จำปีที่รัก [1]

“คิดถึงแม่จังเลย” ปารีณา เป็นลูกสาวคนเดียว ออกเรือนไปกับสามีเมื่อเดือนที่แล้ว เพียงหญิงสาวเจ้าของบ้านเปิดประตู ปารีณารีบโผเข้าสวมกอดแม่ทันที

วันนี้เธอกลับมาเยี่ยมแม่ พร้อมกับพาสามีมาทักทายด้วย สองมือเขาถือของฝากถุงใหญ่สองถุง พร้อมอาหารสดเนื้อปลาหนักกว่าสองกิโลกรัม ติดไม้ติดมือกลับมาบ้าน

“สวัสดีครับคุณแม่ ผมกับณาซื้อของมาฝากคับ” โดโด้ เป็นลูกเขยที่ตัวสูง หล่อ สมาร์ท มาดเท่ห์ ฐานะดี เขาเป็นเจ้าของธุรกิจร่วมกับเพื่อนๆ ทำให้ชีวิตครอบครัวของปารีณามีความสุขมาก

“เดินทางมาไกลคงจะเหนื่อยเข้ามาพักผ่อนก่อนสิ” หญิงสาวผู้เป็นแม่จึงเชื้อเชิญลูกๆ เข้าบ้าน ทานอาหารและสังสรรค์กันภายในครอบครัวตามปกติ...

“หนูขอขึ้นไปที่ห้องนะคะ จะพาโด้ไปดูห้องนอนเก่าของหนู” ณารีบจูงมือแฟนให้เดินชักเท้าตาม สีหน้าของแม่ยิ้มแย้มปล่อยให้พวกเขามีเวลาตามลำพังกันสองคน...

แชทส่วนตัวดังในมือถือ ข้อความบอกไว้เพียงว่า –ว่างแล้วโทรกลับด้วย คิดถึง- มันเป็นข้อความจากผู้หญิง ทำให้หญิงสูงอายุเจ้าของบ้านต้องรีบอ่านและปิดลง...

แววตาเหลือบมองลูกสาวซึ่งพาสามีขึ้นไปบนห้อง เธอก็พอจะเดาออกว่า จะอยู่ในห้องนั้นนานๆ ก็ไม่ว่าหรอก...

ปารีณาพาสามีไปที่ห้องส่วนตัว ซึ่งปิดไปเสียนาน ตั้งแต่เธออกเรือนไปกับสามี แม่ของเธอก็มิได้ใช้ห้องนี้ทำอะไรนอกจาก รอให้ลูกสาวว่างก็กลับมาเยี่ยมบ้าน

******

ชายผู้มาเยี่ยมบ้านกับภรรยาสาว ภายในบ้านเต็มไปด้วยบรรยากาศอบอุ่น และตอนนี้เขาก็อยู่ในห้องนอนส่วนตัวของณา ซึ่งเขากำลังสวมกอดภรรยาอย่างอบอุ่น

กายบางเล็กหญิงสาวอยู่ในวงแขนหนา และร่างกายกำยำบึกบึน ซึ่งออกกำลังกายดูแลมาอย่างดี ทำให้เขามีเสน่ร้อนแรง ร่างสูงโน้มตัวลงต่ำเพื่อดูดดื่มจุมพิตภรรยา พลางบดเบียดริมฝีปากและแนบกายหนุ่มที่รุ่มร้อน อิงกายใกล้ชิดแน่น

“อื้อ...” ณาส่งเสียงค้านแม้จะถูกยึดริมฝีปากเอาไว้แล้ว เธอยังไม่พร้อมสำหรับเขาในตอนนี้ แค่อยากให้ถึงเวลากลางคืนเสียก่อน เพราะปารีณาตั้งใจชวนโดโด้มาค้างที่บ้านแม่ช่วงวันหยุดเสาอาทิตย์ จึงจะเดินทางกลับ

“ขอตอนนี้เลยได้มั๊ย?” โดโด้กระซิบกระซาบเมื่อละริมฝีปากหวานจากภรรยาสาว แววตาเขาหันไปทางประตู หากแค่ปิดและล็อคกลอนก็สามารถมีอะไรกับเธอภายในห้องนอนของณาได้แล้ว

