Semua Bab สัมพันธ์ลับอาจารย์แสนร้าย: Bab 91 - Bab 100

"แล้วให้หนูมาหมดแบบนี้ผอ.จะเอาที่ไหนใช้คะ"เธอเห็นเขาดึงออกมาซะเกลี้ยงกระเป๋าเลยแต่เอ๊ะ ไม่เกลี้ยง เพราะเห็นมีแบงก์ยี่สิบหลงเหลืออยู่หนึ่งใบ"ผมเอาตัวรอดได้ครับ""ขอบคุณมากนะคะผอ."ทับทิมซึ้งใจไหว้ลงบนอกของเขาอีกที คนตัวสูงวางมือลงบนแผ่นหลังเล็กเบาๆ ทว่าพอรู้ตัวรีบดึงมือกลับทันที"คราวนี้ลงไปได้แล้วนะครับผมจะทำงาน""ลงไปก็ได้ค่ะ แต่ผอ.ยังไม่บอกเลยว่าพรุ่งนี้เช้าอยากทานอะไร""ไม่เป็นไรครับ""งั้นหนูไม่เอาตังค์ค่ะ"ทำท่าจะยัดเงินกลับมือเขาทว่าได้ยินประโยคจากปากเขาบอกมาก่อน"ทำอะไรมาก็ได้ครับผมทานได้หมด""โอเคค่ะ งั้นตอนเที่ยงเจอกันนะคะเดี๋ยวหนูขึ้นมาหา""อย่าดีกว่าครับ ช่วงเที่ยงคนเยอะ"เขากลัวจะมีคนมารู้เห็นในสักวัน"งั้นเย็นนี้ไปส่งหนูที่บ้านหน่อยได้ไหมคะ นะน้า..ไปส่งหนูหน่อยนะคะ หนูอยากให้ผอ.ไปส่งอีกค่ะ สัญญาว่าถ้าผอ.ไปส่งหนูที่บ้าน เที่ยงนี้จะไม่ขึ้นมารบกวนเลยค่ะ""แต่ผมกลับค่ำนะครับ"เขาคงรอให้คณะอาจารย์กลับก่อน บอกแล้วว่าตัวเองก็ไม่ต่างจากภารโรง อยากอยู่ดูความเรียบร้อยของวิทยาลัยเป็นคนสุดท้าย"ค่ำแค่ไหนก็จะรอค่ะ"ธรรศภาคย์พยักพเยิดหน้า ทับทิมโอบรอบคอเขาหอมแก้มซ้ายขวาอีกครั้งเพื่อ

(ขึ้นมานี่ครับ)"ขึ้นไปได้เหรอคะ"เขาชอบห้ามไม่ให้เธอขึ้นไปหานี่นาเพราะกลัวใครเห็น(ระวังหน่อยแล้วกัน)ช่วงเย็นผู้คนพลุกพล่านน้อย ยิ่งเงียบภัยอันตรายก็ยิ่งมาเยือนได้ง่าย"ค่ะ"ทับทิมตอบกลับไปแล้วรีบเดินไปยังอีกตึก กดลิฟต์สำหรับนักศึกษาที่ใช้ขึ้นไปส่งงานอาจารย์ ทว่ามันสามารถขึ้นไปถึงชั้นผู้บริหารได้ชั้นนี้ปลอดภัยเธอจึงเดินได้อย่างสบายใจ ไปหยุดยืนอยู่หน้าห้องผอ.ยกมือขึ้นเคาะประตูแล้วเปิดเข้าไปเลย ฉีกยิ้มหวานให้คนที่นั่งอยู่โต๊ะทำงานด้วยความคิดถึงเธอถือวิสาสะนั่งลงบนตักแล้วใช้สองแขนโอบรอบคอ ก้มลงไปจุ๊บบนริมฝีปากหยักหนักๆ ทีนึง"ทำไมให้หนูขึ้นมาหาคะ""เย็นมากแล้วครับด้านล่างไม่ค่อยมีคน""ผอ.เป็นห่วงหนูเหรอคะ"ประคองใบหน้าหล่อเงยขึ้นเพื่อให้มองสบตากัน ไม่ให้เขาหันไปมองทางอื่นคนสวยอยู่ตรงนี้ค่าาา มองหนูหน่อยนะคะผอ.ขาาา"เปล่าครับ ผมกลัวคุณเบื่อ"ทับทิมหน้ายู่"เป็นห่วงหนูก็บอกมาเถอะค่ะ""หากคุณเป็นอะไรขึ้นมาในนี้มันเป็นความรับผิดชอบของผมทั้งนั้นครับ""ค่าๆ"เธอไม่เสียใจหรอก ก็เขายังไม่ได้ชอบเธอนี่นา มีแต่เธอที่ชอบเขาอยู่ฝ่ายเดียว เขาก็คงเป็นห่วงในฐานะนักศึกษาทั่วไป ไม่ก็เด็กเลี้ยงของเขาแ

'แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู' 'แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู' 'สุขสันต์วันเกิดเด้อลูก พ่อขอให้อีหล่ามีสุขภาพร่างกายแข็งแรง เรียนหนังสือเก่งๆ เป็นคนดีของพ่อของแม่เด้อลูก' (สุขสันต์วันเกิดนะลูก พ่อขอให้ทับทิมมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง เรียนหนังสือเก่งๆ เป็นคนดีของพ่อแม่นะลูก) 'แม่กะขอให้ทิมมีความสุขคือกันเด้อลูก เป็นความภูมิใจของพ่อกับแม่แบบนี้ไปตลอดเด้อ' (แม่ก็ขอให้ทิมมีความสุขเหมือนกันนะลูก เป็นความภูมิใจของพ่อกับแม่แบบนี้ไปตลอดนะ) น้ำตาเม็ดเล็กร่วงเผาะลงบนเสื้อนักศึกษา และใช่ วันนี้เป็นวันเกิดของเธอภาพจำของทุกปีตั้งแต่พ่อยังไม่เสีย กลับถึงบ้านมีพ่อกับแม่แอบถือเค้กจุดเทียนในบ้านเอามาเซอร์ไพรส์แต่พอพ่อจากไป ไม่มีแล้วเหตุการณ์แบบนั้น วันเกิดเธอเงียบเหงาทุกปี และปีนี้ก็คงเป็นอีกปีที่ไม่มีเซอร์ไพรส์อะไรทว่าทับทิมกลับสะดุดสายตาไปกับอะไรบางอย่างบนโต๊ะกินข้าว เขยิบเข้าไปดูใกล้ๆ เป็นการ์ดสีชมพูใบหนึ่งกับเงินแบงก์สีเทาจำนวนหนึ่งวางอยู่ด้านบน ทับทิมหยิบการ์ดมาเปิดออกดู'สุขสันต์วันเกิดเด้อลูก ปีนี้ลูกสาวแม่อายุ19ปีแล้ว แม่กะขอให้ทิมมีความสุขหลายๆ แม่ข

