All Chapters of Feeling Good - เสพอารมณ์: Chapter 41 - Chapter 50

แอนนี่ยังคงใช้ชีวิตตามปกติ และพบว่าแม่ของเธอถูกเรียกไปทำงานอยู่บ่อยครั้ง เธอก็ว่างที่จะวิ่งเล่นในหอพัก เหมือนสนามเด็กเล่นส่วนตัวเมื่อเด็กสาวเดินไปที่บันได เดินขึ้นไปชั้นสามเพื่อไปดูหน้าห้องของลุงสูงอายุห้องหมายเลข 36 มันก็เหมือนกับทุกๆ ห้องที่ปิดประตูแน่น ไร้เสียงใดๆ ออกมาแต่เมื่อแอนนี่เดินเข้าไปใกล้ประตู เธอกลับได้ยินเสียงแว่วออกมา ราวกับมีใครบางคนกำลังเหนื่อยร่วมกันอยู่สองคน เป็นเสียงของผู้หญิง และผู้ชายกำลังทำอะไรด้วยกันเสียงปึงปังและเสียงหอบแว่วออกมาตามช่องลมประตู ทำให้สีหน้าของเด็กสาวเริ่มแดงก่ำ ในขณะที่กำลังยืนแอบฟังอยู่หน้าประตู มันทำให้เธอนึกไม่ออกเลยทีเดียวว่า พวกเขากำลังทำอะไรอยู่ข้างใน...เมื่อเสียงสุดท้ายดังสุดๆ และเงียบลง แอนนี่รู้สึกกลัวจนหัวใจเต้นระรัว ตื่นตัวจนแน่นหน้าอก เธอต้องวิ่งหนีออกห่างจากประตูหน้าห้องหมายเลจ 36 เพื่อมิให้เจ้าของห้องรู้ว่าเธอมาดักยืนฟังอะไรแถวนี้ รู้อยู่แก่ใจว่าเสียมารยาทมากแอนนี่เดินหลบมาที่บันไดช่วงล่างก่อนถึงชั้นสอง เธอแค่อยากรู้ว่าลุงจะออกมาพร้อมกับใคร เพราะคิดว่าลุงไม่น่าอยู่คนเดียว หรือบางทีอาจจะอยู่กับพี่สาวที่ชั้นสี่ ซึ่งเป็นพยาบาลก็ไ

เรือนกายเด็กสาวกำลั่งสั่นไหว ถูกเขย่าจากการกระแทกของลุงสูงอายุ กำลังตอกดาบทื่ออันใหญ่และยาว ลากองคชาติออกจรดปิ่มปลายหัวบาก และกระแทกลงมาจนกายเด็กสาวสั่นสะท้านสองขาของเธอถ่างกว้างขึ้นหลังจากถูกเสียบท่อนเนื้ออวบอิ่มยาว แหวกผ่านอยู่ภายในกายเด็กสาว แอนนี่ร้องไห้จนน้ำตาแห้ง และกำลังเสียวสะท้านจนเนื้อตัวสั่นไปหมดหน้าท้องที่เคยแนบแน่น ตอนนี้มันกำลังพองอิ่มตัวเมื่องูใหญ่ของลุงสูงอายุกำลังพยายามมุดมาชนกับผนังภายในกายเธอ และยุบหายไปเมื่อเขาลากมันออกไป แอนนี่ไม่อาจขยับหนีได้เลยนอกจากกำลังหลงใหลงูใหญ่ยาวตัวนั้น“รู้สึกดีมั๊ย?” ลูงสูงอายุถามขณะกำลังลากองคชาติยาวๆ เพื่อได้ดูเลือดบริสุทธิ์กับกลิ่นสังกะสีที่ติดมาตามองคชาติอวบใหญ่ยาว สะโพกเขางอนสวยเมื่อลากออกมา และดันความเป็นชายกว่าแปดนิ้วอัดเข้าร่องสวาทเธอเสียลื่นไหล“ค่ะลุง...หนูไม่เจ็บแล้วนะคะ ปล่อยหนูกลับบ้านได้หรือยังคะ?” เด็กสาวเสียวจนตัวสั่น ปากสั่นระริก สองแขนเล็กบางสอดใต้หัวเข่าบาง เพื่อแนบหัวเข่าตนกับหน้าอกแบน ลุงซึ่งอยู่เหนือเรือนร่างเธอกำลังสอดใส่ก้อนเนื้ออวบยาวมันช่างสวยงามและทำให้เธอเคลิบเคลิ้มรู้สึกดี แววตาเด็กสาวมองมันไม่วางตา สิ่งน