สองมือเขาพยายามจะล่วงเข้าไปใต้กระโปรงยาวเท่าเข่า ผ้าพลิ้วบางกำลังร่นขึ้น และอีกมือหนึ่งกำลังบีบคลึงหน้าอกกลมอวบอิ่ม ในระหว่างที่เรือนริมฝีปากเขาจรดลงน้ำหนัก นาบบดเบียดดูดดื่มอย่างหิวโหย

“อย่าเพิ่งเลยค่ะ คุยกับคุณแม่ ทานข้าวและก็สังสรรค์ตามปกติก่อนค่ะ ค่อยว่ากันตอนดึกๆ นะคะ” ปารีณาไม่อยากให้โดโด้ทำอะไรตอนนี้ เพราะต้องเกรงใจแม่เธอบ้าง ตั้งแต่พ่อหนีไปมีเมียใหม่ แม่ก็อยู่เลี้ยงเธอตามลำพังมาโดยตลอด...

“อืมสิ... ณาว่ามายังไง ผมก็ว่าตาม แต่ที่แน่ๆ ผมตื่นจนตุงกางเกงเลยอ่ะ” โดโด้บอกพลางปล่อยกายภรรยาออก แววตาเธอมองต่ำพลางยิ้มหัวเราะ เมื่อความเป็นชายของเขาอวบอูมอิ่มนูนเสียกางเกงพองเป็นกองตุงกองใหญ่

“ณาต้องช่วยใช้ปากหรือเปล่าคะ?”

******

โดโด้ยิ้มพลางพยักหน้า อย่างน้อยก็อยากให้มันสงบลงเสียหน่อย เธอจึงจัดการคุกเข่าลง เพื่อปล่อยให้ชายผู้เป็นสามี เดินเข้ามาใกล้ๆ พลางใช้มือรูดซิปกางเกง กลัดตะขอออก

ปล่อยให้กางเกงสีเข้มหล่นต่ำ ปล่อยให้ความเป็นชาย ได้ออกมาหายใจอย่างอิสระ มือบางหญิงสาวกอบกำจับความเป็นชายซึ่งกำลังตื่นตัว ผงกหัวสะดุ้งเป็นจังหวะขึ้นลงอย่างแข็งขัน

เรียวริมฝีปากสาวอ้ากว้าง เพื่อจับมันใส่ปาก โอบอมไว้คับปาก มือหนึ่งของโดโดกดหัวของณาเอาไว้ ดันศีรษะเธอเข้าหาเรือนท้องน้อยซึ่งเต็มไปด้วยซิกแพ็ค ริมฝีปากชนกับโหนกนูนความเป็นชาย ให้องคชาติยาวใหญ่ไหล่เข้าปากคอ

“อ๊อกซ์...!!!” ณาตกใจสะดุ้งกายเล็กน้อย เมื่อโดโด้กดหัวเธอทั้งแรงทั้งเร็ว สะโพกเขาก็ซอยรัวๆ เพื่อให้องคชาติเริงระรื่นอยู่ในปากเธอ แม้ว่าจะยังคงเหลือเอาไว้สองนิ้วกว่า เพราะส่วนปลายเมื่อสักครู่ ชนผนังลิ้นไก่

ยิ่งภายในเล็กแคบมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งปากสั่นเสียวระริก ซอยสะโพกถี่เพื่อดันองคชาติซอยในปากณา หญิงสาวยังคงห่อปากดูดกลืน ลากองคชาติออกและปล่อยให้เขาดันเข้ามาในปากลึกๆ แทบจะมิดด้าม

เรือนหน้าหญิงสาวแทบแดงก่ำ น้ำตาหลั่งไหลเมื่อปิ่มปลายความเป็นชายชนลิ้นไก่หลายระรอบ เธอยังคงห่อปากดูดลำท่อน พร้อมตวัดลิ้นรอบท่อนเนื้อกลมยาวในปากโดยรอบ

