All Chapters of พันธะลวง: Chapter 41 - Chapter 50

ปัฐวิกรกลับมานั่งรอมาธาวีอยู่ที่ส่วนนั่งเล่นด้านนอกซึ่งใกล้กลับห้องน้ำ เพราะขึ้นมาแล้วได้ยินเสียงน้ำและไม่เห็นหญิงสาวในห้องจึงรู้ว่า อีกฝ่ายน่าจะอาบน้ำแล้วเขาจึงเช็กข่าวทั่วไปจากมือถือรอ เมื่อหญิงสาวก้าวออกมาเห็นเขาก็ชะงัก ชายหนุ่มเองก็ชะงักไปเช่นกัน ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะออกมาโดยมีแค่ผ้าขนหนูพันตัวเพียงเท่านั้นมาธาวียกมือขึ้นปกปิดตัวเองพร้อมกับมองชายหนุ่มด้วยสีหน้าไม่พอใจทันที โมโหตัวเองที่รีบจนลืมเอาเสื้อผ้าเข้ามาในห้องน้ำด้วยตาคมวาวมองตามชายผ้าที่สั้นเพียงต้นขาของอีกฝ่ายอย่างช่วยไม่ได้ ทั้งที่ไม่ได้คิดอะไรทั้งสิ้น ทว่านั่นกลับทำให้หญิงสาวตาขวางใส่ แล้วรีบเดินเร็วๆ ผ่านหน้าเขา ปัฐวิกรลุกขึ้นร่างอรชรก็แทบจะพุ่งเข้าห้องหนีจนเขาอดขำนิดๆ ไม่ได้ ร่างสูงใหญ่ตรงเข้าห้องน้ำไม่คิดจะตามอีกฝ่ายไป ความจริงก็คิดถึงสัมผัสจากร่างเล็กเหมือนกันแต่เวลานี้เขาคิดว่าคงไม่เหมาะเมื่อทำธุระเสร็จกลับไปในห้องก็ไม่เห็นมาธาวีแล้วเขาจึงตามลงไปด้านล่าง เห็นคนตัวเล็กกำลังหันหลังกวาดพื้นอยู่ก็เข้าไปโอบจากด้านหลังแล้วก้มลงหอมแก้ม ทว่าอีกฝ่ายสะบัดตัวอย่างแรงจนเขาต้องปล่อย“เป็นอะไรน่ะสอง”ชายหนุ่มมองคนที่หันกลับมาจ้อ

“สอง”มาธาวีที่ก้าวออกจากโรงแรมในตอนเช้าชะงักเท้าเมื่อถูกเรียก เสียงที่ได้ยินเหมือนเคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อนทำให้หันกลับไปมอง ทว่าเมื่อเห็นคนที่ตรงเข้ามาหาหญิงสาวก็ตกใจ เร่งรีบก้าวหนีในทันทีราวขวัญกระเจิง แต่ยังไม่ทันจะพ้นส่วนด้านหน้าของโรงแรมอีกฝ่ายก็ฉุดมือเธอไว้ได้“ปล่อยนะ!”ร่างอรชรสะดุ้งโหยงราวถูกของร้อนลวก และสะบัดมืออย่างร้อนรนจนคนจับต้องปล่อย“โอเค เราปล่อยแล้ว”เจ้าของร่างเพรียวกำยำบอก ทว่าพอหญิงสาวจะพุ่งตัวหนีไปอีกทางเขาก็ก้าวมาขวางหน้าเอาไว้“เราขอโทษ”อีกฝ่ายรีบพูดขึ้นมาก่อน เพราะอยากให้มาธาวีหยุดหนีเขา“ไปให้พ้นนะ!”แม้จะตวาดออกไปทว่าเสียงของเธอกลับสั่นเทา หน้าซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัดทำให้คนมองไม่สบายใจนัก“เราแค่อยากขอโทษจริงๆ”คุณากรพูดขึ้นเสียงเบาสีหน้าบ่งบอกว่าเขาเสียใจอย่างยิ่ง“พูดจบแล้วก็ไปสิ”มาธาวีมองอีกฝ่ายอย่างหวาดระแวง ไม่คิดจะพูดดีด้วยแม้แต่น้อย คาดไม่ถึงเลยว่าจะบังเอิญมาเจอกับเขาได้ โลกมันช่างกลมอย่างโหดร้าย คนที่ไม่ควรเจอก็กลับมาเจอเสียอย่างนั้น“สองยังโกรธเราอยู่สินะ”“ฉันต้องปลาบปลื้มกับสิ่งที่นายทำเหรอ”หญิงสาวประชดกลับไปอย่างไม่ไยดี และพยายามทำเสียงให้เหม