เสียงกริ่งประตูบ้านดังมาอีกระรอบ ปารีณาอาสาจะออกไปดูข้างนอกเสียหน่อย ใครมา... ในขณะที๋โดโด้เข้ามาช่วยจำปีทำอาหาร แววตาเขาก็ปรายตามองเรือนหลังของหญิงเจ้าของบ้านใจเขารู้สึกชื่นชมว่า แม้เจ้าของบ้านจะมีอายุพอสมควรแล้ว แต่เรือนร่างและหน้าตายังสวยสดงดงาม เป็นแม่ที่ทำอาหารเก่ง และเป็นผู้หญิงที่จิตใจอารมณ์ดีกับเขามาก แม้ว่าเขาจะเป็นคนขอลูกสาวจำปีแต่งงานก็ตาม“ลองชิมซุปนี่สิ ว่าอร่อยถูกใจหรือยัง?” จำปีหันมาตัดช้อนซุปมาป้อนให้โดโด้ลองชิม เขาต้องยอมยื่นริมฝีปากห่อพอเป่าให้ซุปเย็นลงนิดหนึ่ง ก่อนจะชิมแล้วเอ่ยกล่าวชม“อร่อยครับ คุณแม่” สีหน้าเขายิ้มแย้ม ก่อนจะหันมาโขลกเครื่องพริกแกงในครก เพื่อส่งมอบให้จำปีทำอาหารเย็น เพราะเธอทำคนเดียวอาจจะเสร็จช้า ปารีณาและโดโด้จึงอาสาทำอาหารร่วมด้วย“มาหาใครคะ?” ปารีณาออกมาต้อนรับหญิงสาวกว่าตนเองประมาณเกือบสิบปี เธอแต่งตัวสวยสดงดงาม และสีหน้ายิ้มแย้มเบิกบาน สวมเดรสสีม่วงอ่อนพร้อมกล่องของขวัญใบหนึ่ง เธออุ้มมันไว้อ้อมอก“มาหาจำปีจ้า เธอคงจะเป็นลูกสาวของพี่จำปี น้องณาหรือเปล่า? ไม่ได้พบกันเสียนานเลยนะ” พลาวกล่าวทักทาย พร้อมคุยกับเด็กสาวอายุราวยี่สิบห้ากว่าๆ สีหน้าขอ

“เสียงอะไรดังมาจากในครัว?” จำปีนอนอ่านหนังสือนิตยสาร หันไปถามแฟนสาวเพราะสงสัยแว่วหู พลาวยิ้มหวานพลางปิดประตูล็อค นึกอยากจะกระโดดกอดจำปีเหมือนอย่างเคย เพราะเมื่อสักครู่แอบกินตับกับลูกเขยเพื่อน“อ่อ... พลาวเดินชนโต๊ะน่ะ แต่ไม่อยากเปิดไฟกลัวคนอื่นเขาจะเห็นว่าพลาวเปลือย”“ตลก!” จำปีสวมกอดเพื่อนสาวกอดจูบดูดดื่ม พลางแทรกหัวเข่าผ่านแก่นกาย ล้วงมือเข้าใต้ร่างเช่นเดิม พลางถูไถด้วยปลายนิ้วมืออันแสนช่ำชอง เพื่อบันดาลความสูขเสียเสร็จน้ำแตกหลั่งไหลมากมายพลาวนอนคว่ำหน้าจูบจุมพิต บดเบียดริมฝีปากดื่มด่ำเสียปากบวมระบมเจ่อหนัก เนื้อตัวนุ่มนิ่มน่าหลงใหล สวยงามเสียอยากกอดนานๆ เธอรู้สึกดีมากหลังจากโดโด้เสียบองคชาติเข้าเครื่องแน่นเธอเสียวซ่านเครื่องติดง่ายหญิงสาวหอบหายใจ ระหว่างพะเน้าพะนอจูบกับจำปี เธอยังใช้เรือนมือบาง สอดลงใต้ร่างเพื่อถูไถกับยอดเม็ดกลมแข็งของจำปีเช่นกัน เหนื่อยหอบระอุร้อนภายในกายผ่าวเสียจนเพลียกอดกันหลับใหลในราตรีนี้******รุ่งเช้าที่จำปีตื่นก่อน เพราะต้องลงไปเตรียมอาหารแต่เช้าตรู่ เวลานี้ตีห้าแต่พลาวหลับสนิทราวกับเหนื่อยมามาก เธอจึงไม่คิดจะปลุกเพื่อนสาว และไม่อยากรบกวนลูกสาวในตอนเช้า

ในรั้วมหาวิทยาลัยชื่อดัง ท่ามกลางนศ.มากมาย เดินผ่านไปมาระหว่างเปลี่ยนคาบเรียน ชายหนุ่มสองคนเป็นเพื่อนรักเพื่อนสนิท ที่ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเวลา พวกเขาสนุกสนานตามวัย และกำลังกึ่งวิ่งกึ่งเดิน เพื่อไปเล่นกีฬาด้วยกันเสียงรองเท้าผ้าใบกำลังดังกระทบกับพื้นโรงยิมในร่ม และเสียงสนั่นของลูกบาสเกตบอล ตบกระทบกับพื้นเป็นจังหวะสลับกับรองเท้าผ้าใบตลอดเวลาเบส เลี้ยงลูกบาสในมือ ระหว่างวิ่งอยู่บนสนาม เสื้อกล้ามสีขาวคาดสีคาด และกางเกงสีขาวลายเดียวกัน พลิ้วไหวระหว่างเขากำลังวิ่งอยู่ในสนาม รอบด้านถูกล้อมด้วยฝ่ายตรงข้าม หวังจะมายื้อแย่งลูกบาสจากมือเขา“ส่งมา ทางนี้!!!” เพื่อนรักตะโกนเรียก หวังให้เบสโยนลูกบาสให้แก่เขา ตั้งใจจะโยนเข้าห่วงซึ่งสูงกว่าสามเมตรลูกบาสถูกโยนแต่ไกล เพื่อให้ถึงมือโจอี้ แต่พลาดไปเพราะอีกฝ่ายวิ่งเข้ามาขวาง แย่งบอลออกจากมือโจอี้ ระหว่างลอยกลางอากาศ แววตาชายหนุ่มมองอย่างสุดเซ็ง แล้วออกวิ่งเพื่อหวังจะไปขวางและแย่งลูกบอลมาอีกครั้ง“น่าจะโยนสูงกว่านี้” โจอี้วิ่งเข้ามาสมทบกับเบส บ่นอุบอิบ และคิดแผนหาทางแย่งลูกบาสในเกมส์นี้ใหม่“โดนขวางตั้งสามคน ใครจะโยนสูงกว่านั้นได้ มันก็แย่งไปได้พอดี” เบ