โดโด้ยืนเสียวขาสั่น ใช้สองมือกดหัวเธอแน่นเข้าหากายหนุ่ม ซอยสะโพกถี่ๆ อัดองคชาติเข้าปากเธอเต็มเหนี่ยว ความคับแคบและความอวบอิ่มใหญ่ยาว ทำให้เขาเสียวจนแทบจะหลั่งน้ำแตกในปากเธอ

“อ๊อกส์ๆ !!!” ณาสำรอกความเป็นชายซึ่งกำลังอัดฉีดน้ำขุ่นพวยพุ่งในปาก แทบทะลักหลั่งไหลจนล้นออกมามากมาย เรือนหน้าเธอแดงก่ำ กับดวงตาสวยงามแทบละเมอเพ้ออิ่ม เขาแตกน้ำขุ่นเหนียวใส่ปากและหน้าเธออย่างพึงพอใจ

“คืนนี้ผมอยากแตกอีก บนเตียงของคุณ เราจะค้างที่นี่คืนนึงนะ” โดโด้ชอบอกชอบใจ เมื่อภรรยาสาวพาเขามาเที่ยวที่นี่แล้ว ตามใจยอมใช้ปากกับเขาจนน้ำแตกได้ เขาคงจะเลือกภรรยาไม่ผิดคนที่เอาอกเอาใจเขาได้มากเพียงนี้

******

-ลูกมาเยี่ยมบ้านหรอ? - พลาวถามจำปี ซึ่งเป็นแม่ของปารีณา เธออยากมาเจอจำปีใจแทบขาด

-อืม... รอให้ลูกกลับคืนพรุ่งนี้น่ะ รอหน่อยได้มั๊ย- จำปีถือมือถือส่วนตัว หลบมาคุยกับพลาว แฟนสาวซึ่งแอบคบกันมาหลายปี ไม่คิดว่าวันนี้ปารีณาจะพาโดโด้กลับมาเยี่ยมบ้าน ลูกสาวของเธอทำเซอร์ไพร์สเสียจริงๆ

-วันนี้เรานัดกันแล้วนะจำปี วันครบรอบของเราสองคน พลาวตั้งใจจะไปหาที่บ้าน-

-ถ้างั้น ช่วยทำตัวเป็นเพื่อนสนิทหน่อยสิ ไม่อยากให้ลูกรู้เลย ว่าเรามีอะไรกัน-

-ได้สิ ถ้ายอมให้ไป พลาวตามใจจำปีอยู่แล้ว- หญิงสาวอ่อนกว่าจำปีแปดปี ตอบอย่างดีอกดีใจ เธอไม่อยากพลาดวันสำคัญ ซึ่งปารีณาดันมาตัดหน้ามาเที่ยวบ้านจำปีเสียก่อน อย่างน้อยกลางคืนคงจะเป็นเวลาดีๆ ของเธอได้อยู่แล้ว

-ไม่อยากให้ลูกรู้เลยจริงๆ อยากให้ณากับโดโด้กลับไปก่อน-

-ไม่เห็นเป็นไรเลย เราสองคนนอนห้องเดียวกันอยู่แล้ว ลูกจำปีก็อยู่กับสามีไปสิ ไม่เกี่ยวกับเรา-

-จริงด้วยสินะ เย็นนี้ค่อยมานะ มากินข้าวด้วยกัน-

-เจอกันจ้า- พลาวตัดแชทจบสนทนา และจำปีปิดสมาร์ทโฟน หลังคุยแชทไลน์กับแฟนสาว ตั้งแต่สามีหนีไปกับเมียใหม่ เธอยอมรับว่าเคยเหงา และเปล่าเปลี่ยว เลี้ยงปารีณาคนเดียวมาหลายปี จนกระทั่งเธอเข้ามหาลัย

จำปีได้พบกับพลาวตอนไปงานเลี้ยงรุ่น พวกเธอสองคนเคยเป็นคู่เลสเบี้ยนกันมาก่อน และแยกย้ายกันไปตามทาง เพื่อเรียนต่อและทำงาน หลังจากงานเลี้ยงรุ่นครั้งนั้นเป็นต้นมา พวกเธอสองคนกลับมาสานความสัมพันธ์อย่างลับๆ โดยไม่ให้ปารีณารู้

******