Lahat ng Kabanata ng พันธะลวง: Kabanata 31 - Kabanata 40

วันนี้มาธาวีกลับมาที่คอนโดหลังจากสอนเสร็จ เพราะเปรมินทร์มารับกัญญานันกลับขึ้นภูหลังจากลงมาพบคู่ค้าในตัวเชียงใหม่ตามรอบดิว ส่วนพิมพ์ปรางกลับกรุงเทพฯ ไปพร้อมครอบครัวอรรถพันธ์พงศ์และไม่รู้ว่าจะได้กลับมาสอนที่โรงเรียนอีกเมื่อไร ซึ่งเรื่องนี้เธอกับกัญญานันไม่อยากให้เพื่อนคิดมาก เพราะพวกเธอสามารถดูแลได้ และสองสาวก็ตกลงกันว่าเพื่อความปลอดภัยจะไม่พักที่โรงเรียนคนเดียวอย่างเด็ดขาดช่วงนี้เป็นช่วงที่ปัฐวิกรกลับไปทำงานที่กรุงเทพ ชายหนุ่มบอกกับเธอว่าเขาจะสลับดูงานไปมากับน้องชาย โดยเขาจะอยู่ที่เชียงใหม่สี่วันและกลับกรุงเทพฯ สามวัน มาธาวีจึงกลับมาคอนโดอย่างไม่คิดอะไรมากเพราะอย่างไรเสียชายหนุ่มก็ไม่อยู่หลังจากใช้ชีวิตคู่ร่วมกันมาหนึ่งเดือน ปัฐวิกรก็ยังคงวางอำนาจกับเธอเหมือนเดิม พอมาเชียงใหม่เขาจะไปรับเธอที่โรงเรียนพากลับมานอนคอนโด และนั่นทำให้กัญญานันเองก็ต้องกลับบ้านบนภูไปด้วย แม้เธอจะแย้งว่ามันทำให้น้องสาวของเขาเหนื่อยที่ต้องเดินทาง แต่ชายหนุ่มก็บอกว่ากัญญานันเองก็ควรจะอยู่กับสามีบ่อยขึ้นเช่นกัน ทำเอามาธาวีถึงกับใช้เพื่อนมาอ้างไม่ได้อีกเพราะเธอก็เห็นด้วย หญิงสาวรู้ดีว่าเปรมินทร์บ่นน้อยใจกัญญานันเ

มาธาวีต้องตื่นมาทำงานทั้งที่ยังมีไข้อยู่และเจ็บคอมากขึ้น ปัฐวิกรเห็นอาการหญิงสาวไม่ค่อยดีนักเขาจึงย้ำให้เธอดื่มน้ำอุ่น และใส่แมสเพื่อที่เด็กๆ ที่มาเรียนด้วยจะได้ไม่ติดไข้หวัดจากเธอ ตอนกลางวันจบคลาสแล้วเขาจะมารับไปหาหมอร่างอรชรนอนซมบนเตียงของตัวเองในห้องพัก ยังดีที่กัญญานันมาถึงทันสอนเด็กๆ พอดี อีกฝ่ายจึงบอกว่าจะดูแลเองให้เธอมาพัก แต่แล้วพอถึงเวลาปัฐวิกรก็โทรมาบอกว่ามีธุระต้องจัดการไม่รู้จะเสร็จเมื่อไร เธอจึงบอกไปว่าจะไปหาหมอกับกัญญานันที่คลินิกไม่ไกลนัก ชายหนุ่มจึงบอกว่าเย็นจะมารับเมื่อกลับมาจากคลินิกมาธาวีก็นอนพักอีก หญิงสาวรู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีตอนที่เพื่อนสาวเรียกและแตะตัว“เป็นยังไงบ้างสอง”เธอปรือตามองอีกฝ่ายแล้วยิ้มบางให้“โล่งขึ้นมาหน่อยแล้วล่ะ ไม่หนักตัวแล้ว”“เห็นพี่ปัฐบอกว่าโทรหาสองแล้วสองไม่รับ เขาบอกว่าจะมารับสองตอนเย็น งั้นเดี๋ยวก้อยโทรบอกคุณมินทร์ให้ส่งรถมารับนะ”“บอกไปว่าสองพักกับก้อยก็ได้นี่”มาธาวีลืมไปแล้วว่าเธอตกลงเอออออะไรกับชายหนุ่มเอาไว้ เพราะตอนคุยนั้นค่อนข้างมึนและหนักหัวมาก“กลับกับพี่ปัฐเถอะ อยู่กับก้อยเขาก็จะเป็นห่วงเปล่าๆ”กัญญานันเข้าใจพี่ชาย ในเมื่อเขาอยู

