Semua Bab สัมพันธ์ลับอาจารย์แสนร้าย: Bab 1 - Bab 10

'นักศึกษาเคารพ'เมื่อมีอาจารย์ประจำวิชาเดินเข้ามาในคาบสอน หัวหน้าห้องบอกเพื่อนนักศึกษาทุกคนทำความเคารพอาจารย์ ก่อนจะมีเสียงเล็กเสียงน้อยกระซิบกันไปมาให้ดูผู้ที่เข้ามาสอนอาจารย์หนุ่มผิวขาวหน้าตาหล่อเหลารูปร่างสูงโปร่ง รีบรับไหว้กลับก่อนจะเดินไปนั่งบนเก้าอี้หลังแท่นไม้สูงๆวางหนังสือที่เป็นอุปกรณ์การสอนลง ก่อนจะเปิดจอโปรเจคเตอร์หนึ่งในสื่อการสอนขึ้น ขณะที่รอก็หันมาทักทายนักศึกษา"แนะนำตัวก่อนเลยแล้วกันนะครับ อาจารย์ชื่อ 'ธนา' สอนวิชาxxxให้พวกเราในเทอมสุดท้าย"หลังจากที่นักศึกษาชั้นปวส.ไปฝึกงานกันมาแล้วหนึ่งปี คือฝึกเทอมสองของการเรียนปีแรก และฝึกเทอมแรกของการเรียนในปีที่สอง จากนั้นก็กลับมาเรียนต่อในเทอมสุดท้ายอีกห้าเดือน ก็เป็นอันสิ้นสุดชีวิตในรั้ววิทยาลัยในตัวอำเภอแห่งนี้วันนี้เขามีสอนคาบเช้าสองวิชา และบ่ายอีกสองวิชา นี่เป็นคาบสุดท้ายของวัน ค่อนข้างล้าพอประมาณทั้งที่เป็นวันแรกของการเปิดเทอม ทว่าตารางการสอนก็จัดเต็มให้เขาเหลือเกิน ไม่รู้ว่าผู้อำนวยการที่นี่จงใจแกล้งเขาหรืออย่างไรกันเขาเป็นหลานนะ ให้เขาสอนแบบสบายๆ หน่อยก็ไม่ได้ เดี๋ยวเลิกคลาสต้องมีเข้าไปคุย"ใครมีคำถามอะไรไหมครับก่อนท

"อาจารย์ปล่อยหนูนะ!" คนตัวเล็กพยายามดิ้นให้เขาปล่อย ทว่ายิ่งดิ้นแรงมันกลับทำให้สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างแข็งๆ ตรงเป้ากางเกงของเขา มันถูไถน้องสาวของเธอไปมา"ผมเป็นคนที่ไวต่อสัมผัสมากนะครับ เหมือนเมื่อคืนที่ได้จูบกับคุณ ผมอยากมีอะไรกับคุณมากๆ""อาจารย์!""เสียงดังเดี๋ยวมีคนมาแอบดูนะ" ธนาขู่ ทำเอาคำแพงรีบหันไปมองที่ประตูกระจก เมื่อกี้เขาไม่ได้ล็อก หากมีคนเปิดเข้ามาเจอเราสองคนในสภาพนี้ต้องแย่แน่ๆ"งั้นอาจารย์ก็ปล่อยหนู!""ค่ะ นี่ผมเป็นอาจารย์ของคุณนะครับ คนที่น่ารักๆ เมื่อคืนหายไปไหนแล้ว คุณพูดคะขากับผมตลอดเลยนะ""ก็อาจารย์เจ้าเล่ห์ รู้ว่าเราไม่ควรใกล้ชิดกันด้วยซ้ำแต่ยังมาทำแบบนี้กับหนู!""เพราะอะไรรู้ไหมครับ""..""เพราะปกติแล้ว ผมเป็นคนที่..หากมีใครมาจูนติดกับร่างกายของผมแล้วมันต้องดำเนินต่อไปจนเสร็จ หากว่าเมื่อคืนคุณยอมให้ผมทำตั้งแต่แรกเช้านี้มาผมอาจจะเฉยๆ ก็ได้ แต่นี่ผมยังไม่เสร็จไงครับ""อะ..อาจารย์" คำแพงอ้าปากค้าง ไม่รู้จะตกใจกับประโยคไหนก่อนดีเขาต้องการสานต่อเพื่อให้แล้วเสร็จจากอารมณ์ค้างเติ่งเมื่อคืนแบบไม่สนว่าเธอคือนักศึกษาของเขา หรือหากเราได้กันไปตั้งแต่เมื่อคืน เช้านี้เขาก็คงไ

