Semua Bab คาถาพันธุ์: Bab 11 - Bab 20

คณิกายกมือขึ้นมาป้องปากหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าที่แดงก่ำของสามสาว เธอแสยะยิ้มใส่พวกหล่อนก่อนจะก้าวขาออกไปจากตรงนั้น “จุ๊จุ๊! ไม่เอานะคะ อย่าแสดงกิริยามารยาทที่ไม่ดีออกมาเดี๋ยวคนอื่นเขารู้หมด” ร่างเล็กหันไปพูดต่อเมื่อรู้สึกว่าสามสาวเดินตามมา“แกว่าใครห้ะ!?” เพชรพลอยพูดด้วยน้ำเสียงห้วนๆ กำมือเขาหากันแน่นใบหน้าแดงก่ำด้วยความโมโหที่โดนเด็กฝึกงานมาพูดจายอกย้อนใส่“ณิไม่ได้ว่าใครนะคะ แค่เตือนเฉยๆ” ใช้สายตามองไปรอบๆ ตัวบอกให้พวกหล่อนได้รู้ว่าตรงนี้ไม่ได้มีแค่พวกเธอแต่ยังมีพนักงานคนอื่นยืนมองอยู่ด้วย“ไปเถอะแก เดี๋ยวโดนฟ้องท่านประธานจะเป็นเรื่องเอา” ออยลี่ดึงมือเพื่อนทั้งสองพาเดินออกไป เช่นเดียวกับคณิกาที่ก็เดินเข้าลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังห้องทำงานของคาถา“นี่เหรอคะ ว่าที่พี่สะใภ้บัว” และทันทีที่เดินเข้าไปก็มีเสียงของหญิงสาวที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาดังขึ้นพร้อมกับสายตาของเจ้าตัวที่มองสำรวจคณิกาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท่าก่อนจะฉีกยิ้มหวานออกมาอย่างเป็นมิตร“คุณคือ...” “ฉันเป็นแฟนพี่คาถาค่ะ” “แฟน?” “น้อง” คาถาที่นั่งทำงานอยู่เอ่ยแทรกขึ้นขณะที่สายตายังจับจ้องอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์อยู่ ร่างเล็กผงก

“คุณคาถาจะกลับแล้วเหรอคะ” อินทร์วิ่งออกมาจากบ้านพร้อมเรียกคาถาไว้เมื่อเห็นเขากำลังลุกจากเก้าอี้ เธอยื่นกล่องนาฬิกาแบรนด์เนมสำหรับผู้ชายให้คาถา“อินทร์ตั้งใจซื้อมาให้พี่คาถาเลยนะคะ รุ่นนี้กำลังหายากคิดว่าพี่คาถาน่าจะชอบ” บอกด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อย ยื่นให้อยู่นานทว่าชายหนุ่มตรงหน้ากลับไม่มีท่าทีว่าจะรับมันไปจนเธอต้องยกมันขึ้นสูงเพื่อให้เขาเห็นกล่องนาฬิกา“ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” กล่าวจบก็โอบเอวแฟนสาวพาเดินออกไป ทิ้งให้อินทร์ได้แต่ยืนหน้าเสียอยู่ท่ามกลางแขกที่มาร่วมงานซึ่งกำลังมองมาทางนี้ เธอหันไปยิ้มให้บรรดาแขกทั้งที่มือกำเข้าหากันแน่นด้วยความหงุดหงิดกับการถูกเมิน“ถ้าก่อนหน้านี้รับของเมียมัน มันก็อาจจะรับของเธอนะ” เสียงของอัคดังขึ้นตามด้วยร่างสูงเดินมายืนข้างน้องสาว อินทร์มองค้อนพี่ชายแล้วเดินกระทืบเท้าเข้าไปในบ้านด้วยความไม่สบอารมณ์กับการที่ถูกคาถาเมิน“ทำไมถึงไม่รับของคุณอินทร์ล่ะคะ?” คณิกาถามหลังจากเข้ามาอยู่ในรถที่ตอนนี้กำลังแล่นอยู่บนถนนแล้ว“เพราะก่อนหน้านี้เธอไม่รับของคุณไง” “ก็เลยจะเอาคืนว่างั้น” “ครับ” “นาฬิกาเรือนนั้นคงจะแพงน่าดูนะคะ น่าจะรับมา” “ผมมีปัญญาซื้อครับ” “ณิไม่

“ณิไม่ได้อึดอัด” คณิกาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ มองคาถาที่เดินมานั่งข้างตัวเอง “ณิพูดจริงๆ นะคะ” ย้ำในประโยคเดิมอีกครั้งเพราะสีหน้าเขาดูไม่เชื่อในคำพูดของเธอเลย“ณิเด็กกว่าผม ผมเคยผ่านวัยเดียวกับคุณมาแล้ว วัยที่ต้องการใช้ชีวิตใช้เวลาอยู่กับเพื่อน ทำงานเสร็จได้เที่ยวสนุกไม่ได้จริงจังกับชีวิตเหมือนตอนนี้” “...” “แต่ผมถามคุณและให้โอกาสคุณไปจากผมแล้วในเมื่อคุณเลือกที่จะอยู่นั่นก็แปลว่าคุณเต็มใจที่จะอยู่เป็นภรรยาสร้างครอบครัวกับผม” “ทำไมจู่ๆ มาเข้าโหมดจริงจังแบบนี้ล่ะคะ” เอียงคอถามเขาที่จากถกเถียงกับน้องสาวไปเมื่อครู่นี้จู่ๆ ก็มาเข้าโหมดจริงจังกับเธอซะงั้น “...มีปัญหาอะไรกับการทำงานมั้ย มีใครมารังแกหรือเปล่า?” เขาเปลี่ยนเรื่องคุยเป็นเรื่องที่ผ่อนคลายกว่าเมื่อครู่ที่เหมือนว่าจะเผลอตัวจริงจังไปสักหน่อยจนหัวคิ้วแฟนสาวขมวดเป็นปมแบบนั้น“ก็ไม่ได้เรียกว่ารังแก แค่ถูกใช้งานอย่างเดียว” “ถือว่าเป็นการฝึกไปในตัวไงครับ ““ก็พยายามคิดแบบนั้น” “เดี๋ยวตอนเที่ยงก็เลิกงานแล้ว” “อืม ไงณิไปทำงานก่อนนะคะ” ฟอด! พูดจบก็โน้มใบหน้าไปหอมแก้มเขาแล้วเดินสะบัดก้นออกจากห้องทำงานไป ชายหนุ่มมองตามแผ่นหลังบางของแฟนสาว