รถจากไร่ภูศรีจันมารับกัญญานันตอนห้าโมงเย็น มาธาวีบอกเพื่อนว่าเธออยู่รอปัฐวิกรคนเดียวได้ แม้อีกฝ่ายจะต้องการอยู่เป็นเพื่อนเธอ หญิงสาวก็ปฏิเสธ ไม่อยากให้เพื่อนต้องขึ้นรถขึ้นเขาในช่วงที่มืดกว่านี้ แม้คนขับจะชินทางก็ตาม สุดท้ายกัญญานันก็ยอมกลับไปก่อนหญิงสาวหอบผ้าห่มลงไปนั่งห่มรอชายหนุ่มอยู่ด้านล่างเพราะรู้สึกหนาว แม้หมอฉีดยาให้แล้วแต่เธอก็ยังรู้สึกอยากพักผ่อน ตากลมปรือลงเรื่อยๆ จนต้องยกขาขึ้นมานอนตามความยาวของโซฟามองออกไปข้างนอก ทว่าก็ฝืนร่างกายต่อไม่ไหวหลับลงไปจนได้รู้สึกตัวอีกทีฟ้าด้านนอกมืดแล้ว มาธาวีหยิบโทรศัพท์ข้างตัวมาดูเวลา หกโมงครึ่ง ปัฐวิกรคงยังไม่เสร็จธุระ หญิงสาวพยายามขยับตัวลุกขึ้นไปปิดประตูเหล็กลงมาเกินครึ่งเพื่อความปลอดภัย เพราะคนมองเข้ามาเห็นเธอนอนอยู่ผ่านประตูกระจกคงไม่ดีนัก เมื่อกลับมานั่งบนโซฟาอีกครั้ง ก็ลังเลว่าจะโทรหาปัฐวิกรดีหรือไม่ แต่สุดท้ายก็วางมือถือลง“ถ้าจะมาช้าเขาสิต้องโทรบอก”บ่นอยู่คนเดียวแล้วทำปากยื่นเคืองชายหนุ่ม สุดท้ายเธอก็ไม่ยอมโทรหาอีกฝ่ายเพราะทิฐิในตัวเองมาลินีลงจากห้องในโรงแรมมาก่อนอธิปเพื่อไม่ใครสังเกตได้ง่ายนัก แต่เขาบอกเธอว่าอย่าเพิ่งกลับและชวนเ