"เอางี้อา" ธนาคิดอะไรบางอย่างออก"ถ้าอาอยากให้ผมเป็นรอง ก็ปล่อยให้ผมยุ่งกับคนนี้สิ แล้วผมจะทำผลงานให้" ยักคิ้วรัวๆ เอาสิ อยากให้เขาทำผลงานก็ต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยนธรรศภาคย์ส่ายหัวแล้วลุกเดินออกจากห้องไม่รับปากอะไรใดๆ ทั้งสิ้นเขาแค่มาทักทายหลานชายเฉยๆ แล้วจะกลับไปเคลียร์งาน วันนี้กว่าจะกลับถึงบ้านคงดึกน่าดู เพราะเปิดเทอมวันแรกมีงานให้เคลียร์มากมายธนารีบเก็บของกลับบ้าน ขับรถออกจากรั้ววิทยาลัย กลับรถเพื่อไปยังอีกฝั่งเมื่อเห็นว่ามีใครบางคนนั่งรอรถอยู่ตรงป้ายรถเมล์เปิดกระจกลงแล้วบีบแตรเรียก ทำคำแพงที่นั่งเหม่อเพราะเหตุการณ์เมื่อกี้สะดุ้ง มองไปยังตรงหน้าก็พบว่าเป็นคนที่แกล้งเธอธนาพยักหน้าเรียกเธอให้ขึ้นมา ทว่าคำแพงทำเมินมองไปทางอื่นเขาเคาะนิ้วลงบนพวงมาลัยอย่างครุ่นคิดว่าจะทำยังไงให้หญิงสาวยอมเดินขึ้นมานั่งบนรถดีๆปิดกระจกขึ้น นั่งตากแอร์เย็นๆ เปิดเพลงฟังชิลๆปี๊บ!คำแพงสะดุ้งตกใจ เมื่อเสียงรถเมล์สายหนึ่งบีบแตรไล่รถคันหน้า ก่อนจะตามมาด้วยเสียงเอะอะโวยวาย'เฮ้ย! ป้ายรถเมล์ เอารถมาจอดขวางทำเหี้ยอะไรวะ!'ธนาได้ยินเสียงโวยวายมาจากด้านนอก แต่ไม่ได้สะทกสะท้าน ถ้าคำแพงไม่ขึ้นมาเขาก็จะจอดขวางทา