“ดูพี่คาถาจะรักเธอมากนะคะ” “ณิเป็นเมียผม ผมจะรักก็คงไม่ผิดอะไร” ตอบนับเพชรกลับไปด้วยน้ำเสียงสายตาที่เรียบนิ่ง หากถามว่าทำไมถึงเย็นชาใส่น้าสาวเช่นนี้ คงตอบได้ว่าเพราะน้าวิชอบเข้ามาจุ้นจ้านวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวของเขามากกว่าพ่อกับแม่ของเขาน่ะสินับเพชรเป็นลูกสาวบุญธรรมของน้าภาวิไลซึ่งไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันจึงจ้องจะจับเขาคู่กับนับเพชรอยู่บ่อยครั้ง แน่นอนว่าเขาไม่ชอบนับเพชรและยิ่งเกลียดการโดนจับคู่เสียยิ่งกว่าอะไรทำให้ยามที่เจอหน้าน้าสาวจึงมักจะอารมณ์ไม่ดีตลอด“นั่นสินะ แต่ว่าวันก่อน...” “วันก่อนเห็นเพชรว่ามาด่าเพชรนี่ มีเรื่องอะไรกันทำไมพูดจากันดีๆ ไม่ได้เหรอ” ภาวิไลเอ่ยต่อประโยคของบุตรสาวที่เกริ่นนำมาให้ก่อนแล้ว“ไม่ได้ด่าหรอกคุณแม่ แค่ถกเถียงกันนิดหน่อย” “แบบนั้นก็ถือว่าด่านั่นแหละ อย่าคิดว่าเป็นเมียคาถาแล้วน้าจะไม่กล้าทำอะไรนะ เพชรเป็นลูกสาวน้ายังไงก็มีตำแหน่งสูงกว่าทั้งฐานะทางการเงินและการทำงาน” “คุณแม่ก็ หนูเป็นแค่ CIO1 เองนะคะตำแหน่งไม่ได้ใหญ่อะไรเลย"แน่นอนว่า CIO นับเพชรไม่ได้มาเพราะความสามารถแม้หล่อนจะมีมันก็ตาม แต่ได้มาเพราะน้าภาวิไลที่มาขอร้องอ้อนวอนให้ลูกสาวทำงานในตำแหน

ห้องนอน...“อ๊ะ อ๊า~” ร่างเล็กส่งเสียงครวญครางออกมาไม่หยุดเมื่อกายสาวถูกท่อนเนื้ออวบผลุบเข้าโผล่ออกถี่ยิบ หลังจากเสร็จไปบนรถเขาก็รีบพาเธอกลับมาต่อที่บ้านอย่างกลัวว่ามันจะขาดตอนซึ่งพอมาถึงเขาก็ดึงกระชากชุดออกจากตัวเธอแล้วอัดกระแทกกายเข้ามาหนักหน่วงในทันทีเอวสอบเร่งจังหวะรุนแรงมากขึ้นตามระดับอารมณ์ของเขาที่พลุ่งสูงขึ้น เลือดในกายสูบฉีดไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ยิ่งได้สัมผัสร่างกายที่เนียนนุ่มของแฟนสาวก็ยิ่งเป็นเหมือนชนวนจุดไฟราคะของเขาให้ร้อนระอุมากขึ้นฝ่ามือหนาบีบขย้ำก้อนเนื้ออวบที่เด้งขึ้นลงตามจังหวะกระแทกกระทั้นจากคนตัวใหญ่ นัยน์ตาคมเข้มจับจ้องเรือนร่างที่เนียนขาวเต็มไปด้วยรอยรักที่เขาฝากฝังไว้ตามหน้าอกด้วยความพึงพอใจ ปากบางเผยอส่งเสียงครางออกมาตลอดเวลาขณะที่เปลือกตาบางจะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่“อึก! อ๊ะๆ ที่รักคะ ทะ ที่รัก ณิจะเสร็จอีกแล้ว...” คณิกาผวาเข้าหาอ้อมกอดของคาถาที่โน้มตัวลงไปโอบกอดเธอไว้ ริมฝีปากคลอเคลียอยู่กับพวงแก้มนุ่ม กายช่วงล่างอัดเสยหนักหน่วงดุดันมากขึ้นจนกระทั่งแฟนสาวเสร็จไปอีกครั้ง“คุณเร่าร้อนมากเลยนะ” ว่าพลางหยัดกายลุกขึ้นนั่งชันเข่า จับขาเรียวยกขึ้นสูงเริ่มจังหวะดนตรีสดอี