มือเรียวยกขึ้นเคาะประตูก่อนจะเปิดมันออก ยิ้มกว้างพร้อมเดินเร็วไปนั่งลงบนตักของคนตัวสูงที่โซฟาเห็นเขากำลังคนกาแฟในถ้วย"คิดถึงจังเลยค่ะ"สองแขนโอบรอบคอ โน้มใบหน้าเข้าไปหอมแก้มคนตัวโตทั้งสองข้าง ก่อนจะเน้นลงที่ริมฝีปากหยักหนักๆ ทีหนึ่งเธอว่าตัวเองมาเช้าแล้วนะ แต่เขามาเช้ากว่า เมื่อคืนนอนดึกด้วยกันทั้งคู่ทว่าเขาตื่นเช้ามาก"ขอกินกาแฟก่อนครับ"เป็นการบอกให้อีกคนนิ่งๆ เดี๋ยวมันหกรดต้นขา ทว่าทับทิมเอ่ยออกมาก่อน"หนูทำกับข้าวมาให้ ถ้าผอ.กินกาแฟแล้วจะกินข้าวได้ไหมคะ""ได้เหมือนเดิมครับ"ทับทิมพยักหน้าแล้วนั่งนิ่งมองเขา มือขาวที่มีเส้นเลือดเด่นชัดยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่ม ริมฝีปากครอบปากแก้วนิดหนึ่ง จังหวะที่เขากลืนลงคอส่งผลให้ลูกกระเดือกเป็นคลื่นทับทิมกัดปากตัวเองมองอย่างเซ็กซี่ แค่เขากินกาแฟแค่นี้ทำไมเธอต้องเสียวลงไปถึงกลางหว่างขาด้วยก็ไม่รู้หากถึงเวลานั้น ตอนที่เขากินน้ำหวานของเธอดังอึกๆ มันคง..ร้อนวูบวาบไปหมดทั่วร่างกาย"โอ๊ย!"ทับทิมออกจากภวังค์มองหน้าคนที่ทำให้เธอเจ็บ"ผอ.ดีดหน้าผากหนูทำไมคะ""คิดอะไรทะลึ่ง""รู้ได้ไงคะว่าหนูคิดทะลึ่ง ผอ.เข้ามาอยู่ในความคิดของหนูเหรอคะ"ธรรศภาคย์มองนิ่งๆ เงี

ก๊อก ก๊อก ก๊อกสองคนในห้องหันขวับเมื่อมีคนมาเคาะประตู และมันสามารถมองออกไปได้ชัดว่าเป็นใครไม่ใช่อาจารย์ธนาอย่างเมื่อวาน ทว่าเป็นผู้หญิงร่างท้วมคนหนึ่ง ทับทิมรีบมุดเข้าใต้โต๊ะผอ.ภาคย์ทันทีธรรศภาคย์ชะงักกับการกระทำที่รวดเร็ว ทำตัวไม่ถูก กระนั้นรีบเรียกสติแล้วเดินไปยังประตูห้อง พอเปิดออกก็พบว่าเป็นอาจารย์ผู้ช่วย ในมือมีเอกสารมา"รบกวนผอ.เซ็นเอกสารให้หน่อยนะคะ พอดีอรจะรีบส่งส่วนกลางค่ะ""ได้ครับ"ตอบรับพร้อมกับหยิบแฟ้มเอกสารมาถือ มือควานหาปากกาบนกระเป๋าเสื้อทว่าไม่มีจำใจต้องเดินกลับมาที่โต๊ะทำงาน อาจารย์ท่านนั้นก็เดินตามเข้ามาธรรศภาคย์ใจเต้นแรงมาก เพราะความเงียบภายในห้อง เขากลัวทับทิมทำอะไรให้มันผิดสังเกต"มีกี่หน้าครับ"หยิบปากกามาแล้วเงยหน้าขึ้นถามอาจารย์ท่านนั้น"ห้าหน้าค่ะ"ผอ.หนุ่มมองอย่างชั่งใจ ก่อนที่เขาจะเซ็นอะไรเขาไม่เคยไม่อ่านสักครั้ง หรือแม้แต่อ่านคร่าวๆ ก็แทบไม่มีแต่เพราะครั้งนี้เขาต้องรีบให้อีกคนออกจากห้องเพราะมันจำเป็น'ยัยเด็กแสบ' จะรู้ไหมว่าทำเขาเสียงานเสียการคนที่นั่งยองๆ อยู่ด้านล่างหดคอลงกับเข่าตัวเองเพราะกลัว ทว่าพอเห็นอะไรบางอย่างที่น่าสนใจกว่าค่อยๆ ยืดคอขึ้นดู