Semua Bab หวนคืนรักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่): Bab 21 - Bab 30

ตอนที่ 20 หวังว่าเราจะไม่ได้เจอกันร่ำลากับหมวยแบบที่ไม่เคยทำมาก่อนก็ออกจากห้องตรงดิ่งไปที่บ้านของตัวเอง แม่ของเขาพูดย้ำนักย้ำหนาว่ารีบมา มีของขวัญจะให้ แล้วมันจะเป็นอะไรไปได้ก็ของขวัญที่เขาอยากได้มันก็มีอยู่อย่างเดียวKoenigsegg Gemera ราคาราวสามสิบล้านบาทที่เขาอยากได้แล้วคุณนายพิมพ์ก็ตกปากรับคำเป็นอย่างดีว่าจะซื้อให้ถ้าเขาทำตัวดีถูกใจแม่จนถึงเรียนจบอีกแค่ปีเดียว แม่คงอยากซื้อให้เพราะอดใจไม่ไหวขับรถมาถึงบ้านหลังใหญ่ก็เห็นผู้คนราวสิบยี่สิบคนกำลังจับกลุ่มสังสรรค์กันอยู่ที่ลานหน้าบ้าน หนึ่งในนั้นมีไอกับพ่อและแม่ของเธอด้วย ทั้งที่แค่วันเกิดเขา มันไม่น่าจะมีผู้หลักผู้ใหญ่ขนาดนี้เพลิงรู้สึกตงิดใจแต่สุดท้ายก็จำต้องลงจากรถเพื่อไปค้นหาคำตอบว่าทำไมต้องมากันเยอะขนาดนี้ พอไปถึงตรงนั้นถึงได้รู้ว่าเขาโดนหลอกให้มาแล้วแน่ ๆ“อ้าว เพลิงมาแล้วเหรอ”เขาไม่ได้ตอบแม่ตัวเอง หันไปยกมือไหว้ผู้หลักผู้ใหญ่ ส่วนมากก็เป็นพวกลุงป้าน้าอากับญาติผู้ใหญ่ที่อยู่ในแวดวงธุรกิจของแม่ สรุปนี่มันวันเกิดกูหรือวันเกิดแม่กันแน่ ชักไม่มั่นใจ“มาทำไมกันเยอะแยะ” เขาถามเสียงเรียบ คิดว่าคนที่ได้ยินคำถามคงตอบ“แม่เพลิงไม่บอกเหร

ตอนที่ 22 ความจริงที่แสนโหดร้ายหมวยเล็กใช้เวลาเดินทางกลับบ้านราวสิบชั่วโมง ออกเดินทางขึ้นรถทัวร์ตั้งแต่เวลาสี่ทุ่มครึ่ง ซื้อตั๋วเพิ่มอีกใบเพราะไม่คิดว่าจะต้องออกมาเร็วขนาดนี้มาถึงที่หมายก็เช้าแล้ว ลุงชัยกับแม่มารับเธอที่สถานีขนส่ง เดินทางไปบ้านของเธอที่อยู่อีกอำเภอหนึ่งซึ่งก็ไม่ได้ไกลจากอำเภอเมืองมากนัก บ้านของเธอที่ใช้เงินเพลิงสร้างมัน วันนี้เธอเพิ่งจะได้เห็นมันจริง ๆ ครั้งแรกลุงชัยคือคนรักใหม่ของแม่ ก่อนหน้านี้แกเป็นแค่ที่ปรึกษาที่ดี แต่ตอนนี้แม่เปิดใจแล้วเพราะความดีของเขา หมวยเล็กไม่ได้กีดกันอะไร เห็นแม่มีความสุขเธอก็ยินดี“คิดถึงยายจัง”หมวยเล็กเดินเข้าไปกอดยาย หลังจากหยุดชื่นชมบ้านหลังเล็ก ๆ ที่อยู่กันสามคนก็คงพอดี แต่ตอนนี้คงเหลือแค่สอง เพราะแม่จะย้ายไปอยู่บ้านลุงชัย ให้เธออยู่กับยายที่นี่ ตอนกลางวันแม่จะมาอยู่ร้านด้วยกัน ร้านที่ว่านั่นก็คือบ้านหลังนี้ที่สร้างเป็นแบบเปิดด้านหน้า เพราะแม่ตั้งใจว่าจะเปิดเป็นร้านข้าวแกงด้วย ส่วนร้านเสริมสวยทำเล็บของเธออยู่ถัดกันไปเป็นห้องสี่เหลี่ยมขนาดพอดีที่ดินผืนนี้ยายได้รับมาจากตาของหมวยเล็ก ตาคนนี้เธอไม่เคยเห็นหรอก รู้แค่ว่าตามีภรรยาอยู่แล้

