All Chapters of นักฆ่าที่รักไลออน [Dear Killer]: Chapter 11 - Chapter 20

รถมอเตอร์ไซค์ขี่มาจอดที่หน้าทางเข้าตึกเก่าสีอิฐ ที่เต็มไปด้วยต้นไม้และเถาวัลย์เลื้อยยาวปิดหน้าทางเข้าตัวตึกที่ซอมซ่อแห่งหนึ่ง มนจอดมอไซค์แล้วจับให้ตัวรถนอนกับพื้นก่อนจะเอาพวกกิ่งไม้ใบหญ้าต่างๆมาคลุมเอาไว้ อย่างน้อยก็ช่วยอำพรางได้บ้าง"ที่นี่ที่ไหน" กรองแก้วถามด้วยความสงสัยและอยากรู้ เพราะก่อนหน้านี้มนบอกว่าจะพาไปคุยในที่ที่ปลอดภัย แต่เมื่อเห็นสถานที่แล้วทำให้กรองแก้วถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง"เข้ามาก่อนค่อยไปคุยกันด้านใน"กรองแก้วเดินตามเข้าไปอย่างเชื่อฟัง จะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ที่แน่ๆเธอรู้สึกได้ว่ามนไม่ได้คิดร้ายกับตนเองอย่างแน่นอน และเมื่อเดินเข้ามาในตัวตึกขึ้นบันไดมาชั้นที่สามก็เป็นห้องกว้างๆในที่โล่งๆแต่เมื่อเดินเข้าไปอีกหน่อยก็จะเป็นประตูไม้ที่ดูผุพัง กรองแก้วมองทุกการกระทำของมนมือเล็กเพียงแค่ใช้มือสัมผัสที่ด้านบน ประตูไม้เก่าๆก็ถูกเปิดออกทันที และสิ่งที่กรองแก้วเห็นทำให้เธอถึงกับตกตะลึง..เพราะด้านในเป็นห้องกว้างๆเนื้อที่ใช้สอยก็ตามความกว้างของตัวตึก มีอุปกรณ์ใช้สอยครบ..ทุกอย่าง"มานั่งนี่ เราจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง เผื่อความทรงจำของเธอจะกลับมาได้เร็วขึ้น" กรองแก้วเดินไปนั่งที

ฟุ่บ ฟุ่บ"อ๊ากก"เสียงร้องที่แสดงถึงความเจ็บปวดดังขึ้นทำให้โคลต์ลุขึ้นยืนแล้วยิงไปที่มือยิงที่แอบอยู่ข้างกัน ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งเหมือนเดิมอีกครั้ง เสียงปืนดังขึ้นจากด้านนอกตัวตึกทำให้จีเนียสกับโคลต์รู้ได้ทันทีว่ากลุ่มของไลออนกำลังโดนล้อมอย่างแน่นอน"โคลต์!""ไปเถอะ เราไหวอยู่แล้ว"เสียงกระสุนดังต่อเนื่องจากโคลต์เพื่อให้จีเนียสออกไปหาไลออนให้ได้ โคลต์จึงต้องยิงดักสกัดไว้เพื่อไม่ให้พวกมันตามจีเนียสไปจีเนียสพุ่งตัวไปด้านข้างเมื่อเห็นมีมือยิงกำลังเล็งปลายกระบอกปืนไปที่ไลออน แล้วลั่นไกปืนทันทีสองนัดติดฟุ่บ ฟุ่บไลออนหันไปตามเสียงปืนก่อนจะเห็นใบหน้าคนที่เขาต้องการเจอ ภาพตรงหน้าทำให้ไลออนรู้สึกถึงกรองคนเดิม คนที่มีใบหน้าเรียบนิ่งคาดเดาไม่ได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรหรือกำลังจะทำอะไร เป็นคนคนหนึ่งที่มีนิสัยค่อนข้างเหมือนกันกับเขาแทบจะทุกอย่างไลออนรีบวิ่งไปหาจีเนียสแล้วโอบกอดเอาไว้แน่นราวกับว่าคนตรงหน้าจะหายไปอีก"เราต้องรีบไปแล้ว" ไลออนพูดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้ากำลังเดินมาทางนี้"จีเนียส!!" โคลต์ที่วิ่งมาทางที่ทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยใบหน้าที่จริงจัง"ว่าไง""เดชคุณก็มานะกำลังออกไปที่ประตูหลัง"

ประตูห้องทำงานภายในบ้านสองชั้น ถูกปิดลงด้วยมือแกร่งก่อนจะเดินตรงไปยังโต๊ะทำงานแล้วนั่งลงที่เก้าอี้หนังตัวโปรดที่หันหน้าออกไปทางระเบียง เดชคุณมองออกไปรอบๆบริเวณบ้าน ก่อนจะไปหยุดอยู่ตรงต้นไม้ต้นนึงที่เขามักจะไปอุ้มเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆให้ลงมา การปืนต้นไม้เป็นอะไรที่กรองแก้วชอบมากจริงๆ"ลงมาได้แล้วกรองแก้ว""ขอหนูนั่งอยู่บนนี้อีกแปปนึงนะคะพ่อ""มันมีมดเห็นไหมน่ะ""หนูบี้มันแล้วค่ะพ่อ"เดชคุณมองไปที่นิ้วเล็กๆที่มีมดนอนตายอยู่บนนิ้ว ก่อนจะส่ายหน้าไปมากับความซนและความแก่นแก้ว"ลงมา แล้วไปอาบน้ำจะได้ไปกินข้าว""ค่ะพ่อ"ภาพเด็กหญิงวัยห้าขวบผิวขาวราวกับไข่ปอก ตาเรียวดั่งกับตากวาง จมูกเชิดรั้น แต่ยังคงมีความสุภาพเรียบร้อยอยู่บ้างเมื่อครั้งยังเยาว์วัย เดชคุณแหงนหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวแต่มีเพียงดวงเดียวเท่านั้นที่ดูสว่างและสวยงามที่สุดในค่ำคืนนี้แม้ว่าท้องฟ้ามันจะดูหม่นไปเสียหน่อย"บางครั้งชีวิตมันก็เฮงซวย..ทั้งๆที่บอกกับตัวเองอยู่ทุกวันว่าห้ามรักแก..กรองแก้ว.."เดชคุณยิ้มให้กับตัวเองพลางคิดว่า ได้เวลาเกษียณของเขาแล้วสินะ นักฆ่าหนึ่งในห้าที่มีฝีมือขององค์กร..ได้เวลาพักยาวๆแล้ว.."ออก

