All Chapters of สัมพันธ์ลับอาจารย์แสนร้าย: Chapter 171 - Chapter 180

"อ้าวผู้ใหญ่ทศ มาหาพี่ชิตเหรอคะ"'เพียงตา' ภรรยาของพิชิต แม่ของพริกหวานในวัยสี่สิบปี ถามผู้ใหญ่บ้านที่นับถือเป็นพี่ที่สนิทออกไป"เปล่าหรอก" ทศวรรษส่ายหน้า เปิดตู้แช่เอาเบียร์เย็นๆ ออกมานั่งดื่มตรงโต๊ะมาหินอ่อนที่ตั้งอยู่เยื้องๆ หน้าร้านค้าห่างออกมาสิบเมตร มีร่มกระดังงาให้ความร่มรื่นสามารถนั่งเล่นได้ทั้งวันปกติหากเขาจะนัดดื่มกันกับเพื่อนผู้ใหญ่บ้านก็มานั่งที่ร้านค้าของเพียงตา ซื้อที่นี่ กินที่นี่ น้ำแข็งฟรีแต่เครื่องดื่มจ่ายตังค์ บางคราวก็ซื้อของสดเอามาให้แม่ของพริกหวานทำเป็นกับแกล้มให้เพียงตาเดินถือแก้วเปล่ากับถังน้ำแข็งอะลูมิเนียมพร้อมที่คีบเอามาวางให้ผู้ใหญ่ทศ นึกแปลกใจที่อีกฝ่ายมาดื่มคนเดียว ปกติแล้วต้องมีพรรคพวกผู้ใหญ่ทศถึงจะมา หรืออย่างน้อยก็สามีเธอที่เป็นฝ่ายไปชวนเพื่อนรุ่นน้องมาดื่มปีนี้พี่ชิตหกสิบแล้ว สองคนนี้เขาสนิทกันตั้งแต่ผู้ใหญ่ทศย้ายมาอยู่ 'คุยใหญ่' ใหม่ๆ ก็เลยนับถือเป็นพี่น้องกันไป"แล้วพี่ชิตไปไหนเพียง"ถามคนที่กำลังจะเดินกลับเข้าไปในร้าน เพียงตาจึงหยุดแล้วหันมาบอก"ลงไปดูข้าวที่ทุ่งนาค่ะ"หลังบ้านของเราเป็นทุ่งนา แต่ที่นาไม่ใช่ของเราหรอก เช่าคนอื่นทำกินในแต่ละปี แบ

ว่าแล้วว่าเขาต้องได้เห็นหน้าภายในสิบนาที ซึ่งเขาก็รออยู่ก่อน นั่งอยู่ตรงโต๊ะไม้ที่ใช้รับแขกและคุยงานจะได้เห็นว่าใครผ่านไปผ่านมาเดินหน้าบึ้งหน้าบูดมาไม่ต่างจากเมื่อเช้า"ทำไมต้องโอนเงินมาให้พริกอีกด้วยคะ เป็นแค่ผู้ใหญ่บ้านรวยขนาดนั้นเลยหรือไงทำไมถึงได้เทียวแจกชาวบ้านเขาไปทั่ว""อาไม่ได้แจกคนอื่นสักหน่อย"ทศวรรษลุกไปหาคนที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์ เดินฝ่าแดดร้อนๆ ไปมาจนหน้าใสเปลี่ยนเป็นสีชมพูเพราะพริกหวานขาวมาก โดนแดดนิดๆ หน่อยๆ ก็ตัวแดงแล้ว"อาเปย์เมีย""เลิกเรียกพริกว่าเมียสักทีเถอะค่ะ พริกอาย"เอามือกอดอกแล้วมองเมินไปทางอื่น ทุกครั้งที่ได้ยินเธอก็ใจเหลวไปหมด แต่ครั้งนี้ไม่ คำว่า 'เมีย' ของอาทศที่ให้เธอมามันไม่ศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไปแล้ว"งอนที่อาต้องออกไปช่วยลูกบ้านน่ะเหรอ อาเป็นผู้ใหญ่บ้านนะพริก เมื่อลูกบ้านเดือดร้อนอาก็ต้องรีบไป"เธอเข้าใจ ไม่งั้นจะอยากเป็นเมียผู้ใหญ่บ้านไปทำไม แต่งอนที่เขาดูแต่ใจคนอื่นแล้วไม่ดูใจเธอ อาทศทำเหมือนเธอเป็นคนอื่นชัดๆ ไม่ใช่เมีย"พริกแค่เอาเงินมาคืน อาไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้นค่ะ""อาให้แล้วไม่รับคืน""อาทศ!""อาให้เมีย""เลิกเรียกพริกแบบนั้นนะ!""เมีย"พริกหวา