ร่างสูงใหญ่ยกอีกฝ่ายขึ้นอุ้มอย่างง่ายดายทั้งที่คนที่เขากอดอยู่ตัวแข็งทื่อ เมื่อวางคนตัวเล็กลงข้างเตียงโดยที่เขายังแนบอยู่กับแผ่นหลังบาง มือหนาจึงจับปลายเสื้ออีกฝ่ายดึงขึ้นทำให้หญิงสาวรีบดึงลงอย่างไม่ยินยอม ชายหนุ่มเปลี่ยนเป้าหมายเชยคางเล็กให้แหงนเงยมาด้านหลังเพื่อรับจูบของเขาปลายลิ้นชื้นไล้ไปตามกลีบปากนุ่มเซาะไซ้หาทางให้อีกฝ่ายเปิดปาก แต่เมื่อมาธาวียังเม้มแน่นเขาก็สอดมือข้างที่เหลือเขาไปเคล้นคลึงอกอวบ ก้อนเนื้อครัดเคร่งใหญ่กว่าที่คาดคิดทำให้เขารู้สึกพอใจ ออกแรงมือเพิ่มขึ้นอีกนิดหญิงสาวก็เผยอปากขึ้นส่งเสียงผะแผ่วอย่างอดไม่ได้ และคนเร้าที่ตั้งใจกระตุ้นก็ไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือปัฐวิกรแทรกลิ้นของตนเข้าไปซอกซอนถ้วนทั่วก่อนจะคลุกเคล้าลิ้นเล็กอย่างร้อนแรง รวบรัดซุกไซ้พาให้อีกฝ่ายร้อนระอุยิ่งขึ้น ทั้งมือก็ยังกุมกระชับทรวงสองข้างไปมาตามความพอใจ จนคนตัวเล็กเริ่มหอบแรงในลำคอเขาจึงยอมปล่อย จับร่างอรชรให้หันมาสบตาทว่าอีกฝ่ายปิดเปลือกตาสนิทจนยับย่นบ่งบอกว่ากำลังพยายามข่มอารมณ์อย่างเต็มที่ เห็นอย่างนั้นชายหนุ่มจึงพาอีกฝ่ายลงไปนอนบนเตียง เปลือกตาบางจึงเปิดขึ้นอย่างรวดเร็วมือบางสองข้างผลักอกเขา ตาค

แขนกำยำกระชับร่างอรชรมาแนบอกแม้จะรู้ว่าเช้าแล้วก็ตามแต่ยังพอใจที่จะนอนกกกอดคนตัวนุ่มนิ่มอยู่อย่างนี้ ขณะที่อีกฝ่ายคงเพลียจึงยังไม่รู้สึกตัว แต่แล้วอยู่ๆ เสียงมือถือก็ดังขึ้นทำให้ปัฐวิกรหงุดหงิด เขาจึงหยิบจุดกำเนิดของเสียงที่เจ้าของวางไว้ไม่ห่างนักขึ้นมา และหญิงสาวเองก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นเพราะเสียงมือถือของตน“พี่สาวคุณ”เขาเห็นชื่อที่หน้าจอแล้วก็ยื่นส่งให้คนตัวเล็กง่ายๆมาธาวียังมึนๆ เพราะเพิ่งตื่นจึงรับจากชายหนุ่มมารับสายโดยไม่สนใจร่างสูงใหญ่ที่ลุกจากเตียงไปปัฐวิกรปล่อยให้อีกฝ่ายคุยกับพี่สาวตามลำพังทั้งที่ยังไม่อยากผละจากภรรยาตัวเองเท่าไรนัก คิดว่าไปอาบน้ำก่อนน่าจะดีกว่า แต่เมื่อนึกได้ว่ามีเสื้อผ้าติดอยู่ในรถเขาจึงตั้งใจไปเอาก่อน เหลือบเห็นกุญแจเปิดชั้นล่างวางบนโต๊ะทำงานใกล้ๆ พอดีจึงหยิบไปด้วย“ว่าไงคะพี่หนึ่ง”เธอทักไปเสียงยานคางงัวเงียขณะทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง‘นี่เธอทำอะไรอยู่’“นอนค่ะ”‘สายป่านนี้น่ะนะ’ตาคู่สวยเหลือบมองนาฬิกาตั้งโต๊ะเล็กๆ ใกล้ๆ แล้วก็เห็นว่าเธอยังพอนอนต่อได้อยู่“สองป่วย”น้ำเสียงที่ดูไม่ค่อยดีนักของน้องสาวทำให้มาลินีเงียบไปชั่วอึดใจก่อนจะพูดขึ้น‘มิน่าล่ะ’น้ำเสียงห