หนึ่งอาทิตย์ต่อมากรองแก้วใช้เวลาเรียนรู้งานกับลูฟวร์แค่สองวันเท่านั้น เธอก็ได้เข้ามาทำงานภายในห้องของไลออนได้อย่างรวดเร็ว การนั่งอยู่ภายในห้องเดียวกัน ทำให้ทั้งสองคนมีโอกาสพูดคุยเรื่องทั่วไป และรวมไปถึงเรื่องส่วนตัว แม้บางเรื่องที่กรองแก้วเล่าจะโกหกก็ตามเธอกลับเล่าให้เขาฟังราวกับเป็นเรื่องของเธอจริงๆไลออนชอบกรองแก้วตรงที่เธอเหมือนเขาราวกับเป็นคนคนเดียวกัน เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ที่คอยเข้าหาเขาเพราะต้องการขึ้นเตียงกับเขาพร้อมกับหวังผลในอนาคต เขาจึงค่อนข้างชอบกรองแก้วที่เธอไม่เคยคิดที่จะอ่อยหรือให้ท่าเขาแต่อย่างใดภายในที่ห้องทำงานของไลออน เป็นห้องกระจกล้อมรอบ มองเห็นด้านล่างที่มีนักท่องราตรีรวมไปถึงแขกที่มาพักในโรงแรมออกมาวาดลวดลาย บริกรที่กำลังให้บริการลูกค้าอย่างเนืองแน่นต่างก็ทำงานกันอย่างเต็มที่ สายตาคมมองไปยังโต๊ะนึงอยู่สักพัก ก่อนจะยกหูโทรศัพท์ต่อไปยังปลายสาย รอไม่นานเพียงไม่ถึงหนึ่งนาที ปลายสายก็กดรับ"ฮัลโหลค่ะ" นิ้วเรียวบรรจงค่อยๆกดรับสายก่อนจะเหลือบมองขึ้นไปยังห้องกระจก"..." ร่างสูงในเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนขึ้นจนถึงข้อศอกกำลังยืนหันหน้ามาที่กระจกใสพร้อมกับมองลงไปข้างล่าง

ความเสียวมันทำให้เธอต้องยกมือขึ้นไปขยำผมดำที่ก้มๆเงย ขยับหัวไปมาอยู่ตรงด้านล่างอย่างน้อยมันก็ช่วยให้ความเสียวลดลงได้บ้าง แต่เธอก็เผลอเด้งสะโพกรับสัมผัสที่วาบหวามจากเขาราวกับคนที่ลุ่มหลงกับสิ่งที่เขามอบให้ ลิ้นสากกระดกรัวเร็วกลืนกินน้ำสีใสที่ซึมออกมาในโพรงนิ่ม"อ๊าา..พี่" เธอรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกแต่ในบางความรู้สึก เธอทรมานราวกับว่าจะขาดใจเสียให้ได้ จนอยากจะขยับหนีลิ้นสากที่ทำหน้าที่แต่ก็ถูกมือจับแน่นที่เอวพร้อมกับล็อกเอวของเธอไว้ เขาผละออกจากเนินอวบอูมเมื่อเขาสัมผัสถึงการตอดรัดถี่ๆ แล้วค่อยๆสอดนิ้วยาวเข้าไปข้างในรูรักที่คับแคบช้าๆ"อึก.." ไม่มีเสียงบ่นออกมาว่าเจ็บ นั่นทำให้เขาถึงกับจ้องใบหน้าที่กำลังเหยเกอยู่ตอนนี้ เธอมีอะไรที่เขาชอบจริงๆ"อย่าเกร็งค่ะ พี่จะทำเบาๆ แต่ถ้าเจ็บก็ครางออกมาดังๆ" เสียงทุ้มกระซิบบอกแผ่วเบาที่ข้างหูเล็ก แล้วแวะชิมดูดดึงที่หัวนมอีกครั้งเขาขยับนิ้วเข้าออกช้าๆจนเธอชินกับขนาดนิ้วแล้วเพิ่มเป็นสองนิ้วและสามนิ้ว ขยับเข้าออกช้าๆเนิบๆและเริ่มถี่ระรัวขึ้นพร้อมกับใช้นิ้วหัวแม่มือขยี้ที่ปุ่มกระสัน จนมือเล็กจิกลงมาที่แขนแกร่งของเขา เพื่อระบายความเสียวซ่านที่มันก่อตัว เธอ