เพื่อนรัก [1]

ในรั้วมหาวิทยาลัยชื่อดัง ท่ามกลางนศ.มากมาย เดินผ่านไปมาระหว่างเปลี่ยนคาบเรียน ชายหนุ่มสองคนเป็นเพื่อนรักเพื่อนสนิท ที่ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเวลา พวกเขาสนุกสนานตามวัย และกำลังกึ่งวิ่งกึ่งเดิน เพื่อไปเล่นกีฬาด้วยกัน

เสียงรองเท้าผ้าใบกำลังดังกระทบกับพื้นโรงยิมในร่ม และเสียงสนั่นของลูกบาสเกตบอล ตบกระทบกับพื้นเป็นจังหวะสลับกับรองเท้าผ้าใบตลอดเวลา

เบส เลี้ยงลูกบาสในมือ ระหว่างวิ่งอยู่บนสนาม เสื้อกล้ามสีขาวคาดสีคาด และกางเกงสีขาวลายเดียวกัน พลิ้วไหวระหว่างเขากำลังวิ่งอยู่ในสนาม รอบด้านถูกล้อมด้วยฝ่ายตรงข้าม หวังจะมายื้อแย่งลูกบาสจากมือเขา

“ส่งมา ทางนี้!!!” เพื่อนรักตะโกนเรียก หวังให้เบสโยนลูกบาสให้แก่เขา ตั้งใจจะโยนเข้าห่วงซึ่งสูงกว่าสามเมตร

ลูกบาสถูกโยนแต่ไกล เพื่อให้ถึงมือโจอี้ แต่พลาดไปเพราะอีกฝ่ายวิ่งเข้ามาขวาง แย่งบอลออกจากมือโจอี้ ระหว่างลอยกลางอากาศ แววตาชายหนุ่มมองอย่างสุดเซ็ง แล้วออกวิ่งเพื่อหวังจะไปขวางและแย่งลูกบอลมาอีกครั้ง

“น่าจะโยนสูงกว่านี้” โจอี้วิ่งเข้ามาสมทบกับเบส บ่นอุบอิบ และคิดแผนหาทางแย่งลูกบาสในเกมส์นี้ใหม่

“โดนขวางตั้งสามคน ใครจะโยนสูงกว่านั้นได้ มันก็แย่งไปได้พอดี” เบสแก้ตัว และมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำอย่างที่โจอี้พูด

“ถ้าเกมส์นี้แพ้ ฉันเล่นงานแกแน่” โจอี้ขู่เสียงขุ่น เพราะลงพนันกับฝ่ายตรงข้ามไว้ ถ้าชนะเขาจะได้ห้าพัน แต่ถ้าไม่เขาต้องเสียห้าพัน

“ไม่แพ้หรอก” เบสรู้สึกเขินๆ หน้าแดงขบฟันกราม ยังไงเสียเขาจะต้องหาทางเอาชนะฝ่ายตรงข้ามให้ได้...

เสียงนกหวีดเป่าหมดเวลาระหว่างโจอี้และเบสกำลังหาทางแย่งลูกบาสจากฝ่ายตรงข้าม ทำให้พวกเขาแพ้ไปแค่คะแนนเดียว ในทีมนักเล่นบาสทุกคนค่อนข้างทำหน้าเซ็ง ต้องหารเงินกันจ่ายให้อีกฝ่ายอย่างเสียมิได้

“เอาไว้คราวหน้ามาแก้มือนะ” ผู้ชนะรับเงิน และเดินมาพูดท้าขำๆ กับโจอี้อีกครั้ง เบสรู้สึกแย่ที่ทำให้โจอี้ต้องจ่ายเงินอย่างเสียมิได้ แทนที่จะได้เงินไปเที่ยวตจว. ช่วงปิดเทอม

“อ่อ... ได้สิ เดือนหน้า กติกาเหมือนเดิม” โจอี้ออกปากรับไม่ถอย เพราะเขาจะต้องหาทางแก้มือ และต้องเป็นฝ่ายชนะได้เงินคืนมาเสียบ้าง

“เอ่อ... โจ...อี้” เบสลากเสียงเรียกเพื่อน ซึ่งกำลังหัวเสีย กับเกมส์เล่นบาสครั้งนี้ที่แพ้...

“เลี้ยงหมูกระทะกูเลย เบส เซ็งว่ะ” โจอี้บ่นระหว่างเดินหน้าหงิกออกนอกสนามบาสเกตบอล เบสจึงรู้สึกผิดพลางเดินตามหลัง เพื่อจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และต้องพาโจอี้ไปเลี้ยงหมูกระทะตามที่เขาสั่ง

******

มื้อเย็นหลังเลิกเรียน เบสต้องเลี้ยงหมูกระทะให้แก่โจอี้ เพื่อปลอบใจเขา ชายหนุ่มหน้าคม ตั้งใจหาเงินไปเที่ยวช่วงปิดเทอม และมันก็ใกล้จะสอบปลายภาคในปีสอง

หวังว่าหมูกระทะจะเยียวยา ทำให้เขาหายเครียดกังวล และรู้สึกดีขึ้น เมื่อแพ้เกมส์บาสวันนี้แล้ว เขาจะต้องจัดการกับเบส เพราะเกมส์วันนี้แพ้เพราะเขาด้วย

“วันนี้กูจะไปนอนบ้านมึง”

“เอาจริงหรอวะ?” เบสรู้สึกว่า วันนี้เขาจะต้องแย่แล้วแน่ๆ แต่อีกนัยหนึ่งเขามิได้ปฏิเสธแม้จะรู้ว่า ความนัยนั้นคืออะไร

“วันนี้กูเครียด” โจอี้ยังคงคีบหมูกระทะขึ้นมา จิ้มน้ำจิ้มช้อนผ่านผัก เคี้ยวในปากพร้อมๆ กัน

“ถ้าเกมส์วันนี้ไม่แพ้ แกจะมานอนบ้านกูอีกหรือเปล่า?” เบสถามเปรยๆ แววตามองประสานกันสองคนราวกับเข้าใจกันเอง

“นอน!” โจอี้ยังยืนยันระหว่างหันไปหยิบแก้วเบียร์ ซึ่งเติมทาวเวอร์ให้เบสเลี้ยง

“เออ มึงรุกอีกสิ!” เบสเกริ่นอย่างยอมใจ เพราะเห็นทีงานนี้เขารับงานเข้าเต็มๆ ฟอร์มเดิม

******