Semua Bab หวนคืนรักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่): Bab 1 - Bab 10

บทนำ“ก่อนออกไปช่วยกดยืนยันการโอนด้วยค่ะพี่เพลิงสุดหล่อ”ดวงตาคู่สวยจับจ้องไปยังนักศึกษาแพทย์สุดหล่ออย่างยียวน เขาคือคู่นอนของตัวเองที่เพิ่งระบายความใคร่กับเธออย่างเมามันไปร่วมชั่วโมง ก่อนที่เขาจะมีสายเรียกเข้าจากใครบางคนจนต้องรีบอาบน้ำแต่งตัว ขณะที่ตัวเธอเองยังเปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้าห่ม นั่งอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์ราคาแสนแพงในห้องนอนของเขาใช่ เธออยู่ห้องเขาเป็นเรื่องปกติ ถึงแม้จะมีสถานะแค่คู่นอนแต่กิจวัตรประจำวันส่วนใหญ่ของเธอก็เกิดขึ้นที่นี่มาปีกว่าเกือบสองปีแล้ว แถมบางครั้งยังรับบทแม่บ้านให้เขาอีกด้วย ไม่ใช่ว่าเขาขอ แต่เธอเต็มใจทำให้เพื่อตอบแทนอะไรหลายอย่างที่เขาให้เธอจนใช้ชีวิตดีๆ ได้อย่างทุกวันนี้หมวยเล็กหรือมณฑิตา เป็นนักศึกษาสาวคณะบริหารธุรกิจชั้นปีที่สี่ เป้าหมายของเธอในแต่ละวันก็มีแค่ หาเงินเพื่อใช้ชีวิตดีๆ ในอนาคต“จะเอาไปทำอะไรเยอะแยะ”เขารู้มาบ้างว่าฐานะของหมวยเล็กไม่ได้ร่ำรวยอะไร เขาก็เป็นคนให้เธอเองแต่แรกเพราะความสงสาร ก่อนหน้าที่จะมาเจอเขาหมวยเล็กทำงานพาร์ทไทม์เป็นว่าเล่น แม้แต่ตอนนี้ก็ยังทำ ถึงน้อยลงบ้างแล้ว แต่เขาก็ให้เงินเธอมากกว่าที่รับจ้างคนพวกนั้นตั้งหลายเท่า เอาไปใ

ตอนที่ 2 สักวันก็ต้องไปจากกันหมวยเล็กยิ้มให้เพื่อนก่อนจะยักคิ้วให้หนึ่งที เธอก็เป็นคนอย่างนี้ ไม่ชอบให้ใครมองว่ากำลังอ่อนแอ เธอหันไปทางไอผู้หญิงที่เพียบพร้อมทั้งฐานะและหน้าตา ก่อนจะส่งยิ้มแล้วเชิญให้เธอไปนั่งที่ของลูกค้า“เชิญค่ะ”“เพลิงจะรออยู่ที่นี่หรือไปเดินเล่นก่อนก็ได้นะ คงนาน กลัวเบื่อ”“อืม เดี๋ยวเราไปทำธุระก่อน”หมวยเล็กไม่คิดจะหันไปมองเขาด้วยซ้ำ จึงไม่รู้ว่าเวลานี้เขาจะมองเธออยู่หรือเปล่า ก็แค่หันหลังให้ มันก็ไม่ต้องเจ็บปวด เธอเชื่อว่าอย่างนั้น แต่ทำไมมันยังเจ็บที่ได้ยินแค่เสียงเขาอยู่ดีน่าขำชะมัด ก็ไม่คิดว่าเขาจะทำกันได้ขนาดนี้ ใจร้ายเกินไปไหม ไอ้พี่เพลิง!จริงอยู่ที่ว่าเธอรู้สถานะตัวเองมาตลอด และรู้ว่าเขาให้เป็นได้แค่ไหน แต่คนที่มันนอนด้วยกันเกือบทุกคืน มันก็ต้องมีบ้างล่ะที่จะรู้สึกดีต่อกัน แล้วมันจะไม่ใจร้ายไปหน่อยหรือที่เขาพาผู้หญิงที่เขารัก มาหยามเธอที่เป็นได้แค่คู่นอนของเขาถึงที่แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นเธอจะทำอะไรได้ล่ะ นอกจากอยู่เงียบๆ อยู่อย่างเจียมตัว อยู่ในที่ของตัวเอง“ลูกค้ามีลายมาเองหรือเปล่าคะ”“ค่ะ ไออยากทำลายนี้”สาวสวยตรงหน้าระบายยิ้มแล้วยื่นเครื่องมือสื่อสาร