"กลับเลยไหมเดี๋ยวอาไปส่ง"ล้างถ้วยล้างชามเสร็จเดินเข้ามาหาคนที่นอนดูทีวีอยู่ในห้อง ตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงเย็น"เนี่ย ทำไมชอบไล่พริกคะ"จากที่กำลังนอนดูซีรี่ส์เพลินๆ พริกหวานเปลี่ยนเป็นหน้าบึ้งทันที"ไม่ได้ไล่ อาเห็นว่าค่ำแล้ว เดี๋ยวพ่อแม่จะถามหาเอา""ยังไม่อยากกลับค่ะ อาทศมีอะไรทำก็ไปทำเถอะค่ะพริกอยู่คนเดียวได้"บ้านผัวก็เหมือนบ้านเมีย อิ๊อิ๊ หากเขาบอกว่าต้องไปดูแลลูกบ้านเธอนอนรอที่นี่ก็ได้ไม่งอแงแล้ว"อาจะกลับบ้าน""กลับคันคายเหรอคะ"ทศวรรษพยักหน้า"งั้นพริกไปด้วยค่ะ พริกจะได้ไปไหว้พ่อปู่แม่ย่า"พริกหวานลุกจากโซฟากับท่าทางเตรียมพร้อม เธอยังไม่เคยเจอพ่อแม่ของอาทศเลยสักครั้ง ไม่รู้ว่าทางบ้านเขาจะเอ็นดูเธอหรือเปล่าหากเอ็นดูก็ช่วยบอกลูกชายพวกท่านให้เธอได้ดูเอ็นเร็วๆ แต่หากพวกท่านไม่เอ็นดูเธอขึ้นมา เธอพร้อมพาลูกชายพวกท่านหนี!"อาไปแค่แป๊บเดียวเอง"ไปให้พ่อแม่เห็นหน้าว่ายังสุขสบายดีก็จะกลับ เพราะข้าวเย็นเขากินแล้วคงไม่ฝากท้องที่นั่น"แป๊บเดียวก็ไปค่ะ""อายังไม่พร้อม"อ๋อ แบบนี้นี่เอง"พริกเข้าใจแล้วค่ะ" พริกหวานพยักหน้าช้าๆ"เมียลับอย่างพริกยังทำอะไรมากไม่ได้ แม้แต่ผัวยังไม่นอนด้วยจะให้เอา

