All Chapters of Flirting With Fury (Billionaire Series #1) : Chapter 11 - Chapter 20

HINDI ko alam kung ano'ng mas mahirap-yung makipagtalo sa isang Damong walang emosyon o 'yung makasama siya sa katahimikan na parang may sinisigaw kahit walang nagsasalita.Kahit anong gawin ko, naroon pa rin sa utak ko ang boses niya."I don't want fear in my house, Leah... I have enough of that in my head."Parang gusto kong balikan 'yung sandaling 'yon at tanungin siya kung anong ibig niyang sabihin. Pero hindi ko ginawa. Hindi pa ako handa. At feeling ko, siya rin. Pareho lang kami.Mga taong parehong takot sabihin kung ano ba talaga ang totoo.PAGKATAPOS ng usapan naming 'yon, naging tahimik ang lahat.Hindi niya ako kinausap buong gabi.Hindi rin ako lumabas ng kwarto. Hindi dahil galit ako-okay, konti lang-pero dahil kailangan ko munang ayusin 'to sa loob ko.Naglakad-lakad ako sa balcony ng guest room. Pinagmasdan ko ang city lights habang hawak ang phone ko. Tiningnan ko ulit 'yung group chat namin nina Mama at ng dalawang kapatid ko.Lianne:Ate!! Nakakain na po kami! May pa

LEAH POV KUNG may isa akong natutunan sa pagiging "asawa" ni Damon Monteverde, ito 'yon: Walang warning ang bagyo. Minsan akala mo init ng araw ang problema mo, 'yun pala paparating na ang unos. At ang pangalan ng unos? Celeste. MAKALIPAS ang gabing 'yon sa rooftop, inakala kong may slight improvement na sa trato sa akin ni Damon. Hindi pa rin siya sweet, pero hindi na rin siya 'yung tipong laging masungit at galit sa hangin. He was quiet but less cold. Until... dumating ang isang babaeng parang kopya ni Gal Gadot na may PhD sa elegance at MBA sa confidence. Nang bumukas ang elevator sa ground floor ng Monteverde estate, nakita ko siyang lumabas, kasama si Lana-yung sekretarya ni Damon na never ko pa nakita na kinakabahan. Siya pa lang. Mukhang hindi basta-basta ang babaeng 'to. Naglakad siya with poise, naka-stilettos na parang hindi nauuntog sa bato ang takong, at may kasamang signature perfume na amoy kayamanang hindi ko afford kahit sa duty free. At ang unang sinabi n

DAMON POV MAY mga gabing hindi ko kailangan ng alak para malasing—lalo na kapag ang dahilan ng hilo ko ay isang babaeng hindi ko maalis sa sistema ko.Leah Corpuz.Ang babaeng pumirma sa kontrata para maging asawa ko, para magkaroon ng anak ko. Simple. Clear-cut. Walang drama. No emotions involved.Pero ngayon?Putangina.Nasa study room ako, 2AM, staring at the glowing screen of my laptop habang tinatapangan ang sarili sa isang basong scotch. Bukas ang blinds, tanaw ko ang foggy city lights ng Maynila sa labas. Walang tunog kundi ang tikatik ng ulan sa labas at ang malamig na boses ko sa loob ng ulo ko, nag-uusap kami ng demonyo sa loob ko.“You’re getting soft, Monteverde.”She knocked on my door last night. Drunk. Again. Pangalawang beses na niyang ginawa ‘yon and yet, hindi ko siya pinalayas. I should’ve.Pero bakit hindi ko magawa?Hindi siya ang tipo ko. Hindi siya matapang. Hindi siya bossy. Hindi siya corporate. Wala siyang degree sa Yale. Wala siyang MBA. Wala siyang PR cont

LEAH POV HINDI ko alam kung ilang minuto akong nakatayo sa kusina matapos siyang iwan. Parang naiwan din ako sa ere — walang babala, walang pasabi. Kasabay ng pinto ng guest room ang pagsara ng lahat ng iniisip ko tungkol sa kanya. “Don’t confuse this setup for something it’s not.” Ang sakit. Pero hindi ko pwedeng aminin. Contract wife lang ako. Walang karapatang masaktan. Walang lugar para kiligin. And definitely, walang space sa puso niya para sa isang tulad kong... hindi part ng mundo niya. Tumikhim ako at pinilit ngumiti kahit ako na lang mag-isa. Kumuha ako ng chamomile tea kahit wala naman akong gana. Hinayaan ko lang uminit ‘yung tubig, na parang puso ko—nagliliyab pero walang direksyon. LUMABAS ako sa balcony kahit malamig. Gusto ko lang ng hangin. Gusto ko lang marinig ang sarili kong hinga. And maybe, just maybe, gusto kong maalala kung bakit ko nga ba tinanggap ‘tong lahat. Para kay Mama. Para kina Marco at Lian. Para sa mga responsibilidad na sinubukang lamunin ang

"Stop overthinking." Nagulat ako. Hindi ko namalayang gising na pala siya. "Sorry," bulong ko, umiwas ng tingin. Hinaplos niya ang pisngi ko. "Do you regret it?" Saglit akong natahimik. Do I? "No," mahina kong tugon. "But... I don't know what it means for us." He nodded slowly. "Neither do I." Hindi ko alam kung makakagaan ba ng loob 'yung sinabi niya o lalo lang akong malilito. Dahil kung ako lang 'to, if ako lang ang nadala, then what's the point of all this? "Damon... ano bang meron sa'tin?" Muli siyang natahimik. Bumangon siya mula sa kama, kinuha ang robe niya, at tumingin sa bintana ng kwarto niya habang hinihigop ang kape na hindi ko man lang narinig na tinimpla niya. "For now, Leah," aniya, "let's not define it." Napakunot ang noo ko. "Anong ibig mong sabihin?" "I mean... this is already complicated. We have a contract. A deal. And what happened last night-" Naputol siya, halatang pinipiling ang mga salita. "-was not part of that. So let's not mess