ตอนที่ 24 ทิ้งมันไปทุกอย่างเขาใช้เวลาขับรถจากคอนโดมิเนียมมาถึงบ้านแค่สิบห้านาที มันเร็วกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ไม่รู้ว่าระหว่างรถกับใจเขาอะไรที่มันร้อนแรงกว่ากัน“มาให้ฉันด่าถึง...”“แม่ทำอะไรไว้ บอกมาให้หมด”“อะไรของแก ตาเพลิง” พิมพ์พิรมณ์ตกใจกับคำพูดของลูกชายจนนึกอะไรไม่ออก“หมวย อยู่ ไหน” เพลิงถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบมันจะเป็นใครไม่ได้หรอก ถ้าทำได้ขนาดนี้มันก็มีแค่แม่เขา ก็ไม่แน่อาจมีไอช่วยด้วยอีกคน แล้วหมวยจะเป็นอะไรไหมตอนนี้“นี่แกบ้าไปแล้วใช่ไหม หมวยไหนฉันไม่รู้จัก”“ผมไม่อยากพูดว่าตอแหล เพราะเห็นแม่เป็นแม่นะ” ถือว่านี่ไม่ได้พูดแล้วกัน“เพลิง !”“แม่ทำอะไรเขาหรือเปล่า”“ฉันบอกว่าไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น” พิมพ์ภิรมณ์รวบรวมสติได้ก็ไล่ความตกใจทิ้ง นางหันหลังให้ลูกชายแล้วเดินไปนั่งโซฟารับแขกอย่างใจเย็น“อืม ไม่บอกก็ไม่บอก ที่จริงแค่อยากเอานี่มาคืน” เขารู้ว่าถ้าแม่เขาทำให้หมวยไปจริง ๆ ก็คงไม่มีทางบอกง่าย ๆ เขาคงต้องใช้วิธีอื่นเพลิงเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าแม่ โยนกุญแจรถราคาสามสิบกว่าล้านที่แม่ลงทุนซื้อให้เพื่อให้เขาลืมเรื่องหมวยแล้วทำสิ่งที่แม่ต้องการ แต่ตอนนี้เขาไม่อยากได้มันแล้ว เอามัน

ตอนที่ 26 พ่อของมังกรหมวยเล็กกลับมาถึงบ้านก็อุ้มลูกไปนอนในห้อง เวลานี้คนหน้าร้านข้าวแกงของยายเริ่มซาลงบ้างแล้ว เธอจึงไม่ต้องออกไปช่วยก็ได้เพราะยังมีพนักงานอีกสามคนคอยช่วยอยู่คนเป็นแม่นั่งมองลูกชายเงียบ ๆ คิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นมาหัวใจมันก็วูบโหวงเหลือเกิน อยู่ ๆ น้ำตามันก็รื้นเกาะขอบตาขึ้นมามีแต่คนถามว่ามังกรหน้าเหมือนใคร ไม่เหมือนเธอเลย หมวยเล็กไม่รู้ว่ามันเป็นคำถามกวนใจของพวกมนุษย์ป้าหรือเป็นคำถามที่มันตรงตัว หรือว่ามังกรหน้าไม่เหมือนหมวยเลยนะหมวยเล็กไม่รู้จริง ๆ ว่าลูกหน้าเหมือนเธอหรือเหมือนเขา ก็เห็นกันอยู่ทุกวันตั้งแต่เล็กแล้ว แต่พอได้เจอเพลิงอีกครั้งในรอบสองปี มันก็อดคิดไม่ได้ว่า ทำไมลูกต้องไปเหมือนเขาขนาดนั้นมันน่าโมโหจริง ๆ“หมวย หมอว่ายังไงบ้างลูก”นิ่มเข้ามาตอนที่หมวยกำลังนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ด้วยความเป็นห่วงหลานรัก คนโปรดของบ้านนี้จนแม่ไม่อยากกลับบ้านลุงชัย แต่ลุงชัยก็ใช่ย่อยเลย ทั้งอุ้มทั้งโอ๋ ชอบแอบพามังกรไปเดินเที่ยวตลาดตลอด เรียกได้ว่าหมวยไม่ต้องเหนื่อยเลยเพราะมีแต่คนช่วยเลี้ยง“ไม่เป็นไรมากแม่ หมอบอกช่วงนี้น่าฝนอาจจะเจอเชื้อโรค อาหารเป็นพิษ”แม่พยักหน้า

ตอนที่ 28 รักที่ (เคย) อยากฟังหลายวันต่อมาเพลิงมากินข้าวที่ร้านทุกวันจนหมวยนับได้ว่าคงหนึ่งเดือนได้แล้วที่ต้องเห็นหน้าเขาทุกเช้า เบอร์กับไลน์ที่เขาได้ไปก็มีติดต่อมาบ้างถามถึงลูกบ้าง ถามเรื่องหมวยบ้างแต่หมวยก็เมินตลอด ก็ไม่เห็นเขาจะทำอะไรนอกจากนั้นแล้ว เธอไม่ตอบเขาก็เฉย แต่เธอก็ยังเห็นเขามาทุกวันตอนเช้าทว่าวันนี้มันแปลกไปตรงที่ไม่ได้เห็นเขามาที่ร้าน หมวยพยายามไม่สนใจไม่อยากคิดแต่สุดท้ายมันก็อดคิดไม่ได้ถ้าจะกลับมาแล้วมาแค่ทำให้เธอหงุดหงิดเล่น จะมาทำไมบ่ายนี้หมวยต้องออกไปซื้อของที่ห้างฯ แต่แม่มีธุระด่วนต้องไปกับลุงชัย ยายก็อยู่หน้าร้านไม่มีคนดูแลมังกรเลย หมวยตั้งใจว่าจะพาลูกไปด้วยแต่ก็กลัวจะลำบาก“ให้อยู่กับยายก็ได้นะหมวย ไปด้วยก็กวนเปล่า ๆ”“ยายจะไหวไหม” เธอถามเพราะรู้ดีว่าตอนนี้ลูกเริ่มซนมากแล้ว ยายก็บ่นว่าเหนื่อยกับเจ้ามังกรบ่อย ๆ ถึงจะบ่นไปอย่างนั้น เธอเองก็สงสารยาย“ไหว ๆ”หมวยพยักหน้ารับแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าในบ้านพร้อมกับจับมือเจ้าตัวเล็กออกมา หลังจากซื้อของแล้วก็ยังมีนัดกับลูกค้าที่จะมาทำเล็บตอนสี่โมงเย็นต้องรีบไปรีบกลับมาไล่หลังไปไม่กี่นาทีก็มีรถอีกคันขับมาจอดที่หน้าร้าน เข