ตอนที่ 4 ตามถึงที่หมวยเล็กกลับเข้ามานั่งที่เดิมท่ามกลางสงครามระหว่างเพื่อนที่กำลังเถียงกันไม่หยุดกับแค่เรื่องกุ้งพายแพ้กุ้งเรื่องนี้หมวยเล็กรู้มาตั้งนานแล้ว เวลาที่เธอสั่งอะไรมาทานด้วยกันจะไม่มีพวกกุ้งเลยสักครั้ง แต่คราวนี้พายเป็นคนสั่งเอง เธอก็ไม่รู้ว่ามีเหตุผลอะไรต้องสั่งหรืออยากให้เพื่อนทานกัน“เก่งนักก็แดกไปเลย”“ทำไม นายอยากให้ฉันตายเหรอ ออ หรือว่าฉันมันไม่มีประโยยชน์อะไรแล้ว”“เนี่ย เธอขี้งอน ขี้ประชดตั้งแต่เมื่อไหร่”“ใครงอน สำคัญตัวผิดไปแล้วไอ้บ้านี่”หมวยเล็กหย่อนตัวนั่งลงข้างเพื่อนสนิทพร้อมกับเสียงหัวเราะชอบใจ สองคนนี้เป็นเพื่อนกันก็จริงแต่เธอก็เห็นทะเลาะกันมาตลอด เจอหน้ากันเป็นอันต้องเถียงกันทุกครั้งไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่“พักทะเลาะกันก่อน หิวแล้วค่า” เธอเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มที่กว้างพอจะทำให้คนที่นั่งตรงข้ามกันนั้นต้องยิ้มตามสำหรับเซฟหมวยเล็กเป็นผู้หญิงที่สวยและน่ารักในร่างเดียว เป็นคนที่ตรงกับใจต้องการทุกอย่างแต่ติดอยู่อย่างเดียว เธอไม่ค่อยรับมุกจีบสาวที่เขาหยอดให้เท่าไร จะมีก็แต่วันนี้ที่เธอยอมตกลงไปอ่านหนังสือด้วยก็อาจจะเป็นไปได้ว่าเธอมีคนคุยด้วย ตอนนี้อาจจะเลิ

ตอนที่ 6 อาจเป็นครั้งสุดท้าย“ถ้าให้ก็เอา ใครกันจะไม่อยากได้เงิน” หมวยเล็กสบตาตอบเขาอย่างไม่ยอมแพ้“งั้นก็ทำตัวดีๆ”ว่าแล้วก็จับมือเล็กสอดเข้าไปในกางเกงยาวใส่สบายของตัวเอง แม่คนตัวดีก็ช่างรู้งาน เจองูยักษ์เข้าก็ทั้งจับทั้งรูดขึ้นรูดลง จนเขาเริ่มครางเบาๆ“ขยับขึ้นมาสิ หมวยทำให้”“อืม”เขาทำตามเหมือนหมาเชื่อง ๆ มีแค่ตอนนี้นั่นแหละที่จะสั่งกูได้คนร่างสูงขยับตัวขึ้นไปในระดับที่พอดีกับใบหน้าสะสวย ดวงตากลมโตหลุบต่ำมองมาที่เบื้องล่างของเขาที่มันผงาดออกมานอกกางเกง สายตาแบบนั้นของหมวยเล็กทำเอาเขาเหมือนใจจะขาดให้ได้มือเล็กกำเจ้ามังกรยักษ์ไว้รอบไม่มิด จับรูดขึ้นลงรั้งส่วนปลายหยักลงไปหาริมฝีปากอวบอิ่มเย้ายวน หมวยเล็กไม่ใช่คนช่ำชองแต่แรก ทว่ากลับดีขึ้นเรื่อยๆ จนเขาเดาทางไม่ออก“เร็ว” เขาไม่พูดเปล่า ขยับสะโพกเอาส่วนปลายนั้นกระแทกริมฝีปากเธออย่างหงุดหงิดงุ่นง่านใจคนตัวเล็กหลุดขำ รอยยิ้มยียวนทำเอาเขานึกหมั่นไส้ แต่วินาทีต่อมากลับนึกขอบคุณมันลิ้นเล็กร้อนชื้นแลบเลียเล่นกับส่วนปลายของเขา จนต้องครางคำรามในลำคอเพราะความเสียวที่ลามมาถึงท้องน้อย ยิ่งตอนที่หมวยเอามันเข้าไปในปากแล้วดูดแค่ส่วนหัวยิ่งทรมาน

ตอนที่ 8 ไม่ว่างสาวรุ่นลูกเดินออกไปจากรถแล้ว แต่ดวงตาโฉบเฉี่ยวของสาววัยห้าสิบกว่ายังคงมองไปที่ร่างระหงษ์นั้นด้วยท่าทีสงบนิ่ง ก่อนที่เสียงหัวเราะในลำคอจะดังขึ้นมาหนหนึ่ง“ที่จริงฉันชอบคนแบบนี้นะ แต่ทำยังไงได้ล่ะ” พิมพ์ภิรมย์เอ่ยอย่างลอยๆ แต่ก็พอมีสารถีที่นั่งรับฟัง ซึ่งเป็นทั้งญาติและคนสนิท ก่อนที่นางจะเอ่ยปากบอกให้เคลื่อนรถออกไปหมวยเล็กถอนหายใจเป็นครั้งที่ร้อย การที่เธอไม่รับเงินก้อนนั้นไม่ใช่ว่าจะดื้อด้านอยู่ต่อ เพียงแต่ไม่อยากให้ใครต้องดูถูกเหยียดหยาม แค่นี้มันก็รู้สึกเจ็บจุกที่หัวใจจนพูดไม่ออกแล้วเธอไม่ได้คาดหวังให้เพลิงเห็นความสำคัญ ไม่ได้ต้องการให้เขาเห็นเป็นคนพิเศษอีกต่อไปแล้ว ถึงแม้ว่าที่ผ่านมา ลึกๆ แล้วก็อยากให้เขาเปลี่ยนใจ ให้เขามีใจให้เธอ ยกให้เธอเป็นผู้หญิงของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ แต่เวลานี้เธอพอจะรู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายต่อให้เขารู้สึกดี ก็คงไม่มีคนมายินดีด้วยให้ไปจากเขาเธอไปแน่และมันก็อีกไม่นานนี้เอง แต่ขอเวลาอีกหน่อยได้ไหม ขอเวลาให้ได้ทำใจสักหน่อยหมวยเล็กลากสังขารที่ไร้เรี่ยวแรงกลับมาถึงหอพักได้แล้วก็รีบพาตัวเองกระโดดขึ้นเตียงที่ใช้งานมันน้อยกว่าเตียงในห้องของเพลิง