพราะโดนตบไหม!”“อึก…” คนที่เกรี้ยวกราดเพราะคนอื่นพยายามจะแตะตัวเธอถึงกับชะงัก เมื่อหลังมือที่สะบัดเพราะแค่ต้องการปัดไอ้คนที่โดนไวน์สาดหน้าออกไป ไม่คิดว่าจะโดนเธอ เพราะเธอที่เหมือนรู้ว่าเขาจะทำมันเลยขยับเข้าไปใกล้หมายจะปกป้องมัน“พี่หลาม กลับ…”“สรุปเลือกมันสินะ? ถ้าคิดว่าจะมีความสุขมากกว่าก็ได้นะ ตายสบาย ทำด

“…ขนมไลน์มา” จากที่หัวเสียอยู่ ฉลามถึงกับหันขวับ จีน่าแทบอยากขยี้ตารัวๆ มองหมาหงอยที่ด่าเพื่อนแบบไม่ไว้หน้า เมื่อกี้ยังออกแนวเกรี้ยวกราด ตอนนี้กลับสงบลงได้เฉยเลย “ตอบดีไหม” “เขาไลน์มาทำไม” “อาจจะรู้สึกผิดเรื่องที่ทำกับแกไหม? เลยอยากมาง้อ ประมาณว่าอาจจะมาคิดได้ทีหลัง” “คิดมากเกินไปไหมจี เขาอาจจะไม่ได้คิดแบบนั้น อาจจะแค่อยากถามข่าว แต่ไม่ได้คิดอะไร” ลีโอเดินออกมาสมทบ แขนยาวๆ ยกกอดคอจีน่า มองสบตาไอ้เพื่อนรักยิ้มๆ “ขี้เสือก” “ด่ากูเพื่อ? กูแค่เดาตามความเป็นจริง” “เอาเวลาที่มีไปแดกเบียร์เถอะ รำคาญ!” คนเกรี้ยวกราดเบือนหน้าหนี เสือกได้ถูกเวลาจริงๆ ทุกอย่างมันกำลังจะดี กำลังจะดีอยู่แล้วเชียว “จี เซย์เรียกอ่ะ ไปหามันหน่อย” “อ้อ เคๆ งั้นฝากด้วยนะ” จีน่าขยิบตาให้ลีโอ ทำท่าทำทางจะขำก๊าก แต่ยังพยายามเก็บเสียงไม่ให้มันเล็ดลอดออกมา “แล้วมึงจะเสนอหน้าอยู่ทำไม เสือกมาอยู่ใกล้ตอนกูอารมณ์เสียระวังกูตวัดหลังมือจนภาพตัดนะ” “ขู่จังเลยไอ้สัด! ไอ้กูมันก็คนรักเพื่อนซะด้วยสิ เห็นเพื่อนเป็นแบบนี้ก็ว้าวุ่นเลย” “เสนอหน้า!” ลีโอแทบโหร้องและหัวเราะดังลั่นอยู่ในใจ รู้หรอกว่าที่ด่ากูเพราะคิดว่ากูเ

ไอ้เหี้ยเอ๊ย! ปากกู! จมูกกู! ฉลามเปล่งเสียงตะโกนในใจ ทั้งที่หลับตาอยู่แต่พยายามหลับซ้ำจนเปลือกตากระตุก ส่งผลให้คนสามสี่คนที่เฝ้ามองอยู่เตะขากันไปมาและอมยิ้ม โค้ชเหมือนจะร่วง แต่จริงๆ มันไม่ได้ร่วงหรอก มันกลัวหน้าเสียโฉม กลัวเมียไม่รัก ไอ้หน้าหมามันแผนสูงจะตาย! ทำทีเป็นหลับกลางอากาศเพราะกลัวลีโอซ้ำรอบสองชัวร์! “ลีโอ นี่มึงแกล้งใส่หลังมือกับหน้ามันเหรอ” เสียงติณห์เอ่ยทำลายความเงียบ สายตายังจ้องมองที่คนบนเตียง “เออ นั่นดิ แกล้งแบบนี้ไม่แรงไปเหรอ ไหนบอกจะโพสต์เผื่อเมียไอ้หลามมาเห็น กูไม่เห็นโพสต์ของมึงเลย มึงแกล้งมัน” “ไอ้สัดหมา! นี่มึงแกล้งกูเหรอ” แล้วใครมันจะไปทนได้วะ ไอ้หลามรีบดีดตัวลุก ลุกปุ๊บไอ้ติณห์ที่นั่งติดขอบเตียงถือกระจกดันให้ตั้งขึ้นจนมันสะท้อนเข้ากับใบหน้า ไอ้พวกหมา ปากกู!! “ลีโอ มึงไม่โพสต์ภาพให้กูงั้นเหรอ” เรื่องปากเอาไว้ก่อน แต่กูไม่ยอมเจ็บฟรีแน่ “หลามใจเย็น อย่าตะโกน ปากเจ็บอยู่นะ” จีรีบดีดตัวมาขึ้นเตียง คว้าแขนของคนที่สบตาเพื่อนเรียงตัว ทั้งเสียงและหน้าตาไอ้หลามดูน่ากลัวนะ แต่ไอ้สี่ตัวมันยิ้ม ไม่มีใครกลัวมันเลย “ก็กลัวมึงด่า” “ด่า! ด่าว่า?” “ก็ตอนมึงล้ม