“ไงยะ เรื่องนั้น”พี่สาวดึงมือเธอเข้าห้องของตนแล้วเอ่ยถามทันทีที่ประตูปิดลง มาธาวีเดินมาเคาะห้องพี่สาวตามการส่งซิกซ์ เพราะปัฐวิกรกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องของเธอซึ่งทั้งสองพักในคืนนี้สีหน้าสนอกสนใจอยากรู้อยากเห็นของอีกฝ่ายทำให้คนเป็นน้องถอนหายใจอย่างจงใจ“นี่พี่หนึ่งรอสมน้ำหน้าสองอยู่หรือเปล่า”“ฉันยังไม่ได้พูดสักคำนะ”มาลินีกอดอกสวนกลับทันที“ก็เห็นอยากรู้จังนี่คะ”“นี่ เธอเป็นน้องฉันนะ แล้วฉันก็เป็นคนเตือนเธอด้วย ถ้าอยากเห็นเธอโง่ถูกสวมเขาจริงๆ ฉันจะรีบบอกทำไม รอเหยียบทีหลัง หลังจากที่มั่นใจแล้วไม่ดีกว่าเหรอ”แทนที่จะไม่พอใจหรือซาบซึ้งกับคำพูดของพี่สาวมาธาวีกลับยักไหล่พร้อมกับตีสีหน้ายุ่งยากใจ“สองยังไม่รู้เลย”“อะไรกัน นี่มันผ่านไปสองวันแล้วนะ ไม่ตามสืบอะไร หรือโวยวายซักไซ้คุณปัฐเลยเหรอ”“ก็สองไม่รู้จะเริ่มยังไง”“เธอใจเย็นไปหรือเปล่ายายสอง เป็นฉันบ้านแตกแล้ว”มาลินีโวยใส่น้องสาวทันที ไม่ใช่แค่เธอหรอก ผู้หญิงคนไหนเห็นแบบนั้นก็เดือดกันทุกคนมาธาวีไม่รู้จะอธิบายกับพี่สาวอย่างไร เพระมาลินีกับคนอื่นเข้าใจว่าเธอกับชายหนุ่มมีความรู้สึกที่ดีต่อกันจึงคบกัน และตกลงแต่งงาน ทว่าความเป็นจริงช่างห่

ชายหนุ่มบอกพร้อมยิ้มบางทว่าคนได้ยินกลับเหลือบตาขึ้นมามองเขาอย่างตกใจ หน้าที่แดงอยู่แล้วถึงกับแดงก่ำ“ปล่อยฉันนะ”มาธาวีไม่อยากอ่อนข้อให้อีกฝ่ายง่ายๆ เพราะเธอยังไม่รู้เลยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ขืนยอมตามใจเขาก็ต้องคิดว่าเธอเป็นแมวนอนหวด คิดจะยุ่งด้วยเมื่อไรก็ได้“ยิ่งดิ้นผมยิ่งลุกนะสอง”“โอ๊ย...พูดมาได้ ไม่อายหรือไง”“อายเมียทำไม อายก็อดสิ อืม...”พูดแล้วปัฐวิกรยังส่งเสียงพอใจตามมาให้ได้ยินเพราะคนตัวนุ่มนิ่มยังขยับเหนือร่างเขาไม่หยุด“ผมจะอดใจไม่อยู่แล้วนะสอง”มือหนาข้างหนึ่งเคลื่อนไปยังท้ายทอยเล็กกดให้ดวงหน้าเล็กโน้มลงมา แม้มาธาวีจะฝืนเอาไว้แต่ชายหนุ่มก็ขยับหน้าขึ้นมาจูบเธอจนได้ ทว่าเพราะหญิงสาวไม่ให้ความร่วมมือนักเขาจึงสัมผัสอีกฝ่ายไม่ค่อยถนัด ร่างเล็กจึงถูกผ่อนลงไปนอนด้านล่าง คราวนี้ปากได้รูปบดลงไปบนปากนุ่มได้อย่างถนัดถนี่ เม้มกลีบปากสีหวานเพื่อหาทางสอดแทรกปลายลิ้นเข้าไป เชยชมความหอมหวานด้านในเสียงค้านในลำคอของคนใต้ร่างไม่เป็นผลนัก ยิ่งเผยอปากก็ยิ่งเปิดโอกาสให้ปัฐวิกรล่วงล้ำได้ ชายหนุ่มลูบโลมปลายลิ้นหนักหน่วงอย่างเอาแต่ใจหากก็ไม่รุนแรง เน้นความเร้าใจปลุกความใคร่ส่วนลึกภายในร่างสาวใ

มาลินีมองหน้าเธอแล้วเบะปากทันทีที่เห็นหน้ากันในเช้าวันถัดมา นั่นทำให้รู้ว่า พี่สาวรับรู้อย่างดีว่าในห้องเธอศึกอารมณ์ร้อนระอุแค่ไหน แต่ก็ไม่ได้แซวหรือเอ่ยถึง ราวกับไม่อยากสนใจนัก เป็นเธอเองด้วยซ้ำที่พยายามเลี่ยงหลบสายตาของอีกฝ่ายระหว่างมื้อเช้าปัฐวิกรทำตัวเหมือนปกติและพูดคุยถามไถ่เรื่องงานกับพี่สาวเธอได้อย่างธรรมดา ไม่มีสีหน้าอาการขัดเขินให้เห็น นั่นทำให้มาธาวีอดค่อน อีกฝ่ายในใจไม่ได้คนอะไรด้านเสริมคอนกรีตอย่างที่สุด!ในระหว่างนั้นมาลินีก็บอกว่าเชิญเธอกับสามีให้มาที่บ้านในเย็นวันเสาร์หน้า เพราะมีเรื่องต้องการจะบอกให้ทุกคนรับรู้อย่างพร้อมหน้าพร้อมตา แม้มารดาจะคะยั้นคะยอให้แย้มว่าเรื่องอะไรพี่สาวเธอก็ปฏิเสธอย่างเดียว“รับรองว่า ไม่ใช่เรื่องไม่ดีค่ะ”อีกฝ่ายบอกกับบิดามารดาเพียงเท่านั้น ทำให้ทุกคนต่างก็สงสัยกับสิ่งที่มาลินีต้องการจะบอก“พี่หนึ่งนี่ทำตัวมีลับลมคมในแปลกๆ”มาธาวีพึมพำกับกัญญานันขณะเตรียมการซ้อมฟ้อนสาวไหม [1] กับนักเรียนในคลาสอีกรอบเพื่อทำการแสดงในคืนนี้ โดยสองสาวได้เรียนฟ้อนสาวไหมในแบบแม่ครูพลอยศรีมา นับจากเปิดโรงเรียนที่นี่ทั้งสามสาวเรียนฟ้อนนาฏศิลป์ล้านนากับแม่ครูผู้ใหญ่ท