ตอนนี้มืดค่ำคนเข้าบ้านกันหมด ไม่รู้ว่าพริกหวานมารอตั้งแต่ตอนไหน อดเป็นห่วงไม่ได้จริงๆรีบลงจากรถแล้วเดินไปเปิดประตู ขับรถเข้าไปจอดในบ้านแล้วรีบลงมาหาคนที่ยังคงยืนอยู่ที่หน้าบ้าน"เข้าบ้านกัน"เขาจะไม่ถามว่าพริกหวานมาทำไมในเมื่อเขาอยากเห็นหน้าอีกฝ่ายอยู่แล้ว แค่เป็นห่วงที่ออกบ้านมาตอนกลางค่ำกลางคืน แต่หากถามไป พริกหวานอาจไม่ได้คิดแบบนั้น เขาจึงเลือกชวนเธอเข้าบ้านดีกว่าพริกหวานส่ายหัว"พริกแค่เอาเงินมาคืนค่ะ อาทศเลิกโอนมาให้พริกสักทีได้ไหมคะพริกไม่อยากได้""แต่อาอยากให้นี่"อารมณ์แบบนี้ยังไม่หายงอนเขาชัวร์ แต่ไม่เป็นไรเขาจะง้อ"ก็บอกไม่อยากได้ไงคะ!"อาทศนี่พูดไม่เข้าใจ โอนมาอยู่นั่นแหละ"ถ้าไม่ให้เมียแล้วอาจะให้ใคร"พริกหวานกำกำปั้นแล้วทุบลงไปบนอกแกร่งทีนึงอย่างโมโหเมื่อได้ยิน แรงมากจนทศวรรษนิ่วหน้า อุทานในลำคอออกมา"เพราะอีพริกหวานมันตายด้วยคำว่าเมียใช่ไหมคะอาทศถึงขยันพูด!"บอกอย่างเหลืออด ทั้งรักทั้งโกรธ โกรธที่ไม่ว่าได้ยินคราวใดใจก็เหลวไปหมดทุกที"ก็อาคิดแบบนั้นจริงๆ พริกเป็นเมียอา""เลิกพูดสักทีค่ะพริกไม่อยากได้ยิน พริกต้องการคืนเงิน!""เมีย""อาทศ!""ครับเมีย"พริกหวานทนไม่ไหวเดิน

ทศวรรษหยิบผ้าเช็ดตัวสีขาวมาพันเอวสอบแล้วถอดเสื้อผ้า พริกหวานมองตามตั้งแต่แรกเริ่ม ช่วงหลังของอาทศคือแน่นจนกล้ามเนื้อปรากฏชัดเจน ส่วนบั้นท้ายก็ตึงดันผ้าเช็ดตัวขึ้นเป็นรูปมีรอยแยกตรงกลางเห็นเขาไปยืนหน้ากระจกแล้วหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมา เธอจึงรีบลงจากเตียงนอนเดินไปหา มองอุปกรณ์ในมือ"อาทศจะโกนหนวดเหรอคะ"ทศวรรษพยักหน้า"พรุ่งนี้อาต้องไปงาน พริกกลับแต่เช้าหน่อยนะ""ค่ะ เดี๋ยวพริกช่วย"แย่งที่โกนหนวดและโฟมในหลอดมาถือ ก่อนจะดันตัวอีกคนนั่งลงที่เก้าอี้แล้วเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมเองมือหนารีบประคองสะโพกสวยไม่ให้คนตัวเล็กหล่นลงไปพริกหวานจัดการกดครีมโฟมลงบนใบหน้าหล่อจนทั่วทุกจุดที่มีไรหนวดแล้วใช้มือเกลี่ยให้สม่ำเสมอ เตรียมลงใบมีด ทศวรรษรีบถามตัวเกร็ง"เคยทำให้ใครมาก่อนไหมพริก""ไม่เคยค่ะ""มั่นใจว่าอาไม่ได้เลือดนะ""ลองดูค่ะ"ประคองใบหน้าหล่อให้นิ่งๆ ทศวรรษเกร็งตัวสุดขีดเพราะกลัวคมมีดบาดผิว ทว่าพริกหวานกลับทำนุ่มนวลแผ่วเบาจนเขาคลายกังวล"เก่งนะทำเป็นด้วย""ถ้าเก่งก็ให้พริกทำให้นะคะต่อจากนี้ ยินดีทำให้ตลอดชีวิตค่ะ"ทศวรรษนิ่ง ทำไมพอได้ยินประโยคแบบนี้แล้วรู้สึกใจหายแปลกๆวันนี้พริกหวานอาจแค่หลงเขาเพราะ