"เอาแต่เปิดเทอมวันแรกเลยมึง" ธีรดนย์ยื่นแก้วที่ชงเหล้าให้ธนาเรียบร้อย ฝ่ายนั้นก็กระดกรวดเดียวจนหมด"เบา จะรีบไปไหน" เปิดเทอมวันแรกชวนพวกเขามาดื่มเลยมีเรื่องกลุ้มใจอะไร"เหนื่อย อากูแม่งยัดคาบสอนจนเต็ม หมดแล้วมั้งอาจารย์ในวิทยาลัย!""มึงจะได้ไม่ฟุ้งซ่านไง" ปลัดหนุ่มว่าขำๆ รับรู้ว่าอาของธนาจะดัดนิสัยเรื่องอะไร ธนาจะได้ไม่มีเวลาไปล่อใครในรั้ววิทยาลัยไง"มึงพูดเหมือนอาภาคย์เด๊ะ หรือความจริงมึงซี้กับอากูด้วย""เปล่า แล้วความยุ่งของมึงทำให้มีเวลาไปล่อสาวๆ หรือไง""ไม่มีสิ แต่กูว่าจะเลิกทำแล้ว อยากเป็นคนที่ดีขึ้น""จริง?""อืม แต่เมื่อเช้าเพิ่งไปล่อมา""ไอ้ห่า" ธีรดนย์ส่ายหัวก่อนจะขำออกมา ธนาเหรอจะหยุดได้"เพราะอะไรรู้ไหมกูถึงเลิกไม่ได้""เพราะ?""มึงจำคนเมื่อคืนนี้ได้ไหม ที่เราไปดูหมอลำงานแต่งไอ้เข้มกับเมียมัน คนที่แอบมองเป้ากู""สาวสวยสองคนนั้นน่ะเหรอ" เขาจำได้ แต่มันลืมรูดซิปเอง จะไปกล่าวหาเขาได้ไง"ใช่ หนึ่งในนั้นกูได้ไปส่งเขาที่บ้าน""คนไหน คนขาวๆ น่ะเหรอ" ที่เอามือปิดปากตัวเองกลั้นยิ้ม"ใช่ พี่เขาวานกูไปส่งน้องสาวเขา""พี่เขาก็กล้าปล่อยน้องสาวตัวเองไปกับมึงเนอะ เขาคิดอะไรกับมึงเปล่าเนี

"เมื่อคืนผมบอกคุณว่าไงนะครับ""บอกว่าอะไรคะ" คำแพงทำหน้างงธนายกมือขึ้นสัมผัสที่กระดุมเสื้อนักศึกษาสาวเตรียมจะปลดมันออกทว่าคำแพงรีบตะครุบเอาไว้"อะ..อาจารย์อย่านะคะ!"ทว่าธนารวบมือเรียวเล็กไขว้ไว้ที่ด้านหลังแล้วจับมือเธอเอาไว้ด้วยมือของเขาเพียงข้างเดียว คำแพงหมดสิทธิ์ต่อต้าน กระดุมเม็ดบนสุดจึงถูกปลดออกอย่างง่ายดาย"อาจารย์อย่าทำแบบนี้ค่ะ!""เมื่อคืนผมบอกอะไรคุณครับ" ธนาไม่สนคำห้าม เขาอยากรู้ว่าคำแพงลืมที่เรานัดกัน หรือความจริงเธอจงใจที่จะไม่รอกันแน่"บะ..บอกว่าให้รอมาพร้อมอาจารย์ค่ะ"แสดงว่าจำได้ จงใจ"แล้วทำไมไม่รอครับ ทำไมถึงดื้อไม่เชื่อฟัง"".."ธนาปลดกระดุมเม็ดที่สองเมื่ออีกคนยังนิ่ง ทำให้เห็นเนินอวบอิ่มที่ถูกห่อหุ้มด้วยชั้นในสีดำ"อื้อยะ..อย่าค่ะ ปะ..ปกติหากมีเรียนตรงกันกับเพื่อนเพื่อนก็จะมารับที่บ้านอยู่แล้วค่ะ""แล้วทำไมไม่รอครับ" ธนาถามอีกครั้ง เขาอยากรู้ว่าเธอกำลังคิดจะทำอะไร"ก็ปกติหนูมากับเพื่อนประจำไงคะ""นั่นไม่ใช่คำตอบที่ผมอยากได้ยิน" กระดุมเม็ดที่สามจึงถูกปลดออก ธนาสอดมือเข้าใต้เสื้อชั้นในแล้วออกแรงขยำอกอวบทั้งที่ยังไม่เห็นว่ายอดปทุมถันเป็นสีอะไร แต่เม็ดเล็กมาก สัมผัสมื